Opdracht afmaken

Ik sloot mijn ogen en knikte. Ik sloot het raam weer en keek naar binnen naar de aanwezigen.
Nog één keer dan maar... zuchtte ik in gedachten. Erna niet meer!
En zo vertelde ik opnieuw nog een keer het verhaal en steeds meer beangstigde het me eigenlijk.
Ik weet eigenlijk nog iets dat voorkomen kan wat hij wilt, maar alleen wanneer het echt hopeloos lijkt te zijn, anders niet.
Cameryn controleerde haar boog en pijlen.
"Deze zijn speciaal voor Zankou," zei ze. "Dodelijk voor hem, niet voor ons."

Leah keek even bang naar Cameryn, maar bleef kalm. Chris en Sharon hadden ook lichtgidsbloed dus als zij het veilig vonden, dan was het ook zo. Ze vertrouwde compleet op hun oordeel.
"Ik zal mijn zusje gaan halen", zei ze tegen Sharon. "Kan ik je kamer gewoon uit of...?"
Chris keek onzeker rond. Daarna gleed er een glimlach op zijn gezicht.
"Geweldig, Cameryn!"

Sharon knikte.
"Uit kan wel als ik je gewoon binnengelaten heb, binnen niet, maar ik zal het tijdelijk wel voor je mogelijk maken," antwoordde ze.
Het meisje zuchtte en staarde uit het raam.
Cameryn keek op en grijnsde naar Chris vanwege het compliment. Ze had niet verwacht deze ooit te krijgen van een lichtgids naast Sharon.
"Chris, kan ik je even privé spreken?" vroeg Sharon plots en orbde hun tweeën naar de woonkamer en orbde kristallen naar de hoeken om de plek te beschermen.
"Ik weet hoe ik voorkomen kan dat Zankou slaagt in wat hij wilt, maar... alleen wanneer het niet anders kan. Dit moet dan alleen van buitenaf gebeuren wanneer de situatie echt fout lijkt te gaan," begon ze onzeker. Ze hoopte dat het nooit nodig was, maar in het geval van wel, dan moest ze iemand gewaarschuwd hebben zodat het uitgevoerd kon worden...

Leah bedankte haar en orbde naar haar zusjes toe. Ze legde hen kort uit wat er aa de hand was en vroeg hen toen om hulp. Zodra ze het Alex uitgelegd hadden en die beloofde op Kelly te passen, orbde ze met Jade en Meredith terug de kamer binnen. "We zijn er weer!"
Chris keek verrast om zich heen toen hij plots voelde dat hij weggeorbd werd. Toen drongen de woorden die Sharon nog in de kamer tegen hem had gezegd door en luisterde hij aandachtig naar wat ze zei. Een beetje onzeker keek hij haar aan en knikte.
"En wat moet er dan precies gebeuren?"

Terwijl Cameryn probeerde weer een beetje bij te praten met Matthijs, Cody en Thomas na al die tijd, keek Sharon onzeker naar Chris voordat ze verdere uitleg zou gaan geven.
"Nou, het zit zo..." begon ze twijfelend. Ze haalde diep adem en vervolgde haar verhaal.
"Ik wil absoluut geen kind van Zankou en... nou - ik heb dan nog liever een kind opgewekt door een spreuk van Aaron, als hij het goed vind, dan van hem. Je weet wel, zoals Tony eerst had gedaan? Ik vind dat allemaal beter zolang het maar niet van Zankou is, dus van mijn part is het van Tony dan weer, maar echt als het niet anders kan! Wanneer ik al zwanger ben, kan hij niets doen..."
Ik kneep mijn ogen dicht en balde mijn handen tot vuisten terwijl ik op de wasbak leunde. Ik was onzeker over de reactie van mijn broer...

Thomas was in gedachtne verzonken en merkte niet goed wat er aan de hand was.
Chris' staarde haar aan.
"Hij kan je dan misschien niet zwanger maken, maar dat wil niet zeggen dat hij zal proberen om... want hij weet het dan niet!" In zijn ogen straalde een deel van de paniek die hij vanbinnen voelde.
"Alsjeblieft, Sharon!" Smekend keek hij haar aan. "Ik wil niet dat hij je pijn doet", voegde hij er zachter aan toe.

Cameryn knipte met haar vingers voor Thomas' ogen om zijn aandacht te trekken en Aaron keek van Antony naar Mike.
Sharon kneep verder met haar ogen en keek Chris niet aan.
"Dat laat ik hem dat toch weten? Desnoods zeg ik een spreuk waarmee hij kan controleren dat ik de waarheid spreek!" zei ze gefrustreerd en ze keek haar broer aan.
"Ik wil ook niet dat hij me pijn doet!" riep ze uit, om vervolgens haar stem weer wat te kalmeren.
"Ik ben niet van plan me te laten grijpen door hem, maar wanneer het hem op de een of ander manier wel lukt, is dit misschien de enige manier om te voorkomen dat het me wel lukt! Het is een oplossing wanneer de situatie hopeloos lijkt te zijn en er geen andere manier is!"

Chris dacht even na.
"Je hebt gelijk", zei hi jzachtjes en kon niet geloven dat hij dit echt zei. Hji keek haar aan.
"Ga het dan maar aan Aaron vragen." Hij was nauwelijks te verstaan omdat hij zo zacht sprak.
Thomas schrok op uit zijn gedachten.
"Huh?"

Aaron voelde zich niet bepaald op zijn gemak tussen die ex-en van Sharon, maar hield zich stil en verborg het diep in zich.
Cameryn keek Thomas aan.
"Waar zit jij?" vroeg ze. "Zolang geleden en dan staar jij voor je uit?"

Sharon keek onzekernaar Chris.
"Nou, ik - " Ze kwam niet uit haar woorden. "I-ik vind het lastig om aan hem te vragen e-en daarbij alleen als het echt niet anders kan... Ik wil nu mam en de rest bevrijden!"

Thomas grijnsde.
"Sorry!" zei hij. Hij keek haar aan en zuchtte even. "Ik maak me gewoon zorgen", zei hij zachtjes.
Chris dacht even na
"Ik zou het hem vragen", zei hij zachtjes en gaf haar nog een knuffel. "Ik weet zeker dat mama ook wi ldat je het doet." Hij hield haar nog steeds tegen zich aangedrukt.
"Die paar minuutjes gaan het niet maken!" Hij zweeg even. "En ik zal je zo goed als ik kan beschermen"

Cameryn schudde haar hoofd.
"Wie niet?" zei ze. "Toch zullen we nog even moeten wachten, hoe graag ik Zankou ook nu zou willen raken met een van mijn speciale pijlen." Ze had hier lang naar uitgekeken en nu was het moment dan eindelijk daar!
Aaron liep naar het raam en probeerde zijn gedachtes te ordenen.

Sharon haalde diep adem, bevrijdde zich uit de greep van haar broer en knikte.
"Vooruit dan. M-maar jij blijft, oke?" vroeg ze onzeker. Ze keek er erg tegenop om dit te doen. Nogmaals haalde ademde ze diep in en uit.
"Aaron."
Aaron keek om toen hij Sharon hoorde en verdween, om voor de badkamerdeur te verschijnen. Hij klopte.
Sharon vloekte omdat ze de kristallen vergeten was, verplaatste er een en liet Aaron gauw binnen om vervolgens het kristal weer op zijn plek te zetten.
Onzeker ging het meisje op in wastafelhoek zitten en speelde ze met haar vingers terwijl ze Aaron het verhaal begon te vertellen. Ze haperde en stamelde regelmatig in haar woorden, maar ze slaagde erin het volledig te vertellen.
Aaron was stil en dit beangstigde Sharon.
"Ik," begon hij tenslotte en hij zocht naar woorden, "als dit echt is wat je wilt en je het absoluut zeker weet, dan doe ik het, enkel wanneer de situatie hopeloos lijkt. Ik zie jou ook niet graag met hem een kind hebben."
Sharon sprong van de wastafel af en omhelsde Aaron stevig om hem met een knalrood hoofd weer los te laten.
"Sorry, ik ..." Ze zuchtte en keek naar Chris.
"Nu moeten we alleen weten hoe Tony erin geslaagd is en dat wil ik helemaal niet weten," jammerde ze zachtjes.
Aaron keek naar Chris.
"Dat zoeken wij anders wel uit. Hij zal bij ons zijn om te helpen, dus wanneer het zover is, kunnen we het hem vragen. Zo kunnen we er ook geen misbruik van maken."
Sharon glimlachte zwakjes.
"Zullen we dan maar?"

Chris knikte.
"Ja" Hij haalde diep adem en glimlachte naar Aaron.
"Inderdaad!" Hij keek even naar zijn zusje en gaf haar nog een stevige knuffel. "Het komt allemaal goed!" zei hij zo zelfzeker mogelijk.
Thomas grijnsde.
"Samen moet het ons toch wel lukken?"
Leah keek wat om zich heen.

"Chris, je kilt me!" jammerde Sharon terwijl ze zich uit de greep van haar broer probeerde te bevreiden.
"Zo komt niets goed..." kreunde ze.
Aaron lachte.

"Tuurlijk!" sprak Cameryn vol zelfverzekerdheid. "En als ik het goed begrepen heb, verwacht Zankou niet veel, niet dit aantal in ieder geval."
Cody en Matthijs keken elkaar aan.
"We moeten gauw gaan denk ik. Wie weet wat hij allemaal uitvoert daar beneden, misschien wel een val."

CHris' hoofd was knalrood toen hij zijn zusje losliet.
"SOrry, Sharon, ik vind dit gewoon erg moelijk!" HIj keek even weg en haalde diep adem.
"LAten we ervoorg aan!"

THomas knikte.
"DAt klopt!" zei hij en glimlachte. Zijn zelfvertrouwen groeide ook en hij keek om zich heen.
"Waar is Sharon?"

Sharon lachte.
"Het geeft niet," zei ze waarna haar gezicht weer ernstig en droevig werd.
"Laten we de rest halen en ervoor gaan!"
Ze orbde de kristallen weg en orbde hun alle drie terug haar kamer in.
"We gaan," zei ze.

Cameryn sloeg haar hand voor haar ogen.
"Jij bent erg..." mompelde ze.
"Die is al even met Chris weg," legde Matthijs lachend uit.
Ze keken alle drie op toen ze Sharon weer hoorde en stonden direct op.
"Wij zijn klaar!" klonk het in koor.

Thomas lachte en gaf een klein stompje tegen haar schouder.
"Ik WEET dat ze weg is met Chris, maar ik bedoelde eigenlijk waar ze bleven? We hebben niet heel veel tijd!" Hij keek grijnzend om.
"Mooi zo!"
CHris zuchtte.
"JA, we gaan!"
Leah keek bezorgd naar hem

Cameryn schudde haar hoofd.
"Jullie alle drie hier, goed... Ik had het nooit verwacht, maarja," zei ze zacht.
Of misschien toch wel ergens...

Sharon pakte de hand van Aaron beet en met haar andere hand die van Chris.
"Goed, gaan we dan?" Ze sloot haar ogen, concentreerde zich uit alle macht en slaagde erin om hun allemaal tegelijk naar Zankou's huis te orben.
Kom maar op, Zankou. Dit verwacht je niet!

Ik negeer Zankou's kwalheid en blijf Flame wiegen, om dan verbaasd op te kijken als het huis opeens helemaal vol staat.
''Eh... is er soms een feestje?'' vraag ik met een lichtelijk glimlachje en zwaai naar iedereen. ''Hi! Als jullie klaar zijn met die kwal daar -'' ik wijs naar Zankou - ''zijn lichten uitmeppen, willen jullie dan Piper en mijn mam uit die kooi daar-'' ik wijs naar de kooi - ''halen? Dank je!''
Ik geef Flame een aai over zijn bol en kijk dan nog eens beter naar de groep.
''MITCHELLTJE!'' roep ik dan blij.

Ik kreun wanneer Lis verraad dat we er zijn, al had Zankou dat vast ook wel door.
"Ik kom mijn familie ophalen," zei ik boos en slingerde Zankou tegen de muur aan.
Cody en Matthijs verdwenen en verschenen weer bij de kooien die ze open probeerden te krijgen.
Aaron keek naar Sharon, liet haar hand los en gaf haar snel een zoen waarna hij ook verdween en verscheen bij de tweeling om hun een handje te helpen.
Mitchell jammerde van binnen bij die naam en dook achter Thomas.
Mitchelltje?! Ik ben verdomme een stuk groter dan haar, dan de meesten hier!

Chris stond nog naast Sharon en durfde haar plots niet meer alleen laten. Hij had zelfs niet geglimlacht om wat Lisette allemaal zei, wat hij meestal wel deed.
Thomas stak zijn hand op nar Lisette.
"Ik denk dat we jou ook uit de kooi moeten halen en niet alleen je moeder en tante!" Hij liep nar haar toe.
Zankou sprong woedend op.
"WAt is dit?!"

''Mitchell!'' zeur ik even, om dan naar Thomas te kijken.
''Haal eerst mam en Piper er maar uit, die zijn er het ergst aan toe! Shoo jij!''
Ik wapper met de hand waarmee ik Flame niet vast heb.
Dan kijk ik naar Zankou, sta op en grijns breed.
''Een surprise-party!'' kan ik niet laten te zeggen en kus Flame op zijn voorhoofdje.

"Het persoonlijke bevrijdingsleger van de Halliwellfamilie en -vrienden," zei Sharon glimlachend.
"Had je zeker niet verwacht?"
Ze orbde hem weer tegen de muur aan om hem bezig te houden en pakte met haar linker hand Chris beet en kneep erin. Ze wilde niet alleen staan in het geval Zankou achter haar zou verschijnen en haar mee zou nemen - zo zou Chris tenminste nog bij haar zijn als ze te laat zou reageren.
Mitchell rende naar de kooi van Lisette en Flame en probeerde deze open te krijgen.
"Moest je echt zo nodig zo snel er vandoor?" mompelde hij. "Had twee tellen gewacht!"

CHris gaf een zacht kneepje terug in haar hand.
"Ik ben bij je", zei hij zachtjes en toen hij naar Zankou keek, spuwde er b ijna vuur uit zijn ogen.
Zankou g romde en kwam weer overeind.
"Ik krijg je wel, Sharon!"
Thomas rende naar de kooi van Piper en Phoebe en probeerde die met al zijn kracht open te krijgen

''Maar dat waren ook weer twee tellen weg, hè!'' protesteer ik. ''Ik was ongeduldig en wou m'n familieleden redden! Zou jij ook doen...''
Ik trap van mijn kant tegen de kooideur aan en houdt Flame kalmerend tegen me aan.
''Rustig maar, jochie...'' mompel ik en kijk om me heen. Het is dan wel een magische kooi (althans, dat vermoed ik), dus het slot open peuteren gaat waarschijnlijk mislukken.

Ik weet het en ik wil nu absoluut niet alleen staan! reageerde ik op Chris.
Woedend keek ik Zankou aan.
"Dat lukt je nooit! Ik ben niet van plan me over te geven, net als de rest! Nooit zal ik vrijwillig meewerken!" riep ik furieus.
Ik zag hoe de anderen moeite deden en mijn handen jeukte. Ik liet twee tellen de hand van Chris los en liet de kooi van mijn moeder en tante ontploffen om vervolgens gauw Chris' hand weer beet te pakken en erin te knijpen. Met mijn vrije hand wist ik na een paar kleine ontploffingen wat aan het slot va Lis te doen.
Mitchell mopperde.
"Als je twee tellen later was, had ik je kunnen helpen. In plaats daarvan botste ik tegen je tante op en werd ik voor een tweede keer achter elkaar achter gelaten toen ook zij er vandoor ging!"
Hij zag de kooideur van het slot komen en opende hem gauw.