Ik knuffelde Hendrik. Nico liep naar Charisa. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij zachtjes en nam zijn vriendin in zijna rmen en gaf haar een kusje. Andy begon ook te huilen. "Hetis niet eerlijk !" zei hij. Piper keek Prue vragend aan.
Ik voelde me helemaal niet goed. ''Ik wil hier weg'' Huilde ik. ''Ik wil hier weg'' Bleef ik zeggen. Charisa bleef huilen. ''Charlotte heeft haar baby verloren'' Zei ze huilend tegen Nico. ''en nu is ze weg geschemerd''
Nico schrok. "Wat? ! Dat meen je niet ! Dat kan toch helemaal niet?" De dokter kwam binnen gelopen. "We hebben besloten dat we Esther moeten opereren ... De oudere Estherbedoel ik dan ..." Andy bleef Elisa vasthouden. "WAar wi lje dan heeN?" vroeg hij zachtjes. Ik keek Hendrik onzeker aan. "Ik ga dit oplossen !"
Ik keek me vader verdrietig aan. ''Ik weet het niet'' Zei ik toen tegen hem. ''Zolang het hier maar weg is'' Ik bleef hem vast houden. Hendrik knikte alleen maar. Charisa knikte.
Andy dacht na. "Maar iedereeen ish ier ..." Ik keek HEndrik aan. "Zullen we teruggaaN?" Charlotte zat in de onderwereld te huilen en had helemaal geen zin meer om nog verder te leven. NIcolaas knuffelde Charisa. "We moeten haar vinden !"
NIco keek ook naar de dokter en wit niet wat hij moest zeggen. "Ze ... ze is vertrokken ..." zei hij toen. Andy knuffelde Elisa. "Kom, we gaan een kleine wandeling maken !" zei hij en keek toen ook naar de dokter. Ik keek Hendrik aan. "Hendrik, lieverd?"
Ik knikte. "Ja, we gaan terug !" Ik nam zijn hand vast en orbde met hem naar een plek dicht bij het ziekenhuis, maar waar er geen kat te zien was. "Kom ..." Ik liep terug naar binnen. Andy volgde Elisa. "We zijn zo terug !" zei hi jtoen. Nico keek verward om zich heen.
Ik liep ook naar binnen en zag meteen dat mijn dochter erg bang was. "Charisa, wat is er aan de hand?" vroeg ik en liep naar haar toe. Ik was erg moe en had het gevoel dat ik de hele tijd van de ene naar de andere moest gaan omhen te jhelpen. Ric ! WSaar is Ric? Ik keek om me heen. Andy ging naast haar lopen en zei niets. Hij wist gewoon niet wat hij nu zou kunnen zeggen.
Ik schrok. "Wat? WAarom is ze ervandoor gegaan?" vroeg ik en keek haar aan. "Alles is met haar toch in orde? Ik bedoel ... natuurlijk is het niet in orde xant haar zus is net gestorven, maar je weet wat ik bedoel hé?" Onzeker keek ik vaak even naar Ric om te zien of hij nog in orde was. Toen wist ik het weer. "Oh ja!" zei ik en werd knalrood. "Verdomme, hoe had ik dat nu kunnen vergeten?" Ik was erg kwaad op mezelf. "We moeten haar vinden !" Andy keek haar aan. "Daar is geen antwoordo p, Elisa ..."
Ik liep met haar naar een lege kamer. "De omgekeerde verloren-heks-spreuk !" zei ik toen tegen mijn dochter en keek haar even aan. Ikvroeg me af of ze op mij leek of juist helemaal niet op mij, maar op haar vader. Ik werd rood omdat ik op zo'n moment als dit aan zoiets zat te denken. "Goed?" Andyt schrok." Elisa !" Hij pronbeerde haar weer wakker te maken.
Ik begon een beetje bij te komen. ''Papa'' Zei ik toen zachtjes. ''Wat'' Charisa knikte. ''laten we hem doen'' Ze zei hem op en hield haar moeder vast. ''laat het werken.''
Ik verdween met Charisa naar Charlotte." Charlotte !" Ik keek Charisa aan en bedacht dat het beter was als zij haar zou proberen te troosten. Charlotte keek niet eens op. Andy tilde Elisa op. "Rustigm aar!" Hij liep met haar naar het ziekenhuis. Naoh ging net een wandeling maken en rende naar ELisa toe." Elisa! "
Charlotte keek op, maar zei niets. Een tijdlang keek ze haar aan, maar keerde toen haar blik weer af. Ik bleef staan. "Goed zo, Charisa", zei ik erg zachtjes. Andy knikte." het komt goed !" Noah haalde een dokter.
Ik keek hun aan. ''Ben zo bang'' Zei ik toen. ''Wil niemand meer verliezen'' Zei ik toen zachtjes. Charisa omhelsde toen Charlotte. ''Het spijt me zo''
Charlotte begon te huilen. "Ik kan dit niet aan !" haar ogen flikkerden even duister en ze moest er echt tegen vechten omdat haar ogen anders duister zouden blijven. Noah shcudde zijn hoofd toen hij er weer was met een dokter. "Maar wij willen jou ook niet verliezen !" zei hij toen." Geef niet op !" De dokter nam ahar mee.
Ik schudde me hoofd. ''Ik geef niet op.'' Zei ik toen nog. Ik werd na een tijdje naar de kamer gebracht en werd eerst in slaap gehouden. De dokter liep naar Noah en Andy. ''Ze is helemaal op en heel erg van streek.'' Zei hij toen. ''We houden haar in slaap zodat ze genoeg rust krijgt'' Charisa bleef Charlotte vast houden. ''We komen hier samen door''
Noah knikte. "Ja, dat is misschen maar het beste !" zei hij. Andy knikte en ging toen naar PRue toe. Charlotte schudde haar hoofd." Er is niets meer om door te komen", zei ze zachtjes. "Waar zou ik nog voor leven? Iedereen vanw ie ik hou zal toch van me afgenomen worden !" zei ze toen. "Net zoals..." Ze zweeg. Ik deed een stap naar voren. "Net zoals wie?"
Ik sliep nu rustig. Charisa keek Charlotte aan. ''Je gaat niets doen'' Zei ze toen bang. ''Ik wil me beste vriendin niet kwijt'' Ze keek Charlotte streng aan. ''Alsjeblieft''
Het was een week later en de dag van de begrafenis. Het was me nog niet gelukt terug in de tijd te gaan, maar ik had al heel de week zitten proberen en was nu echt doodop. "Er moet toch een manier zijn !" Charlotte zat lusteloos voor zicht uit te staren. nicolaas zat naast Charisa en had haar in zijn armen. Noah keek naar Elisa. Cath zat bij haar moeder en keek naar haar vader dei rechtstond in de kamer. Kleine NIColaas, Charlotte en Jane waren allemaal bedroefd doro de sfeer die in de kamer hing. Piper belde aan bij Elisa's huis waar ze met heel de familie afgesproken hadden om samen naar de kerk te gaan.
Index 
Portal 
Viavia's 
zo 3 mei - 11:24
