ruzie over de vaders

"Hey, Elisa !" Ik werd rood. "Ja, sorry dat ik zo laat ben !" zei ik en keek naar de grond omdat ik haar niet goed durfde aan te kijkne. "Ik dacht dat je boos op me zou zijn omdat het mijn schuldi is.... van ... van wat er gebeurd is..."
Noah keek van An naar Elisa.
Nico sliep terug omdat Piper hem zachtjes wiegde.
Piper grijnsde.
Charlotte sliep ook rustig door.

Ik keek An aan.
''Án dit is jou schuld niet''
Zei ik tegen haar.
''Je wou me juist helpen''
Ik keek haar aan.
''Ik had niet voor hem moeten schemeren''
Zei ik nog.

Onzeker keek ik even naar de grond en wist niet zeker of ze wel gelijk had.
"Het spijt me toch !" zei ik. "Ik had gewoon beter moeten opletten zodat ik jou nooit geraakt zou hebben !" Met tranen in mijn ogen hefte ik mijn hoofd weer op en keek Elisa aan. Deze keer lukte het me om haar aan te blijven kijken.
Piper keek even naar Paige en hoopte dat alles met haar in orde was.
Nicolaas sliep lekker door tegen haar aan en had helemaal niet door dat Paige terug was gekomen van waar ze ook naar toe was gegaan, want dat wist hij niet.

Ik keek An aan.
''An je had het drankje al gegooit voordat ik voor hem schemerde.''
Zei ik toen tegen haar.
''Het is jou schuld niet''
Paige zag Piper naar haar kijken.
''Is er iets Piper''
Vroeg ze toen aan haar zus.

Ik bleef Elisa aankijken en slikte.
"Waarom voelt het dan als mijn schuld?" vroeg ik haar en probeerde niet in tranen uit te barsten. Toch bleef ik haar aankijken.
Noah keek naar Charlotte die nog steeds zalig lag te slapen, tegen zijn schouder aan. Hij koin het niet laten te glimlachen.
Piper schudde haaar hoofd.
"Natuurlijk niet !"

Ik bleef An ook aankijken.
''Het is niet jou schuld'"
Zei ik nog een keer.
''Het was me eigen schuld''
Zei ik tegen haar.
''En ik wil nu naar huis''
Zei ik als laatste.

Ik geloofde Elisa plots en voelde me al weer een beetje beter. Ik keek mijn moeder aan en glimlachte naar haar.
"Wat? Naar huis?" vroeg ik en keek weer naar Elisa. Ik liep tot vlak bij het bed en keek haar toen aan. "Ja, dat kan ik wel begrijpen, maar je weet dat het nog niet mag..."
Piper geeuwde omdat ze erg moe geworden was door alles wat er die dag gebeurd was. Met slaperige ogen keek ze toen om zich heen en deed haar uiterste best om niet in slaap te vallen net zoals de kleintjes.

Ik keek An aan.
''Ja dat weet ik wel''
Zei ik tegen haar.
''Maar ik kan thuis ook doen wat ik hier doe, ik kan daar ook op bed liggen''
Ik voelde me erg verdrietig.
''Ik wil echt heel graag naar huis.''
Zei ik nog een keer.

Ik beet op mijn lip.
"Ja, dat is wel waar", zei ik onzeker en wist niet goed wat nog te zeggen. "Maar denk je niet dat ze je naar huis zouden laten gaan als ze dachten dat je thuis ook kon rusten? Misschien moeten ze je in de gaten houden of zo ..."
Piper begon in slapa te vallen.
"Hmmm"
Noah keek onzeker.

Ik keek naar buiten.
''Maar niemand heeft gevraagd of het mocht''
Zei ik toen.
''kan niemand het aan de dokter vragen.''
Probeerde ik toen.
Paige keek naar Piper.

"Oh !" zei ik verbaasd.
"Dan ga ik dat wel even doen !" Ik glimlachte naar haar.
"Ok?"
Pipe zag Paige naar haar kijken en knipperde enkele keren met haar ogen naar haar en keek haar daarna grijnzend aan.
Noah knikte.
"Is goed !"

Ik keek An aan.
´´Zou je dat voor mij willen doen´´
Vroeg ik aan haar.
´´Je bent een echte schat´´
ik werd al wat vrolijker.
´´Dan mag ik misschien naar huis´´
Paige glimlachte naar Piper.

Ik knikte.
"Natuurlijk wil ik dat voor je doen !" zei ik vrolijk. "VOor mijn beste vriendin, doe ik toch alles ? !" Ik glimlachte naar ahar voor ik me omdraaide en de kamer uitliep om op zoek te gaan naar een dokter die me kon vertellen of het voor Elisa mogelijk was om thuis te rusten in plaats van hier in het ziekenhuis.
Piper glimlachte terug naar Paige en keek toen naar Esther en Nico.
"DIe slapen ook lekker !"

Ik keek naar me kinderen.
''Ja gelukkig wel''
Ik wou eigenlijk dat ze me zo niet zagen.
''Kunnen ze beter niet naar huis in bed.''
Zei ik toen.
''Dan kunnen ze lekkerder slapen''
Ik probeerde oprecht te klinken.

Ik had een dokter gevonden.
Piper stond op.
"k wil ze anders wel naar huis brenge !" zei ze onzeker en keek ook even naar kleine CHarlotte die nog lekker sliep.
"Of kunnen ze beter blijven?"
Noah haalde zijn schouder sop.
"Elisa mag keizen !"

Ik keek naar me tante.
''Ik wil niet dat ze me zo zien''
Zei ik toen eerlijk tegen haar.
''In iedergeval niet hier''
Ik vond dit erg moeilijk omdat ik er voor me kinderen wou zijn.
''Ik kan het gewoon niet''
Ik keek naar buiten.

Piper knikte.
"Dat begrijp ik goed, Elisa !" zei ze en glimlachte naar haar. "Daarom breng ik ze wel even naar je ouders, goed?" vroeg ze. "Al weet ik niet hoe ik hen alledrie slapend kan dragen !"
Noah glimlachte.
"Ik zal ze wel helpen mee naar de auto te brengen."
Ik praatte even met de dokter en liep toen terug naar Elisa's slaapkamer om haar te vertellen wat de dokter zei.
"Je mag naar huis !" zei ik meteen omdat ik het goed nieuws niet langer voor mezelf kon houden. Ik wist dat Elisa hier erg blij mee zou zijn en dat maakte mij ook erg vrolijk.

Ik glimlachte naar me tante.
''Dank u tante Piper''
Zei ik toen tegen haar.
''Wat echt waar''
Vroeg ik toen aan An.
''Mag ik naar huis''
Ik begon te stralen.

Piper glimlachte.
"Graag gedaan, Elisa !" Ze wenkte Noah en liep toen met hem naar buiten toe, naar haar auto en zette de kleintjes erin.
"Dag, Noah !" zei ze en reed weg.
Noah ging terug naar binnen.
Ik knikte.
"Ja, je mag naar huis !"

Ik begon helemaal te stralen.
''Dankje An''
Ik keek Noah aan.
''Ik mag naar huis toe''
Zei ik vrolijk tegen hem.
''Hoe kom ik thuis eigenlijk, ik kan niet lopen''
Ik keek de anderen aan.

"De dokter zei dat we best de ziekenwagen naar je thuis laten rijden. Dan kunnen ze je ook meteen naar je kamer brengen met die brancard..."
Noah knikte.
"Dat lijkt me een goed idee !" zei hij.
"MAar zullen we de kinderen een tijdje bij je ouders alten blijven?" vroeg hij.
"Ik denk niet dat het goed is als ze binnen komen stormen en bij je op bed komen springen en van die dingen..."

Ik keek hun aan.
''Ik vind alles best''
Zei ik toen.
''Zolang ik maar naar huis mag'''
Ik knikte naar Noah.
''Laat de kinderen maar bij me ouders''
Zei ik tegen hem.

Ik moest lachen.
"Ja, dat geloof ik je graag !" zei ik.
"Ik zal wel eens gaan horen hoe we dat met die ziekenwagen moeten doen !" zei ik en liep alweer terug naar de deur.
"Tot zo !"
Noah gaf Elisa een kus.
"Ik hou van je !"

Ik gaf Noah een kus terug.
''Ik hou ook van jou''
Zei ik tegen hem.
''Zielsveel''
Ik glimlachte naar hem.
''Eindelijk weer naar huis.''

Noah kuste Elisa.
"Ik ook zielsveel van jou !" Hij knufflezde haar.
"JA, eindelijk naar huis ! EIgenlijk mag je best blij zijn dat je al zo vroeg mag gaan !" zei hij tegen haar.
Piper kwam bij Andy en Prue aan.
"Ah daar !" zei ik tegen mezelf toen ik de balie gevonden had. Ik liep er meteen heen en was nogal ongeduldig.