De liefde van Zankou

Ik keek geschrokken naar mùijn tante.
"Mama !" riep ik geschrokken en hees mezelf overeind, me vasthoudend aan Leah.
"Ik moet naar haar toe !"
"Ik rijd !" zei Piper.
Noah keek ELisa aan.
"We gaan naar huis !" zei hij toen.
"Dan kan je slapen !"

Ik knikte.
´´Laten we gaan´´
Ik was heel erg deprissief.
Het enige wat ik wil is slapen.
Dacht ik.
´´Gaan we.´´
Paige was heel erg zwak.

Noah keek bezorgd naar Elisa, maar besloot haar eerst even te laten zodat ze even kon bekomen van wat er gebeurd was. Hij voelde zich erg schuldig omdat hij te laat was en haar niet tegengehouden had.
"Ja, we gaan !" Hij tilde Elisa op en keek naar Leah.
Ze orbde hen naar husi.
"Pas op de kinderen !" zei Piper tegen haar en ik volgde haar naar de auto. Ik had er net voor gezorgd dat mijn moeder in het ziekenhuis lag en mijn beste vriendin depressief geworden was. Het bleek dat ik alleen maar last bezorgde aan de mensen van wie i khield.

Ik hield Noah goed vast.
''Lekker slapen''
Zei ik toen.
Ik zag het leven niet zitten.
Slapen en niets anders.
Dacht ik.
Paige was erg rustig

Noah liep naar boven en legde Elisa in bed. Zelf ging hij bij haar liggen en wilde haar geen minuut alleen laten omdat hij merkte dat het helemaal niet goed met haar ging.
"Het wordt allemaal weer beter !" zei hij wat onzeker.
Ik had mijn hoofd tegen de zijraam van de auto gelegd en staarde voor me uit.
Zwijgend reed Piper met me naar het ziekenhuis en wierp af en toe een blik op me omdat ze zich zorgen maakte.
Henry bleef bij Paige's bed staan.

Ik ging met me rug naar Noah liggen.
''Ik wil niet meer''
Zei ik heel zachtjes.
Ik viel na een tijdje in slaap.
Paige kwam langzaam aan bij.
''Henry''
Zei ze zachtjes.

Noah keek opzij naar Elisa en vroeg onzeker.
"Wat wil je niet meer?" Hij dacht even dat ze bedoelde dat ze niet meer wilde leven en hij hoopte met heel zjin hart dat ze dat niet bedoeld had.
Piper parkeerde de wagen.
"We zijn er !" zei ze en bleef even zwijgend naar me kijken.
Zonder iets te zeggen, stapte ik uit.
Henry nam Paige's hand vast.
"Ik be,n hier! "

Ik hoorde Noah niet meer.
Ik bedoelde wel wat hij dacht.
Ik bleef rustig doorslapen.
Paige keek Henry aan.
''Wat''
vroeg ze zachtjes
''Waar''
Het lukte haar niet om zinnen te maken.

Noah bleef naar Elisa kijken en maakte zich zorgen.
"Misschien moet ik professionele hulp gaan zoeken !" bedacht hij zich toen.
"Hier kan ze niet alleen overheen komen !"
Henry gaf haar een kus op haar voorhoofd.
"Je bent in slaap gevallen in het bad !" zei hij met tranen in zijn ogne. "Het spijt me zo vreselijk hard !"
Ik liep naar binnen.

Ik sliep verder.
''Nee niet meer''
Mompelde ik.
Paige zag An.
''An''
Zei ze zachtjes.
''Hey''

Noah keek bezorgd naar Elisa.
"Niemand zal je weer pijn doen !" zei hij en hootpe dat niemand haar van nu af aan ooit nog pijn zou doen.
Mijn ogen vulden zich met tranen en tegen de tijd dat ik bij het bed stond, stroomden ze over mijn gezicht heen en lieten een nat spoor achter.
"Het spijt me !" huilde ik.
Piper liep ik binnen.

Ik werd wakker.
''Wat''
Ook al wou ik niet meer wakker worden.
''Ik wil niet wakker worden''
Zei ik toen.
Paige schudde haar hoofd.
''Niet''
Paige baalde heel erg.
"'NIet schuld''
Meer kon ze niet.

"Elisa, lieverd !" zei hij geschokt. "Ik weet dat je het nu heel erg moeilijk hebt en ik begrijp ook volkomen waarom, maar je mag niet opgeven, ok? Je komt hier overheen, ik beloof het je en ik zal je zo goed i kkan daarbij helpen !"
Ik ontweek mijn moeder en was niet van plan te vertellen wat er zonet weer bijna gebeurd was en dat Elisa door mijn schuld verkracht was. Plots leek het alsof er geen zuurstof meer in de kamer was en ik hapte wanhopig naar adem. Mijn hand, die nog bloedde van het raam dat ik stuk geslagen had, greep in een paniekerig poging om mijn lichaam ervan te weerhouden op de grond neer te storten zoals een lappenpop ineen zou vallen als je hem probeerde recht te zetten. Mijn hand greep mis omdat er niets was om zich aan vast te klampen en ik bleef bewusteloos op de grond liggen.

Ik schudde me hoofd.
''Ik wil niet meer'''
Zei ik tegen hem.
"'Ik wil niet meer''
Bleef ik herhalen.
''AN''
Paige begon te hyperventileren.

Noah keek haar geschrokken aan en begon toen zelf te huilen.
"Elisa, ik wil je niet kwijt !" huilde hij. "Ik weet dat het vreselijk is wat ze gedaan hebben, maar ik hou van je en je houdt toch van mij? Dan kunnen we er toch door komen? Alsjeblieft, Elisa, je kinderen hebben je nodig, je mag hen niet alleen laten ! Ze hebben je vreselijk hard nodig, echt waar !"
Henry draaide zich om naar Paige.
"Rustig !" zei hij paniekerig.
Piper rende naar me toe.

Ik schudde me hoofd.
''Ik wil niet meer''
Zei ik nog een keer.
''Niemand heeft me nodig.''
Ik keek Noah niet aan.
''Ik ben alleen maar goed om verkracht te worden.''
Paige bleef hyperventilleren.

Noah keek haar streng aan.
"Dat is niet waar !" zei hij.
"Dat mag je niet denken ! Helemaal niet ! Je kinderen hebbben je wel nodig en ik ook ! Elisa, ik zou doodgaan als ik jou moest verliezen !"
Henry wist niet wat te doen en was zelf in paniek.
Piper was enkele zusters gaan halen. Zelf raakte ze ook in paniek en was erg moe doordat ze al lang op was zonder te rusten.

Ik ging weer met de rug naar hem liggen.
´´Het is wel waar´´
Zei ik tegen hem.
´´Hoevaak ben ik wel niet verkracht.´´
Zei ik.
´´Ik ben gewoon een gebruik object´´
Ik deed me ogen dicht.

Noah begon harder te huilen.
"Niet !"huilde hij en sprong plots van bed af en rende naar beneden. Hij zocht het nummer van iemand die Elisa zou kunnen helpen en belde naar hem. Hij vroeg hem te komen en liefst meteen nu.
Ik was totaal uitgeput, lichamelijk zowel als geestelijk en werd een tijd later bij mijn moeder op de kamer gelegd.
Piper stond bij Paige en probeerde haar te kalmeren.

Ik liep naar de badkamer.
´´Ik wil slapen´´
Ik pakte een potje slaappillen.
´´Dit zal me goed doen´´
Zei ik tegen mezelf.
´´Heel goed´´
Ik maakte het potje open en nam bijna alle pillen in.
Paige kalmeerde een heel klein beetje.

Noah liep terug naar boven toe.
"Elisa, ik heb iemand gebeld waar je mee kan praten om hier doorheen te geraken want ik denk niet dat je dat op je eentje kan !"
Piper bleef Paige kalmeren.
"Het komt allemaal goed !"
Mijn lichaam kreeg eindelijk een beetje rust, maar na een tijdje kreeg ik een nachtmerrie. Ik begon onrustig te worden.

Ik keek Noah aan.
´´Niet nodig´´
Zei ik.
´´Ik heb het al opgelost.´´
Zei ik daarna.
Paige was helemaal gekalmeerd
´´Dankje´´
Ze viel langzaam aan in slaap.

Noah keek haar argwanend aan.
"wat heb je gedaan, Elisa?" vroeg hij erg bezorgd. Hij versnelde zijn pas zodat hij sneller bij Elisa was.
Piper glimlachte.
"Je moet me niet bedanken !" zei ze.
Ik begon te jammeren.
"Ga weg !"

Ik keek hem aan.
´´Niemand zal meer last van me hebben´´
Zei ik.
´´Nooit meer´´
Ik zakte toen plots in elkaar.
Het potje waar de pillen in zaten viel op de grond.
Paige sliep rustig door.

Noah schrok en kon Elisa nog net op tijd opvangen. Hij legde haar vliegensvlug in bed om zich dan op de grond te laten vallen en het doosje te zoeken.
"Verdomme !" vloekte hij en zijn stem schoot uit door de paniek. "Elisa, waar deed je dat?" vroeg hij hoewel hij wist geen antwoord te krijgen op die vraag. Zo snel hij kon en met handen die beefden nam hij zijn mobiel uit zijn broekzak en belde het zioekenhuis op.
Ik begon steeds onrustiger te worden.
"LAAT ME GAAN !"