hell all over again

ik liep tot naast mijn meester., en bleef staan om naar de tv te kijken.,
een lichte glimlach verscheen bij het zien van het probramma., maar dat was het.,
zachtjes hield ik het shirt aan de onderkant vast dat ik aanhad.,
zwijgend bleef ik staan kijken verder

Seiji keek om.
"Vind je het niet grappig?" vroeg hij.

ik keek even opzij, neer op mijn meester.,
''ehmm jawel hoor., meester''
zei ik en keek weer terug naar beneden

Seiji keek onzeker.
"Kan je soms niet lachen?" rvoeg hij een beetje nors en staarde weer naar de tv.

''sorry., meester'' zei ik zachtjes
en bleef verder zwijgend naar de grond staren.,
het was meer dat ik gewend was niet te mogen lachen.,
en dat ik daarnaast nooit echt aanlijding had gehad om te lachen

Seiji hoorde het al niet meer, omdat hij nog een keer hard lachte en naar de tv wees.
"Haha, een goede!"

ik glimlachte., maar wist niet echt waarom hij zo lachte omdat ik niet op de tv lette.,
''zeker., meester'' zei ik met iets van een glimlach in mijn stem

Seiji negeerde haar. Het kostte hem moeite, maar het lukte hem wel.

als ik merk dat hij me negeert verdwijnt de lichte glimlach die ik had weer van mijn gezicht en kijk ik weer naar de grond.,
ik prutste wat aan de rand van het shirt van mijn meester dat ik droeg.,
ik schaamde me wel dat ik me hierin moest vertonen omdat ik niets anders had om aan te trekken

Seiji geeuwde. Hij zette de tv af, ging op de bank liggen en keek naar zijn slavin.
"Waarom kijk je zo zielig?"

ik keek op., even uit mijn gedachte getrokken.,
''ehmm., niets meester'' zei ik snel en trok mijn blik toen weer van hem af naar de grond.,
al ging het wat moeizaam.,
''k-kan ik iets doen., meester?''

Seiji keek nog steeds naar haar. Hij zei geen woord. Hij wilde wel eens weten wat het meisje zou doen als hij gewoon niets meer zei.

twijfelachtig bleef ik staan.,
als ik geen antwoord krijg kijk ik even een beetje op om te zien of hij me misschien niet gehoord had.,
en trok mijn blik toen snel weer naar de vloer.,
wat onzeker bleef ik staan

"Je kan me misschien wel een klein bekertje met bloed geven", zei hij en keek weer naar de tv.

ik knikte en liep naar de keuken., ik pakte een beker.,
toen ik zag dat er geen bloed meer klaarstond pakte ik ook maar een mes en zette die tegen mijn pols.,
ik bleef even twijfelend staan.,
toen liep ik met het mes terug naar de kamer en ging naast mijn meester op de bank zitten.,
ik keek naar mijn hand die ik op de bank had liggen het mes er vlak naast.,
''meester?.., mag ik iets proberen?'' vroeg ik onzeker

Seiji keek geschrokken van haar naar het mes en weer naar haar. Daarna schoof hij een beetje opzij.
"wa... wat?"

ik snapte wel waarom hij zo angstig reageerde.,
ik zei niets en pakte het mes op en maakte er een snee mee in mijn pols.,
ik tilde mijn arm op naar hem.,
een streep bloed liep langs mijn mijn arm naar beneden.,

Seiji keek verward naar haar.
"Wat wilde je proberen?" vroeg hij en keek hongerig naar het bloed.

ik keek nogsteeds naar beneden naar de bank.,
''mijn angst overwinnen, meester''
zei ik en hield mijn hand onder mijn elleboog als het bloed op de bank drijgt te druppelen.,
''k-kunt u uw tanden misschien n..,'' begon ik maar zweeg.,

Seiji likte eerst het stroompje bloed op en kek har daarna onzeker aan
"Mag ik mijn tanden echt gebruiken?"

ik keek onzeker., het was juist het tegenovergestelde van wat ik hem had willen vragen.,
ik beet op mijn onderlip.,
en drufde hem niet aan te kijken.,
zachtjes begon mijn hand te trillen.,

Seiji zag het en begrepe het toen.
"Aha, ik had het verkeerd begrepen." Hij glimlachte, nam haar arm beet en bracht die naar zijn mond. Met zijn tong likte hij het bloed van haar arm op.

ik trilde nog een beetje.,
als ik zijn mond tegen mijn pols voel wil ik hem eigenlijk toch weer terug trekken.,
maar weerhoud mezelf daarvan.,
nog steeds keek ik naar de bank., en liet hem doen., nog wel wat gespanne

Seiji keek na een tijdje op. Hi jvoelde haar gespannenheid.
Ik zal mijn tanden niet gebruiken. Zo lukt het ook wel."

ik keek wat onzeker., mijn blik wisselde snel tussen mijn meester en de zitting van de bank.,
''weet ik., meester.,'' ik probeerde wat te ontspannen.,
ik deed echt mijn best., maar het lukte niet echt heel goed
''het spijt me., meester'' zei ik en liet mijn blik weer rusten op de zitting van de bank