Een zomer in Hastings

''Die had ik gemist,'' mompel ik droog.
''Maar ik kan jou niet achterlaten, Sharmans! Hoe kan ik je nou irriteren als je dood bent? Weet je, ik heb de ultieme oplossing. Het betekent wel dat ik mijn belofte moet breken.''
Voor Shar kan reageren duw ik Shar de haard in (plof), gooi er een handje Brandstof achteraan en roep de plaats die toenet ook al tientallen keren - ehm... een paar keer is geroepen.
De groene vlammen laaien op - goh, dat je anderen ook kan laten reizen met Brandstof zonder dat ze zelf wat hoeven doen! Net een luxe taxi! - en Shar is weg.
Ik ga snel zelf ook in de haard staan en reik als de wiedeweerga naar het bakje met Brandstof.
Kiep niet om, kiep niet om, kiep niet om...

Sharon had het door en sputterde tegen. "LIS, ik vermoord je!" gilde ze toen ze verdween.
Nick keek naar Alex.
"Waar blijven ze?"
Sharon verscheen hoestend en kuchend.
"Ik zweer je, als Lis nu niet binnen een minuut verschijnt, ga ik terug!"
Nick omhelsde haar en hielp haar uit de haard.
"Wat is er gebeurd?"
"Lucius..." mompelde het meisje geirriteerd.

Ik liep terug en ging op zoek naar de anderen.
George was al een eind verder, opweg naar het huis van lucius.
Sneep liep door het het huis en hoopte erop om iemand gevangen te nemen.

Ik bleef vliegen.
Ron keek onzeker om en hoopte dat alles goed kwam.
Lucius had de sprek van Sharon kunnen ontwijken door opzij te springen. zo snel hij kon, kwam hij recht en vuurde nogmaals de spreuk op Lisette af.
Alex keek onzeker.
"Geeni dee!"

Ik duik uit de weg.
''Kap daar es mee!'' brul ik vanaf de grond.
''Ik heb er helemaal geen behoefte aan om bespreukt te worden, hoor! Kunnen we niet een compromis sluiten en koekjes maken en thee drinken enzo...?''
Ik krabbel overeind en doe alles behalve dat - ik maak een hele mooie sprong richting de haard.

Lucius sprong naar voren, naar de haard teo en probeerde Lisette beet te grijpen.
"Bellatrix!" riep hij woedend.
"Verdomme, help eens!"

Hij zag Sharon en Nick staan.
"Daar zijn jullie!"
Hij lachte gemeen.

Sharon keek geschrokken om.
"Ah, nee! Dat meen je niet! Ben je bij twee weg, komt de ander!" jammerde het meisje.
Nick greep haar hand en wilde haar wegtrekken.
"Nick, ik kan niet weg! Lis-"
"Lis red zich wel. Nu moeten we er vandoor!" sprak Nick haar tegen en pakte ook Alex hand en trok de twee meisjes mee.

Hermelien durfde eindelijk om te kijken en merkte dat er geen Dooddoener achter hun aan zat. Ze stopte om op adem te komen.

Lis redt zich dus niet, aangezien ze geen Mary Sue is.
''Lamelos!'' roep ik... elegant. Niet dus.

Bellatrix kan niet echt bepaald helpen, aangezien ze nog wat duizelig is. Trouwens, kan klein kindje Lucy het niet aan? Bwahahaha! Kuch.

Ron bleef ook staan en keek Hermelien vragend aan.
Alex rende mee.
Ik bleef doorvliegen, maar uiteindelijk landde ik ergens. Ik hoopte dat we daar veilig waren.
Lucius versteende Lis.

Sharon probeerde te ontsnappen uit Nicks greep, maar ze wist dat dit het beste was; als lis niet had weten te ontsnappen, dan had ze er ook niets aan zelf gepakt te worden, want dan kon ze lis niet helpen... Ze keek om en slingerde een spreuk op Sneep af.
Ginny keek onzeker en hoopvol om haar heen. Waren ze veilig? Waar bleven Hermelien en Ron? Waar waren alle anderen? De tweeling, Elisabeth, Harry, ja, waar was Harry?
Hermelien keek Ron aan.
"Wat is er?" vroeg ze verbaasd.

En daar ga ik weer, plat tegen de vloer. Aangenaam vloer. Leuk je weer te zien. Hoe is het met je vrouw en kids. Ik grom mentaal.

Bellatrix kakelde en stond op, zich al veel beter voelend.
''We hebben de kleine slang!''

Slang? Heb ik geen ledematen en ben ik heel erg superlang? Dacht 't niet! denk ik.

Ron keek haar aan.
"Zijn we hier veilig?"
Lucius keek nors.
"Denk je dat je het aankan om haar vast te binden?"
Ik keek Ginny aan en probeerde niet aan de rest te denken. dat zou me alleen nog banger maken.
Alex keek onzeker even om.

Versteend zijn is een 'pain in the ass'!

Bellatrix snoof.
''Natuurlijk! Als JIJ het aankan om de Heer van het Duister in te lichten. En vergeet niet te zeggen dat ik ook deel heb genomen aan deze gebeurtenis, Lucius!''

Hij ontweek de spreuk van Sharon en probeerde haar te verstenen.
"Ze zijn hier!", riep hij zodat de andere dooddoeners ook konden komen.
Ik hoorde Sneep en liep die richting uit.

Nick trok Sharon en Alex net op tijd de hoek om en de spreuk miste.
"Dank je," hijgde Sharon dankbaar terwijl ze door bleef rennen.
Ontsnap je uit de een, volgen de anderen... Fijn. Zouden Harry en de anderen in orde zijn?
Malfidus was ergens op het terrein van het landhuis.
"Voorlopig wel, Ronald, maar we moeten Ginny, An en de rest vinden!" reageerde Hermelien en ze begon weer te lopen.

Lucius rolde met zijn ogen.
"Ja, ik zal hem oproepen!" HIj liep de kamer uit en raakte even later met zijn toverstok het teken aan.
Ron knikte en liep mee.
Onzeker keek ik Ginny aan."
Wat nu?"
Alex keek geschrokken naar Sharon.
"Dankje!"

Jingle bell, jingle bell, jingle bell rock... Nou, als ik toch versteend ben kan ik net zo goed lol maken, hmm? denk ik.

Bellatrix vond het niet bepaald een leuk klusje, maar ze nam er genoegen mee dat ze de touwen om Lis heel strak kon wikkelen.

Hij vloekte.
"Gaan jullie komen?! Zo ontkomen ze ons nog!"
Hij liep richting de hoek.
Ik verscheen bij Sharon.
"Deze kant uit!"
Ik liep de gang uit.

Sharon keek naar Alex.
"Dank Nick! Hij redde ons!" zei ze.
Malfidus kreeg de kriebels en ging gauw terug het huis weer in. Misschien moest hij ook maar eens kijken hoe het met zijn blauwe oog, pijnlijke neus en andere wonden ging...
Voldemort was op weg.
Sharon stond op het punt opgelucht te groeten met een omhelsing toen ze met een kreet naar haar voorhoofd greep. Ze hijgde zwaar en stond op het punt het bewustzijn te verliezen.
Nick had haar net op tijd goed beet weten te pakken en tilde haar op.
"Snel!" Hij probeerde zo snel als hij kon te rennen, maar dat ging nogal lastig met zijn vriendin zijn armen. "Alex, kan jij voor dekking zorgen als Sneep komt?" vroeg hij.
"Lis," mompelde Sharon zachtjes, doodsbang dat het om haar ging...
Ginny haalde haar schouders op en wist het ook niet.
"Wachten? Proberen in contact te komen met Harry en de anderen? Waar zijn ze eigenlijk?"

Moet ik niet eens gaan, ik ben lang genoeg op bezoek geweest bij de vloer... denk ik mopperig. En zouden ze me zó aan mijn vader laten zien...? Zou ie er blij mee zijn als ik als een soort omgevallen stenen beeld hiero lig ofzo? Als ze die spreuk nou eens ongedaan maakten...

Lucius kwam terug binnen.
"Ik ben er weer!"
Alex knikte en bleef staan. Ze ging tegen de muur aanstaan zodat ze minder hard opviel en liep langzaam achteruit terwijl ze goed uitkeek of Sneep eraa kwam.
Ik knikte.
"Geen idee waar ze zijn..."
Plots zag een dooddoener Harry. Hij richtte zijn toverstok op hem.
"Petrificus Totalus!"

Hij zag Alex staan en vuurde een aantal spreuken op haar af.
Ik keek naar Nick.
"Lukt het?"
George was nog steeds opweg naar het huis van de Malfidussen.

Ik wou de rest gaan helpen.
Harry draaide zich om maar was te laat en viel neer.

Ik hoor het, denk ik droog. Zorg je nu nog dat ik niet meer versteend ben? Ik vind dit saai!

Bellatrix knikte.
''Ik zie het. Bewaak jij haar, dan wacht ik op de Heer van het Duister.''