een fijne eerste verjaardag Nico en Hendrik

Ze keek Leah aan.
''We kunnen beter wachten''
Zei ze toen.
''Ze is toch veilig bij de dokter''
De dokter zette haar benen vast.
''Zo kan ik beter erbij''
Legde hij toen uit.

Leah knikte.
"Ja, waarschijnlijk !" zei hij.
"Gelukkig is ze veilig bij de dokter, ja !"
Jade keek onzeker.
"Ok, als u het zeker weet", zei ze en was best bang. Ze hoopte maar dat dit onderzoek snel voorbij zou zijn.
Kelly sliep nog.

Ze zuchte.
''Ok dan wachten we''
Zei ze toen.
De dokter keek Jade aan.
''Ja ik weet het zeker.''
Na een tijdje was hij klaar met onderzoeken.
''Zo erg was het toch niet''
Hij begon haar te strelen.

Leah glimlachte naar Meredith en nam haar een hand vast .Daarna gaf ze een kneepje in haar hand.
"Het komt wel in orde !"
Jade wilde rechtkomen en haar benen losmaken, maar het lukte niet goed.
"Nee !" zei ze en wilde wegkomen.
"Wat doet u nu?" vroeg ze.
Kelly bleef verder slapen, net als Alex.

Ze gaf zacht een kneepje terug in Leah haar hand.
''Ja je hebt gelijk''
Zei ze nog een beetje onzeker.
De dokter keek Jade aan.
''Jou verwennen''
Zei de dokter en bleef haar strelen.
''Is het lekker''

Leah keek een tijdje naar buiten.
"Het komt echt in orde !" zei ze nog een keer en deze keer klonk ze al veel zekerder want zo voelde ze zich ook.
Jade raakte in paniek.
"Nee, het is niet lekker !" zei ze bang en haatte zichzelf omdat ze de dokter in vertrouwen had genomen. Dat bewees al maar weer eens dat mannen niet te vertrouwen waren. Haar ogen vulden zich met tranen.
"Stop ! Maak mijn benen los !"

Ze keek ook naar buiten.
''Ik wil naar huis met de kinderen''
Zuchte ze toen.
De dokter keek Jade aan.
''Als je niet mee werkt en dit dooverteld doe ik je zussen wat aan.''
Hij boog naar haar toe.
''Dus werk mee''
Hij begon haar te kussen.

Leah schrok op uit haar gedachten en keek Meredith aan.
"Dat begrijp ik goed !" zei ze.
"Jammer dat ze nog zo klein zijn !"
Jade schrok en slikte de tranen die ze had voelen opwellen achter haar ogen en keek de dokter aan.
"Doe hen alsjeblieft niets aan !" zei ze, duidelijk bang door wat hij gezegd had. Ze verzette zich niet toen hij haar begon te kussen, maar voelde zich binnenin vreselijk en ze wilde hem erg graag wegduwen.

Ze knikte.
''Ja ze zijn nog zo klein.''
Ze zuchte.
''Ík had nooit moe achter het stuur moeten gaan zitten''
Ze zuchte.
''Het is mijn schuld dat hun tevroeg zijn geboren''
De dokter genoot heel erg nadat hij zijn broek had uitgedaan.
''Ik doe hun niets zolang je niets zegt en mee werkt.''

Leah gaf opnieuw een kneepje in haar hand.
"Het is niet jouw schuld, MEredith ! Dat mag je niet denken, dat wil ik niet, ok? ! Want het is niet jouw schuld ! Je was overstuur, wat heel begrijpelijk is, want ik was het ook ! Het is niet jouw schuld, ok?"
Jade voelde zich vreselijk en probeerde met haar gedachten ergens anders heen te gaan zodat ze niet zou voelen wat er aan dehand was. Ze sloot haar ogen en hoopte dat het snel voorbij zou zijn.
"Ik zal het niet zeggen", zei ze zachtjes.

Ze keek haar aan.
''Maar ik voelde me de hele tijd al zo moe''
Zei ze toen.
''En eenzaam''
Gaf ze toen toe.
De dokter was klaar en kleede zich aan en maakte Jade haar benen los.
''Alles is in orde.''

Vanbuiten misschien wel ! dacht ze sarcastisch. Ze kwam meteen van de ligstoel af en kleedde zich aan. Het leek plots of ze geen lucht kreeg in deze ruimte en ze was nog nooit zo blij geweest dat ze ergens weg mocht. Zodra ze aangekleed was, snelde ze naar de deur, rukte die open, ging naar buiten en gooide de deur met een klap dicht. Meteen rende ze weg en toen ze weer een beetje rustiger werd, ging ze tegen de muur staan om weer op adem te komen. Ze hijgde erg en voelde haar benen trillen. Ook zweettte ze helemaal. Plots zakte ze langs de muur naar beneden en begon onbedaarlijk te huilen. Een hele tijd bleef ze daar zitten. Haar zussen mochten immers niet te weten komen wat er gebeurd was en daarom moest ze zich weer sterk maken.
Leah keek bezorgd.
"Hoe komt het, lieverd?"

Ze keek Leah aan.
''Jade is nooit thuis''
Begon ze te vertellen.
''Alex moet bijna elke dag werken''
Zei ze daarna.
''En jou zie ik ook haast nooit''
Ze zuchte.
''Ik ben altijd haast alleen thuis''

Leah keek even weg en vond het pijnlijk wat ze nu hoorde.
"Sorry", zei ze zachtjes. "Ik heb het nogal druk met lichtgids zijn. " Ze keek Meredith weer aan.
"Maar aan Alex en Jade kan ik niets doen ..." Ze keek even naar de slapende Alex die Kelly bij hem had.
NA een tijdje stond Jade op, veegde resoluut haar tranen weg en maakte zich sterk. ZE rechtte haar rug, stak haar kin in de lucht en zwiepte haar haren met haar hand naar achteren. Niets van wat er gebeurd was, was nog aan haar te zien. De verbeten trek om haar mond, leek te zijn van iemand die erg slechtgezind was. In haar ogen was haat te zien. Haat voor alles in de wereld, maar vooral voor zichzelf. Ze voelde zich rotslecht. Het kon toch niet anders dan dat ze slecht was dat zoiets haar overkwam. Ze liep naar de kamer.
"Ik ben er weer !" zei ze toen ze binnen kwam.

Ze zag jade binnen komen.
''Jade alles in orde''
Ze sprong op en rende haast naar haar zusje en omhelsde haar.
''Is alles goed''
Vroeg ze bezorgt.
''Ik was zo bezorgt.''
Zei ze daarna.

Voor één moment, slechts een seconde of twee, wilde ze zich vastklampen aan Meredith en in tranen uitbarsten. Ze wist dat het niet kon en ze sterk moest zijn. Huilen kon ze wanneer ze alleen was.
"Het spijt me dat ik lang wegbleef !" antwoordde ze teon monotoon. "En dat ik je ongerust maakte !" Ze knuffelde haar zus even en liet haar toen los. Ze vermeed elk oogcontact, maar zag vanuit haar ooghoeken de bezorgde blik van Leah op zich branden.
"Ik ben in orde !"

Ze keek Jade aan.
''Weet je het zeker''
Vroeg ze toen onzeker.
''Je kan me alles vertellen''
Ze keek Jade aan.
''Dat weet je toch?''
Vroeg ze toen.

Jade knikte, maar weigerde Meredith in haar ogen aan te kijken.
"Ik weet dat ik je alles kan vertellen, maar ik heb niets te vertellen", zei ze toonloos. Ze liet Meredith los en liep naar een stoel. Ze ging zitten, legde haar handen gevouwen op haar schoot en keek ernaar.
Als ze me nu maar met rust laten !
LEah keek bezorgd naar Meredith en vertrouwde het hele zaakje niet echt.
Jade had nu pas door dat Meredith in het ziekenhuis lag en ze dacht dat dat wel een goede manier was om hen af te leiden van haarzelf.
"Wat is er gebeurd? Waaarom zijn jullie hier in het ziekenhuis?"

Moeizaam liep ze naar Jade.
''Dat vertel ik straks wel''
Ze merkte dat er iets met haar zusje was.
''Jade wat is er''
Ze liet jade haar aankijken.
''Je zit ergens mee''
Zei ze bezorgt.

Jade trilde helemaal en had erg veel moeite om ervoor te zorgen dat ze niet in tranen zou uitbarsten. Ze schudde haar hoofd en probeerde iets te zeggen, maar kon het even niet. Ze sloeg haar armen om Meredith's nek en begon te huilne. Na een tijdje besefte ze dat ze nu zeker wisten dat er iets was. Met haar handen veegde ze haar tranen weg en keek Meredith met een duistere blik aan. De enige manier om hen veilig te houden was door weg te gaan zodat ze het niet moest vertellen.
"Ik wil het niet vertellen !" zei ze en schemerde weg, naar de odnerwereld toe.
LEah schrok.

Ze schrok heel erg.
''Jade nee''
Ze begon te huilen.
''Ik had niet zo moeten aandringen''
Ze bleef huilen.
''Ik moet haar halen''
Ze dacht met heel haar hart aan Jade en schemerde weg, hierdoor was ze nog meer verzwakt.
''Jade'' Riep ze hard maar zwak.

Jade hoorde Meredith roepen en vloekte.
"Waaro kom je me achterna," vroeg ze zachtjes. Ze schemerde naar Meredith tpe en ondersteunde haar.
"Wat deo je hier?" vroeg ze bezorgd.
"Ik breng je terug ok?"
Leah gilde.
"Meredith !" Ze viel flauw.

Ze keek Jade aan.
''Het spijt me''
Zei ze zwakjes.
''Ik had niet zo door moeten vragen''
Ze probeerde niet in te zakken.
''Het spijt me''
Zei ze nog een keer.
Page zag dat Leah flauw viel en vong haar nog maar net op.
''Leah word wakker''

Ze schemerde terug naar het ziekenhuis met Meredith.
"Het geeft niet, zolang je me maar niet meer achterna komt !" zei ze. Even zweeg ze en hielp haar zus naar haar bed.
"Ik moet gaan ! Ik kan het niet vertellen, want ik wil niet dat jullie iets overkomt !" legde ze uit.
"Daarom moet ik gaan !"
Leah begon bij te komen.

Ze keek Jade aan.
''Nee je mag niet weg gaan''
Ze bleef haar goed vasthouden.
''Alsjeblieft ga niet weg''
Huilde ze.
''Blijf''
Ze was heel erg van streek. Als haar zusje weg zou gaan zou ze er onderdoor gaan.
''Leah gaat het''