ruzie over de vaders

"We voelen CHarlotte nergens !" vertelde hij.
"Kan je de verloren heks spreuk proberen, alsjeblieft?" Hij probeerde Elisa te kalmeren.
ONdertussen waren Nico en Esther naar de prentjes in het BoS aan het kijken.
"Tante Piper !" riep ik, maar ze kwam nog altijd niet bij.
"Dit is niet goed !" zei ik panierkerig en ging een glas water halen zodat ze wat kon drinken wanneer ze bijkwam. Omdat ze nog altijd niet bijkwam, gooide ik het water gewoon over haar gezicht door mijn wanhopigheid.

Ik bleef huilen.
''Waarom mag ik haar niet gaan zoeken''
Huilde ik.
Paige knikte.
''Is goed''
Paige zette alles klaar en deed de spreuk.
Ric keek of het water hielp

Noah draaide zich om naar Elisa.
"Omdat je te hard overstuur bent !" zei hij en knuffelde haar.
"Het komt wel goed, ze heeft krachten genoeg om zich te verdedigen", zei hij zachtjes en veegde enkele tranen weg.
Charlotte verscheen in de virkel met één vingertje in haar mond.
Piper bewoog een beetje met haar hoofd, maar kwam niet bij.
"Wat is er toch met haar?" vroeg ik paniekerig.

Ik bleef heel erg overstuur.
''Ik ben een slechte moeder''
Zei ik helemaal over me toeren.
''Ik merkte niet eens dat ze weg was.
Paig liep met Charlotte naar Noah en Elisa.
''Hier is ze''
Ric keek An aan.
''Ik weet het niet, we moeten denk ik een ambulance bellen.''

Noah schudde zijn hoofd.
"Niet waar ! Je had veel aan je hoofd! " Hij zag Paige en zuchtte opgelucht.
"Daar is ze ! Gezond en wel !"
CHarlotte lachte naar Paige en trok toen aan haar haren. Toen zag ze haar meoder en schemerde bij haarm oeder.
"Mama !" zei ze.
Ik werd nog bleker dan ik al was.
"Ja !"

Ik zag charlotte.
Ik was zo overstuur geweest dat he nu haast niet lukt om rustig te worden.
Ik bleef charlotte aankijken.
Ric knikte.
''Ja bel jij een ambulance.''
Vroeg hij aan An.

Charlotte keek haar moeder een beetje verdrietig aan en had het gevoel dat haar meoder niet blij was haar te zien.
"Mama?" herhaalde ze op een heel verdrietig, maar wel schattig toontje.
Noah keek onzeker naar Elisa.
Ik knikte en sprong op. Bijna struikelde ik weer over mijn tante omdat ik erg in paniek was. Ik rende naar de telefoon en belde naar het ziekenhuis. Erna liep ik terug naar de keuken toe.
"Ze komen eraan !"

Ik probeerde rustig te worden maar het lukt niet.
''Het lukt me niet om rustig te worden.''
Zei ik nog helemaal overstuur.
ric keek An aan.
''Ok is goed''
Hij bleef proberen Piper bij te laten komen.
''Kom op tante Piper''
Zei hij met een zucht.

Noah ging bij Elisa zitten en omhelsde haar even.
"Rustig maar, neem je tijd !"
Charlotte begon te huilen.
"Mama !" riep ik en Leah kwam de keuken binnne gelopen.
"Wat is er gebeurd?" vroeg ze.
"Ik heb haar zo gevonden !" vertelde ik Leah.
"En ze wil niet bijkomen !"

Ik probeerde het maar het lukte niet.
''Het lukt niet''
Ik begon te huilen.
Paige orbt naar An toe.
''An wat is e''
Ze zag Piper op de grond liggen.
''Piper''
Zei paige geschrokt.

Noah knuffelde Elisa.
"Mijn schat toch !"
Charlotte begon nog harder te huilen.
"Mama..."
Ik keek onzeker naar mijn moeder.
"We hbeben haar zo gevonden en we hebben geen idee hoelang ze daar al ligt ! Maar ze komt niet bij ... ik heb de ambulance gebeld..."

Ik was nog meer in paniek omdat ik zo overstuur was.
''Help me''
Zei ik tegen Noah.
Paige hurkte bij Piper neer.
''Piper word toch wakker.''
Paige had tranen in haar ogen staan.
''Alsjebliefd Piper''

"Hoe?" vroeg Noah en begon ook overstuur te raken.
Charlotte bleef om haar moeder te roepen.
Piper bewoog lichtjes haar hoofd.
"Ze bewoog !" riep ik uit.
"Of niet?"
De bel ging.
"Daar zal de ambulance zijn."

Ik wist het niet.
''Waarom kan ik niet rustiger worden.'''
Ik begon te hyperventileren.
Paige bleef bij piper zitten.
''Piper alsjeblieft word wakker.''
Smeekte Paige zowat.
Ric deed de deur open en ging de ambulance personeen voor naar de keuken.

Noah keek haar in haar ogen aan.
"Rustig in en uit ademen !" zei hij zo rustig mogelijk.
"In... en uit...."
Charlotte stopte met huilen.
"Paige?" vroeg Piper zwakjes en kwam even bij.
"Sorry....dat ..... ik..... zo ....deed..."
Ik zuchtte opgelucht.

Ik deed het en na een tijdje werd ik toch weer wat rustiger.
''Sorry''
Huilde ik. Ik was helemaal op.
Paige keek Piper aan.
''Nee je hoefd geen sorry te zeggen.''
Zei paige tegen piper.
''Ik had niet zo boos moeten worden.''

Noah knuffelde haar.
"Geeft niet, ik denk dat je best naar bed kunt !" zei hij. Hij keek naar Charlotte.
"JE moeder is erg moe, kan je ons naar huis transporteren !"
"A !" zei Charlotte en schemerde hen drieën naar haar moeders bed.
"Goed gedaan !" feliciteerde Noah haar.
Piper verloor het bewustzijn weer en werd meegenomen.
"Gaat het, mama?"

Ik keek Noah aan.
''Sorry''
Zei ik nog een keer huilend.
Paige schudde haar hoofd.
''Nee het gaat niet''
Zei ze.
''Ik had met haar moeten gaan praten dan had ze hier niet zolang gelegen''

Noah knuffelde Elisa.
"Je hoeft nergens sorry voor te zeggen !" zei hij.
Charlotte schudde haar hoofd.
"n !" zei ze.
Ik liep naar mijn moeder en omhelsde haar.
"Dat kan je jezelf niet verwijten, mama !" zei ik.
"Het kotm allemaal wel goed !"

Ik keek hem aan.
''Dankje''
Ik viel tegen Noah aan in een diepe slaap.
Paige keek An aan.
''Maar het is zo''
Zei paige huilend.
''Ik had niet zo boos op haar moeten worden.''

Noah glimlachte.
"Dat is graag gedaan !"
Charlotte keek naar haar moeder. Toen ging ze tegen haar meoder aanliggen en viel zelf ook in slaap.
Noah bleef stil zitten.
Ik knuffelde mijn moeder.
"WAarover ging jullie ruzie?"

Ik sliep er diep en sliep rustig door.
Paige keek An aan.
''Over dat ik wou dat iedereen is moest ophouden met het bezorgt zijn over mij''
Zei ze tegen An.
''Dat ik ook wel weet wat is doe''
Ze voelde zich erg schuldig.
'"Laten we maar naar het ziekenhuis gaan.''

Charlotte was volledig kalm en sliep rustig tegen haar moeder aan.
Ik keek mijn moeder aan.
"Je hebt daar gelijk over, mama, maar iedereen is zo bezorgd omdat iedereen zoveel van je houdt !" vertelde ik haar.
"Maar ik begrijp waarom je er boos van wordt !" zei ik.
"Ja, laten we maar gaan !" Ik keek rond op zoek naar RIc.
"Ric?"

Ik draaide me een beetje en viel bijna uit bed.
''Charlotte , Noah''
Mompelde ik in me slaap.
Paige keek An aan.
''Ik had gewoon niet zo boos moeten worden.''
Ze stond op en liep naar buiten naar de auto.
Ric was in de deuropening verschenen.

Noah sliep niet en trok Elisa terug dichter naar hem toe en ook terug meer het bed in zodat ze niet zou vallen.
Esther mompelde wat.
"Mama, dit is niet jouw schuld !" Ik zuchtte diep en liep naar Ric.
"Zullen we naar het ziekenhuis gaan?" vroeg ik hem.
"Mijn moeder is al naar de auto !"
Esther en Nico zaten nog boven.