Een magie-vrij leven

Ik keek hem aan.
''We passen samen wel op 1 bank''
Zei ik toen.
''Dus je kunt rusten en ik ook''
Zei ik daarna en ik viel in slaap.
Paige knikte.
''Ja dat moet''
Zei ze toen.

Noah knikte.
"Ja, we kunnen er samen wel op !" zei hij met een glimlach en ging naast Elisa op de bank liggen.
"trusten !" zei hij en bleef even naar haar kijken. Toen viel hij uiteindelijk ook zelf in een diepe slaap.
Ik keek naar de grond.
"Goed dan..."

Ik sliep lekker verder.
''hou van je''
Mompelde ik zachtjes.
Paige keek An aan.
''Hij kan je niets doen''
Zei ze toen.
''Ik ben bij je''

Noah ging lekker dicht tegen ELisa liggen.
"Hou ook van jou !" mompelde hi.
Ook Esther sliep lekker.
"Mama ook ziek", mompelde ze in haar slaap.
"Ook dokter komen ..."
Ik knikte.
"Dankje, mama"

Ik droomde over me gezin.
Ik draaide me om en nam meer ruimte in beslag.
Paige keek An aan.
''Zullen we dan maar terug gaan''
Stelde ze toen voor.
''Piper zal zich wel afvragen waar we zijn''
Ze keek An nog steeds aan.

Noah werd opzij geduwd en viel net niet van de bank af.
Esther sliep rustig.
Piper keek nors naar het scherm en keek de film toen maar alleen verder omdat ze wilde weten hoe het afliep.
Ik keek nog steeds naar de grond en knikte lichtjes.
"Ja, mama", zei ik zonder enige emotie in mijn stem en draaide me om om weer naar huis te lopen.

Ik nam nog meer ruimte in beslag.
''Hmm lekker''
Mompelde ik.
Paige pakte An haar hand vast.
''Er zal echt niets gebeuren''
Zei ze toen nog een keer.
''Ik beloof het''

Noah had nu helemaal geen plaats meer en viel van de bank af. Hij kwam hard met zijn hoofd op de grond terecht.
"Au !" riep hij uit en was meteen klaarwakker. Verbaasd ging hij zitten en begon over zijn achterhoofd te wrijven.
Esther schoot wakker en bego nte huilen.
Ik keek mijn moeder aan en glimlachte zwakjes.
"Ok, bedankt, mama !"

Ik merkte het niet en sliep lekker verder.
'''Hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm''
Mompelde ik.
Paige liep met An de manor binnen.
''We zijn er weer''
Zei ze toen.
''Piper sorry dat we zomaar weg waren''
Zei ze en voelde zich wat schuldig.

Noah zuchtte omdat zijn hoofd erg veel pijn deed.
"Au !"
Esther bleef huilen tot ze opgepakt werd door Noah.
Ik ging bij mijn tante op de bank zitten.
"Sorry !" mompelde ik ook.
Piper glimlachte.
"Jullie zijn er weer !"

Ik werd wakker.
''Wat is er''
Vroeg ik slaperig.
Paige hoorde de deurbel.
''dat zal de dokter zijn''
Ze deed de deur open.

Esther stopte met huilen.
"Esther wakker worden !" zei ze.
"Esther horen 'boem' dan horen 'au !' " legde ze haar moeder uit.
Noah werd rood.
"Ik was van de bank afgevallen !"
Ik verstopte me achter mijn tante.
"Ik ben er niet !"

Ik keek Noah aan.
''Heb je, je pijn gedaan?''
Vroeg ik toen aan hem.
''hoe komt het dat je van de bank gevallen bent?''
Vroeg ik toen.
De dokter liep met Paige binnen.
''Dat is An die achter Piper staat''

Noah besloot eerlijk te zijn.
"Wel een beetje !" Hij wreef weer even over zijn achterhoofd.
"Jij duwde me van de bank af !" zei hij grijnzend.
Esther transporteerde naar haar moeder toe.
"Mama !" zei ze vrolijk.
Ik keek bang naar de dokter en knikte toen maar.
Piper stond op.

Ik glimlachte naar Esther.
''Hey lieverd''
Ik keek toen weer naar Noah.
''Moet ik je helen''
Vroeg ik toen aan hem.
De dokter liep naar An.
''Waar heb je allemaal last van''

Ik wierp even een blik op mijn moeder.
"Niets !" zei ik toen snel en hoopte dat de dokter toen maar snel weg zou gaan en me niet zou onderzoeken.
Piper moest glimlachten.
Noah schudde zijn hoofd.
"Nee, zo erg is het niet !"
Esther straalde.

Ik keek Noah nog aan.
''Weet je het zeker.''
Zei ik toen.
''Het is zo gedaan''
Ik bleef hem aankijken.
Paige keek streng naar An.
De dokter begon An toch te onderzoeken.
''Ze heeft de griep''

Noah glimlachte en ging bij haar op de bank zitten.
"Je mag het altijd helen !" zei hij.
Esther begon met haar moeders haar te spelen.
"Mama bij Esther !" ONdanks ze ziek was, was ze toch erg vrolijk. Dat kwam ook omdat ze zich al wat beter voelde.
Ik sloeg mijn blik neer.
"Ben je klaar?" vroeg ik toen aan de dokter.

Ik keek hem aan.
''Ik wil het helen ''
Ik begon het te helen.
''Zo klaar''
Ik knikte.
''Ja je zit bij mama''
Ik gaf haar en Noah een kus.
De dokter knikte en zei wat An moest doen om beter te worden, daarna ging hij weg.

Noah glimlachte.
"Dankje !" zei hij en voelde zich meteen al veel beter.
"Het doet geen pijn meer !"
Esther was erg blij.
"Kusje krijgen !" zei ze erg blij.
Noah gaf Elisa een kus terug.
Ik zuchtte opgelucht.
"Eindelijk weg !"

Ik glimlachte naar Noah.
''Gelukkig''
Zei ik toen tegen hem.
''Ben blij om dat te horen.''
Paige keek An aan.
''Dat word dan veel rusten''
Zei ze tegen haar.

"Niet, ik voel me al veel beter !" zei ik nors en nam het haar nog altijd kwalijk dat ze de dokter had laten komen. ik stond op.
"Ik ga naar huis toe !"
Noah glimlachte.
"Oh ja?" vroeg hij toen plagend en gaf haar een kus.
Esther keek boos.
"Niet doen !"

Ik knikte.
''Ja echt waar''
Ik gaf hem een kus terug.
''Wat is er lieverd?''
Vroeg ik toen aan Esther.
Paige keen naar An.
''Ben je boos op mij''

Noah glimlachte en keek toen ook naar Esther
Esther ging tegen haar moeder aanliggen en was erg hebberig nu ze ziek was.
"MIJN mama !" zei ze met nadruk en keek boos naar Noah.
"Niet jouw !"
Ik ging terug zitten omdat ik draaierig werd.
"Ja !" zei ik nors
""Ik ben boos !"

Ik moest lachen.
''ja ik ben jou mama''
Zei ik lachend.
''Maar ik bent ook van Noah.''
Zei ik tegen haar.
Paige keek haar aan.
''An ik wil alleen maar dat het goed met jou gaat''