Speelbal van de tijd 1: Het schoolleven van Perkamentus

Na wat een lange tijd leek had iedereen dan het touwtje in handen. De deadline liep af. Even gebeurde er niks en ik begon me opgelaten te voelen - waarom gebeurde er niks?
En toen... begon de omgeving om ons heen te vervagen, alsof we in een snelbewegend iets zaten en de omgeving alleen snel voorbijging. Ik keek verbaasd om me heen en voelde me vreemd duizelig worden - zo'n gevoel dat je krijgt als je omgeving snel beweegt en jij stilstaat. Dat gevoel duurde niet lang, aangezien de omgeving stopte met bewegen en we opeens recht voor de poort van Zweinstein stonden inplaats van op het grasveld op het terrein.

Hermelien moest direct denken aan haar derde jaar, het derde jaar waar ze terug in te tijd ging om haar lessen te kunnen volgen, het jaar waarin ze met Harry terug in te tijd ging om Scheurbek en Sirius te redden. Geschrokken keek ze naar Harry. Had hij hetzelfde idee?
Sharon keek verbaasd rond. "Ok...eeee," stamelde ze.
"Was er niet nog een brief die we moesten lezen?" vroeg Ginny onzeker.

''Oohjaaaa,'' mompelde ik langzaam. ''Waar issie? Oh, wacht even...''
Ik rommelde wat rond, ging een paar mensen af - en vond de brief uiteindelijk in mijn eigen zak. Huh.
''Oké dan,'' zei ik en vouwde de brief open nadat ik het ding uit zijn envelopje had gehaald. Ik kuchte en ging voorlezen.

''Beste allemaal,

Verrassing! Jullie staan op dit moment in het verleden. Zo'n... wat zal het zijn... ongeveer 80 jaar geleden? Laten we het daarop houden.

Raad eens wie in deze tijd nog naar school gaat? Zijn naam begint met de A en hij heeft een hoop voornamen en een achternaam die lijkt op papier-achtig spul dat is gemaakt van geitenhuiden.

Ja, inderdaad, DIE ouwe knar - offe, die respectable ouwe knar - hè! Laat ik er maar over ophouden. Jullie weten wel wie ik bedoel.

In elk geval, ik wil een paar regels met jullie doornemen en een beetje uitleg geven.
Het voorwerp dat jullie vasthebben is een Tijddoordraaier. Slimme naam, hè?


En dan de regels:

- De rode draad van de geschiedenis NIET veranderen. Niemand iets vertellen over de komende decennia in een poging om over te komen als een betere Zwamdrift, of om een andere reden. Doe je dit wel, dan kan dat nare gevolgen hebben. Geloof me. Als je eens terug bent gereisd in de tijd, en naar de tijd waar er alleen nog grote insecten waren en je per ongeluk op een beest bent gaan staan waardoor je een hele magische soort hebt weten uit te roeien in het heden... Dat is niet leuk. Dus niet doen.
- Geen gepruts aan de Tijddoordraaier - stel je voor dat je door dat gepruts ergens in de ruimte terecht komt waar er geen lucht is en je stikt... geen leuk idee.
- In relatie met de eerste regel... géén mensen doden, van kliffen gooien, in stampedes laten lopen, geen gif geven, en géén blijvende schade aan iemand toebrengen. Plagen en je tong uitsteken is wel toegestaan.
Dat is het zo'n beetje. Oh, en jullie hebben een maand om hier rond te kijken voor de, hoe zal ik het noemen, de trein vertrekt.''
Ik keek op.
''Dat is het.''

Ik keek naar Lisette.
"Weet je ... die brief zou echt zo door jou geschreven kunnen zijn!"
Alex keek om zich heen.

''Triest toch?'' piepte ik. ''Vooral als je bedenkt dat ik het niet kan geschreven hebben, want dat herrinner ik me niet. Tenzij iemand mijn persoonlijkheid heeft gekopieerd... Maar anyway... waar zullen we heengaan?''

Ik lachte en keek toen rond.
"Euh, ik volg jullie wel gewoon."

''Oké, dus we gaan zomaar wat in het rondlopen zonder een idee te hebben waarheen? Dat kan ik wel!'' grijnsde ik en hupte zowat naar de grote deuren van de school om erop te gaan kloppen.

"Lisette!" fluisterde Hermelien geschrokken.

Sharon en Ginny keken Hermelien vragend en ozneker aan.

"Als we in de tijd van professor Perkamentus zijn, valt het toch wel erg op als een groepje onbekende leerlingen op de deur gaat kloppen." Ze keek rond en richtte haar aandacht op Harry. "Je hebt zeker niet je sluipwegwijzer mee?"

Hermelien die naar binnen wil sluipen? Ginny knipperde met haar ogen.

ik keek Lisette na.
Harry schudde zijn hooofd.

"'nee ik heb hem niet mee''

''Nou dan,'' zei ik over mijn schouder. ''Geen gesluip zonder de Sluipwegwijzer. Dus - Hermelien, oh wijze meid, heb jij soms een beter idee dat ons binnen krijgt, eh, geheid? Ik rijmde!'' glunderde ik.

Ik rolde met mijn ogen.
"Je rijmde inderdaad." Ik glimlachte en keek naar de anderen.

"De wegen naar Zweinstein zullen altijd bestaan, die zijn eeuwen oud," zei Hermelien. "We hebben dan geen Sluipwegwijzer, maar ik weet wel dat er vast iemand hier een ingang uit het hoofd weet." Ze keek naar Ron en Harry.

Ik keek mee met Hermelien en grijnsde naar de twee jongens.

''Jaaaa... als jullie slechte geheugen jullie tenminste niet in de weg staat, zoals de mijne ook zo leuk schijnt te vinden!''

k keek ook lachend naar de jongens.
Ron grijnsde en porde Harry.
"denk dat we er wel één zullen vinden he?"

Ik keek toe.
Harry keek toe.
''Ja denk het wel''

''Nou!'' zei ik, en klapte mijn handen ineen. ''Zullen we de zoektocht dan maar starten?''

"Jullie zijn vaak genoeg weggeslopen de afgelopen jaren, er moet er toch wel een zijn die we kunnen gebruiken," zei hermelien.
Sharon en Ginny keken wat onzeker en toch nieuwsgierig rond.

Ron knikte en keek rond.
"Zullen we gaan?"
Ik keek zwijgend toe.

''Niks niet vragen, gáán!'' grijnsde ik. ''Harry, Ron... reisleiders voor vandaag? Dus hoppa!''

Ginny kon het niet laten kort te lachen om Lisette.
Sharon moest aan iets denken. "Wat gaan we eigenlijk doen als we ín het kasteel zijn?"

''Eh, we hebben een paar keuzes. Of we stappen gewoon naar binnen, en doen met de lessen mee alsof we er altijd zijn geweest, of... we zijn uitwisselingsstudenten, of we zijn... eh... iemand nog ideetjes?''

Ik keek naar hen.
"Euh, ik heb geen ideetjes nee..."
Ron begon te wandelen.
"We kunnnen onderweg wel praten hé?"

''Nee, ik sta erop dat we gaan zingen,'' mompelde ik sarcastisch en liep achter Ron aan. ''Maar even serieus, zijn we uitwisselingsstudenten?''