Een magie-vrij leven

Ik legde uiteindelijk mijn armen om Ric heen en dacht even na.
"Goed dan", zei ik zachtjes en bleef hem nog vasthouden.
"Maar ik wil wel geen mannelijke dokter",zei ik toen erg zachtjes, nog zachter dan eerst.
Noah knikte.
"Maar je moet wel rusten want anders is de kans groter dat je geen kinderen meer kan krijgen !"

Ik knikte.
''Ik zal rusten''
Zei ik toen.
''Het zal wel moeten''
Ik was erg van streek.
Ric knikte.
''Ik roep een vrouwelijke''
Hij ging even weg en kwam na een tijdje terug met een vrouwelijke dokter.

Noah knikte.
"Zal ik eeen rolstoel gaan halen?" vroeg hij, maar wilde Elisa eigenlijk niet alleen laten, zelfs geen vijf minuten ...
Leah stond op.
"Ik haal die wel !" Ze liep weg.
Ik keek een beetje bang naar de dokteres.
De dokteres keek Ric aan.
"Wie moet ik onderzoeken?"

Ik knikte toen maar.
''Ja doe dat maar''
Zei ik toen.
''Dan kunnen we naar huis''
Ik was erg verdrietig.
Ric wees naar An.
''Zij moet onderzocht worden.''

Ik knikte.
De dokteres glimlachte vriendelijk naar Ricardo.
"Je mag meekomen", zei ze toen tegen mij.
Ik liep naar haar toe en keek Ric aan.
Ga je ook mee?" vroeg ik hem zachtjes.
Noah keek Leah na en keek daarna naar ELisa.
"Het komt wel goe !"

Ik keek hem aan.
''Laten we gaan'''
Zei ik toen.
''Ik wil hier gelijk weg''
Ric knikte.
''Ik ga ook mee''
Zei hij tegen An.

Ik keek even naar Hendrik.
"Mama komt zo terug !" zei ikt egen hem en volgde de dokteres toen de gang op. Ik schatte haar ongeveer zo oud als Ric.
"Hier is mijn spreekkamer",zei ze en liet me binnengaan. Ze liet Ric ook voorgaan en keek hem aan.
Noah tilde ELisa op en zette haar in de rolstoel zodra Leah weer binnen gekomen was.

Ik zat niet heel lekker.
''Laten we gaan''
Ik wou al zelf weg rollen.
''Komen jullie?''
Vroeg ik toen aan hun.
Ric liep naar binnen.
''Het komt goed''
Zei hij zachtjes tegen An.

Noah hield Elisa tegen.
"Ik rijd je wel !" zei hij tegen haar.
"Je mag je niet te hard inspannen !"
Leah deed de deur open.
Ik knikte.
"Ga maar liggen !" zei ze.
Ik ging op de onderzoekstafel liggne.

Ik zuchte.
''Ok dan maar''
Ik zuchte weer.
''Als het moet''
De dokter onderzocht An.
''U bent van onder gekneust''
Zei ze tegen An en keek Ric even aan.

Ik keek de dokteres aan en zag toen dat ze naar RIc keek. Ik dacht dat ze dacht dat Ric het gedaan had.
"Hij heeft het niet gedaan !" zei ik snel en kwam van de onderzoekstafel af. "WAt moet ik doen?"
Noah knikte.
"Ja , het moet !" Hij zette haar in de auto en bracht de rolstoel weg. Daarna reed hij naar huis met Elisa.

Ik viel in slaap in de auto.
''geen kinderen''
Ik begon te huilen in me slaap.
De dokter keek An aan.
''Pijnstillers nemen en een tijdje op een kussen zitten''
Zei ze toen.
''dan doet het haast geen pijn.

Ik knikte.
"OK, dankje", zei ik en liep naar Ric toe.
"Gaan we terug?" vroeg ik.
Noah keek vaak even in de achteruitspiegel om te zien of alles nog goed was met Elisa.
Leah zat naast hem en keek ook vaak om.
Toen ze thuis waren, bracht Noah Elisa naar haar kamer.

Ik sliep wat onrustig.
''geen kinderen meer.''
Mompelde ik.
''Niet meer kunnen.''
Ik huilde in me slaap.
Ric knikte.
''Ja is goed''
De dokter keek Ric aan.
''Kan ik u even spreken?''

Noah ging bij Elisa liggen.
"Rustig maar", zei hij zachtjes tegen haar en hoopte dat ze hem op één of andere manier kon horen.
"Het komt wel goed !"
Verbaasd keek ik naar de dokter.
"Ik wacht wel in de gang", zei ik toen en liep al naar buiten. Daar bleef ik verbaasd wachten.

Ik werd na een tijdje wakker.
'Hey''
Zei ik toen zachtjes.
Ric keek de dokter aan.
''Waar wou u het over hebben?''
Vroeg hij toen aan haar.
''Over An.''

De dokter knikte en liep tot vlak bij Ric. Ze ging tegen hem aanstaan en keek hem aan.
"Waarom ben je bij haar? Ze is veel te jong voor je !" Ze keek Ricardo verleidelijk aan.
"Ik weet iemand die veel beter bij je past !"
Ik wachtte ongeduldig.
Noah glimlachte naar Elisa.
"Hey !"

Ik keek hem aan.
''Heb ik gedroomd dat ik nooit meer kinderen kan krijgen?''
Vroeg ik toen aan hem.
''Nee zeker''
Ric deed een stap naar achteren.
''Ik hou van An''
Zei hij tegen de dokter.

Noah schudde zijn hoofd.
"Jammer genoeg niet",zei hij en zweeg even.
"Maar er bestaat nog een kans dat je og wel kinderen kan rkijgen !"
Ik leunde tegen de muur aan.
De dokteres keek Ric aan.
"Ze hoeft het niet te weten !" Ze draaide zich om, liep naar haar bureau, nam een kaartje en gaf het hem toen.
"Bel me maar op !"

Ik keek hem.
''Maar 30 %''
Zei ik toen.
Ric keek de dokter aan.
''Ik ga niet vreemd''
Zei hij boos.
''Laat me met rust''

De dokter liep terug naar hem toe.
"Zelfs niet als je vriendin dat zou doen?" vroeg ze toen.
"WAarom mag zij dat doen en jij niet?"
Ik werd ongeduldig.
"Waar zouden ze het toch over hebben?"
Noah knikte.
"Is nog alt ijd beter dan geen kans meer of dan tien procent !"

Ik knikte.
''Daar heb je wel gelijk in''
Zei ik tegen hem.
''Maar ik ben zo bang''
Ik begon te huilen.
Ric keek haar aan.
''An bedriegt me niet''

De dokter lachte.
"Dat denk jij !" zei ze toen.
"Je ziet zelf maar, maar je mag me altijd bellen !" Ze liep naar hem toe en kuste hem vol passie even waarna ze hem losliet en hem een tijdlang zwijgend bleef aankijken.
Ik zuchtte.
Naoh knuffelde Elisa.
"We moeten vertrouwen hebben !"

Ik keek hem aan.
''Maar ik weet niet of ik dat kan.''
Ik bleef huilen.
''Ik vind het zo moeilijk''
Ric keek haar boos aan.
''An zou dat nooit doen''
Hij ging naar buiten.

De dokter keek hem na.
Ik keek naar RIc.
"Wat was er?" vroeg ik en probeerde niet te bang te klinken, maar dat lukte me niet echt goed.
Noah knuffelde Elisa.
"Ik weet het",zei hij zachtjes.
"Ik vind het ook erg moeilijk ..."