Zomernarigheid

''Ssssh! Beledig vooral niet het enige ding dat ons in de lucht houdt!'' siste ik. ''Lieve, mooie oude bezem... wil je alsjeblieft opschieten en ons laten zien hoe fantastisch je bent?''

Ik keek naar Hermelien en knikte.
"Je hebt helemaa lgelijk."
Rons bezem was er en hij ging er op zitten.
"Vliegt er nog iemand met me mee?" Nog geen vijf seconden draaide ik me om en riep: "HARRY MAG IK BIJ JOU ACHTEROP?"
fred had het voorbeeld van zijn broer gevolgd en ook hij vroeg wie bij hem zou komen zitten.
Lucius probeerde Sharon te verlammen.

Sharon maakte een scherpe hoek omhoog en ontweek de verlammingstraal. Met een snelle draai slaagde ze er net in het plafond te ontwijken om weer een duikvlucht richting de deur te nemen. So far so good... maar diep van binnen wist ze gewoon dat het onmogelijkwas hier goed uit te komen. Wat als er aan de andere kant van de deur Dooddoeners stonden??

Hermelien liep naar Fred en nam achter hem plaats terwijl ze nogal onzeker uit haar ogen keek.

Ginny rolde met haar ogen.
"Wat gaan we eigenlijk doen als ze niet thuis is?"

''Ehm... een wijs-me-de-weg spreuk?'' probeerde ik.

Lucisu keek woedend toen hij zag dat Sharon ze ontweek.
"LAAT HAAR NIET ONTSNAPPEN!" riep hij luid naar de dooddoeners die dus wel aan de andere kant van de deur stonden.

fred grijnsde.
"Hou me goed vast!"
Ron was een beetje verbaasd omdat Hermelien niet bij hme kwam zitten.
Ik wachtte nog steeds op Harry.

Sharon ramde met bezem en al de voordeur open - met een spreuk was hij net niet op tijd open gezwaaid - en ging recht op de Dooddoeners af. Er was geen ontkomen meer aan en ze vloog recht op ze af. Bam! En toen lag ze met bezem en al bovenop een hoopje Dooddoeners, een beetje duizelig door de val. Damn! Als haar duizeligheid snel bijtrok, misschien dat ze dan nog weg kon komen, maar die kans was zo klein dat ze er niet eens op hoopte.
Ginny keek eerst om naar Lisette en staarde met een vreemd gezicht het meisje aan. Toen besefte ze pas dat het nog best kon werken... Het was niet dat ze zelf een beter plan had.
Hermelien hield Fred stevig beet, eerst iets te stevig waarna ze na een korte verontschuldiging haar greep verslapte.

Ik haalde mijn toverstok tevoorschijn en legde hem - ietwat wiebelig - plat op mijn hand.
''Hou 'm alsjeblieft een beetje recht! ...Dankje.'' Toen, tegen de toverstok: ''Wijs me de weg!''
Het ding wees gelijk een bepaalde richting uit.
''Die kant op!'' wees ik.

Zodra enkele van de dooddoeners an de klap bekomen waren, grepen ze Sharon beet.
"Jij gaat nergens heen!"
Lucius kwam er ook aan.
"Goed zo", zei hij tevreden en verlamde Sharon.
Fred grijnsde.
"Geeft niet." Hij steeg op.
Ik wachtte nog.
"Harry!" gilde ik.

Ginny paste haar koers aan en probeerde zo snel als ze kon te vliegen.
Sharon kon de lamstraal ontduiken door te bukken en een Dooddoener achter haar werd geraakt. Ze kon echter niet loskomen uit de greep van de andere Dooddoeners.
"Wat is het geweest?" beet ze Lucius toe, in een poging tot hem te komen. "Hebben mijn ouders me zomaar aan jullie over gegeven?"
"Wijs me de weg!" Hermeliens stem klonk luid. "laten we gaan!"

''Goedzo!'' riep ik. ''Vlieg snel, maar ook voorzichtig! En een beetje recht alsjeblieft!''

Harry kwam eraan.
''Ik ben er''

Ik keek blij.
"Mag ik bij jou achterop?" vroeg ik hem.
Fred knikte en ging op wegg.
Lucius keek naar de dooddoeners.
"Bind haar vast!" Hi jreageerde niet op wat Sharon hem vroeg.

George volgde het voorbeeld van de anderen en vloog met Fred mee.
"Daar gaan we"
Hij glimlachte.

Met een simpele spreuk en Sharon was gewikkeld in touwen.
"Ik kan niet geloven dat we v... vrolijke buren waren vroeger," gromde ze zacht.
Hij is wel een erg slechte buurman als hij dan mijn dood op zijn geweten kan hebben!

"Wil jij soms vliegen?" klaagde Ginny. "Mijn bezem is niet de beste, maar wel betrouwbaar!"

''Het is jouw bezem, jij weet of het ding een afwijking naar rechts heeft of niet!'' riep ik terug. ''Daar kan je jezelf aan aanpassen! En je weet best dat als IK ga vliegen we waarschijnlijk tegen de eerste de beste boom aanknallen die we tegenkomen!''

Ik hoopte dat Harry snel zou opstijgen.
Fred vloog verder. Hij grijnsde.
"Als we Ginny en Lis niet hadden, dan zouden we maar half zoveel plezier maken... maar dan zouden we ook wel heel wa veiliger zijn!"
Lucius grijnsde.
"Breng haar maar terug!"

Sharon keek verbaasd naar Lucius.
"Terug? Terug naar mijn kamer?" vroeg ze verward. Ze probeerde zich wat losser te trekken van de Dooddoeners; ze stond nogal klem en de touwen zaten behoorlijk strak.

Hermelien knikte.
"Als JeWeetWel nou gewoon weg was gebleven en ze niet vrienden was met Malfidus, zouden er gewoon een heel ander leven voor ons zijn."

Ginny grijnsde. "laat me dan vliegen, of ik pest je en ga expres-" Ze maakte een schuinbeweging naar links onverwachts.

''Aaaah!'' gilde ik en klemde me aan de bezem en Ginny vast. ''Niet doen! Niet doen, je bent een fantastische vlieger! Ga alsjeblieft niet meer - AAAH! BOOM!''

Harry steeg met An op.

Ik hield me goed vast aan Harry.
Lucius keek naar de dooddoeners.
"Breng haar naar een cel!"
Fred knikte.
"Ja, inderdaad. Zo kunnen we blijven doorgaan!"

Sharon werkte tegen.
"Nee, verdom-" Ze kapte haar zin af toen iemand begon te spreken en de Dooddoeners stil bleven staan.
"Nee," had Draco gezegd. Hij liep naar zijn vader. "De cellen zijn de eerste plek waar Potter en zijn vrienden zullen zoeken. Deze kunnen beter koel bewaard worden voor hemzelf," sprak hij sluw.
Sharon staarde van Draco naar Lucius. Haar ogen flitsten heen en weer. Wat was hij van plan?
"Boven zullen ze niet snel zoeken," merkte Draco op. "Mijn kamer bijvoorbeeld."

Ginny ontweek op tijd de boom en kon het niet laten even in lachen uit te barsten.
"Volgende keer hoop ik dat pa tenminste weer zo'n auto heeft. Die kan gemakkelijker twee mensen aan," zei ze.
Hermelien liet haar toverstok continu de juiste weg wijzen.
"Is er iemand ooit bij Sharon thuis geweest?"

''J-j-ja!'' stotterde ik, nog wat geschokt van de bijna-botsing. ''Zullen we nou maar opschieten en proberen om niet tegen bomen aan te knallen?''

((Even geen Ginny ava bij de hand))

"Prima, mijn idee," grijnsde Ginny. Ze keek weer voor zicht uit en vloog snel.
"Ehm, gaan we nog steeds de goede kant op na de bijna botsing?" voegde ze er onzeker aan toe.

((Lis, wil jij je PM lezen??))

''Een beetje naar het noorden, dan gaan we weer goed,'' merkte ik op.

Ik bleef Harry goed vasthouden.
Lucius keek onzeker naar zijn zoon.
"Let jij dan op haar? laat je haar niet ontsnappen?"