De liefde van Zankou

Ik keek naar Nico zijn tekening.
''Maar Nico jouw tekening vind mama ook prachtig, want jij hebt hem gemaakt.''
Ik knuffelde Esther en Nico even lekker.
''Beide jullie tekeningen zijn prachtig.''
Cici en maria keken An bang aan, ze snapte niet wat er gebeurd.
Wat gebeurt.
''Vroeg cico aan An''
Cassie ging achter An aan.
Maria begon te huilen.

Nicolaas begon te stralen.
"Mama vindt mooi !" zei hij vrolijk en knuffelde zijn moeder terug. Ook Esther knuffelde haar moeder en begon dan verder aan haar tekening te werken. Toen Nicolaas tekening klaar was, keek hij zijn moeder opgewekt aan.
"Mama, NIco nog papiel ! Nico tekening mama maken !" vertelde hij en keek zijn moeder aan.
Ik wilde eerst naar mijn kamer te lopen, maar toen herinnerde ik me dat Hendrik daar in zijn bedje lag te slapen. Met het laatste beetje van mijn krachten orbde ik hem naar tante Piper toe. Ik veranderde van richting en holde op de trap af. Terwijl ik de trap afliep, zei ik:
"Cico, het komt allemaal wel in orde !" Dan probeerde ik Maria te troosten en ons naar de manor te orben, maar ik was te zwak. Angstig liep ik naar de woonkamer en liep naar de hoek van de kamer.

Ik stond op en pakte nog een papiertje en gaf dit aan Nico.
''Willen jullie zo iets lekkers hebben.''
vroeg ik aan Esther en Nico.
''Wat zouden jullie willen hebben.'''
Cassie rende An achterna.
''geef me cico of je gaat eraan.''
Ze laat een vuurbal verschijnen.

Nicolaas begon een mooie tekening voor zijn moeder te maken totdat hij hoorde wat ze vroeg.
"Ja !" riep hij uit.
"KOEK ! KOEK !" Esther was net klaar en keek op. Daarna knikte ze vrolijk naar haar moeder.
"Esther ook koek !" zei ze.
Woedend keek ik CAssie aan.
"HA ! Alsof je me niet zal doden wanneer ik hem gegeven heb ! En ik sterf nog liever dan dat ik mijn broertje aan jou geef !" Ik besefte plots dat ze Maria niet wilde hebben en haar dan ook zou doden zodra ze Cic had. Cico zou ze niets aandoen, dat wist ik. IK orbde Maria met mijn allerlaatste beetje kracht naar de manor en zakte toen een beetje naar beneden tegen de muur. Ik bleef Cico goed vasthouden.

Ik stond op en pakte de koeken trommel.
''Ok pak er maar een koek uit.''
Ik hield de koekentrommel naar hun uit.
''Geef hem nu meteen''
Ze schemerde Zankou weer binnen en hield een vuurbal in haar hand.
''Nu meteen''
Zei ze woedend

Nicolaas klapte blij in zijn handjes en rende naar zijn moeder toe en keek in de koekentrommel. Hij dacht lang na en pakte dan een koek uit de trommel. Esther stond rustig op en liep ook naar haar moeder toe. Ze keek in de doos en na even te hebben nagedacht, nam ze er een koek uit.
Ik zag Zankou weer verschijnen en probeerde nog meer naar achteren te schuifelen, maar ik stond al tegen de muur.
"Nooit !" zei ik dan woedend tegen haar. Zankou keek naar Cico en zei eerst in gedachten tegen Cassie.
Zodra we CIco hebben, gooi je die vuurbal maar naar haar.
"Cico, wil je even naar papa komen? Papa moet je iets vertellen !"

Ik pakte zelf ook een koek.
''Lekker opeten he.''
Ik glimlachte vrolijk naar hun.
''Zal ik de cadeau's voor Noah wegleggen tot het vaderdag is.
Cico keek zijn vader aan en dan keek hij naar zijn zus.
''nee papa niet An pijn doen''
Zei hij koppig.

Nicolaas knikte en begon zijn koek op te eten. Ook Esther at haar koek op.
"Mama ook koek !" zei ze vrolijk toen ze zag dat haar moeder ook een koek aan het eten was.
"Ja, wegleggen !" zei Esther en knikte.
Zankou bleef Cico aankijken.
"Nee, als CIco naar papa komt, dan belooft papa dat papa An niet pijn zal doen ! Papa zal An niet pijn doen !" zei hij en glimlachte vriendelijk naar zijn zoontje. Ik probeerde te blijven staan en niet langs de muur naar beneden te zakken.
"Nee, cico !" zei ik zachtjes.

Ik pakte de tekeningen en borg die op en ik at daarna me koek verder op.
''Ja mama heeft ook koek net als jullie.''
Ik glimlachte vrolijk naar me kinderen.
''Ik hou van jullie.''
Cico bleef naar zijn vader kijken.
''Zei ook An en Maria geen pijn doen'''
hij wees naar Cassie.

Nicolaas had zijn koek op en liep terug naar de tekening die hij voor zijn moeder aan het maken was en begon die af te maken. Esther keek haar moeder blij aan.
"Esther houdt van mama !" zei zei.
Wanneer Nico klaar was, pakte hij die op en liep ermee naar zijn moeder.
"Nico cadeau voor liefste mama !" zei hij en gaf haar zijn tekening. Esther ging bij haar moeder staan en wilde de tekening ook bekijken.
Zankou gromde. Dat kon en wilde hij niet beloven.
"Cico; kom gewoon naar papa !" zei hij boos en deed een stap in de richting van zijn zoon en An.
"Hij zei toch dat hij het niet wilde !" zei ik boos en probeerde weg te orben.

Ik keek Nico en esther aan en begon te blozen.
''Dankje wel lieverd, wat een prachtige tekening.''
Ik gaf Nico een zoentje.
''Jullie zijn de liefste kinderen.''
Cico begon wat bang te worden van zijn vader.
''Nee Nico niet naar papa anders zei An pijn doen''
Zei hij tegen zijn vader.

Nicolaas begon te stralen en Esther ook.
"Mama, spelletje spelen?" vroeg Esther toen en keek haar moeder heel erg lief aan.
"Mama toch wel spelletje spelen met liefste kinderen !" zei ze toen.
Zankou begon steeds ongeduldiger te worden.
"Dan gaat papa naar mama en gaat papa mama pijn doen !" zei hij boos. Ik schrok.
Nee, niet mijn moeder ! Dan nog liever ik !
Ik keek naar Cico en hoopte dat hij uit zichzelf naar zijn vader zou schemeren en dat ik hem niet moest overtuigen.
"Ga maar...", zei ik zachtjes.

''ok mama met liefste kinderen een spelletje spelen.''
Zei ik vrolijk tegen hun.
''Welk spelletje wouden jullie doen.''
Cico werd bang door wat zijn vader zei.
''Nee niet mama pijn doen, cico naar pap''
Toen An ook zei van ga maar, schemerde hij in de armen van zijn vader.
''An geen pijn doen''
Cassie gooide de vuurbal hard naar An toe.

Nicolaas was erg blij en ging een gezelschapsspelletje halen dat hij erg graag wilde spelen en liet het aan zijn moeder zien. Toen kon hij het niet meer goed vasthouden en liet het vallen waardoor alles wat in de doos zat eruit viel.
"Oh! " zei hij en begon te huilen.
"Nico laten vallen !" huilde hij.
Ik kon de vuurbal niet meer ontwijken en werd hard geraakt. Nog voor ik in elkaar zakte, schemerde Zankou met Cico en Cassie naar zijn huis toe. HIj zorgde ervoor dat Cico niet kon wegschemeren en niemand anders er binnen of buiten kon schemeren of orben.

''Dat is wel een leuk spelletje''
Zei ik over de spel waar Nico mee aankwam.
''Zal mam hem over pakken.''
Ik zag dat Nico hem liet vallen, perongeluk. Ik hoorde hem huilen.
''Och lieverd, dat geeft niet, je kon er niets aan doen, mama zal het wel even opruimen, ok, niet meer huilen.''
Ik veegde zijn traantjes weg en deed alles weer in de doos en zette daarna het spel klaar.
''Zo kijk eens we kunnen gaan spelen.''
Cico begon hard te huilen.
''AN zei An pijn daan''
Zei Cico huilend.

Nicolaas huilde al wat minder. Esther hielp haar moeder en keek haar broertje aan.
"NIet erg Nico !" zei ze en knuffelde haar broertje even waarna hij begon te stralen.
"Esthel knuf !" zei hij vrolijk en keek blij op toen zijn moeder zei dat het spel klaar was.
"Beginnen spelen?"
Piper wist niet wat er aan de hand was en bleef maar op An en Paige roepen. An hoorde haar tante niet want ze was bewusteloos.
Zankou keek onzeker naar zijn zoontje en wist niet wat hij nu moest zeggen.
"Wanneer gaan we Esther halen?" vroeg hij.

Ik keek me kinderen vrolijk aan.
''Ja Esther knuffelde je.''
Ik ging bij tafel zitten
''Ja we kunnen gaan spelen.''
Paige kan piper niet horen want ze zit gevangen in Zankou zijn huis.
''Cico naar mama toe''
Huilde hij.

Nicolaas kroop op een stoel en keek naar het spel. Esther ging ook aan tafel zitten en was erg vrolijk.
"Wie beginnen?" vroeg ze en at haar koek verder op.
PIper keek in paniek naar Maria en Hendrik.
"Kunnen jullie me vertellen wat er aan de hand is?" vroeg ze hoopvol.
Ik begon een beetje bij te komen en riep om mijn moeder. Ik kroop een beetje over de grond verder en ik geraakte niet meer recht.
"Elisa..."

Ik keek Esther en Nico aan.
''Zullen we Nico laten beginnen, Esther, daarna ben jij.''
Ik keek hun vrolijk aan en hoorde toen An om me roepen.
''Noah kun je op de kinderen letten.''
Ik zag Noah knikken en transporteerde naar An toe.
''An wat is er gebeurt.''
Vroeg ik toen ik zag dat An gewond was.

(heb toestemming om Noah te godmode)

NIcolaas lachtte blij omdat hij mocht beginnen. Toen verdween zijn moeder plots en begon hij te huilen. Noah kwam op Elisabeth's plaats zitten en begon met de kinderen het spelletje te spelen. Nicolaas was al weer een beetje blijer.
"Baby weg....Cico...weg...", zei ik met grote moeite en probeerde bij bewustzijn te blijven. Zankou keek naar Cassie.
"Zullen we Esther gaan halen?" Hij zette Cico neer. Die kon toch nergens heen.
"Zullen we?" Hij stak zijn hand naar haar uit.

Ik keek An verbaast aan.
''LEAH komen''
Ik keek An zelfvezekerd aan.
''We gaan ze terug halen, ik beloof het.''
Ik ondersteun An.
''LEAH KOMEN NU''
Cassie pakt Zankou zijn hand.
''Ja laten we Esther gaan halen.''

"Hoe?" vroeg ik zwakjes en zag een helderblauw licht de kamer vullen toen Leah binnen orbde. Ik sloot mijn ogen omdat ik ze gewoon niet meer open kon houden. Ik voelde dat Leah me begon te helen en na een tijdje voelde ik me al weer beter. Ik opende mijn ogen weer en keek Elisabeth bezorgd aan. Ik ging zitten.
"Ik denk dat ze Esther willen !" zei ik angstig en keek dan naar mijn buik die helemaal plat was.
Zankou schemerde weg en verscheen achter Esther. HIj tilde haar van haar stoel en Nicolaas begon te brullen.
"Mijn zus ! MIJN !"
Noah sprong op, maar durfde Zankou niet naar achteren gooien omdat hij Esther vasthad.
"LAat haar gaan !" riep hij. Zankou keek Cassie aan en wilde weer wegschemeren.

Ik keek An aan.
''Ze krijgen Esther niet en jij krijgt je baby terug, en cico krijgen we terug.''
Zeg ik terwijl ik woedend aan het worden ben op Zankou.
''Dankje Leah''
Ik pakte An haar hand vast en transporteerde naar me huis toe.
''Noah, Esther, Nico''
Ik hoopte dat ik antwoord zou krijgen. Cassie schemerde weer met Zankou en Esther weg

Ik was verbaasd toen ik plots met Elisa naar haar huis getransporteerd werd.
"Uhg !" zei ik en was even een beetje duizelig. NOah was rechtgesprongen en NIcolaas was woedend aan het brullen.
"ESTHEL TELUG !" Daarna begon hij heel erg hard te huilen.
"We zijn te laat !" zei ik angstig.
Cico merkte plots dat zijn moeder ook in zijn vaders huis was en liep naar haar toe.
"Mama !"
Zankou glimlachte blij toen ze weer in zijn huis waren.
"Nu hebben we iedereen !" zei hij vrolijk. Esther was hard aan het huilen.

Ik keek Noah en Nico aan en hoorde wat hij zei.
''Waaattt weg''
Ik werd woedend en me ogen werden weer pikzwart.
''Ik krijg haar terug''
Ik schemerde Zankou zijn huis binnen.
''Zankou'' Ik keek woedend rond.
Paige zag Cico en liep snel naar hem toen en pakte hem op.