Een zomer in Hastings

Ik probeerde te bewegen, maar niets lukte. Enkel mijn ogen konden draaiden, maar alles was buiten mijn zicht. Ik vloekte luid in gedachten.

Draco keek niet verbaasd toen ze schijnbaar wist dat Sharon er was en gromde enkel dat hij er alles aan moest doen om het echt te laten lijken; dus ook de klappen ontvangen.
"Zolang dit maar geen val is, Moor! Anders grijp ik je op school!"
Als ik dan nog leef...
"Diffindo!" Hij sneed de touwen door. "Zorg dat jullie hier wegkomen en niemand mij verdenkt!"

Nick kon inmiddels zijn hand weer bewegen en probeerde overeind te zitten. Hij wenste dat hij zijn toverstok nog had, maar Bellatrix had deze afgepakt. Hoe zorgde hij ervoor dat hij weg kwam?

Ginny schreewde een spreuk.
"Flipundo Tria!" Een wervelwind ontstond en ging recht op de Dooddoeners af. Gauw sprong Ginny weer op haar bezem, sommeerde Nicks en vloog naar An om de bezem toe te gooien. Gauw vloog ze naar haar broer Fred die verlamd was door een van de Dooddoeners en mompelde ze 'Enervatio'.

Hermelien durfde geen spreuken af te vuren, bang een bekende te raken.

Ron stond uiteindelijk toch maar op en sloop erg zachtjes verder. Hij was een paar meter verder en struikelde toen over zijn mantel en viel plat op zijn buik wat nogal een lawaai maakten.
Meteen verlamden enkele dooddoeners hem en één va hen liep naar hem toe en wilde hem de gang uitsleuren.

Fred kon zich weer bewegen en sprong meteen recht.
"Dankje, zus!" riep hij vrolijk en vuurde meteen een spreuk op een dooddoener af die ook doel trof."
Aha ! Zo mag ik het zien!" Hij keek om zich heen. "Waar is die broer van me?!" Plots zag hij Leen en rende naar haar toe
"Ze moet hier weg!"
Ik knikte en sprong op de bezem.
"IK zal ervoor zorgen dat jullie hier weggeraken!" Ik steeg op en begon spreuken af te vuren op dooddoeners die Fred en Leen wilden raken.

Lucius richtte zijn staf op Sharon.
"Diffindo!" zei hij en maakte daarna haar verlamming ongedaan.

Hermelien jammerde en schoot overeind.
"Lumos!" schreeuwde ze. Een verblindend licht in de duisternis verscheen en gauw rende Hermelien naar Ron toe, greep zijn toverstok en liet deze verlichten waarna ze hem op hem neerlegde.
"Nox!" Haar toverstok dimde zodat ze weer in de duisternis gehuld was, maar Ron zichtbaar was. Ze stuurde enkele verlammingsstralen in de richting van de Dooddoeners en riep tussendoor de enervatiospreuk naar Ron, gedekt door andere spreuken zodat de Dooddoeners het misschien niet hoorden.

Ginny vloog naar Fred toe toen hij plots wegrende weer.
"Neem mijn bezem! Ik kan bij An achterop!" zei ze toen en ze gaf hem haar bezem. "Wij volgen jullie wel!" Ze probeerde An te wenken.

Ik kon me weer bewegen, al ging het moeizaam na even geen gevoel te hebben gehad in mijn lichaam - de tweede keer van deze dag. Ik rilde, krabbelde overeind en keek woedend Lucius aan. Ondertussen verborg ik onzichtbaar voor alle aanwezigen mijn toverstok onder mijn kleding zodat het leek alsof hij nog in het huis van Leen was.

Ik liep mee door het gang.
''waarom kan ik mijn woede toch niet kwijt''
Ik zuchte.
''Mijn pleegouders kon het wel kwijt''
Zei ik een klein beetje bang'.
Harry keek hun na.
''Pas wel op.''

Jack keek even om en knikte.
"Natuurlijk!" zei hij toen en keek onzeker naar Elisabeth.
"Hoe bedoel je?" vroeg hij haar en bleef bezorgd naar haar kijken, zijn toverstok stevig vasthouden.

Ron kon zich weerbewegen en nam snel zijn toverstok, zei "Nox!", sprong naar voren en begon teon sreuken in het rond te sturen.

Ik vloog naar Ginny toe en wachtte tot ze bij op de bezem kwam zitten. ONDertussen keek ik om me heen om te zien dat niemand ons wilde aanvallen.
Fred bedankte zijn zusje, nam de bezem en nadat hij Leen in zijn armen had genomen steeg hij op en ging op weg om haar in veiligheid te brengen.
"George, waar ben je?!" schreeuwde hij ondertussen.

"Accio toverstok!" zei Lucius toen hij zag dat Sharon zich weer kon bewegen0 HIj wist niet of ze die nog had, maar hij wilde het zekere voor het onzekere nemen. Ongeduldig wachtte hij af.

Ik keek Jack onzeker uit.
''Ze werkte hun woede meestal op mij uit''
Zei ik toen tegen hem.
''Ik was meestal de klos toen ik nog bij hun woonde.''
Ik zuchte toen.
''Laten we maar weer verder gaan''
Zei ik toen tegen hem.

Ik probeerde mijn toverstok tegen te houden en vloekte luid toen het niet lukte.
"Flipundo!" riep ik nog en zag hoe de spreuk tot werking kwam toen ik met mijn vingertoppen mijn toverstok nog wist aan te raken.
Van het effect gebruik makend stond ik op en zette het op een rennen, de kamer uit. Ik wilde Alex niet achter laten, maar als ik niet weg ging, zou ik ook geen kans hebben haar zometeen weg te halen. Ik hoopte dat ze dat zou begrijpen.
Ik keek rond en herkende het huis. Waar kon ik nu alleen het beste heen?
De kerker, daar zijn vast Nick en Lis...!
Zonder verder andere dingen te overwegen, liep ik naar de trap en rende naar beneden. Al gauw zag ik Nick rechts van me in een kerker en rende naar hem toe. Ik pakte zijn toverstok en verbrak de bezwering, zodat hij niet nog langer moest wachten tot het langzaam uitwerkte. Ik omhelsde hem stevig.
"We moeten hier weg!" Ik hielp hem overeind en begon verder te zoeken naar Lisette na Nick zijn toverstok terug gegeven te hebben...

Hermelien dook naar de grond om Rons spreuken te ontwijken.
Ondertussen stapte Ginny bij An achterop.
"En nu is het andersom," lachte ze.

Ik saluteer Draco speels en lichtelijk spottend.
''Oeh, ik ben zo bang!'' zeg ik sarcastisch, om mijn vuist op te heffen. ''Sorry hiervoor, maar jij moet buiten verdenking blijven.''
Ik mep arme Draco een blauw oog.
''Sorry!'' piep ik nogmaals voor ik me uit de voeten maak, als een idioot met mijn armen zwaaiend, om smakbamboem tegen Shar aan te knallen.
''Shar! Nick! Wat lopen jullie hier rond te lopen?'' vraag ik, te verbaasd om iets logisch uit te brengen. ''Loop niet rond te lopen, zet je beentjes in beweging en volg me! Blijf achter me, maar voor onze achtervolger! Nou ja, tot we bij de woonkamer zijn en we Alex gaan redden, natuurlijk... Dan mag je hem voorbijlaten. Kom op, kom op, kom op!''
Ik krabbel overeind, trek de twee half mee tot ik ze loslaat en ze zelf moeten gaan rennen. Ik zwaai weer met mijn armen onder het rennen, houdt mijn staf stevig vast en barst de woonkamer in.
''BOE!'' roep ik luid, om dan snel mijn toverstok op Bella en Lucius te richten en: ''Paralitis!'' te roepen.

Bellatrix weet niet hoe te reageren op de mep van Lucius aan haar dochter en zegt maar niks. Als ze opeens een luid BOE hoort draait ze zich om, om verstijft te worden en achterover te vallen.

Ik knikte en steeg op.
"HOpelijk doe ik een even goede job als jij zojuist!" zei ik en concentreerde me op de omgeving. Ik zorgde ervoor dat fred veilig de gang bereikte met Leen, maar wist niet dat daar ook dooddoeners waren.
Ron hoorde iemand een gil slaken.
"Hermelien?" vroeg hij onzeker, al klonk de gil niet echt als die van HErmelien.

"Goeie!" riep Alex vrolijk uit.
Lucius keek woedend en sprong achter de stoel van Alex waarna hij zijn toverstok tegen haar hoofd zette.
"Leg je toverstok op de grond en doe drie stappen naar achteren of anders gaat Alexandra eraan!"

Jack was blijven staan en keek Elisa onzeker aan. MEt zachte stem vroeg hij toen.
"Zoals mijn vader?"

Ik bleef ook staan.
''Ja zoals jou vader''
Zei ik toen onzeker.
''Precies zo'
Harry wou de anderen helpen.
''Ik moet ze helpen''
Hij begon terug te lopen.

Draco had dit niet verwacht; hij had om eerlijk te zijn op een spreuk gerekend. Hij greep naar zijn oog en drukte zijn hand ertegenaan, waarna hij woedend achter Lisette begon aan te lopen.

Met een knal bots ik tegen Lisette op, maar voordat ik iets kan zeggen, brabbelt zij er een eind op los - waarvan ik niet veel begreep - en trok ze Nick en mij mee. Ik stopte toen ik iemand hoorde aan komen lopen en Nick stopte ook, toverstok paraat.
Tot mij opluchting was het Draco maar, enkel zag hij er niet echt vrolijk uit. Zijn gezicht klaarde wat op zodra hij mij zag, maar al gauw verdween het weer, duidelijk van streek.
Ik draaide me weer om en rende weer achter Lisette aan. Op het laatste moment haakte ik af toen ik iets meende te horen en verschool me achter de gordijnen.
Nick reageerde te laat en stopte bij Lisette en zag hoe Lucius Alex bedreigde...
Draco kwam aangehold - merkte mij niet op - en hield zijn toverstok gericht op Lisette terwijl hij met zijn andere hand zijn oog afdekte.

Hermelien vuurde de struikelspreuk af in de richting van de Dooddoeners, hoorde hoe deze doel trof en stond op. Ze rende op de plek af waar ze zonet Ronald hoorde spreken, greep hem beet bij zijn shirt en trok hem mee de gang uit.

Ginny hield An stevig beet, niet van plan eraf te vallen. Ondertussen hield ze haar toverstok paraat...
"We moeten de anderen inlichten over Nick en Sharon!"

Ik verstijf.
''Lucy!'' doe ik dan op een enthousiast hoog toontje. ''Wat leuk! Je hebt STAARTJES in je haar! Oh, is dat een roze strik die ik zie? Wat smaakvol!''
Ik straal Lucius toe, Draco negerend.
''Ik zou je vlechtjes aankeuren, Lucy, meis!''

Jack keek haar bezorgd aan en begreep precies hoe het was.
"Je gaat toch niet meer naar hen terug hé?"
Ron liet zich meetrekken omdat hij een beetje verschoten was en lette er goed op dat hij niet over zijn eigen voeten of gewaad zou vallen en opnieuw op de grond terecht zou komen.
Fred rende door en had niet door dat Hermelien en Ron er ook aankwamen en dat hij recht op hen afstevende.
Ik knikte.
"Maar waar zijn ze?"

Lucius werd knalrood.
"Dat was je laatste kans !" zei hij woedend en zijn toverstok trilde in zijn hand. Hij had niet eens door dat Sharon er niet bij was.
"Als je wil dat ze blijft leven, doe je precies wat ik zeg!" Daarna keek hij Draco aan. "En zorg er eens voor dat je tante zich weer kan bewegen ..."

Mijn ogen lichten op in een grijns als ik Lucius naar Draco zie kijken, helemaal afgeleid. Ik heb mijn staf nog steeds op Lucius gericht, dus...
''Paralitis!'' roep ik weer. Deze keer raak ik hem.
Ik steek mijn armen in de lucht en grijns.
''Ha!'' zeg ik en doe een klein vreugdesdansje, waarna ik naar Alex toe hup en haar los maak.
''Hi, Lex!'' zeg ik vrolijk. ''De andere twee komen eraan, hoor!''

Hermelien en Ron kwamen al gauw bij het uiteinde van de gang en Hermelien kneep haar ogen dicht tegen het licht. Haar toverstok hand ze nog altijd stevig beet in haar hand en onzeker keek ze om zich heen.
"Waar zijn ze?" klonk haar stem bezorgd. "Fred!" riep ze plots voordat ze haar ogen pijnlijk dichtkneep bij het zien van de botsing van de twee broers - Ron en Fred.

Ginny dacht na.
"Vast via de gang ergens anders gekomen! We moeten Leen bijbrengen, misschien weet ze nog een andere weg!" zei Ginny. "We moeten George inhalen en haar bijbrengen met een spreuk! En ik wed dat de Dooddoeners ook Lis hebben!"

Draco staarde kort naar zijn tante en dacht er niet echt over na om haar bij te brengen - ze konden niet bepaald met elkaar overweg; wie kon dat trouwens wel met haar? Hij had echter geen zin om pijnlijk gestraft te worden door zijn vader, of erger...
Op het moment dat Lisette een spreuk op zijn vader afvuurde, bracht hij zijn tante bij en geschrokken keek hij naar Lisette.
Dit... is niet handig... En waar is Sharon?
Hij richtte zijn toverstok weer op Lisette en keek om zich heen. Waar was ze? Hij durfde het niet aan Lisette te vragen, bang dat zijn tante het hoorde en haar zou zoeken en zijn medeleerlingen zou martelen of iets...

Nick kuchte.
"Ik sta naast je, Lisette," zei hij met een lichtelijk nors gezicht. Zijn toverstok had hij verborgen gehouden. Geschrokken keek hij toe hoe Lucius verlamd werd, maar Bellatrix bij kwam. Hij had toch liever Lucius als hij tussen de twee moest kiezen...

Ik wilde naar ze toe lopen, maar verborg me gauw weer toen Bellatrix weer bijkwam. Ik vloekte in gedachten.

''Ah!'' doe ik geschrokken, voor het feit dat Nick naast me stond en ik het niet door had en Draco Bellatrix weer bij bewustzijn heeft gebracht.
''Buggerrrrrr!''

Bellatrix grijpt snel haar toverstok zodra ze weer bij bewustzijn is en door heeft wat er gaande is.
Ze negeert het feit dat haar neefje haar bij bewustzijn heeft gebracht, bedankt hem dus niet en richt haar toverstok gelijk op Nick en Lisette, die ze als de gevaarlijkste twee beschouwt.
''Niemand beweegt!''

Kom op, Shar, nu is het een goed moment om binnen te vallen - alhoewel, je hebt natuurlijk geen toverstok... Alex, doe wat... denk ik.
''Telt praten ook voor 'niet bewegen'?'' vraag ik kinderlijk, bedoeld als afleiding.

''Ja!'' snauwt Bellatrix, dus het was niet echt een goede afleiding.

Ik kwam stillaan bij bewustzijn en keek duizelig rond.
"Wat gebeurd er?", vroeg ik.
George hoorde Hermelien en zijn broers. Hij liep meteen naar hen toe.
"Waar bleven jullie?", vroeg hij, "Ik zat enorm lang opjullie te wachten!"
Sneep liep het huis rond op zoek naar Hermelien en de anderen. Hij keek een andere dooddoener aan.
"Waar zijn ze in hemelsnaam naartoe?", vroeg hij.

Fred en Ron botsten hard, vielen op de grond en krabbelden weer overeind, beiden over hun voorhoofd wrijvend.
"George!" riep Fred uit. "Daar ben je dan eindelijk!"
Ik keek Ginny aan en knikte. Ik vloog GEorge achterna.
Ron keek onzeker om zich heen.
"WAarom zijn we ook weer gesplitst? We waren beter allemaal bij elkaar gebleven!"
Alex had zich zoveel mogelijk buiten alles gehouden, maar wist dat ze nu wel Lisette en Nick zou moeten redden en haar moeder dus zou moeten aanvallen. Alleen ging dat moeilijk zonder toverstok. Toch rende ze naar haar moeder teo en beukte haar tegen de grond. Meteen probeerde ze haar toverstok af te nemen.

''Kom op, Alex!'' moedig ik haar aan.

Bellatrix probeert haar staf vast te blijven houden.

''Ah, wat maakt het ook uit...!'' mompel ik en spring naar de twee toe, om als derde partij te gaan proberen die toverstok af te pakken. Al... gebruik IK gemene trucjes zoals op Bella's hand meppen met mijn knokkels...

Bellatrix sist, maar laat dus niet los en is het ook niet van plan. ''Draco! Help je tante eens!''

''Wat? Kun je in je uppie geen twee tieners aan?'' vraag ik spottend, kakel en geef een nogal harde mep op Bella's vingers.

''OW!'' doet Bella.

Ik ben verbaasd dat het mens überhaupt pijn kan voelen.

Ik gluurde om het hoekje heen en vloekte. Ik dacht na. Waar had Lucius mijn toverstok gelaten? Ik liep om de kamer heen tot ik bij een andere ingang zat, eentje waar Bellatrix met haar rug naar toe stond. Zien zou ze me enkel wanneer ze omkeek.
Ik sloop voorzichtig naar Lucius toe en zag mijn toverstok liggen. Verborgen achter een tafeltje, sloop ik naar een bank en zag ik hoe ik steeds dichter bij mijn stok kwam. Als ik maar niet nu ontdekt werd.
Nick trok zijn toverstok en hield hem op de drie vechtende vrouwen gericht.
"Stoppen! Nu!" riep hij luid. "Expelliairmus!" riep hij plots naar Draco, zodat diens toverstok door de lucht vloog.

Hermelien deed haar mond open om iets te zeggen, toen An en Ginny aan kwamen vliegen.
"Daar zijn jullie!" zei ze opgelucht. Voordat ze nog iets kon zeggen, onderbrak Ginny haar.
"Malfidus heeft Nick en Sharon! Waarschijnlijk ook Lisette!" zei ze paniekerig.

Ik kreeg eindelijk door wat ernu nog aan het gebeuren was en keek de anderen aan.
"Hier in de buurt is ook een geheime gang.", zei ik, "Als we langs daar gaan kunnen we de anderen ook nog halen en verdwijnen."
George keek Fred aan.
"Waar waren jullie?", vroeg hij, "Ik was al door het portretgat gekropen en vond jullie niet!"
Sneep zocht nog steeds naar ons.

Ik knikte naar Hermelien en sprong van mijn bezem af.
"En Alex waarschijnlijk ook!"
Fred keek hem aan.
"Ik was wat achtergebleven! Lisette, sharon en Nick zijn waarschijnlijk bij Lucius en ..."Hij haalde diep adem.
"En Alex ook..."
Alex wilde haar moeder geen pijn doen, maar wilde hier wel veilig weggeraken.
"Heb je de toverstok al?!"

''Ik dacht dat JIJ die zou afpakken toen Bella hier 'ow' zat te gillen!'' roep ik, om een mep van Bellatrix op te lopen.
''Oi! Ik ben geen boksbal!'' snauw ik, om er nog in te slagen om Bella's toverstok af te pakken ook. Ik staar er even naar, totaal verbijsterd. ''T is me gelukt...'' mompel ik.

''Ja, en ik wil mijn staf terug, welp!'' snauwt Bella, helemaal niet blij.

''Ik heb 'm gevonden! MIJN!''

Ik griste naar mijn toverstok en miste. Ik gromde. Ik keek over de bank heen en zag dat Nick nu de baas was in de situatie, maar mocht Lucius bijkomen of iets anders gebeuren waarbij de situatie weer terug omgedraaid was, wilde ik mezelf nog niet verraden hebben...
Ik dook weer omlaag en probeerde nogmaals mijn toverstok te pakken.
Draco keek woedend naar Nick en keek achter zich waar zijn toverstok terecht gekomen was.
Nick hield zijn toverstok nog altijd dreigend gericht, verbaasd over het feit dat het lukte en dat Lisette Bellatrix' toverstok had weten te bemachtigen.

Hermelien keek onzeker naar Ron.
"Harry zal hier niet blij mee zijn..."

Ron knikte.
"Inderdaad!" Hij keek onzeker.
"Laten we het hem maar meteen gaan vertellen!"
Ik keek even achter me.
"We moeten de anderen wel terugkrijgen!" zei ik en wilde graag iets doen om hen te helpen.
Lucius begon terug bij te komen.
Alex keek wat onzeker om zich heen.