Een zomer in Hastings

"'t gaat!" riep ik terug naar Harry toen hij duidelijk bezorgd naar me riep.
"Ach, wat doe ik moeilijk! Accio bezem!" zei ik plots.
Misschien vreemd om m'n bezem te gebruiken die ik van een Dooddoenerszoon gehad heb om zijn vader te ontvluchten, maar het moet maar...
Ik lachte om mezelf, mijn eigen gedachtes, en zag toen mijn bezem uit het raam vliegen - Ginny ontweek hem maar net - en sprong erop. Ik vloog even een rondje om het huis en probeerde de juiste boog te maken om het raam binnen te vliegen. Op het laatste moment haakte ik af - naar mijn idee paste ik er zo lang niet door - en vloog ik nog een rondje dalend om het huis heen, richting de deur.
Hermelien sommeerde een van haar boeken en bladerde gehaasd naar de jusite pagina.
"Ik heb hem!"


Hij hoorde vanalles in de woonkamer en stopte halverwege de trap en liep op het geluid af.
Wat is er nu weer gaande? Het is altijd stil en wanneer het stil moet zijn, veroorzaakt iemand anders dan mij lawaai! Wie is de schuldige?!

Neuriend en expres het loopje van Jack Sparrow imiterend loop ik door de gangen van Huize Malfidus, tot ik eindelijk bij de deur van de begane grond kom.
Behoorlijk grote kelder hebben ze hier... denk ik en luister aan de deur. Ik hoor wel voetstappen, maar die zijn wat verder weg. Vlakbij de trap die ik heb gezien, geloof ik... maar de richting kan ik niet uitmaken. Ik haal mijn schouders op, doe de deur open en loop verder.

Bellatrix kijkt zonder iets te zeggen van haar dochter naar haar man, om dan op te kijken als ze voetstappen hoort en haar neefje binnen ziet komen.
''Hallo, Draco,'' zegt ze nuchter.

Ik keek verward naar hermelien.
"Wat heb je?"
Ron was naar de vorodeur gerend en wilde die net beginnen te beveiligen toen Lucius die met een spreuk opengooide en Ron de gang in liet vliegen.
"Au !" riep hij toen hij neerkwam "Lopen !" gilde hij en krabbelde overeind. "We moeten naar een kamer en ons daarin opsluiten denk ik !"
Fred knikte.
Alex zag haar neef en hield zich plots kalm. Ze haatte het dat ze haar handen niet vrij had om de tranen weg te vegen.

Ik hield Jack vast.
''Laten we naar de woonkamer gaan''
Zei ik toen.
''Dan kunnen we buiten ook nog een beetje overzicht houden.''
Harry keek An aan.
''Ik ben in orde''
Zei hij toen.

"Flipundo!" riep ik luid en de achterdeur vloog open en met een vaart vloog ik door de opening heen. Ik zag niet dat de spreuk nogal krachtig uitgepakt had en recht op Lucius Malfidus afvloog.
"Daar ben ik weer," zei ik glimlachend en landde naast Hermelien.
Ginny kwam naar beneden gehold en omhelsde iedereen opgelucht, tot ze stopte bij het zien van Malfidus.
Hermelien strekte haar arm en riep een spreuk heel snel - te snel om het te volgen. Plots verscheen er een felle flits - heel kort, als van een fotocamera - en zodra hij weg was, was de ruimte gehuld in dikke mist, maar dan vooral bij Malfidus.
"Kom mee! Naar de woonkamer!" fluisterde Hermelien gehaasd en ze trok iedereen mee naar de ruimte en verzegelde hem.
"Alles is afgesloten, maar ik weet niet hoe lang het gehouden word. We moeten hier weg komen." Ze keek om zich heen, op zoek naar een haard of een andere middel om te ontsnappen.


"Wat is hier aan de hand?" vroeg hij op een norse, geïrriteerde toon.

Ik loop een beetje over de begane grond, aangezien ik geen idee heb waar ik heen moet of waar precies ik ben.

Bellatrix bleef verdacht kalm onder alles.
''Oh, de rest is op een uitje en wij hebben een bezoeker,'' ze wijst naar haar dochter.

Ik loop verder, loop langs een trap en loop recht en stompzinnig de woonkamer in. Ik verstijf.
''Verkeerde kamer...'' mompel ik en zie dan Alex.
''Alexje! Wat doe jij hier?''

Bellatrix is niet meer zo kalm.
''Welp! Hoe kom jij nou weer vrij?!''

Alex schrok.
"Maak dat je weg komt ! Ik ben hierheen ontvoerd! " mopperde ze en keek in panike naar Lisette.
"Maak dan dat je wegkomt!"

Jack knikte en ging met Elisa naar de woonkamer.
Ron knalde tegen een muur aan omdat hij niet zoveel meer zag.
"Verdomme, Hermelien, waar ben je?" riep hij uit en werd toen samen met de anderen naar de woonkamer geloodst.
Ik snelde naar de woonkamer, gevolgd door Fred die Leen met zich meetrok toen Hermelien ons erheen loodste.
Lucius vloekte.

Ik bleef goed opletten.
''We moeten goed oppassen''
Ik bleef Jack zijn hand vast houden.
''Jack blijf bij me''
Ik bleef dicht bij hem en was wel een beetje bang.
Harry keek An aan.
''gaat het met jou ook?''

"Niet zo vloeken, Ronald," zei Hermelien. Haar goede stemming bij aankomst was verdwenen en ze kon nog maar weinig hebben. Ze was uiterst serieus nu.
"Leen, weet jij een plek waar we kunnen ontsnappen?" vroeg ze toen.
Ginny keek onzeker om haar heen, haar toverstok stevig beethoudend in haar lichtjes trillende hand. Ze voelde zich een beetje eenzaam tussen al die stelletjes...
Ik keek om me heen, de omgeving in me opnemend. Mijn blik viel op het raam en op mijn bezem in mijn hand. Ik haalde diep adem om rustig en goed na te kunnen denken over een belangrijk besluit.
"Open de ramen. Ik kan met mijn bezem ontsnappen en hulp halen. Hij is snel en via mijn ouders op de camping kan ik vast snel de magische wereld bereiken..." zei ik plots en trok de aandacht van de meesten meteen. Ik wilde niet laf overkomen door te vluchten, maar ik wilde juist door de linie heen om hulp te halen. We konden toch moeilijk hier voor altijd vast blijven zitten? Bovendien: de Dooddoeners konden spreuken op je afvuren als je wilde vluchten, dus het was gevaarlijk, maar ik hoorde zonet nog geroepen worden dat Harry en ik levend bij hun moesten komen, dus ik moest er wel doorheen geraken... Toch?


Hij kijkt verbaasd naar Alex en wijst dan verward naar achteren.
Was zij niet net...?
Plots draait hij zich - met getrokken toverstok - om als hij voetstappen vlak bij zich hoort en merkt hij dat hij Lisette onder dwang van zijn toverstok hield.
En zij was vermist? Tsss, mij beschuldigen! Hier krijgen ze spijt van! Hahaha!
"Zo, daar is de vermiste Moor..." grijnsde hij en hij hield de toverstok wat dichter en nogal stevig op haar gericht.
Alex begon te spreken en ruw gaf hij haar een trap.
"Bek dicht!"

Alex gaf een gil van schrik en daarna van pijn. Woedend probeerde ze hem een trap terug te geven.
"Jij vervelend ventje!"

Ronald keek naar Hermelien.
"Sorry !" mopperde hij en keek even naar zijn zusjes. toen keek hij onzeker naar Sharon."
Is het wel een goed idee dat jij gaat?"
Ik keek ook o,nzeker.
"Ja, gaat wel", zei ik tegne HArry.
Jack slikte en probeerde niet bang ove te komen.
"Ik blijf bij je!" zei hij en hield haar ahnd goed vast. "Wat er ook gebeurt en ik zal je beschermen!" HIj keek haar even aan en gafh aar een kus.

''Oi! Geen meisjes trappen!'' snauw ik tegen Draco, niet onder de indruk van de toverstok die me onder bedreiging houdt. ''En haal die vliegenmepper uit m'n gezicht! ...Oh, en was je handen. Met die stok half in mijn neus wil ik wel graag goeie schone handen voor degene die het ding vasthoudt.''
Ik grijns.

Bellatrix vertrekt geen spier.
''Alex, je kan beter je mond houden en alleen praten als je iets gevraagd wordt,'' zegt ze nuchter.

Ik keek jack aan.
''Dankje''
Zei ik toen tegen hem.
harry keek naar Sharon.
''Je gaat niet alleen''
Zei hij toen.
''dat laat ik niet toe.''

Ik keek toen even naar Sharno.
"Ik vind ook dat datte gevaarlijk is!"
Lucius had de mist doen verdwijnen en beende nu naar de deur van de woonkamre af met een gemene grijns op zijn gezicht.
"Jullie kunnne geen kant meer op!"
Jack glimlahcte.
"Daar gaan e dan!"

Alex werd razend van woede, maar kon niet veel doen.
"Dankje, Bellatrix!" zei ze toen woedend. "En als je het niet erg vindt, zou ik het op prijs stellen als je met Alexandra noemde ,want Alex is alleen voor vrienden en dat ben jij nu niet bepaald !" zei ze nors. Haar ogen flikkerden en ze bleef naar haar moeder kijken. Plots wist ze hgoe ze haar moeder kwaad kon maken. Haar vader was ondertussen teruggegaan naar het huis van Leen. "Tja, Bella toch, zomaar een gevangene laten ontsnappen ... Daar zal je meester vast niet blij mee zijn ! WIe weet, gaat ie dan wel op zoek naar een andere vrouw, veel knapper en jonger dan jij ! OF misschien heeft hij die al wel gevonden !"

Ik staar enkel Draco recht in de ogen en trek me niet echt veel aan van de gebeurtenissen bij Alex en Bella.

Bella trekt een wenkbrauw op.
''Ik ben gelukkig getrouwd, dank je,'' zegt ze. ''En de welp is net zo erg als die Potter qua ontsnappen! Net een slang!'' quoteert ze deels Lucius.

''Dank je!'' zeg ik droogjes over mijn schouder. ''Dat neem ik maar als een compliment.''
Ik grijns.

"Waarom niet?" vroeg ik geïrriteerd aan Ron. Toen keek ik mijn broer aan. "W-wat? Denken jullie nou echt - !" begon ik en ik slaakte een kreet van frustratie.
"Wat denken jullie wel niet?! Dat ik een peuter ben die niet voor zichzelf kan zorgen? Ik ben oud genoeg om mijn eigen beslissingen te nemen! Bovendien; spreuken en bezweringen zijn mijn sterkste punten in de magie en vliegen kan ik ook, helemaal met een snelle bezem als deze! En jullie hoorden ze toch! Ze willen Harry en mij levend, dus ze zullen me heus niet vermoorden! Bovendien verwachtte ze niet een ontsnappingspoging via het raam denk ik! Arggg!" Ik gilde het uit van frustratie, gooide mijn bezem in de hoek, schopte tegen de deur en gleed langs de muur omlaag, iedereen negerend en enkel naar de grond kijkend.


Hij wist makkelijk Alex' trappen te ontwijken en begon er plezier in te krijgen. Zijn pestbui begon langzaam te verdwijnen.
Hij keek toen woedend naar Lisette en snoof. Hij porde met de punt van zijn toverstok even in Lisettes nek, dreigend kijkend.
Plots maakte hij een snel gebaar en verschenen er touwen uit zijn toverstok die Lisette inwikkelden en tegelijk toverde Draco een grijns op zijn gezicht. Toen richtte hij zijn toverstok weer op haar.
"Denk maar niet dat ik het niet doe. Ik heb nog wat dingen met je af te rekenen..." zei hij nors en hij trok uitdagend zijn wenkbrouwen op. Hij draaide zich om naar zijn tante.
"Ik berg haar op in de kerkers." Hij trok Lisette mee aan haar rugkant aan het touw, de ruimte uit en de trap af. Ruw duwde hij haar even later op de grond in een hoekje in de kerkers, zijn toverstok stevig vasthoudend.
"Wat kom jij hier doen? Wat is er gebeurd? Ik ben beschuldigd iets met jouw verdwijning te maken te hebben en nu tref ik jou hier!" gromt hij kwaad.

Alex keek nors Draco na en keek toen naar haar moeder. Ze zuchtte diep om kalm te worden en sloot haar ogen
"Ik wou dat ik dood was", mompelde ze, hard genoeg voor haar moederom het te verstaan.

Ron keek een beetje onzeker naar Sharon.
Ik schrok een beetje van Sharons heftige reactie.
"Shar, rustig, we zijn alleen bezorgd om je!"

Ik knipper een paar keer als ik wordt ingesnoerd, meer verward dan bang. Dan wordt ik ook nog meegesleurd en op de grond geduwd, om half toegesnauwd te worden.
Ik trek een wenkbrauw naar hem op, zeg even niks en kijk hem alleen woordeloos aan.
Dan open ik mijn mond en geef de antwoorden.
''Je lieve pappie heeft me hiernaartoe ontvoerd. Geef mij dus niet de schuld dat ik hier ben, want ik kan daar niks aan doen. Oh, en hoezo ben je beschuldigd hier iets mee te maken te hebben? Je vader heeft me ontvoerd, jij niet... Ben - ben je bij Leen's huis geweest? Hoe gaat het met de rest? Zijn ze oké?''
Als ik mijn handen los had gehad had ik gebaartjes zitten maken onder het praten, maar goed... Ik ga een beetje comfortabeler op de vloer zitten en kijk rustig naar Draco op, alleen bezorgd om de rest.

''Dood willen is ook geen oplossing,'' zegt Bellatrix zacht.

Ik bleef kijken.
''Nu geen ruzie maken''
Zei ik toen streng.
''Daar hebben we nu niets aan.''
Harry keek naar Sharon.
''Ik ga met je mee''
Zei hij toen.

Ik negeerde de reacties, enkel bij die van Harry keek ik op.
"Jij bent hier nodig, Harry," zei ik toen. Ik krabbelde tegen de muur weer langzaam overeind.
"Ik ga anders wel."
Verbaasd keek ik opzij en viel mijn oog op Nick. Zeker van mijn zaak, schudde ik mijn hoofd. Nee, hij mocht vliegervaring hebben, ik wilde niet dat hij ging. Hem zouden ze zonder moeite willen doden, een vijand minder...
Nick glimlachte.
"Ik wil wel met je meegaan, dan is iedereen geruster dat je niet alleen bent?" zei hij toen op een kalme toon.
Ik keek de anderen aan en hield ondertussen alle geluiden in de ruimte hiernaast - waar Lucius was - in de gaten.


"Ik zocht Sharon, ik wist niet dat jullie gespuis daar was. Maar toen ik wegging was alles goed ja, met je vrienden. Echter mijn lieve nichtje was er toen ook nog en nu is zij hier..." zei hij. Hij maakte zich een beetje zorgen om Sharon...

Alexdeed alsof ze haar moedern iet hoorde.
"Mijn leven is een hel ! Mijn moeder is gek geworden in Azkaban ... " Ze keek plots haar moeder aan."Ah nee, dat was je daarvoor ook al ! Nou ja, mijn vader is gek geworden in Azkaban ! Ik haat hen beiden zo hard als maar kan en schaam me dood om een volbloed heks te zijn omdat ik dan op hen lijk ! Ik haat het feit dat ik hun dochter ben en ik was duizend maal liever een ..." Ze keek haar moeder uitdagend aan. "Een modderbloedje geweest!"

Ik keek een beetje onzeker en haalde mijns chouders op.
"Misschien is dat wel een goed idee ..." Ik keek Elisa aan en glimlachte zwakjes naar haar.
"Je hebt gelijk !"
Ron keek om zic hheen en concentreerde zich nu slechts nog op de deur. Hij had het gevoel dat die elk moment open kon vliegen ..."
Jack keek even naar ELisa en toen om zic hheen.

''Kennelijk wist het gespuis van je pa en co WEL dat wij daar waren...'' mompel ik. ''Sorry,'' zeg ik dan snel. ''Ik ben bezorgd om de rest en wou je vader niet beledigen omwille van jou, omwille van Shar... Waarom ben je eigenlijk zo onaangenaam op school tegen ons, Shar's vrienden?''

Ze flipt en geeft haar dochter een mep in het gezicht.
''Houdt je mond!'' snauwt ze, helemaal volgens haar karakter.

Onzeker keek ik om me heen.
"We moeten wel snel beslissen !" zei ik en merkte dat Lucius spreuken aan het afvoeren was op de deur.

Alexandra schrok hoewel ze het al deels verwacht had. De plek waar haar moeder haar geraakt had, brandde en tranen van woede, pijn, verdriet en angst sprongen in haar ogen.
"Ik hou mijn mond pas wanneer ik dat wil, Bellatrix!" zei ze woedend. "Nu weet ik alweer waarom ik zo blij ben dat jiji niet de vrouw bent die mij opgevoed heeft! Je moet vast beschaamd zijn om een dochter als ik te hebben !" Ze keek woedend. "Waarom dood je me niet meteen?"

Ik hoorde het ook.
'''We moeten nu beslissen''
Zei ik toen.
''Die deur houdt het niet lang.''
Harry keek naar Nick.
''Let je dan goed op mijn zusje?''
Vroeg hij toen.

Geschrokken keek ik naar de deur naast me en pakte mijn toverstok weer uit mijn zak. Onzeker deed ik een stapje opzij, weg van de deur. Mijn blik gleed van Nick naar Harry...
Hermelien keek twijfelend naar de deur, hopend dat haar spreuk het lang genoeg vol zou houden.
Ginny begon te lachen om Harry's reactie, maar begreep hem wel. Ze stopte al gauw.
"Harry, denk je echt dat Nick Sharon iets laat overkomen? Ze zijn een stel! Hij zal net als jou koste wat het kost haar beschermen en bovendien; je vergeet dat Sharon goed is in spreuken."
Ik glimlachte dankbaar naar Ginny en keek toen iedereen aan. Ik sommeerde mijn bezem.
"En daarnaast hebben we toch bij de SVP het nodige geleerd?"
Nick sommeerde zijn bezem en hoopte dat deze veilig hier kon komen. Ze konden moeilijk met z'n tweeën op één enkele bezem, dat zou lastig gaan en bovendien zou het gewicht de bezem dwingen niet al te hoog te vliegen, hoe goed hij ook mocht zijn.


Hij negeerde Lisette's vraag.
Plots draaide hij met een ruk zich om en liep de kerker uit, die stevig achter zich afsluitend.
Even later stond hij weer in de woonkamer.
"Waar is vader?" vroeg hij toen. Hij vreesde het ergste.

Alex keek met een boze blik naar Draco en werd langzaam kalmer.
"HIj is dood, nou goed?" Bang voor haar neefje was ze helemaal niet. Arrogant en uitdagend staarde ze hem aan.

Ik was nu wel echt blij dat de SVP er was.
"Ga maar snel !" zei ik en zette me klaar om alle dooddoeners die binnen zouden komen, neer te halen met een spreuk. Ik haalde diep adem en concentreerde me helemaal daarop.
Jack keek even naar Sharon en Nick en ging otne klaarstaan.
De deur kon het elk moment begeven ...