Zorg voor de kinderen

Henry ging toch door en deed wat hij wilde doen. Toen hij kalar was, kleedde hij zich weer aan.
Piper haalde diep adem, nam Leo's hand vast en begon de omgekeerde verloren heksspreuk op te zeggen. Ze voelde dat ze beiden verdwenen en even later stonden ze bij Paige.
Ik knuffelde hem.
"Ik ga je missen!"

Hij had haar veel pijn gedaan.
''auu''
Ze huilde.
Leo schrok.
Ric kuste haar.
''Ik jou ook''
Hij ging weg

Piper schrok en rende naar Paige.
"Wat is er gebeurd?"
Henry besefte wat hij gedaan had.
"Nee!" zei hij en liep achteruit.
"Sorry!"
Ik keek hem na.
"daaag!"

Ze was doodsbang geworden.
''Auu''
Ze kroop in elkaar.
Leo liep naar Paige toe.
''Paige''
Paige kroop bang naar achteren.
Ric ging erheen

Piper liep ook op Paige af.
"Paige, lieverd!" Ze ging op ooghoogte zitten met har zusje.
"Ik ben het!" Ze keek even naar Leo.
"I kzal je geen pijn doen, ik beloof het!"
Ik zuchtte en ging op de bank zitten.
"Hopelijk is hij snel terug."

ze was doodsbang.
''Het doet z'n pijn''
Huilde ze.
Leo probeerde haar te helen.
Ric kwam aan bij zijn oude vrienden.

De jongens gingen meteen om Ric heen staan.
"Hey maat! Lang geleden!" riep een zwartharige jongen.
"Ja, geweldig dat je terug bent!" riep een blonde jongen van een jaar of negentien.
Piper keek bang naar Leo.
"Lukt het?" vroeg ze.
"ALsjeblieft,zeg adt het lukt!"
Henry darkorbde weg, zijn ogen weer helemaal zwart

Ze was en bleef doodsbang.
Leo knikte.
''Ja het lukt''
Zei hij toen.
Ric keek ze aan.
''Ik ben jullie maat niet''

Boos keek Toon hem aan.
"Hoezo niet?"
De blonde jongen, Steven, gromde.
"Neenee!"
Piper hield haar goed vast."
Gelukkig!"
Henry was bij Zankou.
"Kom tevoorschijn SMEERLAP!"

Ze huilde.
Ric keek hun aan.
''Wat denken jullie zelf''
Zei hij toen boos.

Steven ging pal voor RIc staan.
"Hé, maat, een beetje vriendelijker! Je mag blij zijn dat we je nog TOELATEN!"
De anderen knikten.
Piper hield Paige goed vast.
"Gaat het?"
Henry gooide enkele stoelen om.
"Kom !"

Ze schudde haar hoofd.
''Ik ben zo bang''
Huilde ze.
Zankou kwam naar Henry toe.
Ric keek ze aan.
''Ik wil niet toegelaten worden, ik wil dat jullie mij, mijn vriendin en onze kinderen met rust laten''

Henry pakte een stoel op en smeet die naar Zankou.
"Dit is allemaal jouw schuld!"
Toon cirkelde om Ric heen.
"Jouw kinderen? Ik dacht at ze niet van jou waren!"
Steven grijnsde.
"We weten alles! En we laten jou zeker niet met rust! Of we jouw zogezegde kinderen of je vriendin met rust laten, hangt helemaal van jou af!"
Piper hield haar goed vast.
"Ik ben nu bij je",z ei ze zachtejs. "We gaan samen op vakantie, ok? Dan kan je tot rust komen en daar ben je veilig! Ik blijf de hele tijd bij je en ik zal je beschermen!"

Ze bleef huilen.
'''Ben zo bang''
Mompelde ze en trilde helemaal.
Ric keek hun aan.
''Waarom doen jullie dit''
Vroeg hij woedend.

Piper hield haar goed vast.
"Dat snap ik, lieve schat!" Ze keek naar Leo. "Kan je misschien An bellen?" vroeg ze zachtjes.
Henry rende naar Zankou.
"hoe durf je dit te doen?!"
Toon lachte.
"je moet iets voor ons doen!"

Ze bleef huilen.
Zankou gooide Henry tegen de muur.
''Gewoon door het te doen.''
Ric keek hem aan.
''Wat dan?''

Piper hield haar goed vast.
"Is er iets dat ik voor jek an doen?" vroeg ze.
"Iets dat je nodig hebt?"
Henry krabbelde overeind en rende weer op Zankou af. Hi jgreep hem bi jde keel.
"Kl**tzak!"
Toon keek nors.
"Helpen bij een klus!"

Ze keek haar aan.
''Ik wip hier weg''
Huilde ze.
Ric keek hem aan.
'"Wat voor klus?''
Zankou gooide een vuurbal naar Henry

Piper knikte.
"Dat komt voor mekaar!" Ze hield Paige vast met één arm en met de andere stak ze haar hand naar LEo uit.
"KAn je ons hier wegorben?"
Henry ontweek de vuurbal.
"Nu kan je me niet zo gemakkelijk doden hoor!"
Toon keek om zichh een.
"Dat kunnen we hier niet bespreken..."

Ze trilde van angst.
LEo orbte met Paige en Piper naar hun huis toe.
Zankou keek hem aan.
''Dat doe ik ook niet, paige komt er vanzelf achter hoe slecht je bent en dan zal ze je verlaten''
Ric zuchte.
''fijn''

Piper omhelsde haar zusje weer.
"Wi lje douchen?" vroeg ze zachtjes. Ze streek Paiges haren uit haar gezicht en keek haar aan.
Henry werd woedend en gaf Zankou een harde vuistslag in het gezicht.
"En denk je dan dat ze naar jou komt?" Hij spuugde hem in het gezicht en lachte.
"Nooit zal ze naar jou komen!"
Toon keek de anderen aan.
"LAten we naar de auto gaan!"

Ze knikte bang.
''Ja''
Zei ze heel zachtjes.
Zankou gooide Henry hard tegen de muur.
Ric zuchte.
''Ok''

Piper hielp Paige overeind. Ze glimlachte en leidde haar naar de badkamer. Ze keek haar zusje aan.
"Je moet eerst beloven dat je zal roepen als er iets is, ok? En doe de deur niet op slot zodat ik binnen kan als het nodig is. Ik blijf voor de deur staan en zorg dat er niemand binnen kan!"
Toon liep met hem naar de auto. DE anderen volgden.
HEnry vloekte en kwam overeind. PLots wist hij wat hem te doen stond. Hij moest Zankou hem laten vermoorden, zo zou hij Paige nooit nog pijn kunnen doen.
"Is dat alles wat je kan?"

ze knikte.
''Ok''
Ze ging naar binnen en ging onder de douche.
Zankou merkte wat hij van plan was.
''Ik vermoord je niet''
Zei hij toen.

Henry keek verbaasd.
"Waarom nit?" Zijn ogen weden weer heelmaal zwart.
"Dan dood ik jou!"
Piper bleef voor de deur staan. Ze zuchtte en masseerde haar voorhoofd.
"Het is gewoon niet eerlijk!" zei ze en keek om zich hee n op zoek naar Leo.
Toon liep naar de auto en ging erinzzitten.
"Kom erbij zitten!" zei hij tegen Ric en de anderen bleven buiten staan.