Ik knikte. "Natuurlijk!" zei ik teegn hem. "Ik wil Elisa zo veel mogelijk helpen! Ik heb gewoon nog geen manier gevonden om Esther terug te krijgen, maar die manier ga ik echt wel vinden hoor, echt wel, Ricardo!" Ik knuffelde hem. Charlotte glimlachte. "Dan moeten we het nog wel vragen ..." Noah knuffelde Elisa. "Misschien wel .."
Ik keek hem aan. "Ik hou ook van jou!" zei ik tegen hem. "Gaan we de kinderen halen?" Charlotte glimlachte. "Zullen we nu gaan vragen?" Noah knikte. "Ja, kom!" Hij leidde haar naar buiten.
Ik liep mee. ''Ik kan dit niet aan'' Zei ik zachtjes. ''Waarom liet ze mij alleen'' Ric schudde zijn hoofd. ''Noah zou de kinderen over een uur brengen'' Zei hij toen. Hendrik knikte. ''Ja is goed''
Ik knikte. "Ok, is goed!" Noah knuffelde Elisa. "Ze is nog steeds bij je, in je hart!" zei hij tegen haar. "Ik ga even Nico bellen om te vragen of hij de kindere nnaar An wil brengen ..." vervolgde hij. "Of wil jij bellen?" CHarlotte glimlachte. "Laten we gaan!" Ze nam zijn hand vast.
Ik schudde mijn hoofd. ''Ik wil niet bellen'' Zei ik toen. ''Ik wil niemand spreken'' Zei ik zachtjes. Hendrik orbte met Charlotte naar zijn moeder toe. ''Mam''
Noah belde snel even naar Nico en lie pdaarna naar Elisa. "Waar wli je heen gaan?" Nico ging naar Charisa. "We moeten mijn broers en zussen naar je moeder brnegen ..." Ik liet Ric los en draaide me om. "Hey"! ze i ik met een glimlach en liep op hem af. "Hoe is het met je?" vroeg ik bezorgd en knuffelde hem.
Ik hield Noah goed vast. ''Zo ver mogelijk weg van hier'' Zei ik toen. ''Heel erg ver'' Ik had het gevoel dat ik dood ging. Hendrik keek zijn moeder aan. ''Wel goed, mam mogen charlotte en ik hier een tijd komen wonen?'' Vroeg hij toen. Charisa knikte. ''Ok is goed''
Ik keek een beetje verbaasd. "Eh natuurlijk, jullie zijn hier altjid welkom, maar kan ik je even in dek euken spreken?" Charlotte keek wat nors. Nico gaf haar een kus. "Ga je mee?" vroeg hij. Noah knikte. "En waar is dat?"
Ik haalde huilend mijn schouders op. ''Geen idee'' Zei ik toen verdrietig. ''Ik weet het niet'' Charisa knikte. ''Ja ik ga mee'' Hendrik ging met zijn moeder naar de keuken. ´´Wat is er?''
"Zijn jij en Charlotte ..." Ik pauzeerde even. "Samen?" vroeg ik onzeker. Charlotte keek Ric aan. Nico transporteerde met Charisa naar Elisa's huis. "OK, iedereen, maak jullie klaar want we gaan naar An en Ric!" Noah knuffelde Elisa. "Ven naar het parK?"
Ik keek naar de grond. "Mag ik eerlijk zijn?" vroeg ik en keek op naar hem. Charlotte glimlachte terug. Nico bracht alle kinderen naar Ric toe. "Zio !" Noah liep met Elisa naar het park. "Gaat het een beetje, lieverd?"
Ik schudde mijn hoofd. ''nee het gaat niet'' Huilde ik. ''Het zal nooit meer gaan'' Hendrik knikte onzeker. ''Ja dat mag'' Ric keek naar Nico. ''Bedankt''
"Hoe kan je al een nieuwe vriendin hebben terwijl Esther nog maar pas geleden gestorven is?" vroeg ik. "En waarom is die vriendin dan ook nog haar bloedeigen zus?" Noah knikte. "Dat begrijp ik", zei hij zachtjes. Nico glimlachte. "Graag gedaan!" KLeine Charlotte kroop over de grond tot bij Ric en, keek toen omhoog naar hem, zonder een glimlach.
Noah hield Elisa goed vast. Ik werd rood. "Sorry", zei i ktegen hem en omhelsde hem. "Dat had ik beter niet gezegd" Charlotte keek blij. Nico liep naar Ric. "Naal mama!"
Ik bleef huilen. ''Ik kan dit niet aan'' Huilde ik hard. ''Ik kan het niet'' Hendrik begon te huilen. ''Ik euhhh'' Ric schudde zijn hoofd. '''Mama en Noah hebben even tijd samen nodig.''
Nico begon te huilen. "Mama willen!" Charlotte pitste Ric. Grote Charlotte zag het, maar deed niets. Ik hield HEndrik goed vast. "Het is in orde, lieverd!" Noah bleef haar vasthouden. "Ik ben bij je"
Ik bleef huilen. '''Het is zo moeilijk'' Ik was helemaal over mijn toeren. ''Zo moeilijk'' Ric voelde het. ''charlotte niet doen dat doet pijn'' Zei hij toen streng. Hendrik bleef huilen.
Charlotte keek hem aan en hield ermee op. "Pakken!" riep Nico. Zodra Ric niet meer op Charlotte lette, begon ze hem terug hard te knijpen in zijn hals. Ik hield hem goed vast. Noah knikte. "Gaan we even op een bankje zitten?"
Charlotte keek verbaasd en begon toen plots heel erg hard te huilen. Grote Charlotte rolde met haar ogen. NIcolaas keek blij en sloeg zijn armen om Ric's nek en knuffelde hem. "NOnkel Lic lief!" Ik keek Hendrik aan. "SOrry", zei ik nog een keer. Noah liep met ELisa naar een bankje. "Zo", zie hij.
Ik ging zitten. ''waarom moet alles zo moeilijk zijn'' Ik was nog steeds helemaal over mijn toeren. ''Ik kan het gewoon niet aan. Ric knuffelde Nico en negeerde charlotte even. Hendrik bleef zijn moeder huilend vast houden maar zei niets
CHarlotte bleef hard huilen. "PAKKEN!" gilde ze plots. Ik bleef Hendrik vasthouden. "Lieverd, gaat het wel?" vroeg ik bezorgd. Noah keek Elisa aan. "Geen idee", zei hij zahcjtes. "Het is niet eerlijk!ç"
Index 
Portal 
Viavia's 
za 6 jun - 23:07
