Speelbal van de tijd 3: De schooltijd van James Potter en leeftijdsgenoten

Hermelien keek Harry aan en vervolgens Lisette.

"Ik wilde voor Bulgarije gaan. Victor heeft me wel enkele dingen over de school verteld," zei ze.
Sharon draaide een rondje terwijl ze rond keek. "Hoe wil je eigenlijk een groep uitwisselingsstudenten verklaren zonder dat de docenten of zelfs het schoolhoofd er vanaf weten?"
Ginny keek Sharon aan. "Kom op, wat avontuur! Het komt vanzelf wel goed!"

Ik grijnsde langzaam.

''Makkelijk... men neemt een uil, een beetje perkament en een getalenteerde schrijver... kriebel kriebel, briefje, versturen naar schoolhoofd, wachten tot ie 'terugstuurt' terwijl wij vrolijk even wachten, wij krijgen natuurlijk een brief terug die zegt: 'oké, kom maar!' wij doen alsof we met een Viavia hier zijn gekomen, komen vrolijk binnen en voila!''

Wisten zij veel dat ik datzelfde trucje had uitgehaald met mijn alter ego Rose...

Ik keek naar Lisette en glimlachte.
Ron knikte.
"Dan zal ik ook wel Nieuw Zeeland doen."

"Kunnen we dan niet ondertussen onderdak zoeken in het Krijsende Krot?" stelde Ginny voor.

"Die voorwerpen kunnen we dan wel in Zweinsveld bemachtigen..." meldde Hermelien.

''Is 't geen volle maan?'' merkte ik terloops op, om daarna zelf na te denken. ''Nee, ik geloof van niet... dat kan wel, Ginny! En hé, de getalenteerde schrijver hebben we al.''

Ik strike een pose. ''Ik ben 't! Nou, kom op, mensen, in de beentjes!''

En ik begon richting Zweinsveld te marcheren.

Ik knikte.
"Krijsend KOt is een goed plan." Daarna lachte ik en volgde haar.
Ook Alex en Ron gingen achter Lis aan.

Hermelien en Ginny volgden ook.
Sharon kwam na een lichte twijfeling; ze had eerst een blik geworpen op het kasteel.

"Hé, wacht eens!" Sharon bleef zo stijf als een plank stilstaan. "Sta nou stil! Daar, kijk!" Ze wees door de duisternis naar beweging verderop. "Studenten!" fluisterde ze geschrokken.
Hermelien en Ginny keken vliegensvlug om.

"Kom nou!" fluisterde James gehaasd en hij wenkte de rest.
Peter volgde met gebogen hoofd vol zwijgzaamheid.

''Oh merde!'' piepte ik, greep de rest bij de lurven en trok ze achter een boom. ''Shh! We mogen nog niet gezien worden...''



Remus holde achter James en Sirius aan, op de voet gevolgd door Peter. Als klassenoudste had hij het goede voorbeeld willen geven, maar nu, in hun zesde jaar, had dat weinig verschil gemaakt. Hij volgde de andere jongens toch overal.

Ik schrok en hoopte dat ze ons niet zouden zien.
Ron keek toch even nieuwsgierig om de boom heen.

Sirius liep naast James en keek om.
"Sneller!" zei hij zacht maar dwingend.

Sharon spiekte en probeerde wat op te vangen.

james lachtte vrolijk.
"Zweinsveld bij nacht, oh yeah!" Hij begon te hollen. Hij leek echt van top tot teen te genieten.

Peter zweeg, maar leek te stralen terwijl hij naar de andere jongens keek.

Zweinsveld bij nacht? dacht ik, grommend tegen de boom. Oh, man... waarom, waarom, waarom nu? Stelletje - argh!

Ik beukte mijn voorhoofd één keer tegen de boom en wachtte toen rustig af tot de jongens uit zicht waren, zodat wij ook naar Zweinsveld zouden kunnen - nu kennelijk met een omleiding....



Remus kon het niet weerstaan en lachtte mee. De littekens op zijn gezicht - allemaal souvenirs van zijn vroegere bestaan als weerwolf die opgesloten werd - leken te verdwijnen. Opeens hoorde hij een klop, als een hoofd die tegen een stam knalde (handig, die goeie oren), en hij stopte even, verward. Toen haalde hij zijn schouders in en begon weer te rennen om zo (makkelijk) Peter weer in te halen.

Ik had me ook verstopt.
Harry stond ook achter een boom maar gluurde toen stiekem naar zijn vader

Ik stond naast Harry en zag hem gluren. Toch zei ik er niets van. Ik begreep het wel.
Ron deed zijn best om niet hetzelfde te doen als Harry.
Sirius grijnsde.
"Inderdaad!"

Sharon bekeek de jongens, maar had geen namen gehoord, enkel hun plannen. Toen kneep ze haar ogen tot spleetjes.
"Wacht," mompelde ze. "Zijn dat..."
Vier jongens + stiekem gedrag + regels breken = geen andere optie. Het moest wel.
Ginny keek van Harry, Sharon en Lisette naar hermelien en ron.

''Shhhh!'' siste ik meteen. ''Ja, dat zijn ze. Herken je ze niet van de foto's die Harry eens een keertje liet zien? Jongens!'' Ik gaf Harry en Ron een por. ''Kom op! We moeten een omweg maken! Niet staan staren naar de Marauders!'' Ik wachtte tot de Marauders een beetje uit het zicht waren en stapte toen achter de boom vandaan. ''Oké... eh... omweg...'' Ik wees een beetje in het rond. ''Als Zweinsveld daar ligt, en de jongens daarheen gaan, dan kunnen wij...'' Mijn hand deed even een kapot kompas na, en stopte toen. ''Die richting uit!''

Ik keek Lis aan.

""weet je het zeker lis?''
Harry keek hun aan.

Ik nam Harry's hand vast en gaf er een kneepje in.
Ron keek toch ook even.
Sirius holde verder.

"We gingen toch naar het Krijsende Krot?" vroeg Hermelien aan Lisette. "Dan kunnen we gewoon via het schoolterrein gaan. De beukwilg."
Ginny staarde Hermelien aan. "Hoe wil je daar langs komen?"

Zodra James vond dat er genoeg afstand gecreeerd was van het kasteel liet hij zijn toverstok verlichtten zodat hij kon zien waar hij liep, al had hij natuurlijk deze weg al vaak genoeg betreden.
Peter haalde wat achterstand in en bleef bij het licht van de anderen: zelf gebruikte hij zijn toverstok niet.

Ik keerde me langzaam naar Hermelien.
''Meis...'' begon ik. ''We moeten nog allerlei spullen hebben en we kunnen die alleen in Zweinsveld halen.'' Ik was even stil. ''Maar als jullie alvast naar het Krijsende Krot gaan, Harry, Hermelien en Ron weten vast en zeker hoe ze langs die boom moeten, dan ga ik wel langs Zweinsveld om de spullen te halen...'' Ik liet mijn tas op de grond vallen en knielde ernaast om erin te gaan wroeten. Ik viste er een rode doek uit en knoopte die over mijn haar. ''Zo! Zo zie ik er nog een beetje onherkenbaar uit...'' Ik blikte omhoog. ''Waar wachten jullie op? In de beentjes, hoppa!''

Remus verlichtte zijn toverstok ook en vervolgde zijn weg.

"Ik bedoel," hervatte Hermelien, "dat het Krijsende Krot ín Zweinsveld is."
"Geweldig plan!" grijnsde Ginny. "dan kunnen we meteen de spullen dumpen!"
"het scheelt wel een onhandige omweg," knikte sharon.

''Oh,'' piepte ik. ''Eh... oké dan. Hoppa dan maar...?''

Ik glimlachte.
"Laten we gaan en hopen dat we niet in de problemen komen!"

Sirius keek vrolijk rond.
"Lumos", zei hij.

Ik knikte.
'ja''
Harry knikte
''ja laten we gaán''

Hermelien trok haar toverstok.
"Nu moeten we alleen soepeler naar binnen dan in het derde jaar," zei ze. "Hoe deed professor Lupos dat, Harry?"
Ginny en Sharon haalden ook hun toverstokken tevoorschijn.

James liep voorop, genieten van de nacht.

Ik haalde ook mijn toverstok tevoorschijn, gewoon zomaar!



Remus glimlachte naar de sterrenhemel en was blij dat het dit keer geen volle maan was.