ruzie over de vaders

ik glimlachte een beetje.
''Dankje papa''
Zei ik toen en keek naar Esther.
''Mama haar verdriet gaat wel weer over''
Zei ik toen.
''Ja ik ook''
Zei Paige.

Andy glimlachte.
"Graag gedaan !" zie hij.
Esther keek blij.
"Ok, mama !"
Ik glimlachte en dronk nog wat van mijn drinken terwijl ik nieuwsgierig om me heen keekn aar de andere mensen.
NIco keek zijn moeder aan.
"JIj mee spelen?"

Ik schudde me hoofd.
''Mama kan niet mee spelen''
Zei ik tegen hem.
''Sorry''
Ik voelde me erg schuldig.
Paige dronk haar drinken op.
''Het was erg lekker''

Ik knikte.
"Jammer dat het al zo snel gedaan is !"
Noah zag het.
"Elisa, je moet je niet schuldig voelen !" zei hij.
NIco keek zijn moeder aan.
"Waalom niet?" vroeg hij.
Estherkeek ook nieuwsgierig naar haar moeder.

Ik keek naar me kinderen.
''Ik euhhh''
Ik had het even moeilijk.
'''Sorry''
Huilend transporteerde ik naar boven en viel met een bonk op de grond.
''Ik kan ook niets goeds''
Paige knikte.
''Ja dat vind ik ook''

Noah en Andy schrokken heel hard.
"Elisa !" riepen ze op hetzelfde moment uit.
"Waar is ze?" vroeg Andy aan Noah, maar die wist het niet.
"Boven !" zei Esther nadat ze het gevoeld had.
Noah rende meteen naar haar toe.
"Elisa, gaat het?" vroeg hij en liet zich ,aast haar op de grond vallen. Hij tilde haar op en legde haar op bed.
Nico keek zijn grootvader aan.
"Wat is mama?"
Ik keek mijn moeder met een glimlach aan.
"Kunnen wie niet nog iets gaan doen?"

Ik keek Noah aan.
''Ik had het even moeilijk''
Zei ik tegen hem.
''Ik kon het hun niet uitleggen''
Ik begon te huilen.
''Sorry''
huilde ik.

"Mama?" vroeg ik haar.
"Waarom antwoord je niet?"
Noah gaf Elisa een kus.
"Dat geeft niet !" zei hij.
"IK begrijp het heel goed! "
Andy keek Nico aan.
"Mama is even verdrietig !"

Ik keek Noah aan.
''Ik vind het zo moeilijk''
Zei ik tegen hem.
''hoe kan ik het hun uitleggen, ik kan het niet''
paige keek haar aan.
''Sorry was in gedachten.''
Ze knikte toen.
''Ja wat zou je willen doen.''

Noah knikte.
"Ja, ik ben ook de hele tijd een manier aan het bedenken om het hen uit te leggen, maar weet ook niet goed hoe .." Hij zweeg een tijdje.
"Misschien moeten we het gewoon proberen en zien hoe ze reageren? Desnoods vragen we je vader of ze bij hem mogen logeren tot je weer genezen bent ..."
Ik haalde mijn schouders op.
"Geen uidee ..."

Ik schud me hoofd.
''Nee dan denken ze misschien dat ik niet van hun hou''
Zei ik toen.
''Wie weet hoelang het duurt''
Ik keek Noah aan.
Paige dacht na.
''Wat dacht je van zwemmen''

Ik knikte.
"Ja, dat vind ik wel een goed idee !" zei ik opgewekt.
"Zwemmen !"
Noah knikte.
"ja, dat kan misschien wel !" zei hij en zuchtte even.
"Maar we moeten het hen welvertellen ...", zei hij.
"Gaat het?"

Ik knikte.
''Laten we het maar vertellen''
Zei ik toen.
''Straks kan ik niet meer''
Ik hield me erg sterk.
Paige glimlachte.
''Zullen we onze zwemspullen dan gaan halen.''

Noah knikte.
"Ok, ik zal ze gaan halen !" Hij gaf een kus op haar voorhoofd en liep naar beneden. Even later kwam hij terug met de kinderen.
"Mama, wat jij willen zeggen?" vroeg Esther en kroop bij haar moeder opbed.
Nico kroop ook bij haar op bed.
Ik knikte en stond op.
"Ja, laten we dat doen !"

Ik keek me kinderen aan.
''Mama kan een tijdje niet met jullie spelen''
Zei ik toen.
''Mama kan zich niet meer bewegen''
Ik keek hun aan.
Paige stond ook op.
''Laten we gaan''

Nico was erg verbaasd.
"Waalom niet?" vroeg hij zijn moeder.
"Waalom niet kunnen?"
esther gaf haar moeder een kusje.
Noah wist niet goed of hij ook iets moest zeggen of het Elisa moest laten zeggen. Zwijgend keek hij toe.
Ik glimlachte naar mijn moeder.

Ik keek naar Nico.
''Wel euuhhh''
Ik kwam niet uit me woorden.
Paige glimlachte terug.
''We zijn er''
Zei ze vrolijk.
''Laten we maar snel onze spullen pakken''

Nico keek zijn moeder verbaasd aan.
"Waalom mama niet kunnen bewegen?" vroeg hij nog een keer.
"Mama heeft zich au gedaan !" zei Noah.
"HEel veel au ..."
Esther keek bezorgd naar haar moeder.
"Oh mama !" Ze knuffelde haar.
Ik knikte en ging mijn spullen halen.

Ik keek Noah aan.
''Dankje''
Fluisterde ik zachtjes tegen hem.
''Het kan een tijd duren voordat mama zich weer kan bewegen''
Zei ik toen.
Paige pakte ook haar spullen.
''Ik ben klaar om te gaan.''

Ik liep naar mijn moeder toe.
"Ik ben ook klaar !" zei ik tegen haar en glimlachte vrolijk.
"Zullen we dan maar gaan?"
Esther keek bezorgd naar haarmoeder.
"MAal mama wel telug kunnen lopen?" vroeg hij toen.
Nicolaas keek verdrietig.
"Mama dan niet kunnen spelen NIco?"

Ik keek naar me dochter.
''Ja later kan mama weer lopen''
Zei ik tegen haar.
''Maar dat duurt een tijd''
Ik keek naar Nico.
''Het spijt me lieverd''
Ik kreeg zelf tranen in me ogen.
''Ja laten we gaan''
Ze liep naar de auto toe.

Esther keek blij.
"Dan mama niet veldlietig zijn !" zei ze.
"Esther mama velhaaltje voollezen !"
Nico knikte.
"Nico ook doen !"
Noah glimlachte.
Ik volgde mijn moeder.

Ik keek hun aan.
''Dankje lieverds''
Zei ik toen.
''Mama is zo trots op jullie''
Zei ik tegen hun.
''Ik hou zielsveel van jullie''
Zei ik daarna.

Esther straalde.
"Esther ook mama houden !" zei ze.
Nico knikte.
"Nico ook !"
Noah keek Elisa vrolijk aan.
Charlotte begreep niet wat er aan de hand was.
"Mama !" Ze strekte haar armen naar haar uit.

Ik keek naar me jongste dochtertje.
''Sorry lieverd''
Zei ik toen.
''Mama kan je niet pakken''
Ik gaapte.
''Is me vader er nog?''
Vroeg ik toen aan Noah.