Noah liep tot bij Elisa enzo. "Ik heb ervoor gezorgd dat kleine Esther geopereerd wordt ..." zei hij toen tegen haar. Ik sliep rustig verder. CHarlotte keek bang om zich heen. "Het moet goed komen !" Nico keek bang.
Ik was erg bang om Esther te verliezen'. ''Het komt goed'' Zei ik toen en probeerde ik zeker te klinken. ''Ik weet het zeker.'' Ik was zelf niet overtuigd. Charisa omhelsde Nico. ''Het moet goed komen''
Noah omhelsde Elisa en bleef haar goed vasthouden. "NAtuurlijk komt het goed !'" zei hij tegen haar en knuffelde haar. "Het komt echt wel goed !" Nico begon te huilen. "Ja !" Ikw erd wakker en ahd een vreemd gevoel. Charlotte keek naar Hendrik. "Gaat het?"
Ik begon te huilen. ''Ik wil haar niet kwijt'' Ik bleef huilen. ''Ik ben zo bang'' hendrik schudde zijn hoofd. ''Nee het gaat niet'' Hij probeerde zich sterk te houden. Charisa bleef Nico vast houden.
Charlotte liep tot bij hendrik, sloeg haar armen om hem heen en drukte hem tegen zich aan. "Het komt welgoed", zei ze zachtjes en hoopte dat ze gelijk had. Ze was niet van plan toe te geven aan de angst. Noah knuffelde Elisa." We raken haar niet ktijw, dat zweer ik je !" Nico hield CHarisa goed vast.
Ik hield Noah nog goed vast. ''Ik hoop het'' Ik was zo bang. Hendrik begon te huilen. ''Ik wil haar niet kwijt'' Zei hij huilend. Na een paar uur liep de dokter naar hun toe.
Charlotte was de hele tijd bij Hendrik gebleven en moest moeite doen om haar gevoelens voor hem tegen te houden. Ze haatte zichzelf: ze was verliefd op het lief van haar zus en haar zus kon het nu misschien niet overleven ... Noah bleef bij Elisa zitten." De dokter is er !" zei hij en stond op om erheen te lopen. Nico keek ook naar de dokter. 3En? Zeg alsjeblieft dat het goed gegaan is! "
De dokter keek ons aan. ''Ze heeft een hartstilstand gehad tijdens de opperatie'' Legde hij uit. ''We hebben haar kunnen reanimeren en ze is nu stabiel maar wel erg zwak.'' Hij bleef ons aankijken. ''We zijn bang dat ze de nacht niet haalt'' Ik schrok heel erg. ''Neeeeee'' Ik zakte in elkaar. Hendrik schrok ook erg en rende weg.
Noah werd nog bleker dan hij al was en sloeg zijn handen voor zijn mond. Even bleef hij staan en richtte zich toen naar ELisa. Hij ging bij haar zitten en probeerde haar bij te brengen. "Eliwsa, word wakker !" Charlotte was te hard geschrokken om Hendrik na te lopen. Ik belde naar Elisa omdat ik het gevoel had dat er iets mis was met haar of één van hen. Nico, de kleine, keek zijn moeder aan. "Wat zijn?" vroeg hij. nico werd bleek. "Esther, neee..."
Ik begon bij te komen. ''Wat?'' Vroeg ik toen en wist het na een tijdje weer. ''Nee Esther'' Hendrik stond buiten het ziekenhuis te huilen. ''Esther'' Hij bleef huilen.
Ik voelde dat Elisa in het ziekenhuis was en omdat zeniet opnam, rende ik snel naar Ric en maakte hem wakker. "RicRIc !" Noah knuffelde Elisa. "We moetne naar haar toe ! Ze heeft ons nodig !" zei hij. nico keek CHarisa aan." Dit kan niet waar zijn !"
Ik keek hem aan. ''Ik weet niet of ik dat kan'' Zei ik toen. ''Om haar zo te zien liggen'' Hendrik ging huilend zitten. ''Esther'' Ik keek rond. ''Waar is Hendrik?'' Ric werd wakker. ''An wat is er?''
"Ik voel dat Elisa in het ziekenhuis is en ze neemt niet op ! Ik weetniet wat er aan de hand, maarik ga erheen, kan ij op CHarisa en Hendrik passen? Ik laat je wel zo snel mogelijk weten wat er is !" Ik gaf hem een kus. Charlotte keek op. "Buiten" denk ik. Noah keek Elisa aan. "Als ... als ze het niet haalt, zal je blij zijn dat je nog bij haar geweest bent, Elisa, je moet het echt doen! "
Ik keek Noah aan. ''Maar ik wil haar niet kwijt'' Ik zuchte. ''Laten we naar haar toe gaan'' Ik keek Charlotte aan. ''Wil jij Hendri halen?'' Vroeg ik toen aan haar.
Ik orbde naar een plek vlakbij het ziekenhusi waar niemand was en rende toen naar binnen, maar net toen ik binnen liep, dacht ik iets gezien te hbebene en lie pterug naar buiten." Dat kan toch niet?" Toen ik beter keek, zag ik dat het echt Hendrik was en rende naar hem toe." Wat is er gebeurd?3 vroeg ik en ging op mijn hurken zitten en legde mij nhanden op zijn knieën en keek hem aan. "Hendrik?" Ik omhelsde hem en hield hem een tijdje goeed vast. Een bang voorgevoel overviel me en mijn hart klopte in mijn keel. Wie zou het zijn? Elisabeth? HAley? Charisa? Nicolaas misschien? Of ... Ik wist het niet en alle mogelijke dingen spookten door mijn hoofd. Charlotte knikte. "Ja !" Ze liep snel naar buiten en zag toen dat ik nbij Hendrik was. Onzeker bleef ze vanop een afstandje staan wachten tot ik gezien werd. Noah kuste Elisa. "Ik ook niet !" zei hij tegen haar. "Kom, we gaan !" Hij nam haar hand vast en gaf er een kneepje in. Ondertussen lie phij naar de kamer van Esther. "Gaan wij ook?" vroeg Nicolaas met schorre stem aan Charisa, zijn vriendin en moeder van zijn toekomstig kind. "Of niet?"
Ik bleef even voor de deur staan. ''Laten we naar binnen gaan'' Ik liep naar binnen. ''Esther'' Toen ik haar daar zo zag liggen begon ik te huilen. Hendrik hield zijn moeder goed vast. ''Esther'' Hij legde het zijn moeder uit. Charis knikte. ''Ja laten we ook gaan''
Noah knikte envolgde ELisa. Zelf begon hij ook bijna te huilen, maar hield zich sterk voor Elisa en nam haar in zijn armen. HIj wilde zeggen dat het goed zou komen, maar kreeg gewoon geen enkel woord uit zijn keel. Ik werd bleek. "LAten we naar binnen gaan !" Nico volgde. CHarlotte liep naar ons toe en vertelde wat de toestand van de kleine Esther was.
IK nam zijn hand vast en gaf er een kneepje in. "HEt komt goed !" zei ik vastbesloten. "We gaan ervoor zorgen dat het allemaal goed komt, ik beloof het je !" Charlotte probeerde niet te gaaan huilen. Zij wilde haar zus ook h elemaal niet veriezen. Alles zou veranderen want dan zou zeplots geen grote zus gehad hebben, toch niet zolang als nu. Noah knuffelde Elisa. "We moeten tegen haar praten en haar zeggen dat we bij haar zijn zodart ze zal vechten !"
Ik keek hem aan. ´´Ok goed´´ Zei ik toen zachtjes. Ik pakte Esther haar hand vast. ''Hey lieverd'' De tranen begonnen weer te lopen. ''Het komt allemaal goed'' Hendrik liep naar binnen.
Kleine Esther kwam neit bij. Noah ging naast Elisa staan en legde zijn hand om haar middel als teken van steun, dat hij haar niet alleen zou laten. Ik liep achter hendrik naar binnen. "Elisa, ik vind hetzo erg !" zei ik tegen haar en ging naast haar staan. Er sprongen tranen in mijn ogne. "We gaan dit oplossen !" Charlotte bleef aan de deur staan. Nico keek Charisa aan.
Ik keek An aan. ''Dankje'' Ik begon weer te huilen. ''Ik ben zo bang'' Hendrik ging bij het bed van de oudere Esther staan. ''Je moet blijven vechten. Charisa keek naar Esther.
Ik omhelsde Elisa even." Is er iets dat ik kan doen?" Ik zag toen mijn dochter en besloot dafdelijk even naar haar toe teg gaan. Charlotte ging weer naar buiten. Ze kon het niet meer tegen om haar zus daar zo te zien liggen. Noah keek naar Esther. Nico ging naar het bed toe.
Ik keek An aan. ''Bij mij zijn'' Zei ik toen tegen haar. Hendrik huilde weer. ''je moet beter worden'' Dluisterde hij tegen haar. Charisa liep achter Charlotte aan.
Ik knikte. "dat zal ik doen !" zei ik tegen haar." De hele tijd zal ik bij je blijven !" Ik knuffelde haar. "Echt waar !" Charlotte stond tegen de muur aangeleund en had wat problemen met haar ademhaling. Nico legde zijn hand op Hendriks schouder.
Index 
Portal 
Viavia's 
vr 1 mei - 16:10
