Een magie-vrij leven

Ik moest lachen.
''Blijkbaar wel''
Dit was sinds ik verlamd was dat ik weer lachte
''Maar wel mijn meisje''
Zei ik vrolijk.
Ric moest lachen.
''Je hoort het Noah.''

Noah grijnsde.
"Dan is het goed!" zei hij en liet Elisa heel voorzichtig een beejte van de cola drinken.
"Genoeg? Of nog?"
Ik grijnsde3.
"Lukt hte?" vroeg ik toen onzeker en zette mijn glas op een tafel en liep naar het bed toe.

Ik dronk het.
''Hmmmm lekker''
Ik keek Noah aan.
''Nog''
Zei ik toen zachtjes.
''Ja het lukt''
Zei ik tegen An.

"OK!" zei ik vrolijk en keek weer naar Ric.
"Mag ik nog een kusje?" vroeg ik.
"Asljeblieft?"
Noah knikte.
"OK!" zei hij.
"Daar gaat ie!" Heel erg voorzichtig goot hij weer een beetje cola in haar modn en hoopte dat ze zich niet verslok.

Ik slikte door.
''Lekker''
Zei ik toen vrolijk.
''Dankje Noah''
Zei ik toen.
Ric knikte.
''Ja dat mag''
Hij gaf An een kus.

Ik straalde.
"Ik vond die kus toch niet zo geslaagd", zei ik toen plagend en ging tegen hem aanstaan.
"Kan je dat nog eenso verdoen?"
Noah glimlachte.
"Graag gedan!" zei hij opgewekt.
"Genoeg?"

Ik knikte.
''Ja genoeg''
Zei ik toen.
''het was erg lekker''
Ik zag toen de dokter.
Ric knikte.
''Ja is goed''
Hij kuste An liefdevol.

IK bleef Ric kussen.
"HMmmm"Ik glimlachte.
"Weet je?" vroeg ik en boog mijn hoofd naar he mtoe. "Die eerste kus he? Die vond ik wel al goed, maar ik wilde er gewon nog één !"
Noah glimlachte.
"Mooi! "
De dokter kwam binnen.
"Hallo, Elisabeth, hoe gaat het vandaag met je?"

Ik keek naar de dokter.
''Het kan beter''
Zei ik toen.
''vooral omdat ik me niet kan bewegen''
Ric knikte.
''Dat weet ik''
Zei hij toen vrolijk.

Ik grijnsde.
"Ok!" zei ik vrolijk en terwijl ik tegen Ric aanleunde keek ik naar de dokter en Elisabeth.
De dokter knikte.
"Maar vanaf vandaag gaan we met de oefeningen beginnen en we hopen dat het dan beter zou moeten gaan ... dat je weer zal kunnen bewegen !"
Noah hglimlachte blij.

Ik knikte.
''Ok''
zei ik toen.
''Ik hoop het''
Zei ik toen zachtjes.
Ric knuffelde An.
''Ik hou van je''

Ik keek hem vrolijk aan.
"Ik hou ook van jou !" Ik was erg vrolijk en dat kwa m deels omdat ik hoop had dat Elisa weer zou kunnen bewegen. Toen dacht ik aan Robbe en keek Ric even met een glimlac ha an.
"Ik ga naar het toilet, ben zo terug!"
De dokter nam Elisa mee.
"Het komt goed!"

Ik knikte.
''Ok''
Zei ik toen.
Ric knikte.
''Ok tot zo''
Zei hij tegen An.
''Ik mis je al''

Ik glimlachte en voelde me een beetje schuldig omdat ik van plan was naar Robbe te gaan.
"WAar lig je?" Na ene tijdje had ik het gevraagd en liep de kamer binnen. Onzeker liep ik naar het bed teo.
Noah liep mee.
"Tot zo, RIc!" zei hij nog.
De dokter glimlachte naar Elisa en bracht haar toen bij een vrouw die oefeningen zou doen met Elisa.

Ik keek naar Noah.
''Blijf je?''
Vroeg ik toen.
''Ik ben een beetje bang.''
Zei ik tegen Noah.
Ric ging zitten.
Robbe lag nog ik coma.

Ik nam onzeker Robbes hand vast.
"Het komt wel goed", zei ik tegenhem.
"Je mag niet opgeven, ok?"
Diesel was even met Nicky gaan wandelen, maar waren nu terug op weg naar de kamer van haar broer.
Noah knikte.
"Tuurlik blijf ik!"

Ik glimlachte.
''Gelukkig''
Zei ik toen zachtjes.
Nicky liep rustig naar de kamer.
''Wanneer word hij toch wakker?''
Robbe zijn hartslag ging even omhoog maar na een seconde was het weer als daarvoor.

Ik keek onzeker.
"Robbe?"
Diesel opende de deur.
"Geen idee, lieverd!" Hij liet haar voorgaan.
Noah glimlachte.
"Ik blijf bij je!"
De vrouw hief Elisa's arm op en legde die daarna neer. Dit bleef ze lange tijd doen en daarna deed ze de andere arm.

Ik was een beetje bang.
''Moet dit helpen?''
Vroeg ik toen.
''Hoe moet dit helpen?''
Robbe werd nog niet wakker.
Nicky ging naar binnen en zag An.
''Jij''
Haar ogen werden gelijk pikzwart.

De fysiotherapeute glimlachte.
"OM je spieren niet te stijf te laten worden ", zei ze toen. "Anders zijn ze het niet gewoon om nog te bewegen!" Ze deed verder met haar werk.
Noah glimlachte geruststellend naar Elisa.
Ik draaide me geschrokken om
"Oh ... sorry ... ik ..." Ik begon in de richting van de deur te lopen. "Ik ga maar weer eens ..."
Diesel deed de deur dicht en zorgde dat ik niet kon wegorben.
"Ga je gang, Nicky !"

Ik knikte.
''Ok''
Zei ik toen onzeker.
''waarneer zou ik me weer kunnen bewegen?''
Vroeg ik toen. Ik wou veelste snel.
Nicky haar ogen waren pikzwart.
''Graag''
Ze liet haar boog verschijnen.

De fysiotherapeute dacht even na."
Dat is nog onzeker ...", zei ze toen.
"Tijd zal het uitwijzen!"
Noah glimlachte.
Ik deed een stap naar achteren en probeerde weg te orben, wat me natuurlijk niet lukte."
Verdomme..."

Ik zuchte een beetje verdrietig.
''Ok dan maar''
Zei ik toen.
Nicky keek An aan.
''je gaat eraan''
Ze schoot.
''Die is voor Robbe''

De fysiotherapeute deed verder.
"Maar het is belangrijk dat je blijft geloven in je genezing en dat je echt weer wil bewegen ! Als je er niet in geloofd, dan is het zo goed als zeker dat je nooit meer zal herstellen!"
Noah keek naar Elisa.
Ik was te laat om de pijl te ontwijken en snakte naar adem. Ik struikelde naar achteren.
Diesel keek vrolijk toe.

Ik knikte.
''Ja dat weet ik''
Zei ik toen.
''Maar ik vind het moeilijk''
Zei ik zachtjes.
Nicky schoot nog 1.
''Door jou verlies ik misschien mijn broer''