Ik keek Noah aan. ''Dan niet'' Ik ging verder stofzuigen en daarna deed ik de afwas. ''Zo dat is klaar. Hendrik keek Charlotte aan. ''waarheen?'' Vroeg hij toen. Katja keek Thomas aan. ''Ik weet het niet''
Thomas keek onzeker. "Zal ik eerst eens gaan kijken?" vroeg hij toen. Noah zuchtte opgelucht. "Gelukkig!" Toen zag hij haar naar de keuken gaan en liep achter haar aan." Wat ga je doen," vroeg hij berbaasd. Charlotte haalde haar schouders op. "Een huis zoeken ..."
Ik keek Noah aan. ''Ik heb de afwas gedaan'' Zei ik toen. ''Ik ga nu de was doen'' Ik liep naar boven toe. Hendrik keek Charlotte aan. ''we moeten ook nog een keer terug naar onze eigen tijd'' Katja knikte. ''Ja is goed''
Noah keek verbaasd. "Houd er toch mee op", smeekte hij zachtjes, veel te zacht zodat ze het niet kon horen. Hij liet zich op een stoel zakken. Charlotte keek ozneker. "Nee, dat wil ik niet!" zei ze toen en keek Hendrik niet meer aan. Dan zou het precies zijn alsof alles weer in orde was en dat ze verder moest gaan met haar leven. Dat wilde ze niet. Thomas schemerde weg.
Noah stond uiteindelijk toch maar op. "Elisa?" riep hij en ging naar haar toe. "Heb je nu genoeg gewerkt?" Charlotte glimlachte dankbaar. "Dankje!" Thomas werd plots neergeslagen door James. "Dat zal je leren!"
Thomas was bewusteloos en werd opgesloten in de kelder. James keek blij. "Mooi zo!" Charlotte glimlachte. "Ik hou van je!" Ze kuste hem terug. Noah zuchtte. "Omdat ike ven rustig met je wil praten zonder da tje altijd met iets bezig bent..."
Ik keek hem aan. ''Ok dan'' Zei ik toen. ''Waar wil je praten?'' Vroeg ik aan hem. Katja werd ongerust en schemerde toen naar huis. ''Thomas'' Hendrik bleef Charlotte kussen.
''Ik had 'm EERST, jij miserabele kakkerlak!'' sis ik, om bovenop Zankou te springen. ''Geef aan mij!'' Ik probeer de lamp af te pakken. ''Wat moet JIJ trouwens met een LAMP?'' gniffel ik in een poging hem af te leiden. ''Da's zo ontzettend meisjes-achtig, weet je! Geef dat ding aan mij, dan ben je een schande armer!'' Ik grijns hoopvol.
Zankou probeerde Lisette van zich af te duwen. "Als je me wil, mag je dat ook gewoon zeggen hoor!" zei hij. Ik rolde met mijn ogen en liep naar hen toe. "Zankou, die niet onozel!" Noah haalde zijn schouders op. "Zeg het maar ..." James liep naar har toe. "Hey, tof dat je thuis bent!" Charlotte sloot haar ogen.
Noah knikte. "Goed idee", zei hij en liep al naar de slaapkamer toe. Hij wreef even in zijn ogen omdat hij zo moe was. Zankou negeerde mij. Ik gromde even boos. Ik was allesbehalve in een goed humeur. James glimlachte. "Bekommer je toch niet meer om hem!" zei hij en kuste Katja vol liefde.
Ik liep mee. ''Waar wil je het over hebben?'' Vroeg ik toen aan hem. Katja was bang. ''Blijf van mij af'' Ze duwde hem weg. ''Ik hou niet van je'' Ze gaf hem een harde klap
Noah ging even op het bed zitten omdat hij zo vreselijk moe was en keek toen op naar Elisa. "Over het feit dat Esther dood is..." James keek verbaasd. "Wat?" vroeg hij. "Thomas heeft je blijkbar gehersenspoeld, maar wees niet bang! Ik zal hem wel straffen en jou weer laten herinneren hoeveel je van me houdt!"
Noah keek onzeker. "Vind je het niet erg?" vroeg hij toen en hoopte dat ze kwaad zou worden omdat het hem het gevoel zou geven dat ze het niet verdrong. Zankou schemerde plots weg met de fles en Lisette. "Nee!" gilde ik James keek boos. "Niet!"
Ik keek hem aan. ''Natuurlijk wel'' Zei ik rustig. ''Maar het leven gaat verder'' zei ik toen tegen Noah. Katja begon James te stompen. ''Waar is Thomas''
James moest een beetje lachen en nam haar bij haar polsen beet. "Wat ben je toch een schatje!" zei hij vrolijk en trok haar toen dichter tegen zich aan en kuste haar. "Ik hou zoveel van je!" zei hij uiteindelijk toen hij haar weer aankeek. Noah's mond viel letterlijk, maar ook figuurlijk natuurlijk open van verbazing en voor tien seconden, nee het waren zelfs enkele minuten wist hij gewoon niet wat te zeggen.
Noah stond op. "I kkan dit niet gelove!" zei hij en liep de kamer uit. "Ik ga wandelen!" Hij kon er even niet meer tegen en moest echt even alleen zijn. Hij had liever dat Elisa gewoon erg verdrietig was. "Ik kan dit niet geloven", mompelde hij. James keek verbaasd. "Hij heeft je wel echt heel erg gehersenspoeld!" zei hij verbaasd. "Hmmm, hoe ga ik dat oplossen?"
Ik keek Noah aan. ''Wat kan je niet geloven?'' Vroeg ik toen. ''Ik ga gewoon weer verder'' Ik keek hem na. Katja keek hem woedend aan. ''Laat me gaan, ik hou van Thomas en ons ongeboren kind''
Ik rol met mijn ogen. ''Ik wil JOU niet, ik wil die lamp, jij dropslak!'' zeg ik, om weer de lamp te proberen af te pakken. Ik ga nou even NIET 'MIJN!' roepen als een klein kind... hoop ik. Niet doen, Lis! Alhoewel... 't is wel grappig... Ah, whatevs! ''Mijn!'' roep ik als een klein kindje, om weer een ruk aan de lamp te geven.
James begon te stralen. "Het is wel mijn kind?" Hij had hetgene ervoor niet gehoord. "Oh, ik ben zo blij dat ik vader word!" zei hij opgewekt en begon haar terug te kussen. Zankou schrok er een beetje van en liet los. Ik wist niet wat te doen. Noah schudde zijn hoofd en liep verder.
Ik ging toen dweilen. ''Het leven gaat verder'' Zei ik zachtjes. Katja schudde haar hoofd. ''Het is niet jou kind'' Zei ze woedend. ''Het is Thomas zijn kind''
Index 
Portal 
Viavia's 
zo 24 mei - 16:58
