''Bent u gek, meneer de DNA-specialist?''

Ze keek Piper aan.
''Ik vind het ook beter om het niet te zeggen''
Zei ze toen tegen haar.
''Maar Phoebe wil het''
Ze pakte Piper haar hand vast.
''Zullen we''

Piper zuchtte en knikte.
"Ja, typisch Phoebe, maar het is haar zaak en als zij het graag wil doen, dan zullen we haar maar steunen zeker?" vroeg ze en keek Paige aan.
"Ik zal haar ook maar niet op haar donder geven zeker? Ze zal zich al wel schuldig genoeg voelen, denk ik ! Hoop ik toch !" Ze gaf een kneepje in Paige's hand.
"Ja, we gaan !" antwoordde ze.
"Hoe gaat het met Lis nu ze dit weet?"

Ze keek Piper aan.
''Ik weet niet hoe het met lis is.''
Zei ze toen.
''Ik heb hun maar even gezien.''
Ze orbte met Piper naar Phoebe.
''Ik ga prue halen''
Ze keek rond
''Prue''

Verward kijkt ze naar Paige.
''Hé, wat is er aan de hand? Weer een ontvoering, demon, of wat?''



''Nou nou,'' zeg ik droog en knuffel mam. ''Wat een drama!''
Dan zie ik Piper en Paige weer binnenorben en zwaai droogjes naar Piper.
''Hoi, tante Piper! ...Zeg, vertel me nu niet dat ik ook een demon als OOM heb, want dan ga ik geheid onderuit.''
Ik grijns, en wapper met mijn handen.
''Grapje maar, hoor. Je weet hoe ik ben, als er iets is heb ik de neiging grapjes te maken! Oh, als we nog steeds doorgaan met Cole - moet ik hem nu pap noemen of niet...? Buh - oproepen, dan ga ik wel even in de keuken staan. Krijgen jullie een lekkere fruitmilkshake!''

Ze keek Prue aan.
''Nee er is geen demon aanval''
Zei ze toen.
''Phoebe heeft hulp nodig bij het oproepen van Cole''
Zei ze en begon alles uit te leggen.
''Kom je mee?''
Vroeg ze toen.

Cath kwam eraan gelopen op het moment dat haar tante binnen orbde en kroop bij haar moeder op schoot.
"Mama kijk !" zei ze toen en wees naar Paige. "Tante Paige zijn hier !" Vrolijk keek ze haar moeder aan.
Piper was eerst van plan Phoebe toch een uitbrander te geven, maar toen ze haar zusje zag, kon ze het niet. Ze glimlachte zwakjes naar Lis.
"Ik vind niet dat je dat moet !" zei ze. "En ik hoop ook maar dat hij nu niet vanalle vader-dochter dingen wil gaan doen ! Of wil je dat wel?" vroeg ze terwijl ze op Phoebe afliep en haar omhelsde. Zachtjes vroeg ze.
"Gaat het?"

''Ja, liefje, dat zie ik,'' zegt ze glimlachend tegen haar dochtertje, om naar Paige te fronsen.
''Waarom Cole? Maar goed, ik kom al mee... Kan ik Cath ergens veilig laten?''



Ik wapper met mijn armen.
''Zou ikzelf ook vreselijk vinden. Eerst totaal noppes, komt ie opeens aan met twee kaartjes naar honkbal ofzo. Ik HOUDT niet eens van honkbal!''
Ik ril.
''Volwassen mannen die tegen een balletje meppen en erachteraan hollen... huuu...''
Ik grijns.
''Ik doe liever meppen tegen de mannen, die zien vliegen en daarna zien landen ergens in een modderpoel ofzo! Hehe.''

Ze knuffelde Piper en keek haar aan.
"Ik had geen idee dat Cole de vader was van Lis.", zei ze, "Ik voel me schuldig tegenover lis maar ook tegenover Cole omdat hij het niet weet. Piper ik weet echt niet meer wat ik moet doen."
Ze keek van Piper naar Lis.
"Piper, ik denk dat ik het Cole moet vertellen.", zei ze, "Ik zou me schuldig blijven voelen moest ik het niet zeggen."

Cath's mond viel open toen ze hoorde wat haar moeder zei en meteen sloeg ze angstig haar armen om haar nek.
"Cath veilig bij mama !" zei ze.
Piper glimlachte naar Paige.
"Ja, dat begrijp ikdenk ik wel, maar ik hoop maar dat het allemaal goed kotm !" zei ze een beetje bang.
"Jij moet doen wat je denkt dat het beste is."

Ik kreeg het gevoel genegeerd te worden. Goed, het draaide niet om mij, maar ik probeerde te helpen, het uit te vogelen! En dan negeren ze mij en mijn idee! Waarom riskeerde ik allerlei gevolgen te ondergaan om alleen maar genegeerd te worden? Ik mopperde chagrijnig en liep naar een hoekje van de woonkamer waar ik ongeduldig wachtte tot Aaron zou verschijnen.
Hij is de zoon van Cole's rechterhand, soms wel eens zijn rechterhand geweest... Is het niet handig als hij er is?
Ik zuchtte en rilde bij de gedachte dat hij misschien wel Nerezza en Dominique kende. Sinds ik mijn lot, mijn keuzes tussen de kanten probeerde, te ontvluchtten, had ik ze geen van beiden meer gezien. Nerezza vreesde ik. Als ik slecht was, kon ik het volgens mij - als ik het me goed herinnerde - wel opschieten, maar anders totaal niet. Dominique daarentegen kon best aardig zijn, maar soms - zoals het moment dat hij me in mijn eigen schaduw ontvoerde (een moment waar ik liever niet aan terugdenk) weer niet.
Eindelijk verscheen Aaron en liep hij naar me toe. Ik pakte zijn hand beet en vertelde hem waarom ik hem ook hierheen geroepen had. Daarna bleef ik in het hoekje staan. Ze zouden het wel zeggen als ze onze hulp nog nodig hadden, niet? Zij hadden me zelf genegeerd, dus als ze me hulp wilden, vertelden ze het me wel...

Ik zuchte.
Paige keek Prue aan.
''Kan Andy niet op haar passen''
Vroeg ze toen aan Prue.
''Of naar de Creche op Magicschool''
Stelde ze toen voor.

''Rustig, Cath...'' mompelt ze tegen Cath en knikt naar Paige. ''Ik bel Andy wel. Cath, papa gaat op je passen.''
Ze glimlachte en maakte aanstalten om Andy's nummer in te toetsen.



Ik haal mijn schouders op als mijn opmerking genegeert wordt. Ze hebben het vast druk... Ik loop de serre uit en de woonkamer in, om Shar in een hoekje te zien staan.
Ik loop naar haar toe en knuffel haar.
''Hé Shar...'' mompel ik en doe een poging tot een glimlach. ''Wat een gedoe allemaal, hè?''

Piper keek Phoebe even aan en keek toen om zich heen.
"Waar blijven Paige en Prue?"
Cath schudde haar hoofd.
"Nee !!! " riep ze uit en bleef haar moeder goed vasthouden. Ze keek naar de mobiel en liet hem toen met telekinese uit haar moeders handen tegen de muur aanvliegen.
An keek onzeker om zich heen en zag toen dat Aaron er ook was. Onzeker bleef ze even naar hem kijken.

''Cath! Het is niet erg beleefd om iemands mobiel uit iemand handen te smijten, jongedame!'' preekte ze. ''Ik hoop dat ie nog heel is...''
Ze liep ernaartoe en pakte hem op, om hem in haar zak te steken.
''Cath... waarom wil je zo graag mee?'' vroeg ze. ''Je mag voor mijn part mee, als je daar maar lekker bij Wyatt en Chris gaat zitten, oké?''

Piper zuchtte gefrustreerd.
Naa een tijdje ging An gewoon opde bank zitten.
"Wat zijn ze nu van plan?" vroeg ze.
Cath begon te huilen toen haar meoder begon te preken. Ze vond het best jammer dat de mobiel nog heel was. ze veegde haar tranen weg en knikte.
"Ja, Cath daar zitten !" zei ze en knikte.
"Echt waar !"

''Dat hoop ik dan maar,'' glimlachte ze en pakte Cath stevig vast. Ze liep naar Paige toe.
''Wil je me een lift geven?'' vroeg ze glimlachend, al was ze wel bezorgd omdat gedoe met Cole.
''Dan zijn we er sneller en alles.''
Ze hoopte maar dat er niks ergs was.
''Laten we gaan.''

Ze knikte.
´´Ja is goed´´
Ze pakte haar hand vast.
´´Daar gaan we´´
Ze orbte met hun naar ¨Phoebe en Piper.
´´Hier zijn we´´
Zei ze toen.

Ze was opgelucht toen ze Prue en Paige zag.
"Oh Prue wat ben ik blij dat je bent gekomen!", zei ze, "Wil jij ons helpen met Cole op te roepen? Ik moet hem vertellen dat Lis zijn dochter is. Ik wil niet met een schuldgevoel zitten voor de rest van men leven omdat ik het hem niet verteld heb!"
Ze knuffelde Prue en Paige en keek hen hoopvol aan. Ze hoopte dat haar zussen wilden meewerken zodat ze Cole het nieuws kon vertellen. Na een tijdje keek ze Piper aan en vroeg zich af of ze echt wel akkoord ging met wat ze wilde doen.

Ze staart Phoebe aan.
Ze knippert.
''Wa?''
Dan kijkt ze omlaag naar Cath en zet haar neer.
''Ga maar op zoek naar de jongens, liefje.''
Dan draait ze zich weer naar Phoebe.
''Nogmaals: WA?''



Ik blijf bij Shar staan, een beetje onzeker.
''Eh... dude... sorry dat we je zo'n beetje negeerden... allemaal nogal schokkend enzo...''

Ze keek Prue aan en werd een beetje bang van haar.
"Wil je helpen om Cole op te roepen?", vroeg ze nogmaals, "Laat me alsjeblieft niet nog eens uitleggen wat er gaande is! Ik voel me ongemakkelijker met de seconde als ik het nog eens moet uitleggen."
Ze keek haar zussen aan en hoopte dat ze haar beslissing zouden goedkeuren.

''Goed... al goed. Al weet ik niet of 't zo'n goed idee is... Jouw verantwoordelijkheid, Phoebs... Om niet te zeggen, jouw DOCHTER. Maar goed. Lis is in andere kamer, als ik 't goed zie, dus WAAR gaan we de spreuk doen? Zolder, het liefst... Niet de woonkamer of hier. Te link. Er kan zo iemand binnenkomen!''

Ik hoopte maar dat Cole mijn moeder of één van mijn tantes niet zou verwonden. Eigenlijk wilde ik er graag bij zijn. Ik keek Elisa aan en vroeg me af of zij er ook zo over dacht.
Piper had toegekeken en wilde ingrepen wanneer de twee een te grote ruzie zouden krijgen. Gelukkig was dat niet het geval.
"Ja, zolder !" zei ze.
Cath bleef bij haar moeder staan en wilde graag meedoen met hen.
"Cath helpen !"

Ze gromt mentaal en draait zich weer om naar Cath.
''Je hebt me zojuist belooft dat je bij de jongens zou gaan zitten, Cath. Ik wil graag dat je veilig bent en dat is het NIET tijdens een oproep van een demon.''
Ze blijft Cath aankijken.
''Zelfs wij zijn niet zonder gevaar en we doen dit alleen omdat het kennelijk moet... Cath. Beloof me dat je niet achter ons aangaat en bij de jongens blijft.''

Ze keek hun aan.
''Laten we het maar snel doen''
Zei Paige toen.
''Dan hebben we het gehad''
Ze keek haar zussen aan.
''Ookal vind ik het geen goed idee''
Liet ze weten.

Piper grijnsde naar Paige.
"Ik ben het met je eens !" zei ze.
Cath staarde haar moeder een paar tellen geschrokken aan en begon toen heel erg hard te huilen. Ze draaide zich om en rende weg naar de kamer waar Elisa was.
"ELISA !" brulde ze terwijl de tranen over haar wangen stroomden.
"MAMA HEEL BOOS WORDEN CATH !" riep zeuit.
Ik schrok.