Een zomer in Hastings

''Mep 'r dan buiten westen!'' roep ik naar Alex, zwaaiend met mijn handen. ''Of wacht, ik doe het wel, IK heb d'r toverstok, dus staat 't voor zich dat IK d'r buiten westen mep... Sorry, dude, je staat alleen niet aan mijn kant, het is niets persoonlijks!''

''Wacht eens even! -'' protesteert Bella nog even, om dan buiten westen gemept te worden.

Ik wapper met mijn arme pijnlijke vuist.
''Autsj...'' mompel ik, om dan Sharon te zien, die haar toverstok zoekt bij een Malfidus - die zo te zien bijkomt!
Ik maak een klein zeur-geluidje, maar stap op hen af, om ook Lucius weer buiten westen te meppen.
''Er staat echt veel teveel mensen niet aan mijn kant...'' mompel ik, niet erg blij met heit feit dat ik al die mensen buiten westen heb moeten meppen.

Ik probeerde mijn lach in te houden toen ik Lisette hoorde en sloeg mijn vrije hand voor mijn mond terwijl ik mijn pogingen om mijn toverstok te bemachtigen doorzette.
Tot mijn grote schrik zag ik plots dat Lucius bijkwam en durfde me niet te bewegen. Ik durfde zelfs mijn hand niet weg te trekken, bang dat hij me dan doorhad!
Plots zag ik een vuist in Lucius' gezicht belanden en keek ik geschrokken op. Tot mijn opluchting zag ik dat het Lisette was. Ik omhelsde haar, pakte mijn toverstok en liep toen naar Nick om hem te omhelsen.
Draco kuchtte om de aandacht weer naar zijn probleem te trekken.

Hermelien keek twijfelend. Harry had het recht het te weten, maar ze voorspelde roekeloos gedrag.
"Hoe bereiken we hem zonder weer met de Dooddoeners te hoeven vechten?" zei Hermelien toen ten einde raad.

Alex keek even nar haar moeder, besloot toen dat het wel in orde zou komen en rende naar Draco.
"Ik help je wel met je probleem!" Ze gaf hem een harde vuistslag in het gezicht terwijl ze even omkeek om dan naar Sharon, Nick en Lisette te roepen.
"Bindh en vast!"

Ron dacht na.
"Geen idee!"

''Auw...'' mompel ik als Alex arme Draco en mep in het gezicht geeft. ''Alex, I hate to break it to you... maar...''
Ik kijk of iedereen van de andere kant nog bewusteloos is en krijg een positief resultaat, waarna ik Lucius en Bella vastbindt met een spreukje.
''Draco, die jij zonet zo mepte, helpt ons met ontsnappen. Dit is niet bepaald een goeie manier om dankjewel te zeggen.''
Ik grijns naar hen allemaal, om dan op Draco af te stappen.
''Leef je nog, Draco?'' vraag ik vriendelijk.

Draco hield woedend zijn hand op zijn neus gedrukt en keek furieus naar Alex.
"Helaas voor haar wel," mompelde hij kwaad en keek naar zijn nicht.
"Graag gedaan hoor, nicht!" zei hij sarcastisch. Hij werd overeind getrokken door een geschrokken Sharon en ze heelde zijn neus. Hij voelde nog altijd pijnlijk aan, maar hij was niet meer zo erg als ervoor en bovendien was hij blij dat ze hem zo geraakt had en niet op een of andere manier waarbij een botje naar je hersenen kan gaan en je doden.
"Het is wel duidelijk te zien dat ook ik klappen gehad heb," zei hij woest. Hij doelde op zijn neus en oog.

Ik zuchtte.
"Hé!", zei ik, "Negeer me niet! Ik weet een uitweg!"
George keek me aan.
"Ik negeer je niet.", zei hij, "En wijs de weg maar."
Daarna keek hij Fred terug aan.
"Wat?!", zei hij, "We moeten zo snel mogelijk naar het huis van de Malfidussen! We moeten hen terug halen!"
Sneep kwam de gang op.
"Hier zijn jullie!", zei hij.

''Da's toch goed, dan wordt je ook niet beschuldigd!'' grijns ik, om Draco een symphatiek klopje op zijn schouder te geven en me naar de rest te keren. ''Zullen we nu GAAN? Dank je, Draco, 't was leuk om je weer eens te zien!''
Ik gniffel en stap op de haard af, om een potje Brandstof dat er vlakbij staat op te pakken en die omhoog te houden.
''Ik ga niet eerst, als jullie dat maar weten. Da's onbeleefd. Wie eerst?''
Ik houdt ondertussen Bellatrix en Lucius scherp in de gaten.

Alex keek wat onzeker naar Draco.
"Sorry", zei ze met moeite. Ze liep daarna Lisette achterna en keek nog even om naar haar moeder.
Fred keek Leen aan.
"Ik volg je !" zei hij en glimlachte vriendelijk naar haar.
Onzeker keek ik Hermelien aan en dacht koortsachtig na.
"Geen idee", zei ik met een diepe zucht en streek even door mijn haren.

Ik keek onzeker naar mijn toverstok terwijl hij door mijn vingers rolde en ik ermee speelde. Ik verborg niet bepaald dat er iets was, maar wel wat er precies aan de hand was.
Nick keek me aan en legde zijn hand op mijn schouder - Draco keek vuil naar ons - maar beiden deden verder niets.
Ik haalde diep adem en keek naar Lisette.
"Ik ga als laatste," zei ik vastbesloten.
En houd me niet tegen...
Ik had mijn besluit met volle zekerheid genomen. Als ik als eerste zou gaan, had Draco waarschijnlijk geen reden meer om ons te helpen; hij kon nou niet bepaald met mijn andere vrienden opschieten. En daarbij kende ik de omgeving beter dan de rest wanneer Lucius en Bellatrix wakker zouden worden én zou Draco me waarschijnlijk wel helpen. Ja, mijn besluit was vast.

Hermelien keek geschrokken naar Sneep en richtte haar toverstok dreigend op hem.
"We moeten gaan! An, stijg op!" beveelde ze haar zusje.
Ginny klemde zich vast vast om An's middel en richtte haar toverstok op Sneep.

Geschrokken keek ik naar Hermelien.
"Maar jullie dan?" vroeg ik en was niet van plan hen gewoon af te maken.
Ron had ook zijn toverstok getrokken en hield die ook vastbesloten op Sneep gericht.
"Ga!" zei hij dwingend, maar toch bleef ik nog staan en keek naar Hermelien voor antwoord.
Alex keek Sharon aan.
"Ik zal wel eerst gaan!"

''Shar, als je het waagt niet achter ons aan te komen...'' zeg ik. ''Ik ga als één-na-laatste. Alex, ga je gang.''
Ik glimlach.
''Zeg hallo tegen iedereen daaro!''
Ik hou mijn ogen op de omgeving en steek mijn duim op naar Draco.
''Dit onthou ik, maatje.''

"Lis!" zei ik geschrokken.
"Denk je echt - ach, laat ook maar," zuchtte ik.
"Alex, let wel op waar je bent. Je weet niet wat er gebeurd is sinds we weg zijn."
Draco gaf nauwelijks een reactie op Lisette's opmerking; hij bewoog slechts een klein beetje.

Hermelien keek naar An.
"Wij volgen te voet! Ga!" Al die tijd hield ze haar blik strak op Sneep gericht.

ik schudde mijn hoofd.
''Nee ik ga niet terug naar mijn pleegouders''
Zei ik toen tegen hem.
''Ík heb nu gelukkig mijn echte ouder''
Ik glimlachte lichtjes,
Harry probeerde zo goed mogelijk te helpen

Sharon keek ongeduldig naar Alex.
"Ga nou!" drong ze aan. Onzeker keek ze even naar Lucius en Bellatrix. Hoe lang zouden ze daar nog zo blijven liggen?
Nick hield Draco scherp in het oog; hij vertrouwde hem voor geen cent meer. Vanuit zijn ooghoek hield hij echter zijn vriendinnetje in de gaten en hij merkte dat er iets veranderde op haar gezicht. Langzaam verscheen het litteken op haar voorhoofd, zo'n zelfde als haar broer had.
"Sharon..." fluisterde hij zachtjes.
Sharon gromde en probeerde de opkomende stekende pijn op haar voorhoofd te negeren.
"Lis, tenzij je zin hebt in een familiereunie, zou ik zorgen dat we hier gauw wegkomen!"

"Ga!" drong Hermelien aan. "Ga, An!"
Ginny porde An in de hoop haar aandacht te trekken.

Alex ging en stond even later op de plek waar ze moest staan. Opgelucht keek ze om zich heen. Ze hoopte dat de anderen snel zouden volgen.
Ik jammerde omdat ik haar niet wilde achterlaten. Ik steeg toen toch maar op en keek nog even om naar Hermelien.
"Voorzichtig!"
Ron grijnsde en keek op.
"Ik bescherm haar wel!"

''GA!'' brul ik opeens en duw iedereen die voor me zou gaan naar voren en naar de haard.
''Of moet ik jullie erin PROPPEN?! Treuzel niet zo! Schiet OP! Wegwezen! Kom op, waar wachten jullie op? Jullie brengen ons allemaal in gevaar met dat gewacht! IN DE HAARD EN WEGWEZEN! Nu!!''
In het geval je het nog niet doorhebt, ik ben heel bezorgd en dit gevaarlijke gedoe ZAT.

Ik wees de weg naar buiten toe en hoopte dat de anderen veilig waren.
"Misschien moet ik eens kijken waar de anderen zijn.", zei ik.
George keek me aan.
"Doe jij maar!", zei hij, "Ik moet weg!"
Hij liep verder.

Sharon keek bezorgd toe en hoorde plots gekreun. Geschrokken keek ze om haar heen.
Laat dat alsjeblieft uit het geduw komen en niet van...
Ze keek om haar heen, op zoek naar Lucius en Bellatrix.

Hermelien keek vol ongeloof naar Ron.
"Ronald, ik denk dat ik eerder bescherming tegen jou nodig heb als we hier niet op tijd wegkomen, want dan kom je misschien onder de Imperiusvloek te staan!" Ze schudde haar hoofd.
"Kom, Ronald." Ze pakte hem bij zijn pols beet en trok hem mee, rennend achter haar zusje en Ginny aan.

''Argh...'' mompel ik, pak de eerste de beste persoon die naast me staat bij de kladden, pak een handje Brandstof, gooi dat in de haard en gooi de persoon erachteraan.
''Weg! Smeer 'm!'' roep ik. ''Of moet ik je uit 't RAAM gooien?! Hup! Schiet op! Wat zijn jullie allemaal, een stelletje aardappelzakken? Smeer 'm! SMEER 'M!''

Ik vloog snel verder en hoopte dat alles in orde zou komen.
Ron zuchtte en liet zich maar meetrekken door Hermelien.
"Je hebt vast gelijk", zei hij zachtjes.
" Je hebt altijd gelijk..."

Mijn ogen flitsen.
''Dit is de laatste keer dat ik waarschuw! Als jullie allemaal niet in TIEN TELLEN door die haard zijn gegaan...!'' grom ik dreigend. ''DAN PROP IK JULLIE D'R IN!''

Nick gaf Sharon een snelle zoen op haar wang.
"Zie je aan de andere kant." Hij pakte een beetje brandstof en verdween in de haard, verschijnend op de juiste lokatie. Hij had zijn toverstok behoedzaam in zijn hand en keek rond. Waren de Dooddoeners er nog?
Sharon beet op haar lip. "Volgende!" riep ze. Ze keek rond.
Draco stond stil, kijkend naar de vertrekkende 'gasten'.

Hermelien kreeg een kleur van Rons opmerking en bleef snel doorrennen.
Ginny klemde zich aan An vast.

Ik haal mijn schouders op.
''Verder is er niemand behalve jij en ik, Sharseltje! En afspraak is afspraak, al vindt ik dat verrekte irritant.''
Ik hup naar de haard toe en ga erin staan.
''Ze zouden hier es moeten stoffen...'' mompel ik en maak aanstalten om een handje Brandstof te pakken.

Ik was blij dat Ginny me zo goed vasthield omdat ik dan zeker wist dat ze nog bij me was.
Ron bleef rennen.
Lucius sprong plots op en rende naar hen toe.
"Petrificus Totalus!" zei hij en richtte op Lisette.

Sharon keek geschrokken om; ze had toch wat gehoord!
"Protego!" riep ze en ze blokkeerde de spreuk. Ze porde Lisette.
"Ga nou!" drong ze aan. Ze merkte plots op dat Draco verdwenen was, of was hij dichter bij dan ze dacht? Ze zag hem in ieder geval niet en probeerde Lisette aan te sporen te vertrekken. "Of enig idee of twee tegelijk kunnen reizen?" voegde ze er twijfelend aan toe terwijl ze de flipundospreuk op Lucius afvuurde.

Hermelien durfde niet om te kijken of Sneep dichtbij was en of hij hun wel volgde.