Dubbelganger zorgt voor problemen

Ik bleef huilen in mijn slaap.
''Baby kwijt''
Zels in mijn slaap was ik erg van streek.
''Mijn baby''
Paige omhelsde An.
''Meid toch''
Ze bleef haar vast houden

Ik hield mijn moeder goed vast.
"Dat jullie me gaan vergeten", zei ik heel erg zachtjes en hield mijn moeder goed vast zodat ze me niet zou kunnen aankijken. Ik trilde een beetje van angst en ermoeidheid.
Noah wist niet goe wat hij moest doen.
"Elisa, lieverd" Hij had tranen in zijn ogen
Diesel was woedend en zon op wraak.

Ik werd wakker.
''Noah''
Ik keek rond.
Paige bleef An vast houden.
''An we zouden je nooit vergeten''
Zei Paige.
''Je bent onze dochter en we houden zielsveel van je''

Ik hield mijn moeder vast alsof ik haar zou verliezen als ik haar ooit zou loslaten en huilde nog harder.
"Maar ik ben gewoon zo bang", bleef ik zeggen en na een tijdje begon ik harder met meijn hoofd te sxchudden.
"Zo bang", mompelde ik tenslotte en begon weer in slaap te vallen.
Noah gaf een kneepje in har hand.
"Ik ben hier, schat!"

Ik ging weer liggen.
''Gelukkig''
Ik klonk erg verdrietig.
''Ik wil naar huis toe''
Zei ik zachtjes.
Paige bleef An vast houden.
''Ik zal altijd bij je zijn''

Ik keek mijn moeder verbaasd aan.
"Hoe dan?" vroeg ik zachtjes. Ik hield mijn moeder nog steeds heel erg goed vast en wilde daar nog lang mee doorgaan.
Noah keek wat onzeker.
"Ik zal met de dokter gaan praten", zei hij tegen Elisa.
"Goed?" vroeg hij haar.
"Want misschien moet je nog wel even blijven"

Ik knikte.
''Ok''
Zei ik toen zachtjes.
''Is goed''
Ik had nergens zin in.
Paige keek haar aan.
''Ik ben altijd in je hart en hoofd.''
Zei ze toen.
''En we gaan allemaal leuke dingen doen''

Ik zuchtte.
"Ja, maar toch" Ik keek haar aan.
"Soms heb ik het gevoel dat ik beter thuis was blijven wonen en niet omdat ik niet bij RIc wil zijn want hij is gewledig, maar gewoon"
Noah keek onzeker."
Gaat het?" vroeg hij zachtjes.
"Kan ik iet sdoen?"

Ik keek hem aan.
'"Heb je de dokter al gesproken?''
Vroeg ik toen.
Paige keek An aan.
''An je zou dan toch ooit uit huis gaan''
Zei ze toen.
''Je kon niet eeuwig thuis wonen''

Noah schudde zijn hoofd
"Nee, maar.... ben je in orde?" vroeg hij.
"Anders blijf ik nog even"
Ik knikte.
"Maar dat zou nog lang duren", zei ik zachtjes.
"Binnekort kennen Maria en Cico me al niet meer !" zei ik en begon terug te huilen. "Sorry"

Ik keek hem aan.
''Ga maar naar de dokter''
zei ik toen.
Paige omhelsde An.
''Natuurlijk kennen ze je dan nog''
Zei ze toen.
''Je bent hun zus.''

Noah knikte.
"Ok!" Hij kuste haar en verliet de kamer.
Maria lag nog te slapen, maar begon plots met haar benen te trappelen.
"Nee! Nee! Nee!"
Ik hield mijn moeder goed vast.
"Echt?" vroeg ik zachtjes en keek toen verbaasd naar mijn zusje.
"WAar is ze mee bezig?" lachte ik door mijn tranen door.

Ik wachte af.
''Wat een dag''
Ik legde mijn handen op me buik.
''Rot dag''
Ik begon zachtjes te hulen.
Paige knikte.
''Ja echt''
Paige haalde haar schouders op.

Maria begon harder te bewegen in bed.
"MAM! MAM!" gilde ze zo luid dat het pijn deed aan iedereens oren. "MAAAAAAAAAAAAAM! Hij Malia au oden!"
Ik keek onzeker en legde mijn handen over mijn oren.
Noah kwam terug binnen en toen hij zag dat ze aan het huilen was, rende hij naar haar toe en omhelsde haar.
"Rustig ,lieverd, rustig!"

Ik werd na een tijdje rustiger.
''Sorry''
Zei ik toen zachtjes.
''Sorry''
Paige tilde haar op.
''Mama is hier''
Zei ze toen.

Maria was nog aan het slapen.
"MAM!" gilde ze.
"MAM! HIJ BLIJFT DOEN!"
Ik keek bang.
"WAarom wordt ze niet wakker? Het is toch niets zoiets als de vorige keer hé ? TOen haar vader in haar droom haar gevangen hielld?"
Noah knuffelde haar.
"Je moet geen sorry zeggen!"

Ik bleef hem vast houden.
''Ik wil niet verdrietig zijn''
Zei ik toen.
''Ík wil het niet''
Paige schudde Maria een beetje.
''Maria word wakker''
Zei ze toen.

Maria begon heel erg hard te huilen.
"Au doen!"
Ik wees plots nar haar arm.
"Die blauwe plek was er daarnet toch niet he?"
Maria bleef hard huilen en had haar armen om haar moeders nek geslagen en hield haar erg goed vast.
Noah knuffelde haar.
"Dat begrijp ik!"

Ik bleef hem vast houden.
''Ik wil naar huis toe''
Zei ik toen.
''Alsjeblieft''
Paige schrok.
''MAria word wakker''
Ze was erg bang en raakte in paniek

Ik keek onzeker.
"Wat moeten we doen?"
Maria bleef hard huilmen.
"MAm! AU DOEN!"
Noah zuchtte.
"Morgen lieverd!" zei hij zachtjes.
"Morgen"

Ik schudde mijn hoofd.
''Ik wil nu''
Huilde ik.
''Ik wil nu naar huis toe''
Paige raakte in paniek.
''Maria alsjeblieft''
Huilde ze.

Noah knuffelde haar.
"Rustig maar, lieverd!" zei hij zachtjes.
"Shhhht"
Ik probeerde Maria over te nemen van mijn moeder, maar ze had haar veel te stevig vast.
"Zal ik proberen in haar droom te eraken?"
Maria bleef haar moeder huilend vasthouden.

Ik werd na een tijdje rustiger.
''Sorry''
Zei ik zachtjes.
''Het was me even teveel''
Paige knikte.
''Ja''
Zei ze toen.

Ik dacht na en zei toen een spreuk op. Het volgende moment viel ik bewusteloos neer en verscheen in Maria's droom. Onzeker keek ik om me heen en zag dat we in de manor waren.
"Maria?"
Maria huilde heel hard.
Noah glimlachte.
"Het geeft niet!"

Ik keek hem aan.
''Het geeft wel''
Zei ik toen.
''Wel''
roger deed Maria pijn.
''Kleine etter''