Ik schudde me hoofd. ''Jij bent de beste zusje ooit.'' Ik keek Kim aan. ''Zal mama al thuis zijn?'' Vroeg ze toen. ''Ik ben toch wel bezorgt'' Zei ik zachtjes.
Kim schudde haar hoofd weer. "Nee, niet waar jij !" Charlotte sliep rustig verder, maar had het wel heel erg koud. Kim dacht na. "Geen idee, misschien moet je eens voelen waar ze is !" zei ze. Ze was dan wel boos op haar moeder, ze wilde niet dat haar moeder iets zou overkomen. "Ze zal wel in orde zijn", zei ze heel erg onzeker.
Kim schrok. "Hé, en ik dan?" Ze liet haar schouders hangen toen ze merkte dat haar zus helemaal niet van plan was om terug te komen en haar mee te nemen naar het park waar ook haar moeder was. Verdrietig zuchtte ze en liep terug naar haar bed. Ze liet zich op haar bed vallen en staarde naar het plafond. Charlotte schrok wakker. "HUh?"
Ze keek haar moeder aan. ''Waarom slaap je hier?'' Vroeg ik toen aan haar. ''Het is veelste koud'' Zei ik toen. ''Kom mee naar huis toe'' Paige begon wakker te worden.
Kim stond op en liep naar haar kleerkast nadat ze een rugzak gepakt had. Ze begon er kleren in te doen en schemerde toen ze ermee klaar was naar de onderwereld, een plek die ze zelf beschermde tegen magie. Charlotte keek onzekernaar haar dochter en begon te huilen. "Maar jullie haten me !" huilde ze. Henry zag het3.3 "Hey, Paige !" zei hij blij.
Charlotte omhelsde Elisa. "Toch zou je me moeten huilen !" huilde ze. "Je moet me wel haten !" Kim ging op de grond zitten en trok haar knieën op. Daarna sloeg ze haar armen om haar benen heen en bleef zo op de koude ondergrond zitten. Henry gaf haar een kus. "Gaat het?"
Ik keek haar aan. ''Laten we naar huis gaan'' Zei ik toen. ''Anders word je nog ziek'' Ik pakte haar hand vast en schemerde met haar naar huis. Paige keek hem aan. ''Ik voel me beroerd.''
Charlotte keek Elisa aan en zei zachtjes. "Ik wil niet meer moeder zijn... Ik wil graag terug de dochter zijn." Nadat ze dat gezegd had, keek ze naar de grond en wist dat Elisa er waarschijnlijk niets van zou begrijpen. Dat maakte haar nog verdrietiger. Noah sliep. Henry ging bij haar liggen. "Hopelijk word je snel beter! "
Ik keek haar aan. ''Mam waar heb je het over'' Ik keek rond. ''Waar ik kim.'' Ik keek haar verbaast aan. Plots zakte ik in elkaar. Paige ging een beetje tegen hem aanliggen.
Charlotte schudde haar hoofd. "Laat maar ..." , zei ze en keek in paniek haar moeder aan. "kim? Die heb ik hier niet gezien !" Plots zakte Charlotte ook in elkaar en bleef opde grond liggen. Henry glimlachte naar Paige. "Het komt wel goed !" zei hij met een glimlach. "Echt waar !"
Me ziel ging uit Charlotte haar lichaam en in die van mezelf. ''O wat is er gebeurt'' Ik zag Charlotte naast me. ''Charlotte'' Paige keek hem zo goed mogelijk aan. ''Ik hou van je'' Zei ze tegen Henry.
"Ik hou ook van jou, sc hat !" zei Henry met een glimlacjh tegen zijn vrouw. "Heel erg veel , echt war !" Charlotte kwam ook net bij. "Mama?" vroeg ze onzeker. "Of niet?" Kim begon te huilen. "Alles gaat zo fout !"
Ik knikte. ''Ja ik ben het'' Zei ik toen. ''Het was zeker geen droom dat ik jou was?'' Vroeg ik toen. ''En het ongeluk?'' Kim waar ben je Zei ik via gedachten. Paige glimlachte liefjes.
Kim hoorde haar moeder niet. Charlotte schudde haar hoofd. "Nee, als het niet echt was, zou het eerder een nachtmerrie geweest zijn." Ze kon zich niet meer sterk houden. "het spijt me zo, mama, voor alles !" Ze begon erghard te huilen. "Echt waar !" Henry gaf Paige een zoen.
Ik omhelsde haar. ''Het geeft niet'' Zei ik toen tegen haar. ''Hoe je, je ook gedraags, ik hou van je'' Ik knuffelde haar. ''Nu moeten we kim vinden'' Ik zuchte. ''En ik moet met Noah praten.'' Paige gaf Henry een zoen terug.
CHarlotte keek naar de grond. "Het spijt me", zei ze nog een keer. "Door mijn schuld is Kim weg, door mijn schuld heb je ruzie met Noah, door mijn schuld is er iemand dood ..." Kim had het erg koud. "Brrrr !" Henry glimlachte naar Paige.
Charlotte keek met een betraand gezicht haar moeder weer aan en schudde haar hoofd terwijl ze weer harderbego nte huilen. "Doordat ik zoveel ruzie met je maakte, zijnw e van lichaam gewisseld waardoor je dacht dat je mijn dochter was ! Ik ben geen goede moeder ! Het is maar goed dat ik niet zwanger kan worden." Kim sloeg haar armen om haar hgeen en wreef overhaar armen. ZE hoopte dat ze het snel weer wat warmer zou krijgen.
Ik keek me dochter aan. ''Zullen we het hiet later over hebben?'' Vroeg ik toen aan haar. ''Laten we eerst Kim vinden'' Ik was erg bezorgt. ''Waar kan ze zijn'' Ik dacht na.
Charlotte keek haar moeder aan en knikte. "Ja, is goed !" zei ze en dacht na. "Ik heb er geen idee van waar ze kan zijn ...", zei ze onzeker. "Misschien ... in de onderwereld?" Kim stond op. Noah was wakker geworden en vroeg zich af waar Elisa bleef. "Waar ben je toch?"
Ik keek haar aan. ''Misschien kunnen we de omgekeerde verloren heks spreuk gebruiken.'' Stelde ik toen voor. ''Hopelijk vinden we haar.'' Ik zuchte. ''Dan kan ik daarna met Noah praten.''
Charlotte knikte. "LAten we dat maar proberen !" ZE zweeg even en vreg toen. "Thuis of in de manor?" Noah vond het veel te lang duren en belde Elisa op. "Neem op !" Kim zuchtte. "Ze komen me toch niet zoeken ..."
Index 
Portal 
Viavia's 
wo 18 feb - 19:19
