De liefde van Zankou

Ik hoorde Noah.
''Noah''
Ik keek naar hem.
"'Help An.''
Zei ik nog zachtjes en verloor toen het bewustzijn.
De jongen begon An weer te kussen.
''Was smaak je lekker''
Zei hij.
Paige was erg bleek.

Noah wilde antwoorden, maar kreeg nog een harde trap tegen zijn gezicht en hij viel opnieuw naar achteren.
"Elisa !" zei hij geschrokken toen hij zag dat Elisabeth het bewustzijn verloor en hij probeerde bij haar te komen.
"Doe nou maar voort", zei ik nors tegen de jongen en verstopte de angst en het verdriet die ik voelde voor de jongen.
Henry ging mee naar het ziekenhuis.

Ik merkte niets van wat er om me heen gebeurde.
De jongen keek An aan.
''Ik luister niet naar jou''
Hij begon haar weer te kussen.
''Hmmmm zo lekker''
Mompelde hij.
''An''
Mompelde ik.

Henry hoopte dat alles in orde kwam met zijn vrouw.
Ik liet hem doen en sloot mijn ogne in de hoop in slaap te vallen zodat ik niet zou moeten voelen wat hij deed.
Laat dit snel voorbij zijn !
Noah liet de jongen hard tegen de muur gooien en rende naar Elisabeth toe en probeerde haar wakker te maken. Hij zag dat ze bloedde en raakte erg in paniek.
"Word wakker !"

Ik bleef bewusteloos.
Opeens verscheen me astrale projectie bij An en de jongen.
"'An''
Ik gaf de jongen een harde tik tegen zijn hoofd, zodat hij bewusteloos is.
''Gaat het''
Vroeg ik en ik verdween.
"'Noah''
Ik kwam een beetje bij.

Ik had niet door wat er aan de hand was en had daarom ook geen kans om te antwoorden op Elisa's vraag want ze verdween al weer. De jongen, die bewusteloos neer was gevallen en half over me heen lag, duwde ik met moeite weg. Ik deed snel mijn shirt weer aan en krabbelde overeind. Zo snel ik kon, rende ik naar de deur maar bedacht me dat er nog meerdere jongens in de gang wachtten. Meteen draaide ik me om en keek om me heen. Een grijns verscheen op mijn gezicht toen ik een raam zag en ik holde erheen. Ik had geen tijd te verliezen, want de jongen kon elk moment terug wakker worden. Hard sloeg ik met mijn hand door de ruit en negeerde mijn bloedende hand. Met mijn niet gewonde hand nam ik een grote scherf op en rende de kamer uit. Als verdediging hield ik de scherf voor me uit en de jongens deinden, zoals ik al gehoopt had, achteruit. Meteen snelde ik naar de deur en gooide de deur open.
"Elisa !" riep ik geschrokken uit en rende naar haar toe. Ik probeerde haar te helen en tot mijn grote vreugde bleek dat de enige kracht te zijn die nog wel werkte.
Noah was met de jongen aan het vechten.

Ik kwam langzaam aan bij.
''An''
Zei ik zachtjes.
''Waar is Noah''
Ik voelde me beroerd.
''Ik wil naar huis''
zei ik toen.

Ik keek bezorgd naar Elisa en had voor de zekerheid de scherf in mijn handen nog.
"Noah is hier !" zei ik.
Noah had net de jongen bewusteloos geslagen en liet zich bij Elisa op de grond vallen.
"Ik ben hier !"
Ik zorgde dat ik hen beiden vast had zodat ik ons kon wegorben. "Kom op, An, je kan het !" zei ik zachtjes tegen mezelf, maar het lukte me nuet. Ik werd knalrood en probeerde niemand aan te kijken.
"LEah", riep ik toen zachtjes.

Ik had nog veel pijn.
''Ik wil naar huis''
Zei ik zachtjes.
''Sorry''
Ik had het gevoel dat het me eigen schuld was.
''Het spuit me zo.''
Ik begon te huilen.

Ik knikte.
"We gaan naar husi !" Mijn ogen vulden zich ook met tranen.
"Het is niet jouw schuld, Elisa !" zei ik haar. "De enige die hier schuld treft, ben ik !" zei ik haar.
Leah orbde binnen.
"BReng ons hier weg !" zei ik en had niet door dat de jongen in de kamer bijgekomen was en nu op ons af kwam gelopen. Hij gaf me een duw en ik viel voorover op de grond.
Leah orbde ons allemaal naar de manor.

Ik wou recht gaan zitten.
''Dankje Leah''
Ik keek An aan.
''Het is wel mijn schuld''
Zei ik toen.
''Ik had er niet naar toe moeten gaan zoals ik beloofd had.''
Ik probeerde niet weer te gaan huilen.

Ik lag nog op de grond en keek met een pijnlijk gezicht naar Elisa. Ik hees mezelf op en begreep niet waardoor ik plots zoveel pijn had aan mijn buik.
"Geeft niet", zei ik tegen Elisa. "Als ik niet thuis was weggelopen zodat mijn moeder naar me toe moest komen in het park was ook dit niet gebeurd !"
Noah knuffelde Elisa.
"GAat het?"
"Het is wel mijn schuld !" zei ik en keek toen naar mijn buik. Ik snakte geschrokken naar adem toen ik zag dat de scherf die ik zonet nog in mijn handen gehouden had, nu in mijn buik stak omdat ik er op gevallen was. Het was niet zo goed te zien, omdat het grootste deel van de scherf in mijn buik zat. Ik verloor plots het bewustzijn.

Ik zag An neer gaan.
''NEE AN''
Ik stond snel op.
''Leah help''
Riep ik.
Huilend knielde ik neer bij An.
´´Word wakker´´

Leah schrok omdat ze niet wist wat er aan de hand was.
"Wat moet ik doen?" vroeg ze en probeerde me te helen, maar de wonde verdween niet omdat de scherf nog altijd in mijn buik zat.
"Waar ios ze gewond?"
Noah keek geschrokken toe.
De ziekenwagen kwam aan in het ziekenhuis.
Ik bleef bewusteloos.

Ik zag dat An haar buik bloed.
´´Ze is gewond aan haar buik´´
Ik voelde over An haar buik.
´´Au´´
Ik keek Leah aan.
´´Er zit glas in haar buik´´
Zei ik toen.
Paige hartslag stopte weer.

De scherf zat gelukkig zo dat de baby niet geraakt werd.
Leah zag de scherf toen zitten en ging met haar handen naar de scherf toe en probeerde die eruit te trekken, maar ze had te weinig houvast.
"Kan iemand het met telekinese doen?" vroeg ze onzeker.
Noah keek Elisa aan met een blik van jij of ik?
Henry wist het niet. HIj liet te ijsberen door de wachtkamer, die vrijwel leeg was op één enkele persoon na en sloeg voor de derde keer de vraag van de verpleegster of hij echt geen tasje koffie wilde, af.

Ik knikte.
´´Ik doe het wel´´
Zei ik toen.
Ik liet hem met telikinese eruit vliegen.
´´Heel haar nu´´
Zei ik.
`´Sorry dat klonk niet echt aardig.´´
Zei ik toen.
Na een tijdje reanimeren had Paige weer een hardslag.

Leah begon meteen te helen.
"Geeft niet !" zei ze en was erg geconcentreerd bezig. Na een tijdje liet ze haar handen zakken.
"Ze is geheeld !" zei ze. "Maar ze komt niet bij..."
Ik bleef nog altijd bewusteloos doordat ik heel uitgeput was door alles wat er die dag gebeurd was.
Henry ging zitten, maar stond na een paar tientallen seconden weer op om weer te gaan ijsberen.
"Paige, wees alsjeblieft in orde !"
Noah keek Elisa even bezorgd aan.

Ik was emotioneel hellemaal op.
´´An word wakker´´
Ik begon haar een beetje door elkaar te schudden.
`´An please.´´
Ik was hellemaal kapot.
Paige werd na een kamer gebracht en aangesloten aan verschillende apparaten.
De dokter vertlede Henry dit.

"Is ze in orde? kan ik naar haar toe? Komt het in orde? Houdt ze er geen overblijvende letsels aan over?" ratelde Henry, helemaal van slag door bezorgdheid en paniek om wat er met de liefde van zijn leven gebeurd was.
Ik kreunde en opende langzaam mijn ogen omdat ik ergens heel ver in de verte een bekende stem hoorde.
"Elisa", mompelde ik zwakjes en een glimlach verscheen op mijn gezicht.
Leah zuchtte opgelucht.

Ik was een beetje opgelucht.
´´An gelukkig´´
Ik begon te huilen.
´´Het spijt me zo erg´´
Ik bleef huilen.
`´We moeten haar in de gaten houden.´´
Zei de dokter tegen henry.
´´U mag naar haar toe.´´

"Sorry?" vroeg ik verbaasd en zacht. "Ik ben....de enige....die ... hier .... sorry ... moet zeggen", zei ik met veel moeite en sloot toen even de ogen om weer op adem te komen. "Ik ben diegene ...die schuld.....heeft aan dit...alles...."
Ik wilde haar omhelzen, maar was te zwak om me op te richten.
Henry knikte en liep er maar snel heen.
Noah knuffelde Elisa.
"Het is niet jouw schuld !"

Ik keek hun niet aan.
´´Het is wel mijn schuld´´
Ik was emotioneel en lichamelijk helemaal kapot.
´´Het is wel mijn schuld´´
Ik begon hard te huilen.
´´Het spijt me zo´´
Zei ik nog een keer.

"Niet jouw schuld, Elisa !" riep ik uit en was daarna erg uitgeput, maar het kon me niet veel schelen.
"Niet !" Ik begon zelf ook hard te huilen.
Piper kwam eraan gerend. Ze had net telefoon van Henry gekregen.
"Paige ligt in het ziekenhuis !" zei ze omdat ze hen gehoord had en zelf ook in paniek was geraakt.
"Is er iets gebeurd?" vroeg ze toen.
Leah knikte.

Ik werd erg depressief.
´´Dat is het wel´´
Zei ik tegen hun.
Ik wou weg transporteren.
´´Ik wil naar huis´´
Zei ik toen.
´´Ik wil slapen.´´