Graven in verleden

Ze keek hem aan.
''Neee''
Ze schudde haar hoofd.
''Je liegt''
Ze begon hem te stompen.
''Hij is niet weg''"
riep ze toen.

hij greep haar handen terwijl ze hem sloeg
hij klemde beide polsen in één hand en greep met de andere ruw haar nek zonder kracht te zetten
"HIJ IS WEG"
zei hij nadrukkelijk en keek haar kil aan
"en jij bent te zwak om mij daarvoor te laten boeten veel te zwak"
siste hij

ze probeerde los te komen.
''Laat me gaan''
Riep ik.
''Hij kan niet weg zijn.''
Riep ik.
´´Hij had het beloofd´´
Ze voelde zich machteloos.

Ik bleef Tiffy knuffelen.
Storm liet Elisa bij Logan achter en liep naar het kantoor.
"Hey Tiffy!", zei ze, "Ben je klaar om te gaan?"
De professor keek Storm aan.
"Wees voorzichtig Ororo.", zei hij, "Je weet maar nooit. Blijf contact houden met ons via onze zenders."
Storm knikte.
"Ok professor.", zei ze.

"hij is echt weg...het ligt niet in zijn macht zoiets te beloven"
zei hij haar scherp
hij drukte haar tegen de muur
"zo zwak...zo zielig...zo kwetsbaar"
zei hij zacht
Ik keek naar Storm
"Ja ik ben klaar"
mompelde ik zachtjes
ik keek droevig omdat oom niet mee terug was gekomen

Ze bleef proberen los te komen.
´´Laat me gaan´´
Ze werd woedend.
´´Ik haat je´´
Riep ze.
`´Ik ben niet zwak´´
Zei ze boos.

hij kuste haar even en smeet haar toen ruw op bed
"je bent nog zwaker dan een pop nog nuttelozer dan een vlo en nog lellijker dan een pad ik snap niet wat hij ooit in je zag"
honde hij

Ze kwam hard terug op het bed.
''Auuuuuuuuuuuuuu''
Ze had haar ogen gesloten.
''Je hebt een groot probleem.''
Haar hele houding veranderde opeens.

hij keek verwonderd toe hoe e veranderde de gloed die van haar afkwam was zo koud
"wouw"
fluisterde hij verwonderd en een grote grijns verscheen op zen gezicht
hij rechte zijn rug en nam een handvol knikkers vast

Ze was nu Briana.
''Wat wil je van mij?''
Ze stond op en rekte zich uit.
''Blijf bij mij uit de buurt''
Ze ging naar buiten.

de deur werd geblokeerd door 3 tijgers en duncan haalde en wenkbrouw op
"wow dit is nieuw"
lachte hij

Ze was woedend.
''Haal die tijders weg''
Ze keek hem woedend aan.
''Of je gaat eraan''

"maar wat krijg ik als ik ze weghaal?"
vroeg hij haar lachend en streelde een vierde tijger die naast hem stond
hij liet enkel knikkers tussen zen vingers door flitsen hoewel hij ontspannen stond was dat maar schijn

Ze keek hem aan.
''Dan laat ik je leven''
Zei ze doodnormaal.
''En anders heb je pech.''
Ze keek hem aan.
''Haal ze nu weg''

hij lachte
"Ga jij mij bedrijgen Angela?"
gierde hij en de tijgers werden draken
"dat wil ik zien"
grinikte hij

Ze keek hem woedend aan.
''Hoe durf je me als die zwakkeling te noemen''
Zei ze woedend.
''Ik heet Briana.''
Ze had een mes achter haar rug en liep naar haar toe
''Ik bedreig niet''
Ze stak hem neer.
''Ik doe het''

"briana"
had hij nog verbaasd gemompeld voor ze hem neerstak
hij had een fractie van een seconde te laat gereageerd
hij trok zonder knipperen het mes uit zijn wond hoewel het erg bloede reageerde hij er niet echt op
"mmm dat was gemeen"
zei hij bewonderend en maakte een cirkelende beweging rond haar heen

Ze keek hem woedend aan.
''Zit me niet zo te bekijken''
Ze stak haar been uit zodat hij erover viel.
''Laat me nu gaan''
Zei ze woedend.
''Nu meteen''
Ze was heel erg boos en kill

hij greep haar been en trok haar naar zich toe
"of wat anders?"
siste hij
"ik laat jouw niet gaan"

Ze draaide rond en gaf hem een harde trap met de been die hij niet vast had.
''Dan heb je een heel groot probleem''
Ze wou hem weer steken.
''Dan ga je eraan''
Ze was heel erg kill.

hij lachte en liet har los
hij leunde rustig tegen de muur en keek haar aan
"angela is daar nog steeds binnen he"
grinikte hij
"dan zal ze je ook tegen houden als je me wil vermoorden"
hinte hij
"tenzij ze haar lieve Morfix wil vermoorden"
lachte hij kil

Ze schudde haar hoofd.
''Daar is ze te zwak voor.''
Zei ze toen woedend.
''Ik laat haar nooit meer toe''
Ze liep op hem af.
''Nooit''

hij keek haar aan
"jij bent niet de ware jij ze overwint je al duurt het misschien even en als zei kapot is van binnen door verdriet ben jij dat ook Briana"
zei hij haar
"ik kan het weten"
grijnsde hij
hij sloot zijn ogen kalm en nam even de houding van morfix aan maar opende ze weer in een ruk
"zie je want ik loog Morfix is er nog in mij hoewel ik hem onder controle heb nu maar hij is er kapot van om jouw zo te zien"
lachte hij

Ze schudde haar hoofd.
''Ze zal nooit meer terug komen''
Zei ze woest.
''Ik ben veelste sterk''
Angela werd sterker door het idee dat Morfix niet verdwenen was maar nog echt bestaat.

hij lachte zachtjes
"dat zeg jij wel maar ik geloof je niet"
lachte hij
"de orginele identiteit wint altijd in het einde"
grinikte hij
hij scheurde ongegeneerd zijn vest kapot en bond dat rond de wond
met een rustige haal van een profesianal haalde hij een mes boven dat nog bebloed was van de vorige moord
"Duncan Dark tot u dienst"
zei hij vrolijk met een kleine 'buiging' maar haar goed in de gaten houwend