Een magie-vrij leven

Noah werd lijkbleek.
"Wat?" vroeg hij geschrokken. Hij kon het niet geloven en wilde het eigenlijk ook niet geloven. Met tranen in zijn ogen dacht hij aan Tiouri, Kim en Nick. Het mocht niet !
Ik zat tegen de muur aan en staarde met een lege blik in mijn ogen voor me uit en merkte nog niet eens dat Ric er was.
Henry bleef Paige vasthouden.

Ik begon wakker te worden.
''NOah''
Zei ik toen zwakjes.
Paige viel haast in slaap.
''Niet slapen''
Uiteindelijk viel ze toch in slaap.
Ric liep snel naar An.
''An''

Ik schrok toen hij zo snel naar me toe kwam lopen en begon meteen terug te huilen.
Henry ging met Paige op de bank zitten en was niet van plan haar ooit alleen te laten.
"Trusten", zei hij zachtjes.
Noah liep naar de kamer en meteen naar het bed van Elisa toe. Hij gaf een kusje op haar voorhoofd.
"Hey, lieverd !"

Ik keek hem aan.
''waar ben ik?''
Vroeg ik zwakjes.
''Naar huis''
Ik was erg van streek.
Paige sliep nog rustig.
Ric ging bij An op ooghoogte zitten.
''An ik ben het RIc''
Zei hij zachtjes.

Ik keek hem bang aan en sloeg mijn armen om zijn nek. Ik begon harder te huilen en hield hem goed vast.
"NIet weggaan", smeelte ik.
Noah streelde ELisa geruststellend over haar haren.
"In het ziekenhuis, lieverd, je moet hier best nog even blijven !"
Henry blee fzitten en kon niet geloven dat het nog een keer gebeurd was met Paige. Hij haatte zichzelf omdat hij hetn iet had kunnen voorkomen.

Ik keek hem aan.
''Naar huis''
Zei ik nog een keer.
''Zo bang''
Ik begon te huilen.
Ric hield An goed vast.
''Ik blijf bij jou''
Paige werd wat onrustiger.

Noah k,nuffelde Elisa voorzichtig.
"Ik blijf bij je, rustig maar, je moet hier nog even blijven, maar ik laat je niet alleen !"
Ik werd een beetje rustiger.
"Bang", zei ik zachtjes.
Henry merkte het.
"Rustig maar, PAige", zei hij zachtjes. "Ik blijf bij je !" Hij voelde zich heel erg schuldig.

ik keek hem aan.
''Laat me niet alleen''
Huilde ik.
''ben zo bang''
Ik was heel erg van streek.
Paige begon bang te roepen.
''Nee niet doen, blijf van me af''
Ric bleed An vast houden.
''Ik blijf bij je.''

Ik sloot mijn ogen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan.
"Pijn doen", zei ik zachtjes.
Noah gaf Elisa een kus.
"Ik laat je niet allene! " zei hij.
"Echt waar, ik blijf bij je !"
Henry schrok een beetje.
"paige, rustig, je bent veilig !"

Ik werd wat rustiger.
´´Echt waar?''
Vroeg ik nog een keer slaperig.
''Blijven.''
Paige bleef roepen.
''nee blijf van me af''
Ze was heel erg in paniek.
Ric bleef An vast houden.
''Waar heb je pijn?''

Ik had mijn hoofd nog tegen Ric's schouder aanliggen en zei helemaal niets meer tegen Ric.
Noah knikte.
"Ja, echt waar !" zei hij en glimlachte.
"Ik blijf, zelfs als jij gaat slapen dan blijf ik nog de hele tijd bij je !" zei hij. "Ik ga zelfs niet even weg om drinken te gaan halen !"
Henry wist niet wat te doen en wiegde haar zachtjes heen en weer in de hoop dat dat haar zou kalmeren.

Ik had tranen in me ogen.
''Dankje'
Zei ik toen tegen hem.
''Ik hou van je''
Zei ik toen zachtjes.
Ric bleef rustig zo zitten.
Paige bleef erg in paniek.
''Nee doe me geen pijn''

Henry keek om naar Meredith.
"Wat moet ik doen?" vroeg hij wanhopig aan haar.
Leah was op een stoel gaan zitten.
Noah glimlachte.
"Ik hou ook van jou !" zei hij tegen haar.
"Echt waar !"
Ik begon in slaap te vallen.

Ik keek hem aan.
''Ik geloof je''
Zei ik tegen hem.
''Echt waar''
Paige schrok zelf al wakker.
''Neeeee''
Riep ze nog.
Ric bleef rustig zitten.

Na een tijdje keek ik Ric aan.
"Weg",zei ik toen zachtjes.
"Wil weg hier"
Henry keek bezorgd naar Paige.
"Lieverd, gaat het !"
naoh keek Elisa blij aan.
"Gelukkig !"

Ik knuffelde Noah.
''Ik wil je nooit kwijt''
Zei ik zachtjes.
''Nooit meer''
Paige schudde haar hoofd.
''Ben zo bang''
Ric knikte.
''Zullen we naar huis toe?''

Ik knikte en hield me aan hem vast. Ik durfde me niet teveel te bewegen omdat het pijn zou doen.
Henry knuffelde PAige.
"Het spijt me zo !" zei hij met tranen in zijn ogen. "Het spijt me echt ! Vanaf nu zal ik je niet meer alleen laten !"
Noah knuffelde Elisa.
"Ik jou ook niet !"

Ik bleef hem vast houden.
''Ik ben zo bang''
Zei ik zachtjes eerder.
''Ben zo bang''
Paige begon te huilen.
''Ik ben zo bang.''
Ric tilde An op.
''Wij gaan naar huis.''
Hij ging met An naar huis.

Ik hield me nog altijd goed vast aan Ric. Toen we thuis aankwamen, herinnerde ik me dat Hendrik in het ziekenhuis lag.
"Hendrik", zie ik zachtjes.
Henry knuffelde Paige.
"Ik bescherm je !" zei hij. "NIemand kan je nu nog pijn doen, dat beloof ik je ! Echt waar !"
Noah hield ELisa goed vast.
"Ik ben bij je! "

Ik bleef huilen.
''Ik wil naar huis''
Ik keek bang rond.
''Alsjeblieft''
Smeekte ik haast.
Ric keek An aan.
''Hendrik mag morgen naar huis.''
Zei hij toen tegen An.

"Naar hem", zei ik zachjtes en probeerde recht te gaan staan zodat ik naar de auto kon en naar Hendrik toe kon gaan.
"Niet alleen mogen zijn"
Henry knuffelde Paige.
"Het spijt me echt",zei hij.
Noah keek naar Elisa.
"Ik zal een dokter laten komen ..." Hij duwde o phet rode knopje.

Ik bleef van streek.
''Ik wil naar huis toe''
Huilde ik.
''Ik wil hier niet blijven''
Paige bleef huilen.
Ric knikte en ondersteunde An.
''Ok we gaan naar hem toe''
Ric reed met An naar het ziekenhuis.

Ik bleef vlak bij Ric en was erg bang van iedereen om ons heen. Toen we in Hendrik's kamer waren, was ik dan ook erg blij. Meteen liep ik tot bij het bed en nam zijn handje vast.
"Sorry dat mama zo lang wegbleef !"
Henry voelde zich allene nog maar meer schuldig en bleef Paige goed vasthouden en heen en weer wiegen.
Noah knikte.
"Ik vraag het aan de dokte r!"

Ik knikte.
''Ja vragen''
Ik gaapte even.
''Aan de dokter vragen.''
Ik viel in slaap.
Paige werd rustiger.
Hendrik werd wakker.
''Mama''
De dokter kwam naar Noah toe.

Noah keek de dokter aan.
"Mag ze naar huis?" vroeg hij.
"Of moet ze hier nog lang blijven?"
Henry zuchtte opgelucht, maar bleef haar goed vasthouden.
Ik stond op instorten, maar was niet van plan weg te gaan bij Hendrik en hem nog een keer alleen te laten.
"Hey, leiverd "