hell all over again

Hij begon de spullen op te ruimen. "En zeg je dat enkel omdat ik je meester ben of ook omdat je het meent?"

ik keek naar de vloer.., opnieuw.,
''omdat u mijn meester bent, meester''
antwoordde ik eerlijk..,

Seiji lachte.
"Dus je denkt niet dat het goed is? dan zal ik een dokter gaan halen. Mijn slaafje mag niet doodgaan hé"

ik keek even op, maar besloot tegelijktijd dat ik hem misschien beter niet kon aankijken..,
''ik weet niet of het goed is'' zei ik toen opnieuw eerlijk..,

Seiji knikte+
"Ik ga wel met je naar een dokter."

''als u dat wilt, meester''
zei ik en legde mijn hand even tegen mijn voorhoofd..
en liet die na even weer zakken

Seiji knikte. en beetje bezorgd keek hij haar aan.
"Gaat het wel met je?"

ik keek hem even aan voor een sekonde en keek toen weer naar de vloer.,
''het-het gaat prima met mij, meester'' antwoordde ik en liet zo min mogelijk anders merken

Seiji knikte.
"Ik ga de dokter wel snel even halen!" Hij verdween.

ik knikte eventjes en zuchtte toen hij weg was, waarna ik door mijn knieën zak en op de grond ga zitten..,
mijn hoofd in mijn handen.., het deed zo een zeer.,
al wist ik ook wel dat het niet levensbedreigend was.., wat ergens toch ook wel weer jammer was..,

Seiji ging een dokter halen. Samen met hem ging hij naar Lucy toe.
"Hier is de dokter."

als ik meester hoor ga ik meteen weer recht staan.,
er deels sptijt van krijgend omdat ik er even duizelig van werd,
maar ik hield mezelf overeind

Seiji leidde haar naar de bank toe en liet haar gaan zitten. De dokter volgde en begon haar te onderzoeken.

ik ging op de bank zitten en liet de dokter doen..,
het deed zeer, maar ergens.., ergens voelde het goed pijn te voelen
alleen niet deze hoofdpijn

Seiji keek naar de dokter.
"WAt heeft ze?" vroeg hij.

ik bleef zwijgend zitten.., en hield mijn handen wat tegen mijn oren tegen de harde stemmen..,

Seiji keek naar de dokter.
"Ze heeft een hersenschudding. Ze moet veel rusten en ligt best in een donkere kamer. Ik zal wat pijnstillers voorschrijven, ook zal ik wat medicatie voor die wonde voorschrijven zodat die niet gaat ontsteken."
Seiji knikte wat onzeker.

ik keek even van de dokter naar meester en toen weer naar de grond..,
''het spijt me, meester'' zei ik zachtjes en sloot mijn ogen even

Seiji keek haar aan.
"Het geeft niet! HEt was mijn schuld! dankje, dokter!" Hij betaalde en liet hem vertrekken.

ik besloot niet met meester te discuseren., wat sowieso beter was,
alls meester de dkter uit laat sta ik moeizaam op en verdwijn mijn hok in me even terug trekkend in de duisternis

Seiji kwam teruggelopen.
"Huh? waar ben je, slaafje?"

''in mijn hok, meester'' zei ik zachtjes vanuit mijn hok

Seiji liep tot bij het hok.
"Kom eruit! Wat deo je daar nu? het is er wel donker, maar ik kan deze kamer ook donker maken!"

zijn harde stem deed zeer aan mijn hoofd..,
''sorry, meester.. m-maar u hoeft niet voor mij in het donker te zitten''
zei ik en ston dop en liep mijn hok uit

Seiji lachte.
"Ik heb het liever wat donkerder! Ik akn wel tegne licht, maar dat wil niet zeggen dat ik er dol op ben."