hell all over again

Seiji antwoordde niet meer want hij bleef het bloed opzuigen. Hij deed erg zijn best om zijn tanden niet te gebruiken.

ik liet hem doen en keek naar de tv om mezelf wat af te leiden en daardoor misschien wat te ontspannen.,
het hielp wel een beetje., mijn spieren helemaal ontspannen ging niet.,
maar wel iets meer dan tot nu toe gelukt was.,

Seiji had uiteindelijk genoeg gedronken en streelde met zijn vinger haar arm. Het bloed was aanlokkelijk, maar hij probeerde het te weerstaan.

ik pleek even te schrikken als hij met zijn vingers langs mijn arm gaat en ik keek weer van de tv weg naar de sitting van de bank.,
''heeft u genoeg gehad., meester?'' vroeg ik en een lichte glimlach verscheen bij het nu kriebelende gevoel van zijn vingers over mijn arm.,

Seiji knikte.
"Ja, ik denk het wel." Met een schittering in zijn ogen keek hij naar de wonde.

''ehm. okj meester'' zei ik, maar aan de schittering in zijn ogen kreeg ik het gevoel
dat hij liever nog wat meer zou drinken.,
de huid rond de wond was wat blauw geworden door het opzuigen van het bloed.,
de wond bloedde ook nog steeds, en opnieuw, maar nu minder, liep er een straaltje bloed naar beneden.,
ik drufde mijn arm niet uit mijn meester zijn hand te trekken.,

Seiji keek nog steeds naar het straaltje en deed zijn uiterste best om het niet op te likken. Toch bleef hij er hongerig naar staren.

ik keek even onzeker.,
zachtjes duw ik mijn arm weer wat dichter naar zijn mond.,
meester zag er niet bepaald uit of hij genoeg had.,
''u mag nog wel meer als u wilt, meester'' zei ik zachtjes

Seiji keek haar aan.
"Niet doen! Je mag me niet zo in de verleiding brengen. Ik moet leren om mezelf onder controle te houden!"

ik keek wat onzeker
''het spijt me, meester'' zei ik opnieuw zachtjes.,
ik snapte niet waarom hij ineens zoveel om zijn controle gaf.,
voor mijn gevoel had hij daar voorheen nooit zo op gelet.,
natuurlijk wel dat ie me niet leegdronk., maar voor mijn gevoel niet echt over hoeveel hij dronk
''als u niet meer wilt, misschien moet ik dan mijn arm gaan schoonmaken om te zorgen dat ik de bank niet met mijn bloed bevuil., meester?''
vroeg ik wat onzeker

Seiji knikte.
"ja, ik zou graag hebben dat je dat doet", zei hij haar.

ik stond op en trok voorzichtig mijn hand uit zijn greep en ging naar de keuken ik hield mijn pols onder de kraan en kreunde even van de pijn van het prikken.,
met een doekje maak ik de rest van mijn arm schoon en drukte het toen op de wond voor ik terug ging naar de woonkamer..

Seiji hoorde haar kreunen en vond het allesbehalve een prettig geluid om naar te luisteren. daarom stond hij op en zette de radio aan en goed hard. Hij had een goed ggehoor en wilde ervoor zorgen dath ij echt enkel muziek zou horen.

als ik het geluid van de radio hoor druk ik mijn handen tegen mijn oren.,
het was zo hard., mijn hoofd begon te bonken.,
de doek die ik tegen mijn pols gedrukt had was op de grond gevallen, waardoor de wond weer zichbaar was., en nog zachtjes bloede

Seiji gign terug op de bank zitten. HIj sloot zijn ogen en hing achterover.

ik rende mijn hok in en deed de deur dicht.,
het dempte het geluid een beetje zodat het dragelijk was

Seiji schoot overeind en keek verbaasd rond. Nog net zag hij de deur van het hok dichtzwaaien. Rustig kwam hij overeind, zette de muziek af en liep naar haar hok. Hij opende de deur en keke haar aan.
"Je had ook gewoon iets mogen zeggen!"

''u zette de muziek aan toen ik de woonkamer in kwam., ik dacht dat u de muziek wilde luisteren''
zei ik zachtjes en was inmiddels gaan zitten.,
''mijn hoofd kan het nog niet aan., ik vind het niet erg hier te zitten als u muziek wilt luisteren,meester''

Seiji keek naar haar. Hij was plotseling compleet in de war, draaide zich om en liep weg. Hij voelde zich zo raar. Als hij niet bij haar was, wilde hij bij haar zijn en als hij bij haar was, had hij het gevoel dat hij zich niet zo mocht gedragen. Hij was haar baas, zij was zijn slaaf.

ik keek hem wat verbaast na.,
maar bleef rustig zitten.,
gelukkig werd hij dit keer niet boos dat ik dat ik mijn hok in gevlucht was

Seiji ging op de bank liggen en staarde naar het plafond. Hij keek wat onzeker.

ik wenste dat ik ht stukje brood dat ik had weggelegt op het kastje had meegepakt.,
maja ik zou het wel overleven

Seiji staarde nog naar het plafond. Hij beet vertwijfeld op zijn lip en wist niet goed wat nu te deon. Moest hij zich gewoon overgeven aan de gevoelens die hij voelde of moest hij zich ertegen verzetten en zich meer als een meester gaan gedragen? Maar kon hij dat weL?

ik hoorde mijn maag zachtjes rommelen
ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen eromheen.,

Seiji gign rechter zitten.
"Ik hoor je maag tot hier!"