Een magie-vrij leven

Ik knuffelde Noah terug.
''gelukkig heb ik jou'''
Zei ik toen tegen hem.
''Ik wil je niet kwijt''
Ik was heel bang hem kwijt te raken.
Ric keek An aan.
''Ze zei me dat ik goed voor jou moest zorgen''
Hij kuste An.

Argwanend keek ik Ric aan.
"Waarom zou ze dat zeggen waar ik niet bij was?" vroeg ik toen aan hem en bleef hem aankijken.
Noah kuste Elisa.
"Ik laat je niet in de steek !" zei hij.
"Echt niet !"
Henry keek naar Paige.

Ik keek Noah aan.
''Ookal kan ik geen kinderen meer van je krijgen?''
Vroeg ik toen hem.
''Blijf je dan nog bij mij''
Paige bleef tegen Henry aanliggen.
Ric haalde zijn schouders op.
''geen idee''

"Ok !" zei ik en gaf Ric een kus.
"Ik hou van je !" zei ik en begon toen terug met hem naar de kamer van HEndrik te lopen.
Noah keek Elisa vastbeslote naan.
"Natuurlijk !" zei hij.
"Dan nnog blijf ik bij je !" zei hij.
"Ikz weer het !"
HEnry bleef rustig liggen.

Ik knuffelde hem.
''dat wou ik horen''
Zei ik tegen hem.
''Ik ben zo bang''
Paige ogen vielen bijna dicht.
Ric hield An haar hand vast.

Ik keek glimlachend naar Ric.
"Is alles in orde?" vroeg ik aan hem en liep de ziekenhuiskamer binnen.
"Mama en papa zij nterug !"
Henry gaf Paige een kusje.
"Slaap maar lekker !"
Noah glimlachte.
"daar hoef je geen bang van te hebben, want ik zal je echt nooit achterlaten !" zei hij.

Ik keek hem aan.
''Ik hou van je''
Zei ik toen.
''Met heel me hart.''
Paige schudde haar hoofd.
''Wil niet slapen.''
Ric schudde zijn hoofd.
''Je zegt papa''
Zei hij tegen An en begon te stralen.

Ik keek om naar Ric en glimlachte.
"Het is niet omdat je zijn biologische vader nie bent, dat je niet als een vader voor hem kan zijn !" zei ik. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus.
"Charisa zegt ook al papa !"
Noah glimlahcte.
"Ik hou van jou met heel mijn hart ! Voor jou zou ik alles geven! "
Henry knikte.
"Ok"

Ik keek hem aan.
''Echt alles?''
Vroeg ik toen.
''neee toch''
Ik kuste hem.
Paige keek hem aan.
''Ik wil niet slapen''
Ric straalde.
''Dat is waar''

Ik glimlachte en keek toen naar Hendrik.
"Hoe voel je je, mijn kleine schat?" vroeg ik en gaf voorzichtig een kusje op zijn voorhoofd.
Noah knikte.
"Jawel hoor, alles !" zei hij toen tegen haar.
"Echt, alles !"
Henry hield Paige vast.
"dan moet je niet slapen !"

Ik keek hem aan.
''Ok dan''
Zei ik toen tegen hem.
''Je bent een echte schat''
Hendrik keek naar zijn moeder.
''Naal huis willen''
Paige ging weer tegen Henry aan liggen.

Ik knikte.
"Binnekort, je moet eerst nog even hierblijven !" zei ik tegen hem enstrelde hem geruststellend over zijn haren.
"Maar mama en papa blijven ook !"
Henry bleef stilletjes liggen.
"Ik hou van je! " zei hij
Noah glimlachte.
"Dat heb ik van jou geleerd !"

Ik begon te blozen.
''Niet waar''
Zei ik toen.
''Ik ben geen schatje.''
Hendrik begon te huilen.
''Nu huis''
Paige bleef zo zitten.
''Ik ook van jou''

Henry glimlachte.
Ik knuffelde Hendrik voorzichtig.
"Nee, je moet hhier nog even blijven zodat de dokters goed voor Hendrik kunnen zorgne !" zei ik en negeerde het feit dat ik doodmoe was en nog steeds pijn had. "Maar mama en papa blijven de hele tijd bij Hendrik !"
Noah gaf Elisa een kus.
"Jawel en je moet niet proberen me van het tegendeel te overtuigen want dat lukt je toch niet !"

Ik schudde me hoofd.
''Nee dat kan ik niet''
Zei ik tegen hem.
''Want jij bent veelste koppig''
Ik kuste hem.
Hendrik werd rustiger.
''Hele tijd?''

Naoh moest lachen.
"Dat is ook iets wat ik van jou geleerd heb en ook van de rest van je familie !" zei hij.
Ik knikte.
"De hele tijd, ook als Hendrik aan het slapen is !" zei ik tegen hem en keek even om naar Ric.
"Gaat het echt?"

Ik keek hem aan.
''Noem je mij koppig''
Ik begon hem te kietelen.
''Ik ben niet koppig.''
Hendrik knikte toen.
''Ok mama''
Ric knikte.
''Ja het gaat''

Noah knikte.
"NEee,s top !" riep hij toen Elisa hem begon te kietleen. Hij kon niet ophouden met lachen.
"Nee, jij bent niet koppig !"
Ik glimlachte.
"Gelukkig !" Ik liep naar een leeg bed en ging er voorzichtig op liggen. "Sorry, ik ga even liggen

Ik stopte met kietelen.
''Dat wou ik even horen''
Zei ik toen.
''Want ik ben niet koppig''
Ric knikte.
''Is goed''
Hendrik viel in slaap.

Noah zuchtte opgeluchten keek haar toen lachend aan.
"Nee, je betn allemaal maar superkoppig !" Snelsprong hij uit bed zodat Elisa hem niet meer kon kietelen en rende naar beneden. Hij voelde zich erg gelukkig en rende door.
Ik geeuwde.
"Wil jij oko niet liggen?" vroeg ik en had graag dat Ric bij mij zou komen liggen zodat ik me veiliger zou voelen, maar wilde het niet echt vragen.

Ik keek hem aan.
''Niet waar''
Ik bleef liggen.
''Dat is niet eerlijk, ik mag niet lopen''
Riep ik hem toen na.
''Niet eerlijk.''
Ric knikte en ging bij An liggen.

Ik keek blij naar Ric en legde mijn hoofd tegen zijn hoofd aan en sloot mijn ogen. "Ik hou van je!" zie ik zachtjes tegen hem.
"Echt ,heeeeeel erg veel !" Ik gaf me nu pas over aan mijn vermoeidheid en begon in slaap te vallen.
Noah was het even vergeten. Snel rende hij terug naar Elisa.
"Dat is waar, sorry !" Hij boog zich over haar heen en gaf haar een kus. "Als straf mag je me weer kietelen !"

Ik schudde me hoofd.
''Ik wil je niet meer kietelen''
Zei ik tegen hem.
''Maar je wel knuffelen.''
Ric gaf haar een kus.
''Ik hou ook van je''
Zei hij zachtjes.

Noah grijnsde.
"Dat heb ik nog lieer !" zei hij toen en ging bij haar liggen. Hij sloeg zijn armen om haar heen.
"Ik hou van je! "
Ik sliep rustig verder. Na een tijdje echter begon ik te dromen over wat er gebeurd was en begon iin mijn droo mte huilen.
"Stop"

Ik bleef hem vast houden.
''Blijf bij me'''
Zei ik toen zachtjes.
''Alsjeblieft''
Ric probeerde An wakker te maken.
''An word wakker''
Zei hij toen.