hell all over again

seiji keek naar haar.
"Het geeft niet", zei hij toen. "Je hebt me gewoon op enkele dingen gewezen!"

''goeie dingen?'' vroeg ik nieuwschierig en keek hem aan..,
door mijn nieuwschierigheid d regels even vergetend

Seiji lachte.
"daar ben ik zelf nog niet uit, meisje!"

''ohw.. okj meester''
zei ze zachtjes en keek toen weer om zich heen..,
voorzichtig sloot ze haar hand om haar halsband

Seijie keek weer even opzij.
"Waarom heb je je halsband zo beet?" vroeg hij nors.

ze liet hem snel weer los..,
''dat zou u kunnen zien als u hem los zou maken meester''
antwoordde ze, maar verwachtte niet dat hij dat zou doen..,
''en herinneringen''
zei ze met een miini glimlachje dat nogal ongemeend was

Verward keek hij haar aan Op het eerste weigerde hij gewoon antwoord te geven, maar op dat andere wilde hij toch wat uitleg verkrijgen
"Hoezo herinneringen?" Hij begreep niet waarom ze daar om glimlachte Blijkbaar waren eht mooie herinnerngen Hij vondh et raar dat ze die zou hebben Hij had er toch geen over zijn periode als slaagf.

''herinneringen aan mijn vorige meester.., of zijn andere slaven''
zei ik en keek even weg..,
''though nog of them really nice.., but stil.., it would be imposible to pretend that I had no memmory
even if all of them imvolved pain and suffering''

Seiji keek onzeker naar haar. Dus niet alleen haar meester had het haar moeilijk gemaakt. Onzeker keek hij weer voor zich uit terwijl hij luisterde naar wat ze zei. Hij knikte enkel kort.$
"je halsband blijft aan", zei hij nog.

met een teleurgestelde blik knikte ik en keek naar de grond..,
ik had een hekel aan deze band, maar op mijn kleren na was het het enige wat ik nog van die tijd had..,
al wist ik niet helemaal zeker of ik dat erg vond

Seiji liep door, nu een beetje sneller dan daarvor.

ik deed mijn best hem bij te houden., wat aardig lukte..,
''meester?'' vroeg ik zachtjes en twijfelend of ik hierover door moest gaan

Seiji keek opzij.
"Wat?" vroeg hij. Het klonk niet echt vriendelijk, maar nors klonk het ook weer niet.

''n-niets, meester'' antwoordde ze toen maar op hoe hij reageerde..,
ze keek nogsteeds voor haar naar de grond..,

Seiji keek nors naar haar
"Je wilde iets zeggen! zeg het dan ook!"

ik keek even twijfelend naar de grond..,
sloot mijn ogen toen even..,
''ik wilde vragen waarom u mij niet vertrouwt meeester.,''

Seiji keek haar aan, verbluft.
"Houd op met je vragen!" snauwde hij haar toen toe, draaide zich om en liep weg.

ik sloot mijn ogen opnieuw even bij zijn reactie..,
als ik hoor dat hij wegloopt open ik ze en ga snel achter hem aan,
ik wilde niet alleen zijn op deze creapy plek..,

Seiji liep in de richting van de uitgang van het park. Nors stapte hij verer en zijn haren deinden mee met de bewegingen.
"Een meester zal zijn slaaf nooit vertrouwen en een slaaf zijn meester ook niet", sprak hij toen.

''ik vertouw mijn meester wel'' zei ik toen zachtjes en probeerde hem bij te houden..,

Seiji lachte.
"Geloof je dat zelf? Geloof je dat ik je nooit iets aan zou doen?" Hij keek nar haar. "Want ik kan met je doen wat ik wil! Je bent mijn bezit!"

ik knikte..,
''ik weet dat ik enkel maar een meubel ben., en dat meesters het niets kan schelen wat er met hun slaaf
gebeurt zolang ze er zelf maar voor verantwoordelijk is..,
en als het gebeurt dan gebeurt het toch wel of ik het wil of niet.,
dus wat heb ik te verliezen.,? het enige wat ik nog heb is mijn ziel.,
en die is alleen af te nemen door me te vermoorden.., wat ik niet verwacht dat zal gebeuren..,
dus waarom zou ik u niet kunnen vertrouwen..,?''
vroeg ik en schudde even lichtjes mijn hoofd..,
''daarnaast me iets aan doen was voorheen dagelijkse kost''

Een beetje nieuwsgierig keek hij opzij. Zijn hoofd bewoog niet ver opzij, maar zijn ogen schoten wel in haar richting.Daarna keek hij weer voor zich uit en zei een tijd niets.
"misschien heb je wel gelijk", zei hij toen.

ik keek even naar mijn meester.,
''het enige waar ik bang voor ben zijn uw tanden, meester''
gaf ik toen toe en voelde een rilling door me heen gaan bij de gedachte dat die in mijn hals hadden gestaan.,

Seijis lippen krulden wat omhoog waardoor zijn hoektanden zichtbaar waren. Grijnzend liep hij verder.