De liefde van Zankou

Esther straalde.
"Mama ook zeggen !"
Ik keek bedenkelijk, maar kon niet tegen zijn lieve blik.
"Als je heeel, heeel, heel erg voorzichtig bent en geen ruwe spelletjes spelen !" zei ik hem.
"Geen tikkertje en je mag ook niet op de gang ! Je moet jhier in de kamer blijven ! Afgesproken?" vroeg ik hem.
Esther keek erg blij.

Ik keek vrolijk naar esther.
''Hetzelfde geld voor jou''
Zei ik tegen Esther.
Hendrik knikte.
''Afgesploken''
Zei hij toen vrolijk

Esther knikte.
"OK, mama !" zei ze opgewekt.
Ik zette Hendrik op de grond neer en beloofde mezelf hem niet uit het oog te verliezen omdat ik niet wilde dat er nog iets zou gebeuren.
"En als je terug au hebt, moet je meteen terug in bed komen liggen, HEndrik !" zei ik tegen hem.
"VOorizchtig !" Ik zuchtte en sloot even vermoeid mijn ogne.
"Wat doen?" vroeg Esther.

Ik bleef op hun letten.
''Wel rustig aan doen he Esther''
Zei ik tegen haar.
Hendrik dacht diep na.
''Ikke niety weten''
Zei hendrik verdrietig.

Esther keek haar moeder aan en knikte.
"Ja, esthel lustig doen !" zei ze.
"Misschien kunnen jullie ...." Ik dacht even na.
"Een gezelschapspelletje spelen?" vroeg i ktoen.
"I kkan er ééntje heirheen orben !" Onzeker keek ik Elisa aan om te zien of zij het wel een goed idee vond.
Esther kee HEndrik ana.

Ik knikte naar An.
''Ja dat is een goed idee''
Zei ik toen.
Hendrik knikte.
''Zelschlaps spel''
Zei Hendrik vrolijk

Ik glimlachte opgelucht.
"Ok !" Ik orbde er één naar me toe. Ik ging uit bed en liep ermee naar Hendrik en Esther toe en gaf het aan hen.
"Mogen Elisa en ik meedoen?" vroeg ik en keek Elisa aan.
"Als je wil meedoen, natuurlijk..."
Esther knikte.
"Van mij mogen !"

Ik knikte.
''Ja ik wil wel mee doen''
Zei ik.
''Ik weet wat.''
Ik zette mijn bed tegen An haar bed aan en zette Hendrik en Esther erop.
''Ok nu kunnen we spelen''
Hendrik knikte.
''Spelen''

"Goed idee !" zei ik vrolijk. Ik zette alles klaar en daarna zei.
"Ok, het is klaar ! Wie gaat er beginnen?" Ik keke van Hendrik naar Esther.
Nico was wakker geworden.
"NIco ook meedoen !" brulde hij.
"NIco ook !" Hij begon heel erg hard te huilen.
"Nico ook willen meedoen !" huilde hij.
"MAMA !"

Ik tilde Nico op.
''Jij mag ook mee doen.''
Zei ik tegen hem.
''Je mag mama mee helpen''
Ik gaf hem een kus.
''Esthel beginnen''
Zei Hendrik.

NIco keek naar het spel.
"Nee, NIco willen beginnen !" zei hij toen.
"NIco en mama beginnen !"
Esther keek verdrietig naar het bord. Ze pakte de dobbelsteen en gaf die maar aan Nicolaas.
Onzeker keek ik van Esther naar Nicolaas en dan naar hun moeder.
Noah werd ook wakker.
"Wat zijn jullie aan het doen?" vroeg hij.

Ik keek naar Esther.
''Dat vind ik heel lief van je lieverd''
Zei ik tegen Esther.
''Een gezelschapsspel''
Zei ik tegen Noah.
''Gooi maar''
Zei ik tegen Nico

Esther keek niet blijer.
Nicolaas keek erg blij en gooide met de dobbelsteen.
"Goed daan?" vroeg hij toen.
"Leuk !" zei Noah en kwam kijken.
Ik keek opgewekt.
"Sorry maar je kan niet meer meedoen !"
"Geeft niet !" zei hij.

ik knikte.
''ja goed gedaan''
Ik verzette de pion met Nico.
''Esther is''
Ik gaf haar de dobbelstenen.
''Gooi maar.''
Zei ik vrolijk tegen haar.

Nico keek vrolijk naar zijn pion.
"Nico goed daan !"
Esther nam de dobbelstenen en gooide. Ze zei niets.
Noah glimlachte.
"Verzet je pion maar !" zei ik tegen Esther.
"NIet weten hoeveel !" zei ze toen.
"Drie vakjes !" zei ik.

Ik keek vrolijk naar haar.
''Heel goed gedaan''
Zei ik tegen haar.
Hendrik knikte.
''Esthel goed gedaan''
Zei hendrik vrolijk.

Esther glimlachte zwakjes. Ze gaf de dobbelstenen aan Hendrik.
"Nu Hendlik gooien !" zei ze.
Ik keek vrolijk naar HEndrik.
"Gooi maar !" zei ik tegen hem.
Noah keek toe.
Nico keek zijn moeder aan.
"Wanneel Nico weel gooien mogen?"

Ik knuffelde Nico.
''Als An is geweest''
Zei ik tegen hem.
Hendrik gooide hard de dobbelstenen.
''Hendlik gegooit''
Zei hij vrolijk

"Niet te yhard, lieverd, dadelijk vallen de dobbelstenen nog van het bord af !" zei ik hem.
"Verzet je pionnetje maar !" zei ik tegen hem.
Nico zuchtte.
"Nog lang dulen !" zei hij nors.
esther begon aan haar t-shirt te pulken en had niet meer zo'n zin in het spelletje.
Noah keek toe.
"Ik denk dat Esther gaat winnen !" zei hij vrolijk.

Ik knikte.
''ja dat denk ik ook''
Ik glimlachte vrolijk.
Hendrik verzette zijn pion.
''Hendlik goed daan''
Vroeg hij aan zijn moeder

Nico schudde zijn hoofd.
"NIet ! Nico en mama winnen ! Esthel niet mogen winnen !"
Ik keek trots naar mijn zoontje.
"Ja, dat heb je heel erg goed gedan !" Ik nam de dobbelstenen en gooide. Dan verzette ik mijn pion en gaf de dobbelsteen aan Nico.
Hij gooide.
"Gegooid !"

Ik verzette de pion.
''Jij mag esther''
Ik gaf haar de dobbelstenen.
''Esthel weel gooien''
Zei Hendrik vrolijk.
Hij klapte in zijn handen.

Nico keek naar de pionnen.
"Mama, waalom wij niet eelst staan?"
Esther gooide en verzette haar pion.
"Zo goed?" vroeg ze onzeker en keek ahar moeder aan. Ze gaf de dobbelstenen toen aan Hendrik en keek hem vrolijk aan.
"Hendlik mogen gooien !"
Ik keek vrolij ktoe.

´´Omdat de anderen voor staan´´
Zei ik tegen nico.
´´Heel erg goed´´
Zei ik tegen esther.
Hendlik gooide de dobbelstenen.
´´Pion doen´´
Hij verzette zijn pion maar 2 vakjes te ver.

NIco gromde en keek naar haar bord. Toen kreeg hij een idee en grijnsde.
"Hé, dat zijn er 2 te veel !" zei ik tegen Hendrik en zette zijn pion twee vakjes terug .
"Dat was niet juist !" zei ik met een glimlach.
Esther was weer vrolijk en keek haar moeder blij aan.
"Esthel goed daan !"
"Mag ik de dobbelsteen?" vroeg ik aan Hendrik.
Noah keek vrolijk naar Elisa.