De prive leraar

Ik keek niet naar wat Noah keek.
''Ik ga al weer naar huis''
Zei ik toen.
''Ik zie jullie straks voor het eten''
Ik wou weggaan.
Katja werd verdrietig.
''James alsjeblieft''

Noah liet zijn zoontje plots los, stond op en liep naar ELisa. Hij nam haar hand vast en trok haar mee naar het graf.
"Kan je niet even blijven?" vroeg hij.
James keek naar de grond.
"In de kelder ..."
Thomas schemerde de keuken binnen.
"Katja?!" riep hij.

Ik keek Noah aan.
''Ik moet het eten maken''
Zei ik toen.
''Zodat we optijd kunnen eten''
Ik bleef Noah aankijken.
Katja hoorde Thomas.
"'Thomas''
Riep ze toen.

Noah schudde zijn hoofd.
"Nee, je blijft even hier!" zei hij.
"Daar ligt Esther, doet het dan niets met je?" vroeg hij onzeker.
Nick stond op.
"Ik ga naar huis" HIj liep weg.
Thoams rende naar haar toe en omhelsde haar.
"Ben je in orde?" vroeg hij bezorgd.
James keek bezorgd toe.

Ik keek geschrokken.
''Ik euhhh''
Ik keek naar de graf.
''Esther''
Ik bleef naar het graf kijken.
''Nee dat kan niet''
Katja bleef Thomas vast houden.
''Ja ik ben in orde.

Noah nam ELisa's hand vast en gaf er een kneepje in.
"Het is wel waar", zei hij zachtjes. "Esther is dood, Elisa, ze komt niet meer terug, begrijp je daT?"
Nick ging nog niet meteen naar huis omdat hij wilde nadenken over alles. Hij probeerde niet te gaan huilen.
Thomas zuchtte opgelucht.
"Ga je terug naar de manor, dan reken ik met hem af", zei hij erg zachtjes tegen haar.

Ik bleef kijken.
''nee dat is niet waar''
Zei ik toen.
''Esther kan hier niet liggen''
Ik begon langzaam aan weer goed te worden.
''Het mag niet''
Katja schudde haar hoofd.
''Nee James ging net weg''
Zei ze toen.

Noah knuffelde Elisa.
"Het spijt me", zei hij zachtjes.
"Het spijt me zo erg ..." Hij begon zelf te huilen.
"Ik wou dat het niet war was!"
Thomas keek onzeker.
James knikte.
"Ja, doei!" Hij ging ervandoor.

Ik was weer goed.
''Nee het mag niet''
Ik begon te huilen.
''Niet mij Esther''
Ik zakte op mijn knieeën.
''Mijn Esther''
Ik was heel erg van streek.
Katja zuchte opgelucht.

Thomas keek bezorgd naar Katja.
"Gaat het echt?" vroeg hij toen.
"Je mag eerlijk zijn!"
Noah zakte meem et haar en bleef haar vasthouden.
"Shhht, het is in orde", zei hi jzachtjes.
"Rustig maar"
Nickk eerde terug naar huis.

Ik bleef huilen.
''Niet mijn Esther'''
Huilde ik.
''Ik wil het niet''
Ik had het gevoel alsof ik van binnen dood ging.
''Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee''
Ik bleef hard huilen.
Katja knikte.
''Ja het gaat echt''

Thomas gaf haar een kus.
"Ik was zo bang!"
Noah hield Elisa goed vast. Hij wist niet goed wat hij nog moest zeggen en sloot zijn ogen. Ook bij hem stroomden de tranen over zijn geizcht en hoe hard hij ook probeerde, hij kon ze niet tegenhouden.
"Ik weet het, lieverd", ze ihi jtoen.
"Ik weeth et"

Ik bleef huilen.
''Ik wil hier weg''
Het was te pijnlijk om Esther haar graf te zien.
''Mag ik hier alsjeblieft weg?''
Vroeg ik zachtjes.
''Alsjeblieft''
Smeekte ik.
Katja bleef hem vast houden.
''Ik hou van je''
Haar bloeddruk was nu erg hoog.

Thomas bleef haar vasthouden.
"Ik hou ook van jou!"
Noah knikte.
"Zullen we naar huis toe gaan?" vroeg hij onzeker.
"Of ga je liever eerst ergens anders heen?"
Charlotte keek Hendrik aan.
"Alles ok?"

Ik bleef hard huilen.
''Ergens anders''
Zei ik toen.
''Maar de kinderen.''
Ik was heel erg van streek.
Hendrik knikte.
''Jawel''
Katja voelde zich niet goed

CHarlotte glimlachte.
"Gelukkig!"
Noah keek haar aan.
"Zal ik An en Ric bellen om te vragen of ze even op de kinderen willen redden?" vroeg hij.
Thoams keek bezorgd.
"Gaat het?"

Ik knikte.
''Ja graag''
Zei ik toen zachtjes.
''Als ik hier maar weg kan.''
Zei ik heel zacht.
Hendrik keek haar aan.
''Zullen we dan maar naar een huis gaan kijken?''
Katja schudde haar hoofd.
''Ik voel me niet goed''
Ze zakte uiteindelijk in elkaar.

Charlotte knikte.
"Ja, is goed!"
Thomas schrok.
"Katja!" gilde hij en schemerde met haar naar Paige.
"Paige!"
Noah knikte.
"Ik ga heel even bellen!" Hij belde naar RIc.

Ik bleef huilend zitten.
''Ok''
Ik keek naar het graf.
''Waarom heb je me verlaten?''
Zei ik toen zachtjes.
''Waarom ben je weg gegaan?''
Ric nam op.
''Met Ric''
Paige probeerde Katja te helen.
''Het werkt niet''

Noah was een eindje weg van Elisa.
"Zou jij op onze kinderen kunnen passen? Ze zijn nu alleen thuis, maar Elisa en ik gaan eerst ergens anders heen ... Ze heeft het erg moeilijk en ik denk dat het beter is als we even met zijn tweetjes ergens alleen heengaan..."
Ik zuchtte verdrietig.
"Lis, ik zal nog eens nadenken en ik kom naar jet oe als ik iets weet ... als jij iets weet ,roep of bel me dan maar ..." Ik omhelsde haar even en orbde toen naar Ric.
Thoams raakte in paniek.
"Wat nu?"
Charlotte schemerde met Hendrik naar huis.

Ik begon tegen de steen te slaan.
''Waarom ben je weg gegaan''
Riep ik toen.
''Waarom liet je mij achter''
Ik bleef slaan.
Ric luisterde.
''Wacht even.''
Hij keek An aan.
''An mogen elisa's kinderen hier logeren?''
Vroeg hij toen.
Hendrik keek haar aan.
''Hoe gaan we een huis voor ons vinden?''

Ik knikte.
"Tuurlijk", zei ik zachtjes.
Charlotte keek onzeker.
"Geen idee", zie ze toen.
Noah schrok.
"Ric, ik moet even naar Elisa! ALs het niet mag, bel dan, als het wel mag, dan breng ik ze over een uurtje!" Hij hing op en rende naar Elisa. Hij omhelsde haar zodat ze ophieldm et slaan.
"Elisa!"

Ik wou blijven slaan.
''Waarom liet ze mij achter''
Huilde ik.
''Waarom ging ze weg.''
Ik was boos een beetje op Esther en op mezelf.
''Waarom liet ze me alleen''
Ric kuste An.
''Gaat het een beetje''

Ik keek Ric aan en schudde mijn hoofd.
"Nee," zei ik zachtjes en zocht toen troost in zijn warme armen. VCerdrietig legde ik mijn hoofd tegen zijn borst aan.
Noah knuffelde Elisa.
"Ik denk niet dat ze dat wilde, lieverd!" zei hi jtegen haar. "Het gebeurde en ze wilde het niet, maar ze kon er nies aan doen ..." Hij wist nie goed wat hij anders moest zeggen.
Charlotte keek Hendrik aan.
"Kunenn we niet bij je moedero fzo?"

Ik bleef huilen.
''Dat kon ze wel''
Zei ik zachtjes.
''Ze had harder moeten vechten.''
IK voelde me vreselijk.
''Is het echt goed dat de kinderen van Elisa komen, nu het niet zo gaat''
Zei Ric toen.
''Kan je dat aan, samen met mij''
Hendrik knikte.
''Als jij dat wil''