Een magie-vrij leven

Ik kuste Noah terug.
''O gelukkig''
Zei ik tegen hem.
''Ik hou zielsveel van je''
Zei ik toen tegen hem.
Hendrik zag zijn moeder bewusteloos raken.
''Mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa''

Noah grijnsde tevreden. Met een blije glimlach legde zijn hoofd op Elisa's buik en keek haar nog steeds aan.
"Ik hou ook van onze baby !" zei hij en zijn ogen straalden.
Ik was verdoofd en hoorde mijn zoontje niet.
De dokter grijnsde.
"Dat ging goed! " Hij stak de spuit weg en sloot zijn tas. Daarna liep hij terug naazr Hendrik en tilde hem op.
"Zo, we gaan ! Mama slaapt nog wel een uurtje of twee ..."

Ik glimlachte naar Noah.
''Hoor je de baby?''
Vroeg ik toen aan hem.
''Of slaapt ze?''
hendrik was heel erg van streek.
''neeeee mamaaaaaaaaaaaaaa''
Huilde hij hard.

Noah schudde zijn hoofd.
"Nee, ik hoor haar niet", zei hij een beetje teleurgesteld en keek ELisa met een glimlach aan.
"Denk je echt dat het Jane is? Ik kan niet wachten tot ik haar kan zien en in mijn armen houden !"
Ik hoorde mijn zoontje niet.
De dokter ging weg.
"Stil maar! "

Ik knikte.
''Ja dat weet ik heel zeker.''
Zei ik toen.
''We zien het zeker morgen als ik de 20 weken echo krijg''
Zei ik toen.
''Heel spannend''
Hendrik bleef erg van streek.

Noah knikte.
"Dat is waar ook !" riep hij vrolijk uit.
"Ik kan niet wachten !" Hij was erg enthousiast en knikte.
"Maar wat als het dan plots een jongetje blijkt?"
De dokter zette Hendrik op een kinderstoeltje op de achterbank van de wagen en gin achter het stuur zitten.
Mijn geest verscheen boven mijn lichaam.
"Hendrik?"

Ik keek Noah aan.
''Noah rustig.''
Zei ik toen.
''Het word geen Jongetje, rustig maar''
Ik knuffelde hem.
Hendrik bleef huilen en werd daar heel moe van.
''Mamaaaaaaaaaaaa''

de dokter kreeg er wat hoofdpijn door.
"Zwijg, of wil je ook in slaap gedaan worden? !"
Ik verscheen bij mijn moeder.
"Mama, help !" zei ik in paniek en dacht even dat ik dood zou gaan.
Noah grijnsde.
"Sorry !" zei hij en werd een beetje rood.
"Ik ben gewoon zo blij !"

Ik gaf hem een kus.
''Het geeft niet''
Zei ik tegen hem.
''Ik hou van je''
Hendrik werd wel een beetje bang.
''Mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa''
Bleef hij toch huilen.
Paige schrok heel erg en viel flauw.

Noah glimlachte en gaf Elisa een kus terug.
"Geeft het niet omdat je van me houdt?" vroeg hij haar.
"Of gewoon niet?"
De dokter gromde.
"ach, we zijn er toch bijna !"
Ik keek verbaasd naar mijn moeder.
"Fijn !"

Ik keek Noah aan.
''Ben je me aan het plagen?''
vroeg ik toen aan hem.
''Dat is gemeen van je''
Ik begon hem te kietelen.
Hendrik bleef huilen en viel hierdoor uiteindelijk in slaap.
''Mama'' mompelde hij in slaap.

Ik liep nbaar mijn moeder.
"Mama, word wakker !" riep ik .
"Word alsjeblieft wakker !"
De dokter parkeerde de wagen, keek om zich heen, nam Hendrik uit de auto en liep zijn husi binnen.
Noah begon hard te lachen.
"Dit is ook gemeen !"

Ik keek Noah aan.
''Jij begon''
Zei ik tegen hem.
Hendrik sliep rustig.
''Mama''
Paige kwam bij.
''An wat is er gebeurt''

"Wel, ik belde een dokter, laatste keer dat ik dat doe , en toen meneertje binnen kwam, constateerde hij dat Hendrik een blaasontsteking had, wat ik al wel vermoedde, en toen vroeg ik wat er nu moest gebeuren en duikelt hij in zijn tas en komt er even later weer uit met een spuit. Ik keek hem verbaasd aan en vroeg waarom Hendrik een spuit moest en plots stormt hij op me af en spuit me ! Dat is alles wat ik me nog herinner ! De volgende moment zweefde ik boven mijn lichaam en was hij EN Hendrik verdwenen !" Ik raakte helemaal in paniek.
"je moet hem redden !" riep ik uit. "Wat een vreselijk moeder ben ik och? ! Hoe kan ikh em nu laten ontvoeren? !"
De dokter legde Hendrik in een bedje en ging naar beneden. Hij belde naar een koppel dat hij een kind had beloofd.
Noah keek haar ionschuldig aan.
"Ik? Nooit ! IK zou niet durven! "

Ik keek hem aan.
''Leugenaar''
Ik begon hem weer te kietelen.
''Eigen schuld''
Paige werd bleek.
''Ik voel hem niet''
Zei ze toen.
Hendrik sliep nog.

Als ik niet in mijn geestevorm geweest was, had ik nog bleker kunnen worden. Geschokt staarde ik mijn moeder aan en slikte een paar keren.
"Maar ... hoe ... hoe kan dat?" vroeg ik zachtjes.
"Waar is hij dan?"
Noah begon erg hard te lachen.
"Stop !" riep hij.
"Alsjeblieft, stop !"

Ik stopte met kietelen.
''Moet je me maar niet plagen''
Zei ik toen. Ik was heel melig.
Paige keek haar aan.
''Ik weet het niet''
Zei Paige toen.
''Misschien een spreuk gebruiken''

Noah keek Elisa grijnzend aan.
"Maar ik plaag je zo graag !"
Ik begon te ijsberen.
"Jaja, dat moeten we doen !" zei ik en voelde plots dat ik terug naar mijn lichaam werd gezogen.
"Eh oh !" Ik keek mijn moeder aan.
"KOm je even langs?" Ik verdween.

Ik keek Noah aan.
''Ohhh is dat zo''
Ik kuste hem en beet zachtjes in zijn lip.
''Ik hou ervan jou te plagen''
Paige orbte gelijk naar An haar huis.
''An''
Zei ze toen.
Hendrik sliep nog rustig.

De dokter had niet zo'n grote dosis ingespoten en ik begon alweer wakker te worden. Verward opende ik mijn ogen en keek mijn moeder aan.
De dokter was erg tevreden en had het koppel gevraagd om al langs te komen over tien minuten zodat ze Hendrik konden zien en konden beslissen of ze hem wilden kopen. Vrolijk liet hij zich op de bank vallen.
"Dat heb ik maar weer mooi voor elkaar gekregen !"
Noah keek Elisa grijnzend aan en begon haar toen vol liefde terug te kussen.

Ik kuste Noah terug.
''Dat bevalt me ook''
Zei ik toen.
''Lekker zeg''
Paige keek An aan.
'''Gaat het''
Hendrik begon wakker te worden.
''Mama''

Ik herinnerde het me weer en sprong op.
"Die kwal ! Hij heeft me gewoon platgespoten !"
Jef legde de hoorn neer nadat hij met de dokter gesproken had. Met een glimlach keek hij zijn vrouw, Gretha aan.
"Hij heeft een kind !"
Noah streelde Elisa terwijl hij haar vol liefde bleef kussen.
"Hmm, mij ook!"

ik keek Noah aan.
''Je gaat me nu niet plagen he?''
Vroeg ik hem toen speels.
''Anders kietel ik je weer''
Gretha keek haar man aan.
''Wat echt waar''
Ze glimlachte.
''Wanneer kunnen we hem/haar zien''
Paige keek An aan.
''We moeten Hendrik vinden''

Ik knikte.
"Ja, natuurlijk moeten we hem vinden !" riep ik uit en werd bleek.
"Charisa ... Charisa ... waar is Charisa?" In paniek keek ik mijn moeder aan.
"We worden over tien minuten bij hem verwacht ..."
Noah trok een bedenkelijk gezicht.
"Nee, als jij me dan gaat kietelen, dan zal ik je niet meer plagen !" Hij knuffelde Elisa en gaf haar een kus.
"Ik zal je alleen nog verwennen, is dat wel goed?"

Ik kuste hem.
''Dat vind ik een goed idee''
Zei ik toen.
''Doe maar''
Paige keek An aan.
''Ze is bij je Ric in het ziekenhuis''
Paige dacht na.
''Laten we de verloren heks spreuk proberen''