Verleden VS Heden VS Toekomst

Zankou keek nors naar Wyatt.
"Ben jij er ook weer? !"
Verbaasd keek Piper Paige na en wist niet wat er plots met haar gebeurde.
"Paige !" Ze zuchtte diep omdat ze wist dat het zinloos was. Ze schudde haar hoofd en liep terug naar de zolder toe...
Mijn grote versie keek Elisa aan.
"Aaron ..." zei ze nadat ze zijn stem gehoord had. "Waar zijn we hier eigenlijk precies?" vroeg ze en keek om zich heen.
Ik keek Elisa aan.
Geen idee, we kunnen proberen mensen in de manor telepatisch te contacteren?
Mijn kleine versie begon weer erg hard te huilen toen ze in het huis van Tony aankwam en wilde hier weg.
Tony keek kleine Sharon onzeker aan. Hij hield Sharon goed vast toen ze hem omhelsde en glimlachte vriendelijk bij het horen van haar vraag.
"Omdat zij ... ik bedoel jij maar dan ouder, boos is op me en ik vind dat niet leuk ... Daarom wil ik graag even met jou praten !"
Chris keek naar Emily en zag ook Zankou.
"Dit gaat hier mislopen !" zei hij zachtjes.

Ik knipper met mijn ogen en keer een beetje weg zodat kleine Lisje al dat gedoe niet hoeft te zien.
De grote Lis springt opeens bovenop Zankou, totaal niet bang.
''Hoepel op, jij!'' roept ze, een hand opheffend alsof ze hem wil slaan.
Ik blijf als een zoutzak staan met Lisje in m'n armen, bang voor mijn eigen kleine veiligheid.
''Ik... ik blijf wel hier om kleine ik te beschermen?'' vraag ik onzeker.

Kleine Cico klemt zich vast aan grote Wyatt en kijkt met grote oogjes om zich heen. Grote Cico stapt dichter naar Emily.
Grote Jacob glimlacht, kleine Jacob ook, terwijl ze allebei hun Ashley's volgen.

De kleine ik bleef hard huilen.
''Ik wil hier weg''
Huilde ze.
Ik uit de heden knikte haast onzeker.
Ja goed idee.
De oudere ik haalde haar schouders op.
''Geen idee''
De jongere Paige bleef uiteindelijk bij het water staan.
''Henry waarom heb je me verlaten.''
Ze begon te huilen.
De oudere Piage keek de anderen aan.
''Wat doen we nu''

Hij dacht zo snel als hij kon na over een manier om Sharon wakker te krijgen, maar niets schoot hem te binnen. Bovendien scheen ook niemand op zolder zich zorgen te maken over wat zijn jongere versie zojuist vertelde, heel handig...
De toekomstige Aaron wachtte ongeduldig op antwoord van Elisabeth en An, maar liet dit niet blijken aan de aanwezigen in de slaapkamer...
Wyatt keek boos naar Zankou.
"Jij, en jij ook weer zo te zien!" reageerde hij uit zijn humeur en hij hield kleine Cicaro stevig vast, niet bereid hem uit zijn handen te laten verdwijnen.
Emily keek onzeker naar Zankou en had altijd al gebaald van het feit dat hij de vader van haar vriendje was, een slecht teken als het ging om het feit van de vader van hun relatie dacht. Ze keek toe hoe Lisette Zankou te lijf ging en speurde ondertussen de zolder af op zoek naar haar jongere versie. Die van Cico was veilig bij Wyatt, maar was zij?
Kleine Emily zat vlak bij de plek waar Zankou Cicaro zonet oppakte en had met tranige ogen toegekeken hoe hij weggehaald werd. Het schild van kleine Wyatt was te klein om ook haar te beschermen, maar zij had toch nog iets af te rekenen met Zankou en plots vloog zijn kleding in de fik...


Kleine Sharon rolde met haar ogen en keek naar de twee jankebalken.
"Stel je niet zo aan! Het is oké! Tis een vriend!" Toen keek ze Tony weer aan toen deze tot haar sprak.
"Met mij praten hoezo? Zij is toch boos op jou? Dan moet je met haar praten! En het is alsnog geen reden om haar te laten slapen!" riep ze er boos achteraan.

Zankou schrok zo hard dat hij even niet kon bewegen. Verward bleef hij naar de hand van Lisette kijken toen plots zijn kleding in brand vloog.
"Wat? ! Nee! "
Chris was helemaal in de war en het drong nu pas door wat Aaron gezegd had.
"Ok, we verdelen ons in groepen en de ene groep redt de kleintjes, de anderen groep de personen van het heden !"
Mijn oudere versie zei.
"Ik zeg wel dat we ergens in de onderwereld zijn !"
Aaron, we zijn in de onderwereld !
Ik keek even onzeker naar hen en probeerde toen Maria en mijn moeder te contacteren. Ik herkende de plek waar we waren: het was vlak bij Zankou's huis.
Mama, Maria, we zijn vlak bij Zankou's huis !
Tony glimlachte naar Sharno.
"Inderdaad, ik ben een vriend !"
Mijn kleine versie veegde over haar ogen en keek Sharon onzeker aan.
"Ik stel me niet aan !" zei ze nors en deed een stap naar achteren.
Tony zuchtte.
"Het spijt me !" zei hij toen.
Piper beet op haar lip.
"Een spreuk gebruiken?"

Ik zie kleine Emily daar zitten, zet mijn eigen kleine ik neer, en sprint ernaartoe, om Emily op te pakken en terug te rennen. Kleine Cico schemert zich naast me op de grond en kijkt opgewekt naar kleine Emily omhoog. Grote ik lijkt zich niets aan te trekken van de vlammen, tot ze met een gil van Zankou afspringt, wapperend met haar handen.
''Auw, auw, auw! Emily! Dat deed pijn! Ik zat nog op hem!'' roept de oudere Lis, al lijkt ze iets sneller te kalmeren dan ik zou doen.
Ze zucht en steekt een hand naar Zankou uit, palm naar voren.
''Blijf liggen, kwal!'' commandeert ze, met ogen die gelukkig alleen figuurlijk vuur spuwen.

Kleine Sharon bleef Tony aan kijken.
"Volgens mij zeg je alles tegen de verkeerde hoor," lachte ze, met haar armen nog altijd over elkaar geslagen.
Grote Emily keek verbaasd naar Lisette.
"Maar ik deed helemaal niets hoor! Ik heb vuur amper onder contro-" Ze staarde naar haar jongere versie die de Lisette uit het heden zonet 'gered' heeft. Zou zij-?
Ze liep naar Lisette en haar eigen kleine versie en die van Cicaro toe. Ze tilde haar kleine vriendje op en bracht hem dicht naar haar jongere versie, die vrolijk en speels begon te lachen. Toen haar naam gevallen was, had ze met een scheef hoofd naar de Lisette die haar beet hield gekeken.


De grote Aaron grijnsde, maar toch ook weer niet, toen hij eindelijk wat hoorde.
Ik ben in de Manor nog, woonkamer. Ik ben hier samen met twee Sharons en mezelf, 3x in 1 kamer! Hoe en wat doen we?

Geen idee ! antwoordde mijn oudere versie en keek ook de toekomst versie van Elisabeth aan.
Mama? MAria? Horen jullie me?
Zankou knikte vol ontzag naar de grote Lisette.
"Ik blijf liggen !" Toch schemerde hij plots de zee in zodat het vuur gedoofd werd en hij niet meer in brand stond.
Tony knikte.
"Waarschijnlijk wel !" Hij schemerde weg en zorgde ervoor dat Sharon weer wakker werd. Daarna schemerde hij terug weg.
Mijn kleine versie keek naar Elisa.

Ik glimlach naar de twee ukjes en pak mijn eigen kleine ik weer op.

Grote ik kijkt om naar grote Emily, snuift geamsuseerd en kijkt weer terug naar Zankou, die op dat moment wegschemert.
''Kwal is geloof ik een beetje weggezwommen...'' mompelt ze, om een simpel gebaartje te maken, zodat Zankou weer verschijnt, door en door nat. Ze staart naar hem.
''Letterlijk weggezwommen...''

Zankou staarde om zich heen.
"HOe deed je dat?" vroeg hij onzeker en was bestr bang.
"Hoe kom je aan al die krachten?"
Chris liep naar hen toe.
"Is dat Lis?3 vroeg hij toen hij haar kleine versie zag.
"Ze is zo lief !" Dan werd hij weer serieus.
"Helpen jullie mee de andere kleintjes te redden?"

Kleine Sharon keek goedkeurend toe hoe Tony verdween en wendde zich tot de twee andere meisjes in de ruimte.
"Ehm, hoe heten jullie eigenlijk?" vroeg ze nieuwsgierig met een grijns. Ergens had ze het gevoel dat zij niets van magie af wisten, heel amusant...
Ik werd wakker en greep naar mijn hoofd. Alles was nog altijd wazig en mijn hoofd stond op barsten.
"Wat is er gebeu-" begon ik, maar toen herinnerde ik het me weer. Ik keek om me heen ben begreep direct wat er gebeurd was. Ik kon het niet geloven. Ik had verwacht dat tussen Tony en mij weer alles goed zou komen, net zoals ik met Jeremy nu ook weer goede vrienden was. Helemaal sinds hij mijn leven had gered...
"TONY!!!" gil ik furieus. Ik stond op, negeerde de duizeligheid en keek woedend om me heen.


Aaron was blij dat Sharon bijkwam en zag te laat dat Tony in de buurt was. Hij ondersteunde haar toen ze bijna weer terug op de bank viel van de duizeligheid en keek haar bezorgd aan.
"We gaan ze zo halen, eerst moet je herstellen," zei hij. Hij wist dat het niet lang duurde, maar als ze zo achter Tony aan gingen, konden ze geen duizeligheid gebruiken.
Grote Aaron keek om zich heen en zag hoe grote Sharon naar boven liep, richting de zolder. Zijn jongste versie speelde met een kleine vuurbal.
Jullie weten toch wel dat jullie jongste versies, samen met die van Sharon, door Antony meegenomen zijn, hè? ging hij door tegen Elisabeth en An.


De Sharon uit de toekomst liep de zolder binnen en keek om zich heen naar de drukte. Haar blik veranderde in een norse en boze, toen ze Zankou zag.
"Zankou! Waarom kom ik jou nou toch overal tegen, waar ik ook ga?!" Ze liep in zijn richting en stopte naast haar nicht, nadat ze even naar Chris en Wyatt geglimlacht had.
Emily keek onzeker toe hoe Zankou op Lisette reageerde en hield haar jonge vriendje goed vast, niet bereid om hem mee te laten nemen door zijn vader die hem zo haatte. Ze glimlachte even naar haar eigen jonge versie, die met kleine Lis en kleine Cic speelde terwijl ze opgetild was, waarna ze weer het gedoe bij Zankou volgde...
Maria keek even twijfelend naar Zankou en richtte zich toen weer tot haar moeders.
"Wat moeten we doen?"

Tony was terug naar mijn, Elisa's en Shar's kleine versies geschemerd. Hij wist goed genoeg dat het niet lang zou duren voordat ze achter hem aan zouden komen, dus besloot hij hen maar terug te brengen.
"We gaan terug !" zei hij toen en hoopte dat Sharon op die manier niet meer boos zou zijn en hij hun relatie toch op één of andere manier zou kunnen redden. Nu vond hij het ook stom wat hij gedaan had, maar het was een opwelling geweest.
Mijn kleine versie keek Shar's kleine versie aan en zei toen met een zachte stem.
"An"
Chris glimlachte naar grote Sharon uit zijn tijd en was blij dat ze nu wel goed was. Hij keek even om zich heen en herinnerde zich toen weer alle problemen.
Piper stond nog wat overdonderd om zich heen te kijken en merkte dat er veel mensen misten.
Mijn oudere versie keek de oudere versie van Elisa aan en beet op haar lip.
Nee, dat wisten we niet ! We moeten hen terug krijgen ! Ik zal die Antony.
Ik vloekte in stilte omdat mijn moeder en zus niet reageerden. Ik keek Elisa aan en vertelde haar in gedachten dat het me niet lukte hen te bereiken.

Ik keek An aan en probeerde Noah via gedachten te bereiken.
Noah help An en ik zijn ontvoert en zijn dichtbij Zankou zijn huis in de onderwereld.
Ik hoopte dat Noah zou reageren.
Ik heb geprobeert Noah te waarschuwen nu afwachten.
Zei ik tegen An via gedachten.
Mijn oudere versie keek de oudere An aan.
''Hoe krijgen we hun terug.''
Vroe ik toen aan haar.
De jongere versie van mij was nog erg bang en verlegen.
''Elisabeth'' Zei ze zachtjes tegen de kleinere versie van Shar.
Paige keek Maria aan.
''Misschien een spreuk om hun terug te krijgen.''
Stelde ze toen voor.
De jongere paige zat bij het water en de oudere aige was al een spreuk aan het bedenken.

Kleine Sharon glimlachte naar de twee meisjes. Ze deed haar mond open om haar naam te vertellen, maar twijfelde toen aan het feit of ze dat wel moest doen. Had haar versie uit het heden haar naam niet al gezegd?
Ach, wat kan het mij ook schelen!
"Sharon," stelde ze zichzelf voor. Ze keek om naar Tony toen deze terugkeerde. "Ow, oké. Is het weer oké jou en haar?" vroeg ze hoopvol. Ze had geen zin en ze zag ook niet in hoe ze later ruzie met Antony kon krijgen.
Sharon dacht na hoe ze de kleintjes terug kon krijgen. Woedend schopte ze tegen de tafel aan, negeerde de pijn die in haar been ontstond en trapte tenslotte de tafel om. Haar ogen flikkerden kort duister.


"Sharon, kalmeer!" zei hij gehaast. Hij keek om zich heen. Zijn jongere versie zat nog altijd rustig te spelen met de vuurbal, de oudere versie in de hoek tegen de muur aan geleund. Hij zuchtte. Wat ging er nog meer gebeuren met al die versies in deze tijd?


De oudere Sharon bleef Zankou aankijken, klaar als hij een verkeerde stap maakte.
Wyatt legde zijn hand op Chris' schouder.
"Hier is alles wel in goede handen nu, denk ik. Beneden echter niet, als ik gelijk heb. Laten we ons kleine zusje eens even checken, mee eens?" stelde hij voor. Hij negeerde de blik die Sharon hun gaf toen ze hem hoorde, waarna ze weer Zankou in de gaten hield. Wyatt wachtte af...
Emily keek onzeker van haar vriendje naast haar, naar de versie in haar armen en naar Zankou.
Maria wilde haar moeders tegen spreken, maar liet dat maar zitten. Ze wist nu al dat het niet zou helpen; ze waren te sterk en in hun eigen tijd werkte dat ook niet. Ze dacht na. Toen wist ze het! Ze voelde waar hij was en orbde toen naar Thomas.
"Ik heb je hulp nodig."

Chris keek verbaasd even om en knikte, bezorgd glimlachend.
"Ja, we gaan beneden kijken !" zei hij en orbde met Wyatt naar Sharon toe. Meteen zag hij dat er iets mis was en keek even naar alle drie de Aaron's.
Mijn kleine versie keek bang naar Tony, maar wilde wel heel graag weg waar ze op dat moment was en nam Elisa's hand vast om daarna Tony's hand vast te nemen.
Tony nam ook Sharon's hand vast.
"Dat niet, maar ik wil het wel graag oplossen !" vertelde hij tegen haar en schemerde toen naar Sharo ntoe. Bang voor haar reactie, liet hij de handen los en deed een stap naar achteren.
"Sorry !" zei hij. "Ik had het niet mogen doen ! Het was een opwelling ..."
Mijn kleine versie was erg blij dat ze weer in het grote huis was omdat ze op één of andere manier zich hier veilig voelde. Ze keek even naar Sharon en dan naar Elisa.
Mijn grote versie dacht na en bleef Elisa aankijken. Daarna vroeg ze in gedachten aan Aaron of die wist hoe we hen terug konden krijgen.
Ik keek Elisa aan en nam haar hand vast.
LAten we hier weg proberen te komen door weg te rennen ! Ik wachtte nog even tot ze goedkeuring zou geven voor ik weg zou rennen.
Thomas schrok toen hij Maria zag en keek haar verbaasd aan omdat ze hem om hulp vroeg.
"Goed, wat moet ik doen?" vroeg hij toen hij een beetje bekomen was van zijn verbazing.
Zankou keek grote Sharon nors aan.
"Ik was weg, tot zij me terug hierheen bracht !" Hij keek met een woedende blik naar de oudere Lisette. Daarna keek hij even in het rond en zond Emily een hatelijke blik toe.
Piper liep naar Paige toe.
"Probleempje, je ... ik bedoel jullie 's jongere versie is gaan lopen !"

Ik knikte haast ontzichtbaar naar An.
Me jongere versie voelde zich wat meer veilig.
''Wanneer mag ik weer naar Papa en Mama''
Vroeg ze toen.
Paige de oudere en uit het heden keken Piper verbaast aan.
''Waarom is ze gaan lopen''
Vroeg de Paige uit het heden.

Toen Zankou helemaal verbaasd naar mijn oudere ik keek keek ik op dezelfde manier mee.
''Da's voor ons allebei een vraag, dude...'' mompel ik, om dan kleine ik neer te zetten zodat ze met de andere ukjes kan spelen.
Ik glimlach.
De oudere ik grijnst.
''Oefening baart kunst!'' zegt ze vrolijk, om Zankou dan een mep op z'n kop te geven als hij zo naar Emily kijkt. ''Kijk niet zo gemeen naar je schoondochter!''

Ik zag mijn broers, rende op ze af en omhelsden ze. Ik opende zonet mijn mond om hun te vertellen wat er gaande was, toen Tony met de kleintjes verscheen. Ik draaide me verbaasd om en keek hem aan.
Ik kreeg zin om te gillen, te schreeuwen en te krijsen van frustratie. Waarom had hij het gedaan? Begreep hij dan niet dat hij het er alleen erger op maakte?! Ik wist me gelukkig in te houden en haalde diep adem om kalm te blijven. Dit had hij vaker; nam hij iemand mee, maar bracht hij ze terug... Waar kwam me dat bekend van voor?
Ik wilde dat het goed kwam, dat ik net als met Jeremy ook met hem weer als vrienden om kon gaan. Ik kende hem al bijna mijn hele leven. Naast Cody, Matthijs en Thomas kende ik hem al heel lang en met allemaal - behalve hem - kon ik omgaan, een meer dan de ander doordat Cody onpartijdig was, de anderen goed (al leek het er meer op dat Matthijs ook onpartijdig was).
"Waarom deed je het?" vroeg ik enkelweg met tranen in mijn ogen. Ik keek weer naar de kleintjes. "Zo gauw mogelijk, ze zijn boven al bezig met een schema te maken. Er zijn nogal wat mensen die weggebracht moeten worden..."
Ik hoop tenminste dat ze bezig zijn...
Kleine Sharon huppelde vrolijk rondjes, trok toen aan de arm van An - haar leeftijdsgenootje - en huppelde rondjes om Sharon heen.
Wyatt deed zijn hand voor zijn mond om niet in lachen uit te barsten. Deze vorm van Sharon kende hij totaal niet!
Maria keek Thomas vastbesloten aan.
"Breng me naar de Onderwereld. An is ontvoerd door mijn zus, haar oudere versie dus," legde ze uit. "En help me haar te vinden en te redden voordat het te laat is!"
De Sharon uit de toekomst sloeg haar armen over elkaar en rolde met haar ogen.
"Goh, maar je was hier eerst wel he. Niet slim van je om nu te komen..." zei ze hoofdschuddend en ze glimlachte naar Lisette.
Emily keek boos naar Zankou als antwoord op zijn blik.
"Moet je nogmaals vlamvatten, meneertje?" riep ze pissig. Een kleine vlam verscheen al op zijn schouder, maar het was niet duidelijk welk van de twee Emily's het veroorzaakte; beiden keken Zankou woedend aan (kleine Emily was zelfs ervoor gestopt met het spelen met Cicaro en kleine Lis).
"Oh ja, en Lis: Schoondochter is nog een beetje voorbarig voor een 16-jarige tiener, niet?" glimlachte ze en ze keek naar Cicaro. Daarna keek ze weer naar zijn vader. Zou ze ooit een relatie met hem kunnen hebben zonder dat zijn vader hem dwars zat?

Tony keek onzeker naar de Sharon uit dezelfde tijd als hij en hoopte dat ze het hem kon vergeven.
"Het spijt me, ik had dat niet mogen doen !" zei hij en keek even zenuwachtig naar de anderen in de kamer. "Ik begrijp het als je me nu nooit meer wil zien ..." Zijn stem brak en hij keek snel naar de grond om te verbergen dat hij tranen had in zijn ogen. Na een tijdje keek hij weer op en Sharon recht in haar ogen aan. "Je mag altijd mijn hulp vragen, als er iets is dat ik kan doen om dit goed te maken ..."
Chris had Sharon een tijdje omhelsd en glimlachte vrolijk naar haar. Toen merkte hij Tony op en keek nors naar hem.
Thomas keek Maria aan en knikte.
"Ik help je !" zei hij en stak zijn hand naar haar uit.
Ik begon te rennen en trok Elisa met me mee. Bang keek ik om en zag dat mijn oudere versie erg schrok.
"Elisa, ze gaan ervandoor !" gilde ze en zette de achtervolging in.
Mijn kleine versie voelde zich terug op haar gemak en trok Elisa ook mee zodat ze nu met z'n drieën om Sharon heen huppelden.
Piper werd een beetje rood.
"Wel ... eh... ze was zo'n beetje .... aan het drinken ... alcohol bedoel ik dan natuurlijk enne ..." Piper zweeg even. "Ik zei haar te stoppen en pakte het flesje af en zo en uiteindelijk goot ik het weg... Toen rende ze plots weg ... Ze was ergens overstuur door geloof ik ... Al weet ik niet waardoor !"
Zankou schrok en sloeg met zijn hand op zijn schouder om zo de vlammen te doven.
"Als jullie me nu laten gaan, kom ik niet meer terug !" zei hij en hoopte dat ze hem zouden laten gaan.

Ik zuchtte.
"Tony, ik wil nog graag vrienden zijn. Maar elke keer als ik denk er weer klaar voor te zijn, doe je iets waardoor ik weer twijfel!" begon ik, teleurgesteld. Mijn blik viel even op de kleintjes die om me heen cirkeltjes maakten en ik begon duizelig te worden. Toen keek ik Tony weer aan. "I-ik weet het gewoon niet meer..." Ik wilde vrienden zijn, maar ik wist het gewoon niet meer!
Aaron - uit de toekomst - bleef toekijken en probeerde weer contact te maken met Elisabeth en An uit zijn tijd.
Wat zijn jullie aan het doen? Ik vermaak me met een ruzie tussen Sharon en Tony... Misschien de perfecte gelegenheid om haar weg te krijgen. O, en jullie kleintjes zijn er ook bij!
Emily keek naar Lisette en barstte toen in lachen uit.
"Alsof ik dat zou geloven! Het maakt niet uit in welke tijd we terechtkomen, je blijft terugkomen en proberen Cicaro en mij uit elkaar te drijven!" Haar stem trilde van woede. Ze kon er niet tegen dat haar relatie met Cicaro niet goedgekeurd werd, hij was alles voor haar. Ze had geen familie meer, enkel hem en de rest van haar vrienden...
Maria legde haar hand in Thomas' hand.

De oudere ik volgde de oudere An.
''Ze kunnen hier toch niet weg komen.''
Zei ik toen.
''Ze kunnen hun krachten niet gebruiken en er is geen uitgang.''
de jongere ik stopte met huppelen.
''Ik wil naar mama en papa''
De paigen dachten na.
''We moeten haar vinden''
Zei de oudere Paige.

We lopen achter onze kleinere ik's aan ! zei ik nors in gedachten tegen Aaron en keek toen Elisa aan.
"dat is waar !" zei ik en glimlachte vrolijk. "Aaron zei net dat onze kleinste ik's in de manor zijn ..." Ik zweeg even.
"Zullen we ze gaan haleN?"
Thomas shcemerde met maria naar de onderwereld toe.
"We zijn er ..." Hij keek om zich heen.
Piper knikte.
"Maar waar zou ze zijn?"
Ik keek naar Elisa aan en stopte ook met huppelen.
"Waar zijn je mama en papa?"
Tony keek even naar de grond en keek toen Sharon weer aan.
"Ik zal dan maar gaan ...", zie hij en de weemoed klonk in zijn stem. "Als ik iets kan doen, roep je me mar !"
Zankou keek Emily nors aan.
"Wat wil je? ! Wie wil nou dat zijn zoon met een heks een relatie heeft?"

Ik deed een stap naar voren, zonder twijfel of eerst na te denken.
"Nee, wacht," zei ik toen snel. "Ik... Tony, ik wil graag vrienden zijn. We kennen elkaar al zo lang. Kunnen we het weer rustig aan proberen? Vrienden zijn? Ik haat ruzie..." Mijn stem klonk twijfelend, maar hoopvol.
Aaron keek naar het grote groepje. Zijn blik viel op zijn twee jongere versies, de een naast Sharon staand om haar te steunen, de andere liep in de richting van de andere kleintjes.
Veel plezier. Ik houd hier alles in het oog... Ik snap het alleen niet. Sharon wilt weer vrienden zijn met Tony! Snappen jullie dat?! Ohja, en jullie kleintjes willen weg, dus...
Kleine Aaron liep grijnzend naar de kleintjes toe en liet toen speels - om indruk te maken - een vuurbal in zijn hand verschijnen. Kleine Sharon was echter niet onder de indruk en liet er toen ook een verschijnen - echter wel iets kleiner dan de zijne.
Emily keek woedend naar Zankou en had moeite controle over haar lichaam te houden. Plots stormde ze op hem af en op slechts een meter bleef ze staan. Zankou's kleding begon weer vlam te vatten en maar net op tijd had ze weten te stoppen, of ze had hem aangevallen en ook in de vuurzee gezeten. Uitgegleden op de grond tijdens het remmen, keek ze omhoog naar de vlammen en probeerde met haar arm haar lichaam te beschermen van de naar beneden vallende vlammen in haar richting...
Maria keek om zich heen en liet Thomas' hand los.
"Dank je."
An, ben je hier ergens? Ik ben met Thomas... probeerde ze contact met haar 'zusje' te krijgen.

''Oei,'' zegt oudere Lis kalm, stapt op het vlammende gedoe af en trekt Emily snel weg van Zankou.
''Glijdt dan ook niet uit!'' vermaand ze Emily, om Zankou dan zo snel een mep te geven dat ze zich niet brandt. ''Emily, doof hem, ik houdt hem in bedwang...'' comandeert ze vriendelijk tegen Emily en glimlacht naar haar.
Kleine Lis speelt nog helemaal happy door.
Ik, ondertussen, kijk naar de chaos om ons heen.
''Oi...'' mompel ik, als ik kleine Lis naar kleine Shar en Aaron zie lopen en hen vermanend te zeggen dat ze moet oppassen met vuur. Gelukkig wel vriendelijk en lichtelijk speels.
Ik sta klaar om mijn kleine ik desnoods van een woedende kleine Sharsel en een woedende kleine Aaron te redden.

Ik verstop me achter Elisa.
"Wat doen ze?" vroeg ik angstig. "En hoe doen ze dat?" Ik begon bijna te huilen van angst.
Tony keek verbaasd sharon aan.
"Echt?" vroeg hij en begon te stralen.
Dus we mogen komen? vroeg ik grijnzend aan Aaron en zorgde ervoro dat Elisa het ook kon horen.
Thomas drong Marias gedachten binnen zodat hij kon horen wat ze zei tegen haar zus.
Ik hoorde Maria.
Ja, ben ergens in de onderwereld, maar weet niet waar !