ruzie over de vaders

Ik keek rond.
''Jammer dat ik ze niet kan knuffelen''
Zei ik toen verdrietig.
''Waarom moest ik hem ook beschermen.''
Ik begon boos op mezelf te worden.
Paige omhelsde An.
''Je zal me geen pijn doen en je hebt elisa ook geen pijn gedaan, het was niet jou schuld''

NOah knikte.
"Ja, maar het komt wel goed !"
Nico liep naar het bed van zijn moeder toe.
"Waal Paige?"
Charlotte keek blij naar haar moeder.
Ik keek mijn moeder boos aan.
"Wel ! Wel mijn schuld ! Ik gooide het drankje !"

Ik keek Nico aan.
''Ik weet het niet schat''
Zei ik tegen Nico.
Ik glimlachte vrolijk naar Noah.
''Ik hou van je''
Paige schudde haar hoofd.
''Je gooide het drankje toch niet naar Elisa''

Nico zuchtte.
"Mama?" vroeg hij toen.
Piper glimlachte naar Esther.
"Ze is zo schattig !"
"Ik hou van jou !" zei Noah.
Ik schudde mijn hoofd.
"Tuurlijk niet è!"

Ik knikte.
''Ja ze is schattig''
Ik keek naar Nico.
''Wat is er lieverd.''
Paige bleef haar knuffelen.
''Hoe is ze dan geraakt''
Vroeg ze toen.

"Weet ik niet !" zei ik. Ik duwde haar weg stond op en orbde weer weg naar een plek waar enorm veel demons waren. Ik keek hen aan, maar deed niets.
Piper glimlachte.
"Je hebt 3 prachtkinderen !"
Charlotte ging tegen Noah aanzitten en viel in slaap.
Nicolaas keek naar zijn moeder.
"Pakken !"

Ik keek naar me tante.
´´Dat heeft u ook´´
Zei ik tegen haar.
Ik keek Nico aan.
''Sorry lieverd, dat kan ik niet''
Ik keek verdrietig.
Paige dacht weer erg aan An en orbte weer weg.

Piper glimlachte en knikte.
"dankje !" zei ze toen.
Nicolaas keek verdrietig.
"Waalom niet?" vroeg hij toen.
Ik zag net de demons mijn kant opkomen en had niet door dat mijn moeder achter me aan georbd was. Een beetje onzeker keek ik naar de demons en sloot alvast mijn ogen. Ikwas niet van plan de rest van mijn familie nog in gevaar te brengen en de enige manier was door mezelf te laten doden.

Ik raakte weer van slag.
´´Ik euhhhh´´
Ik dacht na hoe ik het moest zeggen.
´´Mama kan niet euuhhhh.´´
Paige zag wat An van plan was.
´´An stop hiermee´´
Riep paige boos.
Ze orbte met haar weg.

Noah zag dat Elisa het moeilijk vond.
"Je mama heeft zich pijn gedaan en ze moet heel veel rusten en mag niet teveel bewegen en daarom kan ze je niet pakken !" zei hij.
""Oh !" zei Nico.
"Dan Nico niet pakken, dan mama snel betel?" vroeg hij.
Noah knikte.
Nico straalde.
Ik keek geschrokken om.

Ik keek Noah aan.
''Dankje''
Zei ik toen tegen Noah.
''Ik hou van je''
Zei ik tegen Noah.
Paige omhelsde An.
''Doe dat nooit meer''

Noah glimlachte.
"Dat is graag gedaan, lieverd, echt waar !" zei hij.
"Ik hou ook van jou !"
Nico hupte naar een stoel en ging zitten.
"Nico zitten alleen stoel !" zei hij vrolijk tegen zichzelf en zag toen Piper. Hij ging van de stoel af en rende naa rPiper.
"Zitten !"
PIepr zette hem bij op haar schoot.
Ik begon tehuilen.
"Ik wil niet dat Elisa verlamd is !"

Ik keek hem aan.
''Ik wil naar huis toe.''
Zei ik toen.
''Daar kan ik ook in bed liggen''
Paige hield An vast.
''Dat wil ik ook niet maar het is jou schuld niet''
zei ze tegen An.

Noah knikte.
"Dat weetik, maar je moet hier nog oefeningen doen enzo en ik moet ook nog leren hoe ik je goed kan helpen ! Dus je moet hier wel even blijven, sorry !"
Nicolaas keek naar Esther.
"Esthel slapen !"
Ik bleef huilen en trilde.
"Ik wilde niet dat ze geraakt werd."

Ik keek hem aan.
''Wat voor oefeningen''
Ik wist het niet''
''Ik kan me niet bewegen hoe kan ik dan oefeningen doen.''
Paige bleef An vast houden.
''Dat was niet jou schuld''
Zei ze nog een keer.

Noah werd een beetje rood.
"Eh... geen idee eigenlijk..."
Piper keek op.
"Wanneer je je weer wat kan bewegen, wanneer de verlamming weggaat en hier kunnen ze je ook veel beter verzorgen, denk je niet?"
Ik keek mijn moeder met een betraand gezicht aan.
"Blijft ze nu voor altijd verlamd?"

Ik keek me tante aan.
''Maar ik wil graag naar huis toe.''
Zei ik toen.
''Ik wil hier niet blijven''
Paige schudde haar hoofd.
''De dokter zegt van niet''
Vertelde ze aan An.

Mijn ogen werden groot van verbazing.
"Echt waar?" vroeg ik.
"Ik dacht dat ze voor altijd verlamd bleef !" Een warme gloed verscheen in mijn ogen omdat ik weer hoop kreeg. Toen verdween die en maakte plaats voor onzekerheid.
"Denk je dat Elisa me wel wil zien? Ik zou graag op bezoek gaan, maar misschien beter van niet want het is mijn schuld dat ze daar ligt !"
Piper knikte.
"Dat komt wel !"

Ik zuchte.
''Ok zal toch niet anders kunnen''
Ik was een beetje nors.
Paige knikte.
''Ja echt waar''
Ze keek An aan.
''Ik denk dat Elisa je heel graag wil zien''

Piper keek Elisa aan.
"Nee, jammer genoeg niet !"
Noah keek onzeker.
Nico was ook in slaap gevallen.
"Weet je datr wel zeker?" vroeg ik bang.
"Ik wil gee nruzie met haar !" gingik verder.
"WAt als ze boos wordt?"

Ik was nu erg chagarijnig.
''Ik haat dit''
Riep ik opeens.
Paige knikte.
''Ja ik weet het heel zeker''
Zei Paige tegen AN.
''Echt waar''

Noah schrok.
"Elisa, rustig !"
Piper had haar reactie wel verwacht en schrok dan ook niet.
Nico begon wakker te worden.
Ik haalde diep adem.
"Ik ga naar haar toe !" zei ik.
"G aje mee?"

Ik keek hem aan.
''Ik wil naar huis toe''
Begon ik te huilen.
''Ik haat dit.''
Paige knikte.
''Ja ik ga met je mee''
Ze pakte An haar hand vast.

Noah gaf haar een kus.
"Ik weet het !"
Ik glimlachte opgelucht.
"Dankje mama !" Ik orbde met haar erheen en keek toen onzeker en bang naar Elisa.
"Hey", zei ik onzeker en sloeg mijn blik neer.
Piper keek bezorgd naar Elisa en zag toen mji en Paige.
"Hey "

Ik zag Paige met An en ik fleurde meteen wat op.
''Hey An.''
Zei ik wat vrolijker.
''Dankje om me te komen bezoeken''
Ik vond die zin zelf stom klinken nadat ik hem had gezegt.
''Dat klonk raar.''
Ik moest een beetje lachen.