De Relieken van de Dood

Ik hield jack eerst goed vast om niet te vallen. Ik liep uiteindelijk met Lis mee het huis binnen.
''Zal er al iemand zijn?''
Harry liep met Hermelien mee

''Waarschijnlijk wel, aangezien we er nogal lang over deden om hier te komen,'' zei ik nonchalant terwijl ik verder liep. Toverstok getrokken, alerte blikken in het rond en één hand rustend op mijn schoudertas.

"En wat als zij ook met vier of MEER zijn?" fluisterde Ginny.
"Eén van ons moet voorzichtig om de hoek bij de trap kijken," stelde Sharon voor en ze liep al zachtjes naar de deur, maar Nick hield haar tegen.
"Laat mij," zei hij.

Jack nam zijn toverstok en keek om zich heen terwijl hij achter Lisette aanliep.
Ik keek wat onzeker naar Nick.
"Nee, jij beter niet. Dan kunnen wij ook niet meer weg als jij geraakt wordt. Jij bent de enige die kan Verdwijnselen", antwoordde ik zachtjes.
Alex knuffelde George.

IK keek rond.
"'Ik zie nog niemand''

Ik keek behoedzaam in het rond, raapte toen een stukje papier van de grond en maakte een Nood-Viavia. Voor het geval we in de val liepen.
Met de stok achter de deur raapte ik al mijn moed bij elkaar en riep, ''VOLLUK! Lisje hier! Stel me maar een vraag!''

"Ik ga wel," zei Sharon toen. "Als het DD'ers zijn, verwachten ze Harry en zullen ze hem niet vermoorden. Ze kijken dus eerst voordat ze doden."
Op dat moment vulde Lisette's stem het hele huis.
"STIL, IDIOOT!" riep Ginny terug en ze holde meteen de slaapkamer uit, denderde de trap af en omhelsde Lisette.
Sharon staarde haar wat overdonderd na en keek naar Nick.

Ik lachte en omhelsde terug.
''Oh, dat is zo duidelijk als een heel duidelijk iets, dat ben jij, Ginny!''

Ik voelde de spanning van me afglijden.
"Zij zijn het!" zei ik opgelucht om daarna achter GInny aan te rennen. Terwijl Ginny Lisette om de hals vloog, vloog ik ELisabeth om de hals.
jack keek verbaasd.
Alex ging zitten.

Ginny grinnikte en Sharon en Nick volgden een stuk kalmer en gespannen.
"We kunnen beter direct vertrekken. Ik geloof niet dat de Dooddoeners dit huis zonder observaties achter zouden laten voor het geval Harry terug zou keren," merkte Nick op en Sharon knikte instemmend.
Ginny sloeg haar ogen wat sip neer.

''Maar op ons hoede,'' merkte ik snel op. ''Even snel, mensen, ik heb hier een Viavia voor nood. Als we aangevallen worden stappen jullie direct naar mij toe, we gaan een gevecht uit de weg.''
Bijna onbewust schiet mijn normale niveau van alertheid en een gevoel van verantwoordelijkheid loodrecht omhoog. Ik heb mezelf als co-leider van de groep gebombardeerd, en het is duidelijk te merken.

Ik bleef jack nog goed vast houden

Alex bleef zitten.
Ik knikte.
"Ja, laten we die viavia gebruiken", zei ik. "Echt handig dat je die hebt, Lis!"
Jack liep met Elisa dichter naar Lisette en haar viavia toe.

Ik rolde mijn ogen.
''Welk deel van 'voor nood' hebben jullie niet begrepen? We komen zo niet waar we willen zijn, waar dat dan ook mogen zijn, het is alleen een tussenstop voor als we onderschept worden om zo achtervolgers van ons spoor af te gooien... Als jullie daarentegen gewoon zouden vragen, 'zeg, Lis, zou je misschien een Viavia hiernaartoe en hiernaartoe wilen maken', dan zou dat ietsje slimmer zijn.''

Sharon keek medelevend naar Ginny en omhelsde haar. het roodharige meisje kon alleen maar staren, maar toen ze Nick's droevige gezicht zag wist ze wat er was: hij had Sharon overgehaald niet terug te keren naar Zweinstein ondanks haar tegengestribbel...
Hermelien keek rond. "we moeten niet te lang hier blijven..."

Ik werd meteen rood.
"Oeps, dat had ik even niet door. Sorry", zei ik en besloot te zwijgen voor ik me nog meer belachelijk zou maken.
Alex bleef zitten.

''Oké,'' zei ik zakelijk, en ging bij de deur staan. ''Wat is onze nieuwe verzamelplaats? En zeg niet ''ik weet het niet'', want daar hebben we geen klap aan. Gaan we uiteen? Gaat er een groep naar Zweinstein? Wie doen dat? Wat zijn de verdere plannen?''

"Ik denk niet dat het een goed idee is dat ik terugkeer naar Zweinstein", zei ik toen, mijn eerdere voornemen vergetend. "DEnk niet dat 'Modderbloedjes' er nog welkom gaan zijn..." Ik keek naar de anderen en vroeg me af wat ze zouden doen. "Is Zweinstein nog wel veilig nu...nu..;" Ik slikte even. "Nu PErkamentus er niet meer is?"

Ik luisterde naar de anderen
Harry knikte

''Anderling is er nog,'' herrinnerde ik de rest. ''Maar ik denk wel dat Zweinstein in de soep zit. En dus hebben we een plan nodig om Zweinstein uit de soep te halen. Iemand?''

Ik keek wat onzeker.
"Ik vrees eigenlijk, Lisette, dat dat ons petje te boven gaat..."

Ik snoof.
''Als je eens de helft wist van wat ik allemaal in mijn hoofd heb qua sluwe ideetjes zou je wel anders piepen,'' grinnikte ik. ''Ik zou de hele magische wereld over kunnen nemen in minder dan een week als ik het mezelf toestond. En dat met één handlanger, een aantal granaten en mijn hoofd. Boven ons petje. Ha.''

"Ik moet terug naar Zweinstein of ma vermóórdt me," meldde Ginny. "Ik zou alleen maar m'n familie in problemen brengen, met pa op het werk enzo. Het Ministerie zal ook niet meer zo lang veilig zijn denk ik. Zweinstein zou de veiligste plek moeten zijn..."
Hermelien keek rond. "Het voelt niet goed aan hier te blijven," meldde ze. Ze negeerde Lisette; er waren andere dingen waar ze zich op moest focussen.
Sharon liep naar Nick en kroop in zijn armen. Ze wilde geen afscheid nemen. Ze wilde zelfs liever naar Zweinstein. Aan de andere kant zou ze zich dan voor altijd zorgen maken om Harry, maar stiekem wilde ze ook niets missen daar...

Ik keek onzeker van Lisette naar Ginny.
"Ja, je hebt gelijk. Het zou de veiligste plek moeten zijn. Dat ws het toch altijd. Hopelijk is dat niet veranderd." Onzeker keek ik naar Hermlien.
"Waarom niet?

''Wat maakt het uit of het veilig is?'' gromde ik. ''Je kunt erop rekenen dat Voldieboldie er niet op staat om alles veilig te houden. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind dat degenen die het meeste gevaar lopen rond moeten gaan trekken, maar in kleine groepjes. Bewegende doelen zijn niet zo makkelijk te raken, en kleine groepen kunnen zich snel verplaatsen. In het ergste geval een val opzetten voor achtervolgers. Maar we moeten wél een groep in Zweinstein hebben om het daar op orde te houden. We moeten alleen geen risico's nemen...''