een fijne eerste verjaardag Nico en Hendrik

Jade begon terug te huilen.
"Maar ik kan hier niet blijve !" huilde ze.
"Ik kan het niet ... Ik wil het niet !" Ze bleef huilen .
"Ik wilde het niet ! Het mocht niet !" Ze zakte bijna op de grond neer van het huilen.
Kelly werd wakker.
Leah ging zitten.
"Huh wat?"

Ze bleef huilen.
''k wil je niet kwijt''
Ze keek jade aan.
''je bent mijn zusje en ik hou van je''
Ze knuffelde haar.
''Wat wilde je niet?''
Vroeg ze huilend.
Paige keek Leah aan.
''Je was flauw gevallen''

"Ik wil jou ook niet kwijt !" huilde ze.
"Ik h ou ook van jou, maar ik wil ook niet dat er jou iets overkotm !" huilde ze. Ze zweeg toen ze besefte wat ze gezegd had.
"Ik bedoelde ik wil het niet !" zei ze en werd vuurrood.
"Echt waar !"
Leah keek verbaasd en herinnerde zich toen wat er gebeurd was.
"Zijn ze al terug?"

Ze keek haar huilend aan.
''Waarom zou ons iets overkomen''
Vroeg ze toen.
'''Ga alsjeblieft niet weg''
Smeekte ze.
''Anders ga ik er onderdoor.''
Paige knikte.

Jade wist niet meer wat te doen.
"Maar dan moet je beloven nooit meer te vragen wat er vandaag gebeurd is, beloofd?" vroeg ze en veegde haar tranen weg.
"Dan blijf ik hier !"
Leah zuchtte opgelucht.
"Godzijdank !" zei ze en stond op.
"Dankje Paige "

Ze keek Jade aan.
''Zolang je blijft''
Ze bleef haar vasthouden.
''Ik wil je niet kwijt''
Het was haar teveel en ze zakte in elkaar.
''Graag gedaan''
Zei Paige tegen Leah.

Jade kon er nog net op tijd voor zorgen dat Meredith niet hard o pde grond terecht kwam.
Kelly die zag wat er gebeurde, begon heel erg hard te huilen waardoor ze Alex wakker maakte.
Alex zag Meredith,s prong op, zette Kelly op de stoel en tilde Meredith op en legde haar op haar bed.
"Meredith, gaat het?"
LEah stond geschrokken op.
"We hebben een dokter nodig !"
Jade werd bleek.

Ze begon bij te komen.
''Sorry''
Ze begon weer te huilen.
''Het was me even teveel''
Ze keek Jade aan.
''Gaat het''
Vroeg ze bezorgt.

Alex gaf haar een kus.
"Het geeftniet, schat !"
Kelly huilde erg hard.
Jade knikte.
"Ja, het gaat met me !" vertelde ze. "Nu jij weer bijgekomen bent wel !"
Leah zuchtte opgelucht.
"Gelukkig !"

Ze keek jade aan.
''Je bent zo bleek''
Zei ze toen bezorgt.
''Waarom ga je niet even liggen ofzo''
Ze was erg bezorgt.
Paige keek naar hun.
''Merdith heeft gelijk je bent erg bleek.''

Jade keek op.
"Nee, ik ben in orde !" zei ze en de toon in haar stem duldde geen tegenspraak. "Ik wil niet liggen ! Ik ben helemaal in rode !" Ze zweeg even en wierp Leah die ook iets wilde zeggen een waarschuwende blik toe.
"Vertel me nu eerst maar eens wat je hier doet, Meredith !"
Alex keek onzeker om zich heen.
Kelly wilde naar haar moeder.

Ze keek jade aan.
''Ik ben in slaap gevallen achter het stuur.''
Zei ze toen.
''Ik heb daardoor een auto ongeluk gehad''
Vertelde ze.
''Ik had een innerlijke bloeding en die hebben de dokters kunnen stoppen maar ze moesten daarvoor wel de baby's halen''
Ze keek jade de hele tijd aan.

Jade knipperde geschrokken met haar ogen, maar voor de rest was er niets te zien van hoe ze zich voelde. Daarna keek ze om zich heen.
"Maar waar zijn ze dan?" vroeg ze onzeker toen ze ze niet zag en ze werd een beetje bang. Meteen keek ze Meredith weer aan.
"Ze zijn toch niet ...?" vroeg ze en deze keer kon ze de angst in haar stem niet verbergen voor de anderen.
"Meredith?" vroeg zebang.

Ze keek Jade aan.
''Ze liggen op een andere afdeling'''
Zei ze toen.
''Ze zijn nog erg klein''
Ze was erg vermoeid.
''Ga je echt niet weg?''
Vroeg ze toen.

Jade knikte. ze voelde zich plots vreselijk slecht en had zelfs geen zin om de tweeling te zien. Ze liet zich op een stoel vallen en keek met lege ogen naar Meredith.
"Nee, waar zou ik heen moeten?" vroeg ze en was VIncent helemaal vergeten.
Alex was verbaasd, net als Leah.
"Wil je niet eens weten of het jongens of meisjes of een jongen en een meisje zijn?" vroeg Leah.
Jade werd rood.
"Jawel !"

Ze keek Jade aan.
''Ik kan het niet laten''
Zei ze toen plots.
''Wat is er aan de hand Jade''
Vroeg ze heel bezorgt.
''En zeg niet dat er niets is''
Zei ze toen streng.

Woedend, niet zozeer op Meredith, maar op heel de situatie, sprong ze recht.
"Meredith, wat had ik je nu gezegd? !" riep ze uit. Het werd haar allemaal te veel en dat werkte ze uit op ahar zus.
"Kan je nu niet gewoon doen wat ik vraag?" riep ze hard.
LEah keek boos.
"Jade, rustig !"
Jade draaide haar hoofd.
"NEe, ik word niet rustig ! Ik heb het recht om niet rustig te zijn ,denk ej neit !!!!!!!"

Ze schrok heel erg.
''Sorry''
Ze was heel erg van streek hierdoor.
''Ik zal je niet meer lastig vallen.''
Ze schemert naar een plek in de onderwereld waar niemand haar haast kan vinden.
''Je zal geen last meer van me hebben''
Ze zuchte en was heel vermoeid.

Leah werd zelf boos.
"Zie nu wat je doet !" riep ze uit en raakte helemaal in paniek. "Hoe moeten we haar nu weer gaan vinden?"
Jade begon te huilen.
"Meredith !" In gedachten begon ze haar excuses aan te bieden aan haar zus.
Het spijt me, MEredith, maar ik mag et je niet vertellen want dan zou hij jou en Leah pijn doen !

Ze reageerde niet op jade.
''Ze is beter af zonder mij'''
Ze dacht echt dat Jade haar haatte.
''Ze hoorde plots iets''
Ze keek rond.
''Wie is daar''
Vroeg ze toen bang.

Meredith, alsjeblieft zeg iets ! Zeg waar je betn ! Je mag niet weggaan ,Meredith, alsjeblieft, denk aan je kinderen ! Ze was terug beginnen huilen en het lukte haar niet om te stoppen. Ik weet dat ik niet vriendelijk was, maar je kan Kelly, je tweeling, Leah en Alex niet in de steek laten voor mij !
Leah kon er niet meer tegen, liep om jhet bed heen en nam Jade in haar armen.
"Rustig maar, we vinden haar wel terug, lieverd, ik beloof het je !"
Alex maakte zich zorgen om Meredith.
Kelly huilde nog harder.
"MAma !"
Zankou kwam tevoorschijn.
"Hey Meredith !"

Ze keek geschrokken op.
''Zankou''
Ze keek hem bang aan.
''Blijf uit me buurt'''
Zei ze bang
''Wat moet je hier''
Vroeg ze toen.

Zankou hield zijn hoofd een beetje scheef en keek haar aan.
"Je keert hier altijd weer, Meredith, weet je wel zeker dat je hier niet echt thuis hoort?" vroeg hij. Hij wilde haar niet bang maken en deed dan ook geen moeite om dichter naar haar toe te lopen.
"De vraag is niet wat ik hier doe, maar wat jij hier doet ! Vergeet niet dat ik in de onderwereld woon !"
Jade hield LEah goed vast en zei na een tijdje.
"Ik moet haar vinden !"

Ze schudde haar hoofd.
''Nee ik hoor hier niet thuis''
Zei ze toen bang tegen hem.
''Hier kan ik altijd goed nadenken''
Zei ze na een tijdje.
''Het is hier rustig''
Zei ze en keek naar de grond.

Jade zorgde ervoor dat leah haar losliet.
Zankou liep toch op haar af.
"Ik denk juist dat het betekent dat je hier wel thuis hoort !" zei hij toen. "Alle demons voelen zich hier op hun gemak, in de onderwereld en demons horen thuis in de onderwereld !" zei hij.
"Dus jij hoort hier wel thuis, ik weet dat jij dat diep in je hart ook weet, maar het niet wil toegeven !"