hell all over again

ik schrok en drukte mijn benen nog steviger tegen me aan.,
''sorry, meester''
zei ik zachtjes

Seiji keek naar de deur van het ho.
"Het geeft niet, zolang je er maar iets aan doet!"

''ja, meester'' zei ik en hield mijn benen stevig tegen me aangedrukt zodat het gerommel niet meer te horen is.,

Seiji wachtte en verwachtte echt dat ze zou opstaan om iets te eten te pakken.
"er is toch nog wel eten?"

''jawel, meester.,''
antwoordde ik hem.,
''maar mijn vorige meester kon er heel boos om worden als ik zomaar eten pakte.,
dus ik heb geleeft niet te eten totdat mijn meester me daar toestemming toe gaf''
legde ik uit en kwam toen maar overeind en liep langzaam naar de deur

Seiji geeuwde.
"Je hebt toestemming. Neem wat je nemen wil. Zelfs al is het bloed."

ik trok even een vies gezicht bij zijn laatste woorden.,
''hmm ik denk dat ik dat liever laat staan voor u., u geniet er meer van denk ik, meester''
ik liep naar de bank toe en glimlachte naar hem.,
''dank u meester'' zei ik en liep naar de keuken en pakte het droge oude broodje weer van de kast en liep ermee terug naar de kamer.,
ik ging naast de bank op een stoel zitten en at het kruimel voor kruimel op

Seiji lachte
"Je kan wel zeggen dat ik er meer van geniet ja!" Hij moest nog even lchen. Neiuwsgierig keek hij naar haar. "Ik ken niet veel van mensenvoedsel, maar volgens mij beschouwen de meesten dat niet als echt lekker."

ik keek even op naar mijn meester.,
''nee., maar eten weggooien is ook zonde., dus ik eet het wel op.,
voorheen zou ik er een moord voor doen''

Seiji keek haar aan.
"En heb je daar dan genoeg mee? Je bent het niet gewon om te eten, dat weet ik..."

ik keek naar het stukje brood en at er weer een kuimel van.,
''ik neem er wel genoegen mee''
antwoordde iik zachtjes

Seiji keek naar haar
"Je hebt toestemming om nog meer te nemen als je daar nood aan hebt."

ik schudde mijn hoofd.,
''dit zal wel genoeg zijn, meester''
zei ik en at toen snel het broodje op.,
''zoveel kan ik toch niet eten''

Seiji keek haar aan.
"Omdat je het niet gewoon bent?"

ik knikte.,
''voorheen mocht ik blij zijn als ik 1 keer op een dag., soms 1 keer in 2 dagen iets kreeg.,
omdat ik altijd wel iets fout deed.,meester''

Seiji knikte.
"Sommige meesters beseffen ook niet dat ze hun slaven in een goede conditie moeten houden. je kan moeilijk je werk goed doen als je krom gaat van de hogner!"

''het wend., na een paar weken weet je lichaam niet beter.,
maar elke stap die ik zette iedere spier die ik bewoog was fout in zijn ogen.,
en dan volgde er straf..,''
zei ik moeizaam en keek nu naaar de vloer

Seiji keek naar haar.
"Hij vond het vast gewoon leuk om je te straffen, de kwal."

''he did., maar dat maakt het er niet makkelijker op''
zei ik met een diepe zucht.,

Seiji schudde zijn hoofd.
"Absoluut niet. Ik weet dat het moeuilijk is omdat je er zolang bent geweest en het niet gemakkelijk was, maar je moet proberen jeverleden te vergeten. Hier ish et anders. Ik ben anders."

''weet ik, meester''
zei ik zachtjes.,
''maar vergeten is helaas niet zo makkelijk., omdat ik hier een zelfde soort leven heb.,
alleen wel beter.,''
zei ik., en had daar niks op tegen verde, maar het was wel lasitg

Seiji keek een beetje boos.
"Ik zou ook wel zeggen dat het hier anders is!"

ik keek een beetje verschrikt op..,
''z-zo bedoelde ik het niet.,
bij u is het anders., en stukke beter., maar ik word nog steeds gebruikt als slaaf.,
maar op een betere manier dan voorheen., stukken beter''
verbeterdeik mezelf snel

Seiji knikte
"Ja, je bent nog steeds een slaaf." Hij keek wezg.

''maar dat vind ik niet erg., meester.,
ik ben graag uw slaaf''
zei ik al even snel als dat ik eerder al gereageert had