Opdracht afmaken

Ik spring snel uit de kooi en omhels Mitchell, tegelijkertijd ervoor zorgend dat Flame niet geplet wordt.
''Hé Mitch...'' mompel ik, laat hem los en kijk of Flame nog in orde is. Dan kijk ik of mam en tante Piper oké zijn. Ik zit de hele tijd ermee in mijn hoofd dat Zankou het te druk heeft met Shar proberen te krijgen, dus hij gaat niet achter Flame en mij aan. Dat denk ik tenminste. En dat hoop ik.

Piper hielp Phoebe overeind.
"KOm op, nog eventjes en dan zijn we un orde!"
Thomas rende de kooi binnen en tilde Phoebe gewoon op in zijn armen en rende de kooi uit.
"Ik breng hen al weg!"
Piper schudde haar hoofd en wilde niet mee met Thomas. ZE rende tot bij haar dochter en ging naast haar staan.
"ZIjn jullie in orde?"
CHris hield SHarons hand goed vast en zag vanuit zijn ooghoeken dat THomas wegschemerde met Phoebe en daar meteen Paig eriep.
Zankou begon met vuurballen in he rond te gooien.

Sharon keek toe hoe de anderen druk in de weer waren terwijl zij Zankou bezig hadden gehouden. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze Mitchell, Lisette en Flame bij elkaar zag.
"Voorlopig wel," antwoordde ze zacht op haar moeders vraag.
Ze dook op de grond om de vuurballen te ontwijken en trok Chris mee.
"We hadden Wyatt moeten roepen voor zijn krachtveld..." mompelde ze zeer zacht.

Mitchell grijnst.
"Kom, laten we de anderen helpen. Ik verwacht namelijk niet dat we je hier weg gaan krijgen als er nog actie is," zei hij tevreden.

Piper zuchtte opgelucht en probeerde Zankou op te blazen. Het lukte niet, maar hij werd wel weggeslingerd.
Chris knikte.
"Ja!" zei hij en vloekte luid.
"WAarom heb ik daar niet aan gedacht?! DAn kon Zankou zeker niet bij jou komen", zei hij.
Thomas schemerde naar de manor.
"Paige?!" riep hij

''Gelijk heb je,'' zeg ik grijnzend. ''Alleen gaat het me meer om het feit dat mijn familieleden nog in gevaar zijn en ik dan sowieso niet wegloop.''
Ik glimlach naar Mitch en begin naar de rest toe te lopen, Flame op één arm, behoedzame blik in mijn ogen. Ik kijk rond naar iets, wat dan ook, wat ik misschien kan gebruiken.

Thomas keek in paniek om zich heen.
"Waar is ze?" vroeg hij zachtjes. Hij liep wat rond en toen hij besefte dat ze er niet was, schemerde hij naar haar huis toe.
"Paige?!" riep hij nog een keer.
Chris keek even naar Lisette.
Zankou kwam overeind en gromde.
Piper liet hem no een keer wegslingeren door een ontploffing bvlak bij hem te doen.

Sharon voelde zich behandeld worden als een klein kind, terwijl zij in werkelijkheid Chris' oudere zus was en niet andersom!
"Ik kan best voor mezelf zorgen!" mompelde ze geïrriteerd.
Ze krabbelde overeind en gooide een vuurbal naar Zankou, gevolgd direct door een ontploffing. Misschien konden we eindelijk voor eens en altijd van hem afkomen met wat geluk en hoefde ik ook niet maatregelen te nemen...
Mitchell volgde Lisette en hield alles nauwlettend in het oog.

Ze orbte naar Thomas.
''Wat is er?''
Vroeg ze toen.
''Waarom roep je me''
Ze keek hem aan.

Chris zuchtte.
"sorry", zei hij tegen zijn zusje en keek eventjes weg.
Zankou had de vuurbal kunnen wegsturen, maar de ontploffing kon hij niet ontwijken. Opnieuw werd hij naar achteren geslingerd. Toen schemerde hij plots achter Sharon en greep haar bij haar arm beet.
"Zeg maar dag tegen je familie!" Hij schemerde met haar weg.
Thomas keek haar aan.
"Zankou valt mensen aan! hij had Lisette, Flame, Piper en Phoebe ontvoerd en Phoebe is erg gewond... kan jeh aar hele?" Hij legde haar neer op de bank.

Ze knikte.
''Ja is goed''
Ze begon PHoebe te helen.
''Kom op Phoebe''
Zei ze toen.
''Word wakker''
Ze bleef helen.

Sharon keek woest naar Zankou en gromde omdat hij maar niet vernietigd wilde worden; hoe konden ze dat nu eens eindelijk voor elkaar krijgen en voor eens en altijd van hem af te zijn?!
Ze schrok toen haar arm beetgegrepen werd en probeerde zich los te trekken, maar voordat ze daarin slaagde of gedag had kunnen zeggen zoals hij had gezegd, werd ze door hem weggeschemerd.
Toen ze ergens anders verschenen, trapte ze de Demon hard tussen zijn benen en trok zichzelf los. Ze grijnsde.
"Zeg, ik ben niet dom hoor," zei ze en ze liet haar andere arm zien. Met haar hand hield ze nogal ongemakkelijk nog altijd Chris stevig beet. Ze trok hem overeind en verstevigde haar greep.
"Weg hier."

Chris was erg geschrokken toen hij plots weggeschemerd werd met zijn zusje en die kwal van een Zankou. Even knipperde hij verbaasd met zijn ogen, maar teon keek hij woedend naar Zankou.
"Blijf van mijn zusje af!" Hij deed een stap naar Zankou toe en keek toen om naar Sharon terwijl hij haar hand losliet.
"Ik ga hem een lesje leren, ga jij terug!"
Piper keek geschrokken om zich heen.
"Sharon! Chris!" riep ze.
Thomas keek bezorgd naar Phoebe.
Zankou kermde net nog niet van de pijn, maar was wel een beetje ineengedoken

Ik zie dat Sharon zich tot nu toe prima redt en juich voor haar.
''Go Shar! Woehoe! Zag je dat, Mitchel? Goeie trap...''
Ik glimlach naar Mitchel en Flame.
''Ik zou graag zeggen: 'dat heeft ze van mij geleerd!', maar dat zou een leugen zijn. Pech gehad.''
Als ze toch problemen krijgen spring ik ertussen. Ik geef Flame ondertussen wel aan Mitchel. Ofzo...

Sharon keek geschrokken naar Chris en schudde vastbesloten haar hoofd.
"Nee, doe het niet! Of samen of ik ga niet weg!" zei ze.
En er is niets dat me van mening kan doen veranderen...
Ze keek om naar Zankou om het resultaat van haar trap te zien en keek toen weer naar haar broer.
"Kom!"
Mitchell keek naar Lisette.
"Ik weet niet wat jij ziet, maar Zankou heeft Sharon en Chris meegenomen!" merkte hij op. "Visioen?" voegde hij eraan toe.

''...Oeps. Ik, een visioen? Vast niet... ik zal wel... ingedommeld zijn... Staande...''
Ik knipper verward met mijn ogen.
''Maar we moeten ze helpen! Of denk je dat Chris en Shar het wel alleen aankunnen? ...Ik wil toch helpen! Ik sla die kwal tot moes! Hij moet met z'n tengels van mijn nicht afblijven!''

Chris keek Sharon even aan en knikte toen.
"Ja" , zei hij zachtjes en deed weer een stap naar achteren. Zijn grip op Sharons hand verstevigde alleen maar.
Zankou liet eeen vuurbal in zijn hand verschijnen.
"DIt zal je bverouwen!" zei hij tegen Chris.
Piper was in paniek.
"We moeten ze vinden!"

Sharon voelde hoe Chris haar hand weer vastpakte en kort beet ze hard op haar lip toen zijn greep nogal stevig werd.
Ze zag de vuurbal op hun afkomen, maar dook niet weg. Ze strekte enkel haar hand voor zich uit en keek woedend naar Zankou.
Op nog geen halve meter afstand boog de vuurbal zijn richting af naar rechts en knalde tegen de muur aan.

Mitchell grijnsde tevreden om Lisette's gedrag.
"Denk je wel aan de kleine? En hoe wil je daar komen? Je kunt niet orben..."
Hij keek rond en zijn blik viel op de tweeling en de andere Demonen. Vervolgens keek hij weer naar Lisette.
Cody en Matthijs waren te druk bezig geweest om iets gemerkt te hebben en Aaron kreeg iets door.
"Waar is Sharon?" vroeg hij aan Tony en Mike en de rest in het algemeen. Er klonk lichte angst door in zijn stem.

''Tuurlijk denk ik aan Flame,'' zeg ik vrolijk. ''Iemand kan wel even twee minuten op hem passen, hoor! En hoe ik daar kom... ik heb veel familie die WEL kan orben! Meeliften!''
Ik pauzeer even en kijk naar de rest van de non-weters.
''Houdt je vast aan je schoenen, jongens, of je springt er nog uit van schrik. Shar is net ontvoerd door Zankou omdat die kwal het idee had 'de cirkel rond te maken'. Laat ik zeggen dat Shar, als ie dat voor mekaar krijgt, nog een versie van Flame, Cico etcetera krijgt... Gelukkig is Chris mee, maar ik wil er ook naartoe om Zankou een oplawaai te geven. Zou iemand zo vriendelijk kunnen zijn op Flame te passen en me d'r naartoe te brengen?''

Mike keek verward om.
"Ontvoerd", mompelde hij en zijn ogen werden meteen duister. Daarna keek hij mionachtend naar Lisette.
"Ik pas niet op baby's!"
Tony vloekte."
Wat moeten we doen?"
Chris hield zijn blik straks op Zankou gericht.
Zankou lachte.
"Goie!" Hij gooide er nog enkele.

Sharon trok haar wenkbrouwen op.
"Gaf je me nu zomaar een compliment?" merkte ze verbaasd op.
Samen met haar broer probeerde ze weg te orben, maar haar orb was geblokkeerd en net op het nippertje wist ze naar de grond te duiken - een flinke brandwond was er op haar arm ontstaan doordat ze net te laat probeerde te ontsnappen.
Het meisje vloekte en beet op haar lip terwijl haar arm pijnlijk aanvoelde en er pijnscheuten door haar lichaam trokken toen ze zichzelf met één arm overeind probeerde te hijsen.

Mitchell volgde Lisette.
"Ik kan desnoods op hem passen, al ga ik liever met je mee; zorgen dat jou niet ook iets overkomt!" Hij wilde maar al te graag voorkomen dat er een tweede Flame kwam... een kind van Lisette - te jong voor kinderen in zijn ogen gezien haar leeftijd - met een andere vader dan hem.
"Maar brengen kan ik je niet."
Aaron rende naar Lisette.
"Waar is ze dan? Ik kan je pas erheen meenemen als ik weet waar ze is..."
Matthijs en Cody keken elkaar aan en knikten.
"Verspreiden," mompelde Cody vlak voordat hij wegknipperde en Matthijs volgde zijn voorbeeld door weg te schemeren.
Waar kunnen ze zijn...? wisselde Cody zijn gedachtes uit met de anderen (Matthijs, Aaron, Tony, Thomas en Mike).
Niet in zijn huis, net gecontroleerd... reageerde Matthijs.

Chris had niets behalve een geschaafde hand. Hij keek bezorgd naar zijn zusje en begon haar te helen.
Zankou kwam dichterbij gelopen. Hij liet een vuurbal op Chris' rug vallen.
Thomas schemerde ook weg.
Ik kijk wel wat rond in de onderwereld ...
Mike dacht na.
"We moeten haaar vinden"
Tony verdween.

Ik glimlach naar Mitch en Aaron.
''Eindelijk... een oppasser en een chauffeur! Dank je, jongens!''
Ik overhandig Flame vertrouwelijk aan Mitch en geef Flame een kusje op zijn voorhoofdje.
''Hem kun je vertrouwen, Flamie,'' mompel ik en kijk dan naar Aaron.
''Hoe moet ik weten waar ze zijn? Ik ben niet helderzie - wacht 'ns... Ik kan een visioen oproepen, net als mam, ja?!''
Ik grijns breed en kijk dan even sip.
''En natuurlijk heb ik geen idee hoe ik dat moet doen... Misschien...''
Ik raak Flame's armpje aan aangezien ik niet bepaald veel heb van Zankou, Sharon of Chris waardoor ik kan uitvissen waar ze zijn. Eerst... niks.
''Ah, fuckit...'' mompel ik en je raadt het al, DAN lukt het wel. Mijn ogen lichten op en ik vertel waar we ze kunnen vinden.
''Breng me er snel heen!''

"Chris!" riep het meisje geschrokken uit. Met behulp van telekinese liet ze Zankou van haar weg vliegen, tegen de muur aan knallen. Gauw maakte ze van de tijd gebruik om haar broer te helen.
"Kom op..." mompelde ongeduldig.

Mitchell nam wat ongemakkelijk Flame over, voor het eerst een baby vasthoudend. Hij deed zijn best en deed wat hij vaker gezien had, bewegingen en geluiden.
Waar ben ik aan begonnen? Mitch, jij en baby's... hopelijk een goede combinatie of dat kan nog een probleem worden in je relatie met de moeder...
Aaron keek naar Mitchell en Flame en rekte tijd. Hij meldde de jongens die al op zoek waren naar Sharon waar ze haar konden vinden, zodat ze extra hulp zouden hebben. Matthijs en Cody gingen er meteen op af.
Aaron pakte Lisette beet.
"We zullen snel terugkomen!" beloofde hij Mitchell en verdween met Lisette.

''Bye Mitch!'' zeg ik nog snel en verdwijn dan met Aaron. Als we er eenmaal zijn kijk ik rond, zo slim om niet gelijk 'HALLO?!''te gaan schreeuwen.
''Waar zijn ze...'' fluister ik. ''Verdorie... je denkt toch niet dat ik in het ootje ben genomen door een visioen, hè? Dat zou niet erg... leuk zijn. Kun jij ze zien of zal ik mezelf maar onder m'n kont schoppen voor idiotiteit?''

Chris was geheeld tegen de tijd dat Zankou opgestaan was en weer tot bij hen gelopen was. Meteen kwam hij overeind en gaf Zankou een vuistslag in het gezicht. Daarna greep hij zijn zusjes hand en trok haar mee naar de anderek ant van de ruimte.
Mike, Tony en Thomas verschenen tegelijk met Aaron en Lisette in de ruimte.
"Waar zijn ze?"