Speelbal van de tijd 3: De schooltijd van James Potter en leeftijdsgenoten

Speelbal van de tijd 3: De schooltijd van James Potter, Sirius Zwarts, Severus Sneep, Lily Evans en... ja ga zo maar door

((Wat: Enkele leerlingen van Zweinstein hebben twee eigenaardige brieven en een vreemd voorwerp (een aangepaste Tijdverdrijver, uitgevonden door een toekomstige Hermelien) gekregen.. Er staan enkele instructies op de brief die ze uitvoeren. Daardoor reizen ze terug in de tijd en komen terecht in de tijd waar James Potter zelf nog een leerling op Zweinstein was. Wat is de reden hiervan? En hoe geraken ze terug in hun eigen tijd?
Waar: Op Zweinstein
Wanneer: Lisette, Elisabeth, Sharon, Leen en An zitten in hun vijfde jaar. Na ''Speelbal van de tijd 2''.
Genre: drama, humor, romantiek (voor sommige stelletjes)
Wie: iedereen die mee wil doen, wel logisch houden
Regels: basisregels))

Beginpost:



We liepen buiten en plotseling zag ik voor me iets verschijnen. Meteen sprong ik omhoog en graaide ernaar... om het dan niet te pakken te krigjen. het dwarrelde naar de grond en Alex pakte het op.
"Ik denk dat we weer naar een andere tijd mogen! Hopelijk naar onze eigen tijd!"
Een beetje teleurgesteld keek ik naar Alex, maar liet haar de brief openen.
"Het is weer een tijdje geleden, beste vrienden, en we moeten bekennen dat we jullie wel degelijk gemist hebben. Hopelijk kunnen jullie hetzelfde zeggen van ons. Wel, eerst en vooral is er goed nieuws, daarnaast... wel eigenlijk is er alleen maar goed nieuws. Jullie mogelijk namelijk kennis maken met James als hij nog jong was! Hmmm, misschien is dat toch wel slecht nieuws. In ieder geval, geniet ervan zolang het duurt!"

''Da's niet naar onze eigen tijd, Alex,'' merkte ik droog op. ''Nou, we hebben het gehoord. Laten we de instructies maar opvolgen, hè?''

Ik zuchtte diep en sloeg mijn armen om Harry heen.
"Nog altijd niet naar huis! Jij zal het wel leuk vinden om je vader te zien, niet?" vroeg ik met een glimlach.
Alex zuchtte en schudde haar hoofd.
"Jammer genoeg niet."

''Ahem!'' kuchte ik voordat ik de Tijddoordraaier onder mijn mantel vandaan haalde en hem omhoog hield. ''Instructies opvolgen - laten we dat doen en ook echt terug in de tijd gaan in plaats van hier te gaan staan babbelen over hoe leuk het zou zijn om Harry's vader te ontmoeten, ja? Anders staan we hier over een jaar nog...''
Ik liet het touwtje van de Tijddoordraaier veelbetekenend heen en weer zwaaien.

"Liever niet! Ik ben graag terug voor het jaar om is! Trouwens, eigenlijk gaan we nu niet terug in de tijd he... nu gaan we naar een toekomst... ten op zichte van waar we nu zijn."
Alex zuchtte.
"Pak het ding gewoon vast, An!" zei ze nadat ze dat zelf ook gedaan had.
Ik deed het.

Sharon sloeg nors haar armen over elkaar.
Ginny grijnsde en sloeg haar arm om haar vriendin heen. "Stel je niet zo aan!" plaagde ze.
"Ik heb het idee vergeten te worden hier," bromde ze zacht. "Ik leef ook nog! Sinds het moment dat Harry mijn broer blijkt te zijn, is dus James ook míjn vader."
Ginny zuchtte, grijnsde en greep Sharons hand waarna ze de twee handen - haar eigen en die van Sharon - naar het touwtje bracht.

Met een rood hoofd keek ik naar Sharon."Sorry, Shar!"

"Zullen we gaan?" stelde hermelien voor. Ze pakte het touwtje beet en keke naar Ron en Harry.
harry zou dit vast leuk vinden, dacht ze tevreden. Ze hoopte enkel dat hij zich in zou kunnen houden wanneer ze sirius weer tegen zouden komen. Haar glimlach verdween.

Ik pakte het touwtje vast en keek naar Hermelien. Tot mijn verbazing zag ik haar glimlach verdwijnen en vroeg me af wat er was.
Ron knikte en pakte, op hetzelfde moment als Alex trouwens, het touwtje vast.

Ik en harry pakte het touwtje ook vast.
Harry kon niet wachten om zijn en sharons vader te zien.

Ik keek nog naar Hermelien.
Ron zuchtte.
"Ik wil heir vanaf zijn!"

Iedereen had onderhand het touwtje vastgepakt (en zo niet, dan heb je dat nou wel). Eerst gebeurde er niks en toen leek het alsof we in een snelbewegende trein zaten, want de omgeving bewoog snel om ons heen. Dit duurde even... en toen stopte het gevoel van in een trein zitten.

Ik zuchtte opgelucht.
"Oef, dat is ook weeral voorbij!"
Alex glimlachte en liet het touwtje los.

Ik snatchte de Tijddoordraaier zowat weg uit iedereen's vingers en stopte het ding weer onder mijn gewaad.

''Weer een maand, wedden?'' merkte ik op. ''Weer een maand voor we weer worden doorgestuurd naar waar we dan ook naartoe gaan - nou ja - zullen we naar het kasteel gaan? En alvast lekker een vermomming verzinnen voor Harry en Sharon? Die oogies en 't litteken gaan opvallen hiero...''

Verbaasd keek ik naar Lisette.
"Dat maakt toch niet uit? Hier zijn ze toch nog niet geboren?" Ik knuffelde Harry en deed zijn haar een beetje over het litteken.
"ZO."

''Punt één... het gaat opvallen als twee mensen precies dezelfde ogen hebben als iemand die hier op school zit,'' zei ik nors. ''Punt twee, er gaan vragen komen over het bliksemvormige litteken, dat hier net zo onbekend is als in Perkamentus' schooltijd. Bij de laatste maand bij mijn vader op school was het al kantje-boord of hij had ontdekt waardoor dat litteken kwam! We moeten voorzichtiger zijn als we dit willen overleven!''

Ik zuchtte.

''Kijk, er zijn hier veel toekomstige dooddoeners. Vast en zeker. Denk aan Bellatrix - die zit nu vast op school! Misschien laatstejaars, maar ik heb 't vermoeden dat ze er nog steeds is... en zo ja, dan gaat ze het leuk vinden om iedereen die ook maar een béétje familietrekjes toont met bepaalde andere mensen die ze uit nature niet leuk vindt te onthouden voor later. Ook al zijn we hier niet lang. Een maand, meer niet. Maar als we uitgaan van dat pa in 1981 werd omgeworpen en de oorlog duurde tien jaar, dan begon 't in 1971 en dat zit veel te dicht op de schooltijd van Harry en Sharon's ouders naar mijn zin!''

Ik zuchtte.
"Je hebt vast gelijk."
Alex keek wat onzeker op toen ze Lisette hoorde zeggen dat Bellatrix waarschijnlijk ook nog op school zat. Ze wilde wel eens weten hoe haar moeder er hier uitzag. Zou ze toen ook al geweest zijn wie ze later zou worden? De vrouw die ze kende en probeerde te haten.

Sharon keek ongemakkelijk. "Hoe wil je ogen veranderen? Ik ga geen gekleurde lenzen dragen als je dat soms in gedachten had! Bovendien... hebben ze die nu al wel?"

Ginny schuifelde met haar voet over de grond. "Ehm, mensen, we vallen hier wel op als groepje..."

"We moeten zorgen dat we niets veranderen, dat is niet onze taak," merkte Hermelien plotseling op. "Wat er ook in de toekomst gebeuren mag." Ze ontving de vragende blik van Ginny. "James en Lily zullen niet de enigen zijn die we zeker kennen hier..."

''Eh - hallo? Zijn we magisch of niet?'' vroeg ik retorisch. ''Zolang we voorzichtig zijn - wacht, nee, da's tegen de regels... straks krijgt iemand nog echt gouden ogen en dan zit je met een blind persoon... Nou! Goed dan, géén gekleurde lenzen, die ik niet bijhad - of... nah, ik ben toch niet zo stom geweest om...''

Ik pakte mijn tasje beet met een bezorgde blik en begon erin te graven.

''Pruik. Nog een pruik. Nepneus - hoe komt DIE daar...? Boek. LemonMints. Nog een boek. Oh - setje gekleurde lenzen. Huh.''

Ik keek op. ''Kennelijk zijn er gekleurde lenzen in deze tijd - dankzij mij.''

Ik wierp een blik op Hermelien. ''Ah. Sirius, Wormstaart, Lupos... etcetera. Nou. Eh - zullen we naar binnen gaan? Als een... studiegroepje of de... damstenen-club..?''

Ik keek naar hen.
"Of we splitsen ons op? Enkele personen gaan voorop en de rest volgt wat later en in kleinere groepjes?"
Nieuwsgierig keek Alex rond.

Ik bevroor in mijn beweging op mijn tas op mijn schouder te zwiepen en zag er daardoor nogal stom uit. Ik keerde me langzaam om naar An. Langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht.

''Dat... is nog niet eens zo'n gek idee... ik ga eerst, wie gaat mee? Ik ben een uitwisselingsstudent uit Nieuw Zeeland!''

Sharon stak haar handen in haar zij toen Lisette de lenzen tevoorschijn haalde. "Lis, ik dráág al lenzen op sterkte... dat werkt niet. Bovendien: er zijn meer mensen met groene ogen."
Hermelien wierp een vlugge blik op Harry en Sharon toen die namen opgesomt werden.
"Ik wil wel Amerikaanse studente zijn, dat accent is niet zo moeilijk na te doen," zei Ginny.

Ik stak gauw mijn handen op in een duidelijk gebaar van: 'ho! kalm aan!'. ''Sharsel, excuses dat ik op m'n hoede ben, maar deze specifieke kleur? Die komt volgens mij niet drie keer in dezelfde school voor - behalve dit keer, dan, maar da's... met bemoeisel. Anyway... zijn er nog meer Nieuw Zeelandse studenten? Dan kunnen we groepen maken van wie 'waarvandaan' komt! Dus, Amerika, Nieuw Zeeland... welke landen waar ze Engels praten hebben verder nog hun eigen magische school?''

Ik keek wat onzeker.
"Ik zal ook wel uit Nieuw Zeeland komen!" zei ik oten.
alex keek naar hen.
"Voor mij maakt het niet uit."
Ron keek naar hArry.
"Wat ga jij doen?"

Ik dacht na.
Harry keek hun aan.

'"Ik ga wel met Hermelien''