ruzie over de vaders

Brian keek haar aan.
"Wel, je bent, maar het is maar tijdelijk, echt waar het is niet voor altijd ,het zal weer allemaal in orde komen !" Hij zweeg even.
"Je bent tijdelijk verlamd !"
Piper schuddehaar hoofd.
"Heyt lijkt alleen zo lang omdat je je zorgen maakt en omdat je wil dat ze snel terugkomen !"
Jade schemerde weg met LEah en mij.

Ik keek hem verbaast aan.
''Wat nee dat kan niet''
Ik probeerde me te bewegen.
''Nee dat mag niet''
Ik raakte heel erg van streek.
Paige ziet hun binnen schemeren.
''An''
Paige wou naar An rennen.

BRian dacht al dat dit zou gebeuren en gaf een kneepje in haar hand al had hij niet door dat ze dat niet kon voelen.
"Elisa, je moet rustig worden ! Het is tijdelijk, alles komt in orde !" Hij kuste haar om haar gerust te stellen en bleef kalmerende dingen zeggen.
Piper kon Paige nog net op tijd tegenhouden.
Ik kwam bij.
"Wat gebeurd?" vroeg ik en had het drankje nog in mijn hand geklemd.

Ik werd maar niet rustiger.
´´Ik wil niet verlamd zijn´´
Riep ik.
´´Ik wil kunnen bewegen.´´
Paige bleef proberen.
´´An gaat het´´
Vroeg ze.

Brian drukte op het rode knopje en vroeg de zuster om een kalmeringsmiddel.
"Elisa, rustig, als je je opwindt, duurt het alleen maar langer voor je weer beter wordt ! Dus blijf kalm !"
Ik ging zitten en voelde aan mijn rug.
"Ja, nu de wonde van dat mes weg is wel !" Toen herinnerde ik me weer wat ik gedaan had en werd ik lijkbleek.
"NEe het gaat niet ! Ik heb Elisa verlamd !"
"Wat?" riep Piper uit.
Ik begon te huilen.

Ik werd maar nier rustig.
´´Ik wil niet verlamt zijn´´
Ik kreeg een kalmerings middel.
Toen ik gekalmeerd was keek ik naar het plafon.
Paige schrok.
´´Elisa is wat´´
Vroeg ze toen.

Brian zuchtte opgelucht.
"Gelukkig !"
Ik begon hard te huilen.
"Ik wilde hem raken, maar ze schemerde er voor en ze werd toen door het drankje geraakt en kon zich niet meer bewegen !"
Piper was bleek geworden.
"We moeten naar haar toe !"
Ik voelde me erg schuldig.

Ik bleef naar boven kijken.
´´Ik ben zo bang´´
Zei ik zachtjes.
´´Zo bang´´
Paige knikte.
`´Leah kan jij haar voelen´´
Ze wou weer uit bed komen.

BRian knikte.
"Dat begrijp ik, maar je moet niet bang zijn !" Hij keek haar aan.
"JE moet positief zijn !"
Leah knikte.
"Paige, blijf nu in bed !" zei Piper streng. "We rijden je er wel heen zodra we weten waar ze is , afgesproken?" Haar stem duldde geen tegenspraak.
"Ze ligt enkele kamers hier vandaan !"

Ik keek hem aan.
´´Hoe moet ik positief zijn?''
vroeg ik aan hem.
''Ik ben verlamt''
Paige bleef maar liggen.
''Ok ik heb het begrepen''
Zei ze toen.

Brian zuchtte.
"Je wordt weer beter ! JE gaat weer kunnen lopen ! Denk aan al die mensen die voor de rest van hun leven verlamd zijn ! Je hebt geweldig veel geluk gehad, Elisa, en je mag de hoop nu niet opgeven !"
Piper zuchtte en keek har aan.
"Het spijt me ! Ik maak me gewoon zorgen en wil niet dat er jou ook nog iets overkomt !"
Ik bleef huilen omdat ik ervoor gezorgd had dat mijn beste vriendin lam was.

Ik keek hem aan.
''Je zal wel gelijk hebben.''
Zei ik toen tegen hem.
''Bedankt dat je er voor me bent''
Paige keek Piper aan.
''Het geeft niet.''
Ze bleef rond kijken.
''Gaan we nu naar Elisa''

Brian grijnsde.
"Natuurlijk heb ik gelijk ! Ik heb altijd gelijk !" Hij gaf haar een kus.
"Graag gedaan !"
Piper knikte.
"Zal ik een rolstoel gaan zoeken zodat we je daar in kunnen zetten?" vroeg ze onzeker.
Ik bleef huilend op de grond liggen.
Jade keek onzeker naar MEredth.

Ik keek hem aan.
''Ik hou van je''
Zei ik toen tegen Brian.
Paige knikte uiteindelijk.
''Er heen lopen mag ik zeker niet?''
Vroeg ze voor de zekerheid.
Meredith zag Jade onzeker kijken.
''Jade is er iets''

Brian glimlachte blij.
"Ik hou ook van jou !"
Piper schudde haar hoofd.
"Je moet rusten !"
Ik wilde er niet heen gaan omdat het mijn schuld was dat Elisa nu verlamd was.
Jade knikte.
"Ik hoop gewoon voor Elisa dat ze terug beter wordt !"

Ik gaapte.
''Ik wil niet slapen''
Zei ik toen en ik gaapte nog een keertje.
''Blijf je bij me''
Paige zuchte.
''Haal dan maar een rolstoel''
Zei ze toen maar.
Meredith snapte het.
''Ja hoop ik ook''

Brian glimlachte lief.
"Je moet ook niet slapen als je dat niet wil en ja, ik blijf bij je ! Ik laat je echt niet alleen hoor !" zei hij met een glimlach.
Piper knikte en verliet de kamer. Even later kwam ze weer binnen met een rolstoel en zette die naast het bed van Paige.
"Gaat het lukken?" vroeg ze.
Jade zuchtte.

Ik glimlachte naar hem.
''Dankje, je bent echt een schat''
Zei ik toen tegen Brian.
Na een tijdje viel ik toch langzaam aan in slaap.
Paige knikte naar haar zus.
''Ja het gaat wel lukken''
Ze stond op en ging in de rolstoel zitten.
''We kunnen gaan.''
Meredith bleef naar Jade kijken.
''Jade zit er je nog iets dwars.''

Brian glimlachte.
"Dankje !"
Piper glimlachte naar Paige.
"OK, laten we gaan !" zei ze en reed de rolstoel de kamer uit en naar Elisa's kamer. Zonder te kloppen ging ze naar binnen.
Jade schudde haar hoofd.
Ik zat in een hoekje zachtjes te huilen.

Ik was bijna in slaap gevallen.
''Huh wat''
Ik werd weer wakker toen iemand me kamer binnen kwam.
Meredith keek nog steeds Jade aan.
''Ok''
Zei ze toen maar.
''Als er wel iets is dan weet je toch dat je het me kan vertellen''
Zei ze toen tegen haar zusje.

Piper wierp even een woedende blik op Brian en herinnerde zich dat ze het drankje in haar broekzak had zitten. ze reed met Paige tot aan het bed en keek Elisa bezorgd aan.
"Hoe gaat het nu met je?" vroeg ze bezorgd. Even keek ze naar Paige en hoopte dat ook zij in orde was.
An zat nog steeds in een hoekje.
jade knikte.
"Natuurlijk weet ik dat !" Ze glimlachte.

Ik zag Piper en paige en schrok erg.
''Wat komen jullie hier doen''
Zei ik boos tegen hun.
''Komen jullie me doden omdat ik me niet kan bewegen en jullie niet kan doden.''
Door dat ik zo boos word werd ik weer heel onrustig.
Meredith glimlachte terug.
Paige was erg verbaast.
''Elisa we willen je niet doden, we houden van je''

Piper keek Elisa aan.
"We willen je helemaal niet doden ! Trouwens, denk je nu echt dat als we je zouden willen vermoorden , we dat zouden kunnen? " Zewees naar Brian en zuchtte diep en vermoeid. "Elisa, alsjeblieft, je moet ons geloven, we willen je geen pijn doen ! We houden van je, maar die kwal daar heeft je iets heel anders laten denken !"
Jade ging op een stoel zitten.
Brian gromde.
"Jullie kunnen beter gaan !"

Ik was echt woedend.
''Wees maar blij dat ik me niet kan bewegen''
Zei ik toen tegen Piper.
''Anders gingen jullie eraan''
Ik raakte heel erg van streek.
''En nu oprotten''
Schreeuwde ik haast.

Piper schrok en sprong bijna een meter in de lucht van verbazing.
"Elisa, wat heb je toch?" vroeg ze en nam de handvaten van Paige's rolstoel weer vast en reed haar achteruit.
Brian glimlachte naar Elisa.
"Goed gezegd !"
Piper werd woedend, graaide met haar ahnd in haar broekzak en vond het drankje. Met een plotse beweging haalde ze het uit haar broekzak en gooide het naar Brian toe.