Speelbal van de Tijd 2: De schooltijd van Voldemort/Marten Vilijn

"Fantastisch," kreunde Ginny.
Sharon keek wat ongemakkelijk. "Hoe gaan we hem herkennen? Ik verwacht dat hij het doel van deze reis is?"
Tom observeerde wat achterdochtig het groepje, maar er vertrok geen spier op zijn gezicht. Vervolgens ging hij achter zijn vrienden aan.

''Doel? Kennelijk wel!'' mompelde ik. ''Maar niet als in...''

Ik maakte een wild, bek-achtig gebaar met mijn armen en rare, knauwende geluidjes alsof ik ergens op knaagde.

''...Dat we op z'n neus mogen knagen! Want die is ie toch al kwijt in de toekomst! Ik hoef m'n vader's neus niet tussen m'n kiezen, dankje! En hoe we hem moeten herkennen... Geen flauw benul!''

Wist ik veel dat Harry de beste persoon was om hem te herkennen door de herinnering in zijn tweede en mijn eerste jaar...

"We trekken wel iets te veel aandacht naar mijn idee," bekende Sharon die Tom goed in de gaten gehouden had vanuit haar ooghoeken.
"Sharon, relax nou eens! Hoe vaak maak je dit mee?" merkte Ginny op.
"Ze heeft wel gelijk," steunde Hermelien.
"Professor Slakhoorn wilde ons spreken, vergeet dat niet," zei Tom tegen zijn vrienden toen ze de Ravenklauwer pestten.

''Denk maar niet dat ik me als een volgzaam vrouwtje ga gedragen zoals die kippen het hier gewend zijn!'' piepte ik verontwaardigd.

Ik keek wat onzeker naar hen en lachte toen ik hoorde wat Lisette zei.

"Ik ook niet!"
Alex keek wat onzeker het groepje na en voelde zich allesbehalve op zijn gemak.
Ron keek grijnzend naar de meisjes.
"Wat moet dit dan toch een heerlijke tijd geweest zijn!" plaagde hij. "Toen kenden de meisjes hun plaats tenmisnte nog."

''Pas op, hè, er zijn hier een meerderheid aan meisjes!'' bedreigde ik Ron plagerig.

Ron had een stomme opmerking gemaakt, want Ginny verkocht hem meteen een klap tegen zijn achterhoofd.
"Ronald, als mannen het zo goed weten, vertel jij ons dan maar wat we als volgende moeten doen," zei Hermelien.
"Ja!" viel Sharon bij. "Wij kennen onze plek, achter de heren aan."

Ron wreef over zijn achterhoofd.
"Au, Ginny, moet dat nou?!" Hij keek nar Hermelien en zuchtte. "Het was maar een grapje! Een betje hulp graag!" Hij ekek naar Harry.
Ik lachte.

''Geen slome babbel a.u.b!'' zei ik vrolijk. ''Zijn we nog niet langzaam genoeg ofzo?''