De chaos in de ruimte was enorm. Tegen hun wil in, werden alle bezoekers de ruimte uit geloosd en moesten ze vanachter het glas toekijken hoe de dokters hun best deden mijn hart weer aan de praat te krijgen.
Aaron staarde roerloos toe, terwijl Cody en Jeremy zenuwachtig van angst heen en weer ijsbeerden bij het raam en om de zoveel seconden naar binnen keken. Enkel Matthijs leek redelijk rustig te blijven, diep in gedachten verzonken.
"Hoe kan dit gebeurd zijn?" dacht hij hardop in het algemeen. "Ik bedoel; Sharon moest een keuze maken en dan zou ze blijven leven. Volgens mij nam ze die en daarom verdween haar geest... Waarom gebeurd dit dan nu?"
De blikken werden plots weer op de dokters gericht die de kamer uit liepen. Ze waren erin geslaagd Sharons hart weer op gang te brengen.
"Dit is inderdaad vreemd," zei Aaron toen de dokters weg waren en hij wendde voor het eerst zijn blik af van Sharon. "Zagen jullie hoe Sharons hart weer reageerde toen eigenlijk de dokters de hoop op wilde geven? Ze deden niets en... Er is volgens mij iets gaande, een demon?"