hell all over again

ik keek snel weer naar de grond toen hij zijn tanden zo ontblootte..,
en liep verder zwijgend met hem mee

Seiji bleef plots staan, greep haar arm beet en zorgde dat ze met haar gezicht naar hem gericht, stond.
"Zijn mijn tanden echt zo eng?" Hij bracht zijn hoof dichter naar het hare toe.

ik schrok even van zijn plostselinge actie.,
en keek even onzeker in zijn ogen..,
onbewust zette ik een voet naar achter toen hij zijn hoofd dichter naar me toebracht..,
''ja., meester'' antwoordde ik en wendde mijn ogen van hem af..,

Seijie verstevigde zijn greep op haar arm.
"Blijf staan en kij me aan!" zei hij streng.

moeizaam keek ik hem aan zoals hij me opdroeg en zette mijn voet weer naast de andere nu
ik merkte dat die verplaatst was..,

Seiji's gezicht was op centimeters van het hare verwijderd. GRijnzend keek hij har aan. Zijn tanden blonken in het weinige licht dat er ngo was.

ik had moeite om haar hem te blijven kijken.,
rillingen gingen over mijn rug bij het zien van zijn tanden..,
waarom was ik er toch zo bang voor?

Seiji beet erg zachtjes in haar bovenste lip. Daarna keek hij haar met een nieuwsgierige, afwachtende blik aan. Hij merkte wel hoe bang ze was en dat de rillingen over haar rug liepen.

ik sloot mijn ogen toen hij me in mijn lip beet.,
ik wou wegtrekken, maar kon mezelf daarvan weerhouden..,
ik trilde een beetje en mijn hart ging als een gek te keer

Seiji bleef lachend naar haar kijken en liet haar los. Hij vergrootte de afstand tussen hen beiden.
"Dat deed toch geen pijn hé?!"

ik opende mijn ogen weer toen hij losliet en wat afstand tussen ons laat.,
maar ik voelde mijn hart nog racen.,
''n-nee., meester'' antwoordde ik zachtjes

Seiji grijnsde.
"Dat is ook een reden waarom ik slaven niet vertrouw! Ze zeggen toch altijd datgene dat ze denken dat ze moeten zeggen en niet datgene dat ze echt menen."

ik wendde mijn blik weer naar beneden en boog mijn hoofd ietsje.,
''het spijt me.., ik wilde u niet boos maken''

Seiji keek naar haar.
"Dat wist ik wel." Wat onzeker liet hij zijn blik langs de omgeving glijden. Was het niet opmerkelijk stil?

''het spijt me meester'' zei ik zachtjes en voelde nog een laatste rilling door me heentrekken..,
dan kijk ik mijn meester weer even aan en volg zijn blik..,
uit automatisme doordat ik voorheen mijn meester altijd moest beschermen en mijn halsband altijd af was geweest als we buiten waren sloot ik mijn ogen en probeerde de omgeving te scannen op de aanwezigheid van zielen,
meteen reageerde mijn halsband erop en gaf me een schok in mijn hals, waardoor mijn concentratie verbroken werd en ik door mijn knieën zakte van de pijn die het veroorzaakte..,
ik greep naar de band en probeerde het van mijn hals weg te trekken, zonder succes uiteraard..,
en hoestte wat bloed..,

Seiji keek geschrokken naar Lucy. Vloekend trok hij haar wer overeind.
"Nu is het weg!"

ik bleef hoesten en in elkaar gezakt door de schokken die ik nog nakreeg van de band..,
ook toen ik weer overeind getrokken werd.,
ik had het gevoel dat het me verlamde enkel mijn handen leken nog kracht te hebben om een poging te doen de band geen contact meer te laten maken met mijn hals..,
''h-het,, sp-ijt.. m-me'' bracht ik moeizaam uit..,

Een beetje geschrokken keek hij naar haar.
"Gaat het wel?" Hij liet haar los zodat ze kon bekomen.

ik schudde mijn hoofd nogal moeizaam.,
ik bleef aan de leren band trekken, die gewoon een doodnormale leren band leek,
maar het gaf geen milimeter mee.,
ik keek mijn meester haast smekend aan

Seiji keek wat onzeker.
"Normaal moet hij nu wel ophouden met je schokken te geven", zei hij wat onzeker.

tranen vormde zich in mijn ogen en mijn ademhaling werd moeizaamer..,
''k-kort-s-sl-uit-ing'' bracht ik moeizaam en bijna geluidsloos uit terwijl ik nu wel moeite deed om overeind te komen..,

Seiji duwde het meisje op de grond neer en begon meteen de halsband los te make.
"Rustig, rustig, ik haal je hieruit! rustigblijven! " Zonder veel moeite had hij het los en gooide het weg, al ging het niet zo snel als het zou kunnen gaan omdat hij zelf een beetje in paniek was.

ik bleef rustig op de grond liggen en liet de band los toen hij eraan zat..,
als hij de band weghaal blijf ik even roerloos liggen en zoek wat naar adem.,
mijn verschroeide en gehavonde huid werd zichtbaar nu de band weg was.,
mijn hals was rood en aan de voorkant leken er 2 gatjes in te zitten, al zaten er aan de halsband geen
scherpen punten..,
''dank u meester'' zei ik toen dankbaar dat hij dat ding losgemaakt had

Geschokt staarde Seiji naar de huid die onder de halsband had gezten. Rustig boog hij zich voorover en tildie het meisje op. Even keek hij om zich heen en schemerde daarna met haar naar huis.

ik sluit mijn ogen even als we weer terug zijn in zijn huis..,
[ik weet het ook altijd te verpesten]
mopperde ik in mezelf..,