Een magie-vrij leven

Ik gaf hem een kus terug.
''sorry''
Zei ik toen.
''Ik kan er niets aan doen.''
Ik kuste hem weer.
Paige keek An aan.
''An wat is er toch?''

"Weet niet", mompelde ik zachtjes en orbde na een tijdje gewoon op het bed. Ik sloot mijn ogen en leek mijn ademhaling niet meer onder controle te hebben.
"Voel ...me ...raar..."
Nicky duwde Diesel naar het bed toe.
Noah glimlachte.
"Geeft niet, ik begrijp het wel"! zei hij
"IK bedoelde het niet als een verwijt..."

Ik keek Noah aan.
''Dat weet ik''
]zei ik toen.
''ik hou van je''
Ik wou hem omhelsen en baalde dat ik dat niet kon doen.
Paige dacht na.
''misschien die spreuk''
Ze maakte hem ongedaan

Meteen kon ik beter ademen en ging ik rechzitten. VCerbaasd sprong ik van het bed af.
"Wat was dat zeg? "vroeg ik verbaasd. Ik was nu tenminste wel van mijn hyperventilatie af. Snel liep ik naar mijn moeder toe en omhelsde haar.
"Dankje!"
Noah had niet door dat Elisa hem wilde omhelzen.
"Ik hou ook van jou !"

Ik zuchte.
''Dat weet ik''
Ik keek naar buiten.
''Wil je wat drinken voor me halen?''
vroeg ik toen aan Noah.
Paige keek An aan.
''Het was mijn schuld''

Ik was erg moe en leunde tegen mijn moeder aan. Mijn hoofd liet ik op haar schouder rusten.
"dat was het niet," zei ik zachtjes.
"En trouwens, nu hyperventileer ik toch niet meer?" Ik geeuwde even.
"Dankje, alles is goed nu!"
Noah knikte.
"Ja", zei hij toen.

Ik keek Noah aan.
''dankje''
Zei ik toen.
''Ik wil wel een cola''
paige keek An aan.
''Ga maar even slapen''
Zei ze bezorgt.

Ik knkte.
"Ja, dat kan ik wel even doen", mompelde ik en liep terug naar het bed, kroop erop en viel inslaap.
"Moe", mompelde ik nog.
Noah glimlachte.
"Dan ga ik een cola voor je halen!" zei hi jen verliet de kamer.
Andy bleef achter bij Elisa.

Ik knikte.
''dankje Noah''
Ik zuchte even.
''wat een dag''
Ik keek mijn vader aan.
''pap wil je mama vragen om op tinkerbell te rijden zolang ik niet kan?''
Vroeg ik toen.
''trusten''
Zei Paige.

Noah schoof aan in de rij om voor Elisa en zichzelf iets te drinken te kopen. Hij dacht na.
Andy knikte.
"Natuurlijk !" zei hij.
"Ik denk wel dat ze het wil doen ..."
Ik glimlachte.
"trusten ..."

Ik glimlachte naar mijn vader.
''Dankje papa''
Zei ik toen.
''heel erg bedankt''
Zei ik al wat vrolijker.
Paige glimlachte.
''Gelukkig is het nu in orde''
Zei ze zachtjes.

Na een tijdje werd ik alweer wakker.
"Mama?" vroeg ik en ging recht zitten. Ik glimlachte toen ik haar zag, kwam van het bed af en liep naar haar toe.
"Je bent er gelukkig nog..."
Andy glimlachte.
"Dat is echt graag gedan !"
Noah was aan de buurt, maar merkte het niet ..."

Ik glimlachte.
''Ik wou dat ik zelf kon rijden''
Ik zuchte.
'''Maarja dat gaat niet''
Paige knikte.
''Ja ik ben er nog''
Zei ze vrolijk.

Het was een paar dagen later en ik was op weg naar Elisa's kamer. Ik keek even om naar Ric.
"Ik hoop dat het allemaal goed komt!" Ik hoopte ook dat Robbe snel uit de coma zou komen
Andy was nog thuis, maar zou die namiddag met Catharina op bezoek komen.
Noah zat bij Elisa op de kamer.
"Je mag bijna oefeningen gaan doen!"

Ik knikte.
''Ja bijna''
Zei ik toen.
''Maar wanneer mag ik naar huis toe''
Zeurde ik toen.
''Hoe gaat het eigenlijk met Tinkerbell''
Ric knikte.
''Ik hoop het ook'

IK wilde straks even bij Robbe gaan kijken om te zien hoe het met hem ging, maar durfde het niet goed tegen Ric zeggen. Ik opende de kamer van Elisa en liep naar binnen.
"Hey !"
Noah glimlachte."
Goed!" zei hij toen en zuchtte.
"Geen idee, ELisa ..."

Ik hoorde An.
''Hey meid''
Zei ik toen.
''Hoe is ie?''
Vroeg ik daarna.
Ric glimlachte.
''Hoi''

Ik glimlachte.
"Geweldig", loog ik, maar zei het overtuigend genoeg dat iedereen zou denken dat het echt geweldig ging.
"aar hoe is het met jou?" vroeg ik.
"Dat is belangrijker!"
Noah keek iop.
"Hey!"

Ik had het wel door.
''Prima''
Zei ik toen overtuigend.
An ik merk dat het niet geweldig gaat.
Zei ik via gedachten tegen An.
''Dat is niet belangrijker.''
Ric glimlachte naar Noah.

Het is niets belangrjiks zei ik in gedachten tegen Elisa en bleef een beetje onzeker naar haar kijken.
Met jou gaat het oko niet zo prima hé? ging ik verder in gedachten en liep tot bij het bed.
"Het heeft met Robbe te maken ... gaf ik utieindelijk in gedachten aan haar toe en keek haar onzeker aan.
Noah glimlachte terug nar Ric.
"Hoe gaat het met jou?"

Ik keek naar An.
Wat is er met Robbe?
Vroeg ik toen.
nee met mij gaat het ook niet zo goed
Ric keek Noah aan.
''Wel goed''
Zei hij tegen Noah.

Noah glimlachte.
"Moet ik iets te drinken gaan halen?" vroeg Naoh en keek even van Ric naar de anderen."
Ga je dan mee?" vroeg hij aan Ric.
Ik keek Noa h aan.
"Ik wil wel een cola .." Ik hoopte dat Ric zou meegaan zodat Elisa en ik luidop zou kunnen praten.

Ik knikte.
''Ik wil wel een cola''
Zei ik toen.
Ric knikte.
''ja is goed'''
Zei hij toen.
''laten we gaan''

Noah knikte.
"Tot zo, girls!" zei hij lachend en liep de kamer uit.
Ik zuchtte opgelucht.
"Robbe ligt in een coma", zei ik zachtjes.
"En het is mijn schuld ..." Ik zweeg even.
"En wat is het bij jou?" vroeg ik bezorgd en nam haar hand vast en gaf er een kneepje in. Ik vergat even dat ze dat niet kon voelen.

Ik keek An aan.
''Wat ligt hij?''
Vroeg ik toen.
''Ik ben bang om nooit meer te kunnen bewegen''
Zei ik toen.
Ric liep mee.
''Hoe gaat het echt met Elisa?''
Vroeg hij toen aan Noah.