ruzie over de vaders

Noah knikte.
"Ja, ok, maar ik ga met je mee !" zei hij en nam haar hand vast zodat ze zeker niet zonder haar zou kunnen weg schemeren.
"I laat je daar niet alleen heen gaan !"
Charlotte huilde erg hard.
"MAma !"
Diesel gromde.

Ik knikte.
´´Doe wel voorzichtig.´´
Zei ik tegen hem.
´´Beloof het me´´
Ik bleef hem aankijken.
Ik tranporteerde met Noah naar Diesel.
´´DIESEL´´
Gilde ik woedend.

"Ik beloof het !" zei Noah plechtig.
"Ik beloof dat ik voorzichtig zal zijn als jij dat ook bent !" Hij keek om zich heen.
Charlotte transporteerde meteen in haar moeders armen en stopte op dat moment ook meteen met huilen. Vrolijk keek ze om zich heen en sloeg haar armen dan om haar moeders nek heen en knuffelde haar.
"MAma !" zei ze tevreden.
Diesel gromde.

Ik wiegde charlotte zachtjes heen en weer.
''Shhh we gaan naar huis toe.''
Zei ik tegen haar.
''Laten we gaan''
Zei ik tegen Noah.
"'We gaan nu''
Zei ik tegen hem.

Charlotte was weer helemaal in haar nopjes.
"Mama", bleef ze herhalen.
Diesel gromde.
"Idioot kind !" Hij was woedend omdat zijn dochter weer eens van hem afgepakt zou worden. Niet omdat hij haar echt idioot vond.
Noah knikte en nam Elisa's hand vat.
"Nu !"

Ik hoorde het en gaf me dochter aan Noah.
''Wie noem jij hier een idioot''
Vroeg ik en me ogen glinsterden duister.
"'De enige idioot ben jij''
Zei ik tegen Diesel.
''Noem MIJN dochter nooit meer een idioot''
Ik stond klaar om te vechten.

DIesel keek Elisa aan en grijnsde.
"Ik noem MIJN dochter zo vaak ik wil een idioot !" zei hij en zijn ogen glinsterden van de pret omdat hij Elisa boos had kunnen maken.
Noah zag het en nam Elisa's hand vast.
"Laten we gaan, Elisa, hij zegt het alleen om je boos te maken.
"Mama !" brabbelde Charlotte.
"Mama !"

Ik keek Diesel heel woedend aan.
''Ze is mijn dochter''
Zei ik tegen.
''En mijn dochter komt niet bij z'n idioot wonen.''
Zei ik woedend.
''Nooit zal ze heer wonen''
Ik was heel erg boos.

Charlotte begon plots te huilen omdat ze hoorde hoe boos haar moeder was en ze had niet graag dat ze boos was.
Noah probeerde haar te troosten.
"Elisa, laten we gaan !" zei hij dwingend.
Diesel werd bleek en deed een dreigende stap dichter naar haar toe en keek haar in haar ogen aan toen hij het volgende zei.
"Dat zullen we nog wel eens zien ! Als ze oud genoeg is, zal ze wel beseffen dat ze bij mij hoort !"

Ik deed dreigend een stap naar voren.
''Dat zal nooit gebeuren."'
Zei ik woedend tegen hem.
"'Charlotte is goed en zal dat altijd blijven.''
Ik geloofde in me dochtertje.
''Ze is niet slecht''
Zei ik nog een keer.

Noah raakte in paniek en wilde echt graag weg.
"Kom, Elisa, laten we gaan !"
Charlotte stak haar armen uit naar haar moeder.
"Mama !"
Diesel grijnsde.
"Dat zullen we nog wel zien !" zei hij en zijn ogen twinkelden.
"Ik weet zeker dat ze slechti s! "

Ik transporteerde Noah en Charlotte naar huis.
''Nee ze is niet slecht.''
Zei ik heel erg woedend.
''En dat zal ze ook nooit weten.''
Ik keek hem woedend aan.
''Zei heeft een goed hart, jij hebt helemaal geen hart''
Beet ik hem toe.

Noah vloekte en Charlotte begon te huilen.
"Elisa !" riep hij.
Diesel liep nog dichter naar haar toe.
"Ze heeft veel te veel krachten en dan vooral slechte krachten ! Ze is gedoemd om slecht te worden ,dat kan niet anders !" zei hij en vond het leuk om Elisa kwaad te krijgen. Hij wilde haar zelfs zo kwaad maken dat ze slecht werd.
"En wie zegt er dat ik geen hart heb? Ik jheb wel een hart, maar dan een slecht hart, net zoals ons dochtertje !"

Ik werd nog woedener.
''Mijn dochter heeft een goed hart''
Zei ik tegen hem.
''Ze zal nooit slecht worden''
Ik gaf hem een klap in zijn gezicht.
"'Praat nooit meer zo over MIJN dochter''
Zei ik hem woedend.

Diesel gaf Elisa een klap terug.
"Onze dochter !" zei hij en legde de nadruk op onze. "Zal slecht worden, vroeger of later !" Hij grijnsde.
"Ik zeg wat ik wil !" zei hij haar en greep Elisa bij haar keel.
"Weet je hoe dat komt?" Hij grijnsde en liet haar wat losser zodat ze kon ademen en ook kon antwoorden.
Noah raakte in paniek.

Ik keek hem woedend aan. Me ogen vlamden.
"'MIJN DOCHTER WORD NIET SLECHT''
Schreeuwde ik voordat Diesel me bij me keel pakte.
''laat me los''
Zei ik tegen hem.
Ik probeerde hem te trappen.
''Laat me gaan''

Diesel grijnsde.
"Ze wordt wel slecht omdat ze op mij lijkt ! Of je het nu wil of niet, ze is en blijft mijn dochter ! De helft van haar bloed is hetzelfde als mij !" Hij zorgde ervoor dat hij niet getrapt kon worden door Elisa en liet haar dan los.
"Ze wordt slecht !"
Noah probeerde Charlotte te troosten.
PLots schemerde ze naar haar vaders huis met Noah.

Ik bleef hem woedend aankijken.
''Nee nooit''
Ik werd beroerd, me ogen waren te lang duister.
''Ze zal nooit slecht worden''
Zei ik moeizaam.
Ik bleef proberen Diesel te trappen.
''Laat me''
Het lukte me niet om de zin af te maken.

Charlotte wees naar haar moeder en keek Noah aan.
Noah zette Charlotte op de grond en zei tegen haar om daar te blijven. Hij rende naar Elisa toe en ondersteunde haar.
"Gaat het?" vroeg hij bezorgd en liet Diesel naar achteren vliegen door met zijn ogen te knipperen naar hem.
Diesel kwam hard tegen de muur aan.
Charlotte klapte in haar handen en begon te giechelen.

Ik keek Noah aan.
''Ik voel me niet zo goed''
Zei ik tegen hem.
''Ik voel me beroerd''
Zei ik zachtjes.
''Sorry''
Zei ik en zakte toen plots in elkaar.

Noah 's ogen straalden bezorgdheid uit en hij tilde Elisa meteen op toen ze in elkaar gezakt was en liep met haar in zijn armen naar Charlotte toe.
Charlotte was nog aan het giechelen tot ze haar moeder bewusteloos in de armen van Noah zag liggen en ze begon te huilen, heel erg hard. Ze sloot haar ogen en toen ze ze weer opende waren ze plots donker van woede. Ze strekte haar handje in de richting van haar biologische vader die ze zelf niet als vader aanvaardde en ze liet hem een aantal keren hard tegen alle muren van de kamer aanvliegen. Daarna werd ze door Noah opgetild en transporteerde met hem en haar moeder naar de manor toe.
"Help !" riep Noah.

Ik kwam langzaam bij.
''Noah''
Zei ik zachtjes.
''Charlotte''
Zei ik daarna.
''Me hoofd.''
Ik had hoofdpijn erdoor gekregen.

Piper kwam eraan gerend en dacht dat Elisa gewond was.
"Paige !" riep ze voor ze Charlotte overnam van Noah.
Noah had Elisa op de bank gelegd.
Charlotte was nog aan het huilen en probeerde Piper weg te duwen om naar haar moeder toe te kunnen gaan.
"Mama !" huilde ze.
Noah was bezorgd.
"Het komt in orde !"

Ik keek Noah aan.
''Sorry''
Zei ik tegen hem.
''Ik had niet zo boos moeten worden.''
Zei ik toen.
Paige orbte binnen.
''Wat is er aan de hand.''

"Elisa is gewond !" zei Piper.
Noah glimlachte naar Elisa.
"Geeft niet, je had een goede reden om kwaad te worden." Hij knuffelde haar even en maakte dan plaats voor Paige zodat die haar kon helen.
Charlotte huilde nog altijd.
"Mama !" Ze probeerde nog bij haar meoder te komen.
"Mama !"