Ik besloot toch nog maar even bij Scott te blijven zitten, hopend dat Ric snel thuis zou komen. Zankou keek verbaasd. "Maar ..." Charlotte keek boos want ze wilde niet dat Hendrik terug ins laap viel. Kimberlie keek om. "Gaan we naar binnen?"
Ik keek hem aan. ''Doe het dan?'' Vroeg ik toen. ''Het kan me echt niets meer schelen.'' Hendrik sliep al weer. Ric knikte en ging naar binnen. ''Ik ben thuis'' Scott bleef slapen.
Ik hoorde hem en rende opgelucht naar beneden nadat ik tegen Scott gezegd had dat ik zo terug zou komen. "Ric, het is..." Ik zag plots Kimberlie achter hem binnen kijken en met een verbaasde blik keek ik weer naar Ric. "WIe is zij?" een vlaag jaloezie overspoelde me. Zankou schemerde weg. "Ik doe het wel ! Cassie!"
Ik ging weer zitten. ´´Wat een zwakkeling´´ Ik was weer heel erg verdrietig. Cassie ging naar Zankou toe. ´´Wat is er?'' Ric keek An aan. ''Dit is Kimberlie, mijn prive leraar'' Zei Ric toen. ''Ze heeft bescherming nodig''
Zankou keek vroljk. "We mogen Elisa vermoorden en ik dacht dat je wel zin had om mee teo doen!" Ik keek een beetje nors. "Goed, maar ik moet je nu even apart spreken!" zei ik tegen hem en was er niet blij mee. "INde keuken?" Kimberlie keek onzeker. "Misschien kan ik bter gaan ..."
Ik was doodmoe, maar wilde het hem niet laten merken. "Scott heeft blijkbaar de ziekte van pfeiffer !" Nu pas had ik door dat ik nog niet wist hoe hij er in hemelsnaam aan gekomen was. Kimberlie bleef onzeker wachten0 Zankou schemerde met haar naar Elisa. "We zijn er klaar voor, Elisa!" zei hij vrolijk. "Zeg maar dag!"
Ik keek hem aan. ''doe het nu maar'' Zei ik toen. ''dan ben ik er van af.'' Casie glimlachte en gooide hard een vuurbal. Ric schrok. ''Wat echt waar'' Hij werd heel erg bezorgt. ''Maar hoe komt hij daaraan.''
ikhaalde mijn handen door mijn haren en zuchtte diep. "Ik weet het niet", zei ik zachtejs. Onzeker schudde ik mijn hoofd en dacht een tijdje na. "Hij slaapt de hele tijd dus ik heb nog niet echt de kans gehad om het hem te vragen." Zankou grijnsde. "Mooie!"
Ik was erg gewond maar leefde nog. Cassie keek Zankou aan. ''Jij mag haar afmaken'' Zei ze toen vrolijk. Ric keek An aan. ''Zullen we het gaan vragen?'' Vroeg hij toen.
"Ja, als je het tenminste niet te druk hebt met dat mens !" zei ik nors. Kimberlie kwam net binnen gelopen. "Ik kan maar beter gaan!" Ze draaide zich om en had trane nin haar ogen en ging ervandoor. Zankou grijnsde. "OK!" Noah werdx wakker. "Elisa?"
"laten we maar naar boven gaan ..." Ik liep langs hem de keuken uit en toen naar boven toe. "We zullen hem dan wel wakker moeten maken ..." Zankou grijnsde. "Ik wil niet liever!" Hij liet een vuurbal verschijnen. KImberlie liep naar buiten en wist niet wat te doen. Noah keek in paniek om zich heen. "Elisa?!"
Ik keek zankou aan. ''Doe het'' Zei ik nog een keer. ''Wacht niet'' Ric knikte. ''Ok''' Zei hij toen. ''En daarna ga jij sorry tegen Kimberlie zeggen'' Zei hij streng.
Ik stond nog op de trap en draaide me woedend om naar hem. "Nee, dat doe ik niet!" zei ik tegen hem, draaide me weer om en liep hoofdschudden verder. "Dat doe ik echt niet!" Noah raakte in paniek. "ELISA!" Zankou keek onzeker en wit niet of hij het kon.
Ik keek hem met tranen in mijn ogen aan. ''Alsjeblieft'' Smeekte ik toen. ''Doe het'' De tranen begonnen te lopen. Ric keek An aan. ''we hebben het er nog wel over.''
Ik zuchtte. "Liever niet!" zei ik en liep Scotts kamer binnen. Zwijgend liep ik naar het bed toe en boog me over hem heen." Scott, lieverd, wakker worden!" Zakou keek naar Cassie. "Moet ik het doen?" Noah raakte helemaal in paniek.
"Lieverd, je vader en i khebben een vraag!" zei ik tegen hem en vond het niet echt fijn dat ik hem had moeten wakker maken. "We willen weten of je misschien weet hoe je dit opgelopen hebt" Ik liet me bij hem op bed zakken. Zankou keek onzeker. "Goed!" Hij hooide de vuurbal. "Zo"
Ik werd geraakt. ''Dankje'' Ik zakte in elkaar en bleef liggen. Cassie glimlachte. ''Dat was toch niet zo moeilijk'' Zei ze toen. Scott keek hun aan. ''Ik euhhhh''
Zankou schudde zijn hofd. "nee", zei hij zachtjes. "Maar nu heb ik Esther nog niet terug", zei hij verdrietig. Ik keek ene beetje verbaasd. "Scott?" vroeg ik toen streng en begon het gevoel te krijgen dat het niet echt een leuke reden was. "Je weet dat je me alles kan zeggen he?"
Ik ademde steeds minder. Cassie omhelsde Zankou. ''Ik weet het lieverd'' Scott keek naar de grond. ''Omdat ik met een meisje naar bed ben geweest'' Zei hij toen. ''Toen heb ik het gekregen, denk ik''
Had ik niet bij hem op bed gezeten dan was ik zeker en vast achterover gevallen van verbazing, letterlijk dan. Geschrokken stond ik op en draaide me om naar RIc, niet wetend wat te zeggen of hoe te reageren. Ik was helemaal in de war en het begon me langzaam allemaal te veel te worden. Zankou hield haar goed vast. Noah raakte in paniek. "Verdomme, Elisa, waar ben je?!"
Ik haalde bijna geen adem mee. Het spijt me Noah, ik ga naar Esther. Zei ik via gedachten tegen Noah. Ik zal altijd van je houden. Ik raakte bewusteloos. Ric werd boos. ''WAT''
Noah schrok. "NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE !" gilde hij. Hij rende naar buiten toe en keek om zich heen, maar wist inet waar heen te gaan. Huilend zakte hij neer op zijn knieën en begon nog harder te huilen. Zankou keke Cassie aan. "Gaanw e naar huis?" Ik keek een beetje onzeker naar Ric en daarna naar Scott. "Rustig, RIc, vergeet niet dat hij ziek is en rust nodig heeft!"
Index 
Portal 
Viavia's 
do 11 jun - 20:00
